ตอนที่17 ดึงความสัมพันธ์มาเกี่ยวข้อง

“หยิ่ง ” พี่ซานจีตะโกนเรียกสองครั้ง จู่ๆก็ย้ายเอาเก้าอี้ตัวเล็กมา นั่งตรงหัวเตียง “โหรวเหวินน้องชาย คุณพูด ฉันทำผิดไปแล้ว จริงๆ ใช่ไหม”

“พี่ซาน คุณไม่ได้ทำอะไรผิด เป็นไปได้ว่าพี่หยิ่งอารมณ์ไม่ ค่อยดี”ฉันพูดต่อไปทันที “พี่ซาน เรียกฉันเสี่ยวเหวินตามพ หยิ่งเถอะ เรียกน้องชายโหรงเหวินแล้วมันดูแปลกๆ ” ที่จริงฉัน อยากบอกว่า น้องโหราเหวิน ก็ดูจะไม่มีอะไรแตกต่าง

“เสี่ยวเหวิน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”

ตอนที่เขาถามประโยคนี้ออกมา ฉันประหลาดใจเล็กหน่อย ไม่ คิดว่าคุณจะรู้สึกได้ แม้กระทั่งรายละเอียดเล็กน้อยก็สามารถมอง ออก ดูเหมือนเขายังคงรักพี่หยิ่งจริงๆ เมื่อมาคิดๆดูแล้ว ฉันควร บอกเรื่องผู้หญิงผมทองกับเขา เพราะตามนิสัยของพี่หยิ่งนั้น คงจะไม่บอกเขาแน่นอน

“วันนี้มีผู้หญิงผมทองมาหา ไม่เพียงแต่มาด่าพี่หยิ่ง แต่ยังตบ หน้าเธออีก

“งั้นคุณทำอะไรไปล่ะ ” จู่ๆพี่ซานอีกพูดอย่างกระวนกระวายใจ ขึ้นมา ก่อนจะมาขัดจังหวะตอนที่ฉันพูด

เวลานั้นฉันยังไม่ได้โต้ตอบ หลังจากนั้นฉันก็ตบผู้หญิงคนนั้น ทันที ไม่งั้นเธอคงจะไม่ออกไป” ฉันพูดตามตรง เมื่อพี่หยิ่งบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียเช่า ฉันก็รู้สึกกังวลใจเล็กน้อย ที่ โรงเรียนก็ไปมีเรื่องกับจางเทียนแล้ว ออกมาข้างนอกยังจะมี เรื่องอีก ถ้างั้นฉันก็คงไม่ต้องมีชีวิตอยู่แล้วล่ะ

“เธอมาอีกแล้ว?”พี่ซานถอนหายใจ หยิบบุหรี่ออกมาจาก กระเป๋ากางเกง ส่งให้ฉัน เขาสูบมันหมดภายในลมหายใจเดียว ก่อนจะจ้องฉันแล้วพ่นควันออกมายาวๆ “โอ้ เรื่องนี้เป็นเพราะฉัน ไม่เด็ดขาดเอง”

“พี่ซาน ฉันเพิ่งเห็นพี่หยิ่งร้องไห้เสียใจ พี่สามารถเล่าเรื่องนี้ ให้ฉันฟังได้ไหม?”

“ที่จริงก็คือแฟนเก่าของฉัน เพียงแค่ในขณะนั้นฉันทำร้ายเธอ มาก มากเสียจนเธอเรื่องนี้ทำให้เธอกระวนกระวายใจ จนพาล มาโทษหญิงอีก ที่จริงแล้วเธอเองก็ไม่ได้มีความผิดอะไร” ขณะ พูดทันใดนั้นพี่ซานจีโบกมือให้ฉัน “ช่างมัน ช่างมัน เรื่องนี้ เลิก พูดถึงมันดีกว่า”

“ฉันก็จนปัญญา ดูท่าผู้หญิงคนนี้จะหัวรั้นไม่เบา”

