ตอนที่ 3

เสียงนาฬิกาที่ตั้งปลุกไว้ดังขึ้น หลินปรือตา มือก็ควาน หานาฬิกาปลุก เพื่อกดปิดเสียง รีบลุกขึ้นไปอาบน้ำ เพราะวันนี้ตั้งใจจะไปใช้บริการร้านเสริมสวยครบวงจร ที่ อยู่เลยจากหอพักไปอีกสองช่วงตึก เหล่ไว้อยู่แล้วว่าจะ ไปนวดหน้าขัดตัว เห็นมีติดประกาศว่า มีโปรโมชันพิเศษ

ไหน ๆ ก็ได้รับเกียรติให้ไปร่วมงานมีระดับแล้ว ต้อง ทําให้สมเกียรติเจ้าภาพเขาสักนิด ก่อนไปไม่ลืมเติมพลัง ด้วยข้าวราดแกงร้านป้าใจ ที่ติดกับหอพัก สะอาด อร่อย และที่สำคัญราคาไม่แพง หลินกินเกือบทุกวัน จนเป็นขา ประจํา ไปทีไรป่าใจแกก็ตักน่นเพิ่มนี่ให้เสมอ

เสียงมือถือของหลินดังขึ้น ขณะเดินออกจากร้านป้า ใจมาแล้ว หลินกดรับ

“หวัดดีจ้าแพร กำลังนึกถึงอยู่พอดีจ้ะ”

(“เอ่อ หลินเจอกันที่โรงแรมของพี่พีคเลยนะ เพราะเรา จะออกจากบ้านเลย พี่กฤษมารับแล้ว พี่กฤษอยากจะไป ดูแลช่วยในส่วนการจัดงานของพี่พีคด้วยน่ะจ้ะ”) แพรรีบ บอก

“อ๋อ…ได้จ้า เราจะไปถึงประมาณสักบ่ายสามโมงนะ”
“จ้าหลิน ถึงแล้วโทรหาเรานะ”

“โอเคจ้า” หลินวางสายพร้อมผลักประตูร้านเสริมสวย เข้าไป

“สวัสดีค่ะ วันนี้จะทำอะไรดีคะ” เสียงเจ้าของร้าน ทักทาย หลินยิ้มพร้อมกับชี้ไปที่ป้ายโปรโมชันที่วางอยู่ หน้าร้าน

“อ๋อ คอร์สเจ้าสาว ราคานี้ หาแถวนี้ ไม่มีอีกแล้วค่ะ คุณ พี่จัดเต็มสําหรับเดือนนี้เท่านั้นนะคะ และราคานี้ก็จะ รวม ขัดตัว นวดหน้า อบสมุนไพร สระผมครบเสร็จ ราคา 3,299 บาท” แล้วหันไปสั่งเด็กในร้าน

“ฝนเตรียมห้อง และอุปกรณ์ เดี๋ยวพี่พาคุณลูกค้าเข้าไป จ้ะ” แล้วหันมาถามหญิงสาว

“สะดวกจ่ายเป็นเงินสด หรือบัตรเครดิตคะ”

“เงินสดค่ะ” เธอตอบพร้อมยื่นธนบัตรให้

ผ่านไปเกือบสามชั่วโมง

“สวยมากเลยค่ะ ดูดีจริง ๆ ว่าไหม” เจ้าของร้านหันไป พยักหน้ากับเด็กที่ชื่อฝน
“ใสปิ๊งเลยค่ะ ผิวพี่ขาว ๆ นะคะ” เธอยิ้มพลางลูบแขน ของหลินอย่างอิจฉา

“ขอบคุณมากนะคะ ทั้งสองคนเลย ไว้หลินมีโอกาสจะ แวะมาใช้บริการอีกค่ะ” ทั้งสองสาวส่งยิ้มให้ หลินว่าแล้วก็ หิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าออกจากร้านไป

