ตอนที่16ผู้ชายสารเลวที่ตามมาบ้าน

ตอนที่16ผู้ชายสารเลวที่ตามมาบ้าน

กลางดึกจั่นลี่ยวนนำรถมาจอดที่ริมแม่น้ำเปิดหน้าต่าง รถแล้วปล่อยให้สายลมจากแม่น้ำพัดเข้ามาในรถทั้งสอง คนที่อยู่บนรถไม่มีใครพูดอะไรออกมา

“ยินเสี้ยวเสี้ยวถ้าคุณรู้สึกเสียใจตอนนี้ยังทันนะ”จิ๋นลื่ ยวนพูดขึ้นก่อนถ้อยคำไม่มีการบังคับเลยแม้แต่น้อย: ผม มาเป็นคนกั้นระหว่างคุณกับที่บ้านก็เพื่อคุณก็ถือว่าช่วย คุณไปถ้าหากคุณไม่คิดอยากจะแต่งงานผมก็จะไม่บังคับ แต่ว่า..……..

คำพูดถูกเว้นไว้จู่ๆจิ๋นลี่ยวนก็หันกลับมามองผู้หญิงที่นั่ง คู่มาด้วยกันอย่างจริงจัง

ใบหน้างดงามเมื่อแต่งหน้าก็ยังให้ความรู้สึกประหลาดใจ นิดหน่อยราวกับภูตผีปีศาจแต่เมื่อลบเครื่องสำอางออกก็ ราวกับกระต่ายน้อยที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสาไม่พูดไม่ได้ ครั้งแรกที่จิ้นลี่ยวนเจอยินเสี้ยวเสี้ยวก็ถูกใบหน้าของเธอ ทำให้ตกตะลึงมาแล้ว

ยินเสี้ยวเสี้ยวเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าด้วย สัญชาตญาณตั้งแต่ออกจากที่บ้านมาจนพวกเขามาถึงที่ นี่เป็นการพูดคุยครั้งแรกหลังจากเริ่มใช้ชีวิตแต่งงาน
“แต่ว่าถ้าหากคุณแต่งงานกับผมแล้วถ้าอย่างนั้นผมก็จะ ไม่อนุญาตให้หย่า”

ที่บ้านไม่เคยมีคำว่า’หย่า’สองคำนี้ปรากฏอยู่ไม่ว่าวันนี้ ยินเสี้ยวเสี้ยวจะมีจุดประสงค์อะไรที่แต่งงานกับเขาเขาก็ จะคิดว่าเขาได้ให้เธอเลือกแล้วถึงแม้ว่าเขาจะไม่ยอมรับ คําตอบอื่นนอกจากการปฏิเสธได้!

ยินเสี้ยวเสี้ยวมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าจู่ๆก็ยิ้มขึ้นมา

มุมปากยกขึ้นข้างแม่น้ำในกลางฤดูใบไม้ผลิราวกับ ดอกไม้กำลังจะเบ่งบานอย่างโรแมนติกและมีเสน่ห์จู่ๆเขา ก็ได้ยินเสียงของเธอ

“จิ๋นลี่ยวนตัวคุณเองบอกไม่อนุญาตให้หย่าไปแล้ว ถ้าอย่างนั้นไม่ว่าตอนนี้พวกเราจะเป็นอย่างไรก็ไม่ สามารถหย่ากันได้ใช่ไหม?ฉันต้องการให้คุณช่วยกำจัด เรื่องยุ่งยากทั้งหมดของที่บ้านและตอนนี้คุณเหมือนจะ ต้องการ…..ต้องการภรรยาใช่ไหม?”ดวงตาของยินเสี้ยว เสี้ยวเป็นประกายเมื่อมองเข้าไปในใจของจิ๋นลี่ยวน:”ใน เมื่อคุณไม่ยอมรับคำตอบอื่นนอกจากการปฏิเสธถ้าอย่าง นั้นคำตอบของฉันก็ไม่ได้สำคัญอะไรถูกต้องไหม?”