“เสี่ยวเหวิน ฉันยังไม่ได้ถามว่าบาดแผลบนตัวคุณมันมาได้ยัง ไงกัน?” ทันใดนั้นพี่ซานจีหันมาหาฉันแล้วยิ้มให้ พลางมองแผล บนตัวฉัน “คุณโดนคนทำร้ายมาใช่ไหม”

“พี่ซานจี พี่ทำไมดูออก”

“คุณประเมินพี่ซานจีต่ำไป ถึงฉันจะดูเป็นคนไม่เอาไหนแต่ แผลแบบนี้กวาดตามองแปบเดียวก็รู้แล้ว”
ฟังคําพูดเขาจบ ภายในใจก็ยิ่งรู้สึกแย่มากขึ้นไปอีก ในเมื่อ เขาพูดมาว่ามองเพียงแวบเดียวก็รู้ แล้วก่อนหน้านี้มาสงสัยฉัน กับหญิงทำไมล่ะ แถมทำเรื่องเลวๆ แต่ก็ยังให้คนอื่นมาเห็นได้ ไม่ใช่เพราะว่าอยากจะให้ถูกจับได้เหรอ

เมื่อเห็นว่าฉันไม่ได้พูดอะไร ทันใดนั้นพี่ซานก็ตบไหลฉัน “น้องชายคุณบอกพี่มา ใครเป็นคนแกล้งคุณ พี่จะไปเอาคืนให้ เอง”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ฉันก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ดูเหมือนวัน นี้จะโชคดี ไม่ได้มีแค่พี่สาวเพิ่มขึ้นมา แต่ยังมีพี่เขยคอยช่วย เหลือเพิ่มขึ้นมาด้วย “พี่ซานจี แบบนี้จะไม่รบกวนคุณหรอก หรอ?”

ถึงแม้ในใจฉันอยากจะพูดชื่อจางเทียนออกมาตั้งนานแล้ว แต่ ฉันต้องดูให้ดีก่อนว่าพี่ซาน นั้นอยากช่วยจากใจจริง

“ไม่เลย เธอก็เป็นน้องของหยิ่ง หลังจากนี้ก็เป็นลูกพี่ลูกน้อง ของฉันด้วย น้องของตนเองถูกรังแกฉัน ในฐานะพี่เขยทำไมจะ แก้แค้นให้ไม่ได้ ” พี่ซานตบหน้าอกตัวเอง “เธอวางใจ พี่จะ จัดการแทนเธอเอง”

“พี่ซานจี งั้นฉันต้องขอบคุณพี่ก่อนเลย” ฉันยิ้มไปยังเขา ” “งั้น โรงเรียนของพวกเรามีชื่อจางเทียนคอยกุมอำนาจอยู่

“จางเทียน?” พี่ซานจีพยักหน้า “ดูเหมือนจะคุ้นๆชื่อนี้อยู่นะ ไม่เป็นไร เด็กน้อยแบบนั้น ต่อยแค่สองสามทีก็เอาอยู่แล้ว

“ดี งั้นฉันจะรอข่าวดีจากพี่ซานจี” ที่จริงในใจฉันตอนนี้รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เมื่อคิดว่าสภาพจางเทียนจะต้องถูกตบ” หัวใจเล็กๆ ของฉันเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

เหมือนกับร่างกายก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดขนาดนั้นแล้ว

“ได้ ให้เป็นหน้าที่ฉันเถอะ!” เมื่อพูดจบพี่ซานก็เดินออกไป แต่สักพักก็กลับเข้ามา “น้องชาย คืนนี้ฉันอาจจะนอนกับคุณล่ะ”