ระหว่างที่นั่งในรถไฟฟ้า หลินก็ส่งข้อความให้แพรวาไป

ด้วย

“จะถึงแล้วจ้าเจอกันตรงไหน ^_^” สักพักแพรวาตอบ กลับ

“เจอกันที่ล็อบบี้นะ แพรนั่งรออยู่นะ” หลินส่งสติกเกอร์ ยกนิ้วตอบกลับไปให้

พอถึงที่หน้าโรงแรม หลินนึกชมการออกแบบอาคาร ที่ดูเด่นสะดุดตา และดูทันสมัยเอามาก หันไปมองป้าย ชื่อ เธอยืนนิ่ง ยกมือถือมากดชัตเตอร์และรีบลงภาพ เช็ กอิน สเตตัสตัวเองในโซเชียลมีเดีย ว่า“อยู่ที่ @PS Grand Suriwong”

พอย่างก้าวเข้าไปที่ล็อบบี้ หลินก็สอดส่ายสายตา หาแพรวา แต่ไม่เห็น ไปสะดุดที่ผู้ชายที่ยืนอยู่หน้า เคาน์เตอร์รีเซปชัน ในชุดสูทสีเทาท่าทางภูมิฐาน ผม รองทรง มองจากข้างหลังเห็นไรผม และต้นคอขาว ๆคิดในใจ

‘คุ้น ๆ’ พอชายหนุ่มหันมาและได้สบตากัน และยิ้มให้ เดินเข้ามาหา พร้อมกล่าวทัก

“อ้าวมาพอดีเลย หลิน”

“สวัสดีค่ะ” หลินยกมือไหว้ เธอล้วงมือลงไปในกระเป๋า สะพาย ส่งกล่องของขวัญเล็ก ๆ ที่เตรียมมา ยื่นให้กับพีค

“ยินดีด้วยนะคะ สำหรับโรงแรมใหม่ และตำแหน่งใหม่ ค่ะ”

หลินยิ้มเก้อเพราะไม่ได้ตั้งใจว่าจะให้ของขวัญเขาใน เวลานี้ แต่แก้เก้อที่เห็นพีคเดินเข้ามาใกล้ และกล่าว ทักทาย

“ขอบคุณครับ หลินเป็นคนแรกที่ให้ของขวัญพี่เลยนะ ครับ” พีครับของและพูดขอบคุณ

“แพรวากับกฤษ เพิ่งออกไปรับชุดของกฤษที่ร้านใกล้ ๆ ในละแวกนี้เอง กลัวจะกลับมาสาย เลยฝากพี่ให้ดูแล หลิน” เขาเดินมาประชิดตัวเธอ ใช้มือแตะข้อศอกหลินให้ เดินตาม
“แหม… หลินมาได้จังหวะพอดีเลย พี่กำลังจะสั่งเด็กที่รี เซปชันไว้ เดี๋ยวพี่เดินไปส่งที่ห้องพักนะ มะ… ตามพี่มา”

พีคเดินพาเธอตรงไปที่ลิฟต์ เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก เขาเดินนำเข้าไป แล้วใช้การ์ดแตะที่ช่องสี่เหลี่ยมเล็กที่ มีแสงส่องกะพริบตลอดเวลา เป็นมาตรการรักษาความ ปลอดภัยอีกอย่างหนึ่ง หากแขกที่ไม่ได้พักที่นี่ก็ไม่ สามารถขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นต่าง ๆ ได้ เขากดชั้นที่สามสิบ เก้าเมื่อขึ้นไปถึง ประตูลิฟต์เปิดออก ชายหนุ่มเดินนำเธอ เลี้ยวขวาออกจากลิฟต์ไป

“ชั้นนี้มีแค่ห้าห้องเป็นห้อง President Suite ทั้งหมด” เสียงเขาเล่า พลางเดินไปหยุดที่ห้องหมายเลข VIP 39-01 ใช้การ์ดใบเดิมแตะที่ประตู มีเสียงดังเหมือนปลด กลอน แล้วก็ใช้มือกดเปิดเข้าไป