คำถามนี้ไม่เพียงแต่เป็นรูปแบบของคำถามเท่านั้นในใจของพวกเขารู้ดีทุกอย่าง
หลังจากที่ทั้งสองคนมองตากันในรถเนิ่นนานจู่ๆยินเสี้ยว เสี้ยวก็ยื่นมือเล็กของตัวเองไปที่อื่นลี้ยวนแล้วพูดอย่าง สนุกสนาน:”จิ่นลียวนหวังว่าชีวิตหลังแต่งงานของพวกเรา จะมีความสุข”

จิ๋นลี่ยวนมองมือเล็กที่อยู่ตรงหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้ว ยื่นมือออกไปจับ

คนแปลกหน้าทั้งสองคนใช้เวลาเพียงเล็กน้อยเพื่อ กำหนดก้าวที่สำคัญในชีวิตของคนคนหนึ่ง

“พรุ่งนี้พวกเราจะไปดูบ้านตอนบ้านผมจะพาคุณไปบ้าน ผมไปเจอคุณพ่อคุณแม่ของผม”จิ๋นลี่ยวนพูดเกี่ยวกับ แผนที่วางไว้สำหรับวันพรุ่งนี้ระหว่างที่อยู่บนทางที่จะพา ยินเสี้ยวเสี้ยวกลับไปส่งที่บ้าน:“หลังจากนี้ที่บ้านน่าจะเริ่ม เตรียมจัดงานแต่งงานหลังจากเลือกวันที่ดีได้แล้วพวกเรา ก็จะทำงานให้สำเร็จ”

ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่มีข้อคัดค้านใดๆในเมื่อขึ้นเรือลำ เดียวกันแล้วเธอก็ตระหนักได้ว่าลงไปไม่ได้

ตลอดทางจนไปถึงประตูใหญ่ของบ้านยินยินเสี้ยว เสี้ยวทำเพียงแค่พยักหน้าอย่างตั้งใจฟังมีเสียงโทรศัพท์ ดังเตือนเป็นครั้งคราวคิดไม่ถึงว่าจะแต่งงานแล้วมีเรื่อง มากมายในตอนที่รถจอดลงยินเสี้ยวเสี้ยวแทบจะไม่รู้สึก ได้ถึงมัน
“ทําไมคุณ…ยินเสี้ยวเสี้ยวกำลังจะถามว่าทำไมจู่ๆถึง จอดรถแต่ใจที่สุดก็เงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์แสงไฟ จากรถทำให้เธอเห็นชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่หน้ารถเรนจ์ โรเวอร์ในเวลานั้นเองสีหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่น่าดู ขึ้นมา

ตาคมกลอกไปมาจิ่นลี่ยวนมองคนที่อยู่ข้างหน้ารถ สำหรับเขาจะบอกว่าไม่ได้คุ้นเคยแต่ก็พอรู้จักบ้างจาก นั้นเขาก็หันไปมองยินเสี้ยวเสี้ยวที่อยู่ข้างๆไม่ได้พูดอะไร ออกมาเพียงแค่ท่าทางไม่ค่อยจะดีแต่ก็ไม่ถึงกับเลวร้าย แต่บังเอิญว่าท่าทางแบบนี้ทำให้ยินเสี้ยวเสี้ยวหวาดกลัว นิดหน่อย

บางครั้งความรู้สึกที่ให้คนอื่นของจิ๋นลี่ยวนก็ทำให้ผู้คน หวาดกลัวได้จริงๆ

เปิดประตูรถยินเสี้ยวเสี้ยวลงจากรถเดินไปหาเซี่ยงเฉิง ที่อยู่ด้านหน้าใบหน้าเล็กที่งดงามแลเฉยเมยพูดเสียง เบา:”ยินดีด้วยกับการแต่งงานของคุณกับน้องสาวของฉัน และฉันเองก็..……..

‘แต่งงานแล้ว’สามคำนี้ไม่ได้พูดออกไปจู่ๆเซี่ยงเฉิงก็ดึง ยินเสี้ยวเสี้ยวเข้าไปกอดในอ้อมแขนของตัวเองพูดเสียง ดังข้างหูของเธอ:เสี้ยวเสี้ยวขอโทษขอโทษผมผิดไปแล้ว คุณให้อภัยผมได้ไหม?ผมจะไม่หมั้นกับรั่วอวิ๋นแล้วและ จะไม่แต่งงานกับเธอด้วยคุณไม่ต้องแต่งงานได้ไหม?พวก เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม?”
ผู้ชายที่อยู่บานรถเรนจ์โรเวอร์ดวงตาคมหรี่สงสีหน้า เปลี่ยนไปแสดงออกอย่างรุนแรงบรรยากาศในตอนนี้ก็ อันตรายขึ้นมา