“พี่ซานจี แบบนี้มันไม่ได้ ร่างกายฉันยังเจ็บนะ” ฉันไปที่ บาดแผล ที่จริงแล้วฉันยังกังวลว่าต้องนอนกับผู้ชายแบบนี้ ฉันไม่ ชินจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนกลางคืนพี่ซานนั้นรุนแรง ฉัน กลัวเขาจริงๆเมื่อเขากลายร่างเป็นสัตว์ป่าไปแล้วฉันจะทำ อย่างไร

“ก็ถูก ฉันหาข้ออ้างได้แล้ว” พี่ซานเหมือนกับได้รับของล้ำค่า อย่างไรอย่างนั้น ก่อนจะวิ่งออกไปอย่างมีความสุขเหมือนกับ เด็กๆ

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงปิดประตูอย่างหนัก “หยิ่ง หยิ่งที่รัก คุณ ช่วยเปิดประตูหน่อย “ร่างกายของน้องชายเจ็บอยู่ ผมไปรบกวนเขาไม่ได้”

“ได้ วันนี้ยอมคุณครั้งหนึ่งก็แล้วกัน” ได้ยินเสียงของหยิ่ง ฉันมี รอยยิ้ม ดูพี่หยิ่ง

อาจเป็นเพราะพี่ซานจีรับปากฉันไว้ ฉันจึงไม่รู้สึกถึงความเจ็บ ปวดบนร่างกาย ก่อนจะค่อยๆผล็อยหลับไป

วันถัดมา ฉันว่าจะไม่ไปโรงเรียน แม้ว่าจะไม่ได้มีเรื่องใหญ่อะไรมาก กระดูกร่างกายฉันยังมาก

เหมาะเจาะพอดีฉันคิดขอประตูแล้วเดินเข้ามา

“วันเธอขอกับอาจารย์เถอะ ร่างกายแบบนี้ ยังทันจะ เดินเข้าโรงเรียนก็คงจะล้มลงหน้าประตูแล้ว

“โอเคฉันมองพี่หยิ่งพยักหน้า กลับมามองเขาพูดด้วย

เสียง

พี่หยิ่ง พี่ลาฉันที อาจารย์ของพวกเราไม่อยากจะ เสียงจากนักเรียนหลังห้องสักเท่าไหร่ งั้นมีหวังห้องคงตก

“โอเค ฉันโทรเอง บอกหมายเลขโทรศัพท์มา

“136กดโทรออก

เออใช่ คุณครูของเธอแอะไร?

“แซ่หลิว หลิว

ในเวลาฉันเห็นหน้าของหยิ่งปรากฏรอยยิ้มและอ่อนโยนขึ้น

“ขอถามหน่อย หลัวจื้อเหวิน ”

เมื่อเขาบันได ฉันเลยขอให้เขาค่ะ ขอบคุณอาจารย์หลิว ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ”
ทันใดนั้นเมื่อฉันเห็นพี่หยิ่งคุยกับคุณครูหลิวนานขนาดนั้น ฉัน ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา เพราะครูหลิวเป็นตาเฒ่าหัวงู คงจะ หลงใหลกับน้ำเสียงของวัยรุ่นเป็นอย่างมาก

” โอเค” สองสามวันนี้เธอพักผ่อนให้เต็มที่ อยากกินอะไรก็ บอกพี่ “พี่หยิ่งทำท่าที่อ่อนโยนต่อฉันทันที นอกจากจะรู้สึก ซาบซึ้งใจแล้วหัวใจก็ยังเต้นรัวอีกด้วย

“พี่หยิ่ง พี่ดีจริงๆ”

“มันก็เป็นปกติอยู่แล้ว เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องที่รัก!” ตีหัวฉัน เบาๆ

กลางวันฉันจะเอาซุปมาให้เธอ ส่วนอาหารเช้าหากินเอาเอง

“พี่หยิ่ง ฉันไม่ค่อยชินกับการกินอาหารเช้า”

“ไม่ได้ เดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะเอาได้ง่ายๆนะ” ขณะพูด หยิ่งก็รีบวิ่งไปและวิ่งกลับเข้ามา “เธอกินขนมปังกับดื่มนม หน่อย”

“ขอบคุณ พี่หยิ่ง!