หลินเดินตาม แล้วต้องตะลึงกับห้องที่เห็น ในห้องตกแต่ง คล้าย ๆ กับล็อบบี้ เป็นห้องรับแขกที่โอ่โถง สง่างาม และ ดูทันสมัย เฟอร์นิเจอร์ที่ดูด้วยตาก็รู้ว่าคงจะแพงน่าดู

“โอ้โห สวยมาก ๆ เลยค่ะ” เธออุทานออกมา และเดินไป ที่กระจกหน้าต่าง

“เห็นวิวหมดเลยนะคะ” พีคพยักหน้า ยิ้มด้วยความภูมิใจ เธอยังเดินชมห้องไปรอบ ๆ
“หลิน” เสียงชายหนุ่มเรียกเธอ

“ค่ะ” เธอหันหน้ามาตอบ นึกได้ รีบเดินกลับมาหาเขา

“ห้องนี้มีสามห้องนอนนะครับ” เขาบอกพร้อมชี้ไปยังห้อง ต่าง ๆ

“ห้องนั้นของกฤษกับแพรวา ส่วนห้องนี้ของหลิน และอีก ห้องตรงโน้นของพี่นะ” หลินพยักหน้ารับรู้

“หาอะไรทานได้นะ ที่เคาน์เตอร์ มีของกินอยู่ในตู้เย็น หรือหลินหิวก็สั่งรูมเซอร์วิสได้” เขาบอก เธอพยักหน้ารับ ยิ้มกว้าง เห็นฟันขาว ๆ ของหลินเรียงกันสวยงาม

‘น่าจูบจัง’ พีคเห็นเผลอยิ้ม คิดในใจ พร้อมกับลูบหัวตัว เอง ซึ่งเพื่อนในกลุ่มจะรู้กัน กับอาการนี้ว่า เขากำลังคิดมิ ดีมิร้ายกับผู้หญิง

“พี่ขอตัวก่อนนะครับ จะไปดูหน้างานที่เหลืออีกหน่อย เดี๋ยวแพรกับกฤษก็คงจะมา

“ได้ค่ะ ตามสบายนะคะ” หลินยิ้มเป็นการขอบคุณ

หลินไม่ต้องเกรงใจนะ ตามสบายเหมือนกันครับ” เขา ผงกหัวให้ หันหลังกลับเดินตรงไปที่ประตู
หลินมองตามหลังพีคไปไม่วางตา แต่ต้องสะดุ้งเมื่อพื คหินกลับมาอย่างกะทันหัน

“ลืมไป นี่คีย์การ์ดนะ เผื่อหลินจะออกไปไหน จะไปเดิน เล่นก็ได้ ชมโรงแรมพี่หน่อยนะครับ” เขาวางคีย์การ์ดไว้ที่ โต๊ะใกล้ประตู แล้วเดินออกไป

‘โอ๊ย… ตกใจหมดเลย คนอะไรหล่อ และดูดีไปหมด หลินพึมพำเบา ๆ แล้วเริ่มเดินสำรวจดูรอบห้องอีกครั้ง หนึ่ง

“โชคดีเป็นบ้าเลย หรูจริง ๆ” เธอพูดออกมาพลางคว้า กระเป๋าแล้วเดินไปที่ห้องนอนที่ชายหนุ่มบอกว่าเป็นของ ตน

พอเปิดเข้าไปเห็นเตียงกว้างน่านอนมาก ก็กระโดดตัว โยนขึ้นไปบนเตียง

“ว้าว…นุ้ม นุ่ม” เธอเอนหลังลงอย่างสบายใจ

ติ๊งต่อง ๆ มีเสียงกดกริ่งดังขึ้นมาที่หน้าประตูห้องพัก

“สงสัยจะเป็นแพรกับพี่กฤษ” หลินรีบวิ่งออกมาเปิดประตู ให้ทั้งสองคน
ไปไหนกันมาคะ” หลินถามออกไป พร้อมยกมือสวัสดี กฤษ

