ตอนที่12อย่างไรก็ต้องหย่า

ตอนที่12อย่างไรก็ต้องหย่า

คำพูดเสียดสีที่ออกมาเดิมทีเธอก็ยังกลัวอยู่นิดหน่อยแต่ ว่าตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่าจิตใจของตัวเองสงบอย่างที่ไม่ สามารถอธิบายได้แม้ว่าจิ๋นลี่ยวนที่เพิ่งจะแต่งงานกันได้ ทิ้งเธอไว้แต่ว่าจิ๋นลี่ยวนก็ได้มอบอาวุธ’ที่ร้ายกาจให้เธอ ไว้

ตราบใดที่เธอแต่งงานแล้วถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังจะ เข้ามาก้าวก่ายการแต่งงานของเธออีกแม้จะสามารถพูด ได้ว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปความสัมพันธ์ของเธอกับก็ไม่ ถือว่า ‘สนิทสนม’กันได้เพราะว่าเธอได้พูดออกไปแล้ว ลูกสาวที่แต่งออกไปแล้วก็เหมือนน้ำที่ถูกสาดออกไปไม่มี วันเอากลับคืนมาได้

“เขามีธุระต้องรีบไปจัดการค่ะรอมีโอกาสที่เหมาะสมเขา จะเข้ามา”ยินเสี้ยวเสี้ยวตอบอย่างเย็นชาแต่อย่างน้อย ก็ยังมีความเคารพเหลืออยู่พูดจบก็เตรียมตัวจะขึ้นชั้น บน:“ถ้าหากว่าพวกคุณไม่มีเรื่องอะไรจะพูดแล้วเช่นนั้น ฉันต้องขอขึ้นไปชั้นบนก่อนนะคะ”

“ฉันบอกให้หยุดเดี๋ยวนี้!”ยินไป่ฝันตะคอกเสียงดังหันมา มองในสายตาโกรธจนแทบจะมีไฟลุกออกมา:”เธอรีบไป ตามคนมาเดี๋ยวนี้!เธออย่าคิดว่าจะพูดจาห้วนๆสั้นๆแบบนี้ แล้วฉันจะเชื่อเธอนะ!ถ้าหากวันนี้เธอไม่เอาทะเบียนสมรสออกมาไม่เรียกคนมาเธอก็ต้องแต่งงานกับ คุณลุงจางอย่างแน่นอน!ใครก็ไม่สามารถโต้แย้งได้!

ยินเสี้ยวเสี้ยวเอื้อมมือไปจับกระเป๋าใบเล็กที่อยู่ด้าน หลังของตัวเองภายในกระเป๋าไม่มีสมุดสีแดงเพราะว่า ทะเบียนสมรสถูกจั่นลี่ยวนหยิบออกไปเก็บตามใจชอบ แล้วและในกระเป๋าของเธอมีเพียงสมุดทะเบียนบ้านแต่ นั่นก็เพียงพอแล้ว

หันหลังกลับยินเสี้ยวเสี้ยวกลับมาที่ห้องรับแขกนำสมุด ทะเบียนบ้านในมือวางลงบนโต๊ะน้ำชายังไม่ทันได้ฟัง เสียงเสียดสีด้านหลังทำให้เธอขมวดคิ้วด้วยความไม่ พอใจ

“เฮ้เสี้ยวเสี้ยวเธอโดนคนหลอกเอาหรือเปล่า?ตอนนี้ พวกเราต้องการเห็นทะเบียนสมรสไม่ใช่สมุดทะเบียน บ้านนะ”หลี่หมั้งเดินเข้ามาด้านหน้าแล้วหยิบสมุดทะเบียน บ้านขึ้นไปดูตามใจชอบเดิมที่ยังไม่รู้ว่าเป็นสมุดทะเบียน บ้านของตัวเองตอนนี้ถึงได้รู้แล้วมองแล้วมองอีกสีหน้าก็ เปลี่ยนเป็นแย่ขึ้นมา:”เสี้ยวเสี้ยวเธอเอาสมุดทะเบียนบ้าน ออกไปตอนไหนกันทำไมฉันถึงได้ไม่รู้?”