พี่หยิ่ง ยิ้มออกมา แล้วเดินออกไป

ขณะที่ฉันถือขนมปังและดื่มนม จู่ๆ ในใจก็รู้สึกซาบซึ้งขึ้นมา

เมื่ออยู่ภายใต้การดูแลเอาใจใส่ของพี่หยิ่ง สามวันบาดแผล ของฉันดีขึ้นหมดแล้ว เพียงแต่คุณครูหลิวไม่โทรหาฉัน แสดงว่าบางทีเขาอาจจะให้ฉันหยุดยาว

ฉันคิดในใจ เมื่อหลายวันก่อนอยากจะซื้อคอมพิวเตอร์มือสอง ในเมื่อช่วงนี้มีเวลาว่าง ฉันก็อยากจะไปซื้อ

เพิ่งออกจากประตู ก็ชนเข้ากับพี่ซานที่สวมใส่กางเกงสีสัน สดใส ลักษณะท่าทางองอาจกล้าหาญแบบนั้น เมื่อคืนน่าจะ สนุกสนานไม่เบาเลย

“พี่ชานจี”

“เสี่ยวเหวิน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ฟังเขาเป็นห่วง ฉันจำได้ขึ้นมาทันที่เรื่องที่เขาสัญญากับฉัน ดู เขายิ้มขึ้นก่อนจะถามว่า “ร่างกายฉันไม่เป็นอะไร แต่ในใจฉันพัง ไม่น้อย

“เรื่องนั้นฉันแก้ไขแทนแล้ว จางเทียนนั่นน่ะ ฉันได้สั่งสอน แทนคุณไปแล้ว”

“พี่ซานจี ขอบคุณพี่จริงๆ

“จริงสิ เสี่ยวเหวินนี่คุณเตรียมจะไปทำอะไร?”

“ฉันเตรียมจะออกไปซื้อคอมพิวเตอร์มือสอง แบบนี้ก็ไม่ต้อง ไปร้านเน็ตแล้ว” หลังจากที่ฉันย้ายออกมาอยู่นี่ เล่นคอมที่บ้าน ตัวเองนี้ฟินกว่าเยอะเลย บางครั้งตอนกลางคืนยังสามารถดูหนัง ได้จนถึงเช้าอีกด้วย

“คอมพิวเตอร์มือสอง ฉันมีเพื่อนขายอยู่ ต้องการให้พาคุณไปดูไหม ราคายังถูกมากด้วย”

“งั้นก็ดีเลย ขอบคุณพี่ซานจริงๆ

“ฉันไปบอกหยิ่ง ก่อนว่าจะพาคุณไป

“โอเค ” ฉันยิ้มไปทางเขา ก็อดไม่ได้ที่จะแอบดีใจขึ้นมา จะมี คอมพิวเตอร์แล้ว พ่อหนุ่ม แต่ฉันต้องรวบรวมความฉลาดเลยล่ะ

พี่ซานจิพาฉันมาร้านคอมพิวเตอร์ละแวกใกล้เคียงร้านหนึ่ง เมื่อเขาทั้งสองเจอหน้ากันทักทายกันสักพัก ดูเหมือนเจ้าของร้าน กับพี่ซานจะคุ้นเคยกันเป็นอย่างมาก

“น้องชาย ลูกพี่ลูกน้องของฉันต้องการคอมพิวเตอร์มือสอง นายแนะนำให้สักหน่อย

“น้องชาย คุณต้องการแบบไหน “ต้องการแบบรูดได้หรือไม่ได้ ล่ะ?”

ฉันแกล้งทําเป็นฟังไม่ออก จากนั้นจึงยิ้มให้เขา “อืม ที่คุณพูด

หมายถึงเกมใช่ไหมLOLไหม เอาสิ ”

“ได้ งั้นต้องการคลังหนังไหม