“ไปรับชุดพี่กฤษมา” แพรตอบและให้ข้อมูล ทั้งสองเดิน เข้าในห้อง

“เดี๋ยวจะมีช่างมาช่วยแต่งหน้าให้เราทั้งสองคนด้วยนะ นัดไว้บ่ายสี่โมงครึ่ง”

“โห ขนาดนั้นเชียวหรือ” หลินอุทาน แพรวาทำท่าทาง กระซิบกระซาบ

“เออดิ มีเจ้าบุญทุ่ม ฉันห้ามยังไงก็ไม่ฟัง พูดแต่ว่า อยาก ให้สวยที่สุด นาน ๆ จะมีงานแบบนี้สักครั้ง” แพรวาพูด พร้อมกับกระแซะหลินให้มองไปทางกฤษ

“อืม… นินทาพี่กันหรือเปล่าเนี่ย สองสาว” กฤษทำท่า กระแอมกระไอ

“พี่จะลองดูว่า แต่งหน้าเจ้าสาว งานหน้าถัดไปเนี่ย จะได้ ใช้ช่างคนนี้หรือเปล่า” แพรได้ยินทำเขินหน้าแดง

“พี่กฤษได้ฤกษ์แล้วหรือคะ” หลินตบมือ ทำท่าลิงโลด แพรวายิ่งเขินใหญ่ หน้าแดงเป็นลูกเชอร์รี ตบไปที่หลังมือ หลินเบา ๆ
*ได้แล้วสิครับ หลังจากงานรับปริญญาของแพร เดือน มีนาคมปีหน้า หรือก็ไม่แน่นะ เพราะพ่อแม่พี่บอกอยากอุ้ม หลาน” กฤษพูดสัพยอกแพรวา หญิงสาวแทบม้วนไปกอง กับพื้น รีบเดินไปทางตู้เย็น เอ่ยดัง ๆ

“หิวน้ำจัง” กฤษและหลินหัวเราะขึ้นพร้อมกัน

บ่ายสี่โมงครึ่ง ตรงเวลาเป๊ะ ทีมช่างก็มาถึง เธอรีบบรรจง แต่งหน้าให้กับสองสาว โดยที่กฤษไม่ได้เข้ามายุ่มย่าม เลย เขาอยู่แต่ในห้องของตัวเอง

เมื่อสองสาวแต่งหน้าเสร็จ เสียงช่างเอ่ยถาม

“สวยมาก ๆ เลยค่ะ พี่ชอบนะคะ น้องแพรกับน้องหลิน ชอบไหมคะ”

“ชอบค่ะ” สองสาวหันมามองกันและกัน

“แพรสวยจัง”

“หลินก็น่ารักจ้า” ต่างคนต่างชมกัน จึงหัวเราะพร้อมกัน

“ถ้าให้แต่งหน้ากันเอง ไม่รู้ว่าจะไปแสดงงิ้ว หรือละคร ลิง” หลินพูดขึ้นมา
“น้องหลินก็พูดเกินไปค่ะ 555 ” พี่ช่างสองสาวก็หัวเราะ ผสมโรง

“มาค่ะ เดี๋ยวพวกพี่ช่วยแต่งตัวให้” เธอกระวีกระวาด ช่วยสองสาว พอแต่งตัวเสร็จ พี่ช่างก็เอ่ยถามขึ้นมา

“คุณน้องขา พี่ขอกดแชะสักสองสามรูปนะคะ จะเอาไป ลงหน้าเพจของร้านได้ไหมคะสวยจริง ๆ ทั้งสองคนเลย ค่ะ”

“เอาสิคะพี่ ได้เลย ไม่มีปัญหา แต่เดี๋ยวช่วยเอามือถือ หลินถ่ายด้วยนะ”

หลินยกมือถือมาเซลฟีหน้าตัวเอง และพูดว่า

“Capture” ทำหน้าแอ๊บแบ๊ว เรียกเสียงฮาให้พี่ช่างแต่ง หน้าอีกครั้ง