ยินเสี้ยวเสี้ยวมองหลี่หมั้งที่ดวงตาเริ่มมีความโกรธ เกรี้ยวเธอรู้แล้ว’อาวุธ’ที่จิ่นลี่ยวนให้เธอไว้ได้ใช้ ประโยชน์แล้ว
แม้ว่าจั่น บานตัวตนจะไม่อยู่สมุดสีแดงก็ไปอยู่แต่ว่า สมุดทะเบียนบ้านเพียงเล่มเดียวก็สามารถอธิบายเรื่อง ราวได้เพียงพอแล้ว

“คุณแม่คะคุณควรจะดูให้ชัดเจนตอนนี้ทะเบียนบ้าน ของบ้านยินไม่มีชื่อของฉันอยู่แล้ว”ที่ยินเสี้ยวเสี้ยวพูด ออกมาคือความจริงเมื่อได้รับทะเบียนสมรสจีนคี่ยวนได้ ให้คนย้ายยินเสี้ยวเสี้ยวจากทะเบียนบ้านเดิมไปไว้ใน ทะเบียนบ้านของเขาแล้วตอนนี้ในสมุดสีน้ำเงินนั้นมีอยู่ เพียงแค่สองชื่อหนึ่งคือชื่อของจี๋นลี่ยวนที่เป็นเจ้าบ้าน ความสัมพันธ์คือ’สามี’ อีกหนึ่งคือยินเสี้ยวเสี้ยวผู้อยู่อาศัย ความสัมพันธ์คือ’ภรรยา’ดังนั้นในสมุดทะเบียนบ้านของ จึงไม่มีชื่อของอยู่แล้ว:ทะเบียนบ้านของฉันก็ย้ายในวันนี้ ไปที่สมุดทะเบียนบ้านของ…สามีของฉันเองค่ะ”

น้ำเสียงที่เรียกว่า ‘สามี’เห็นได้ชัดว่ายินเสี้ยวเสี้ยวยังไม่ คุ้นเคยนิดหน่อยหลังจากเรียกไปแล้วสีหน้าก็แดงระเรื่อ อย่างอดไม่ได้

เมื่อยินไป่ฝันได้ฟังก็ยื่นมือไปหยิบสมุดทะเบียนบ้านมา ดูด้านในไม่มีชื่อของยินเสี้ยวเสี้ยวแล้ว!

“ยินเสี้ยวเสี้ยว!เธอต้องไปหย่าให้ฉันเดี๋ยวนี้!”ยินไปฝัน ตะคอกด้วยความโกรธสีหน้าของเขาเขียวคล้ำร่างกาย สั่นเทาเล็กน้อยผู้จัดการจางที่มองเหตุการณ์อยู่ด้านข้าง สีหน้าดำมืดหัวใจของยินไป่ฝันแทบระเบิดพูดด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย “เธอต้องไปหย่าให้ฉันเดี๋ยวนี้ หลังจาก หย่าแล้วฉันจะให้รีบแต่งงานกับผู้จัดการจาง ”

ยินเสี้ยวเลี้ยวมองพ่อของตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพื่อผลประโยชน์เขาไม่คิดจะเสียใจอะไรส่งลูกชายของ ตัวเองไปต่างประเทศให้หล่อเลี้ยงธุรกิจของครอบครัว ยากลำบากแถมยังต้องเรียนระดับปริญญาไปด้วยไม่ได้ พบหน้ากันมาหลายปี ยอมให้ลูกสาวคนเล็กแย่งแฟนหนุ่ม ของลูกสาวคนโตไปตอนนี้ยังบังคับให้เธอแต่งงานกับลุง อายุสี่สิบกว่าปีอีก!

หลบตาลงยินเสี้ยวเสี้ยวส่ายหัวอย่างหนักแน่นพูดกับพ่อ ของตัวเอง: “ขอโทษค่ะคุณพ่อฉันจะไม่หย่าและฉันก็จะไม่ แต่งงานกับคุณลุงจาง…….”

เจี๊ยะ!

ยังไม่ทันได้พูดจนจบบนแก้มของยินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้สึก เจ็บปวดขึ้นมาระยะเวลาเพียงสองวันทั้งสามคนที่อยู่ใน ครอบครัวนี้คนหนึ่งตบเธอหนึ่งครั้งและทุกครั้งที่ตบก็ ราวกับอยากจะตีเธอให้ตายอย่างโหดเหี้ยม!

ทั้งห้องเงียบสงัดอย่างน่ากลัวอย่างไม่คาดฝันกริ่งประตู ก็ดังขึ้นยินรั่วอวิ๋นเดินไปเปิดประตูเสียงตะคอกอย่าง โกรธเกรี้ยวของยินไปฝันก็ดังขึ้นมาในห้อง:”เธอมันผิ หญิงเลวบ้านยินของฉันไม่ต้องการลูกสาวที่ไม่ได้เรื่องอย่างเธอเธอแต่งงานกับแขกผู้มีบุญคุณไม่คิดว่ามัน น่าขายหน้าหรือช่างเป็นโชคร้ายครอบครัวจริงๆ เธอจะ หย่าให้ฉันแล้วแต่งงานกับบ้านจางหรือจะไปให้พ้นจาก บ้านยืนของฉัน!