ตอนที่10การแต่งงานสายฟ้าแลบ

ตอนที่10การแต่งงานสายฟ้าแลบ

เป็นอีกครั้งที่ได้นั่งเรนจ์โรเวอร์ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่กล้าที่ จะเชื่อพวกเขาเจอหน้ากันแค่สองครั้งเธอเคยขึ้นรถเขาก็ แค่สองครั้งแม้กระทั่งชื่อของเขาเธอก็เพิ่งจะรู้แต่ว่าพวก เขา…….แต่งงานกันแล้ว?

สมุดสีแดงถูกจิ๋นลี่ยวนหยิบไปวางไว้ที่หน้ารถเรนจ์โร เวอร์รู้สึกถึงรอยแดงที่แสบร้อนจากแสงแดดวันนี้ที่ส่อง เข้ามาทิ่มแทงสายตาหันหน้าไปมองนอกหน้าต่างอย่า เงียบเชียบ

หลังจากสตาร์ทรถจิ๋นลี่ยวนก็เปิดปากพูดน้ำเสียงแฝง ไปด้วยความเย็นชา: “คุณจะไปที่ไหน?”

ยินเสี้ยวเสี้ยวตกใจไปสักพักจึงบอกที่อยู่บ้านออกมา นึกถึงเรื่องที่บ้านขึ้นมาทันทีหลังจากนั้นในตอนที่กำลังจะ พูดกับจิ๋นลี่ยวนโทรศัพท์ของจิ๋นลี่ยวนกลับดังขึ้นมาเขา มองเธอหลังจากนั้นก็ใส่หูฟังบลูทูธทันทีตอบกลับด้วย ท่าทีผ่อนคลาย

“ผมคือจิ๋นลี่ยวน”

ในสถานการณ์ที่ขู่ขวัญไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นใคร ล้วนรู้ว่าอีกฝั่งหนึ่งคือเขาถ้าเป็นคนทั่วไปเมื่อฉันแนะนำตัวถึงจะบอกว่าฉันชื่ออะไรแต่ว่าเขารับสายแล้วพูดว่าไม คือจีนลียวน แสดงว่าเขามีความมั่นใจในตัวเองมากพอที่ จะพูดชื่อออกไปในตอนนั้นยินเสี้ยวเสี้ยวก็คล้ายเป็นคน โง่โดยไม่ทันคาดคิดนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอตั้งใจสังเกตจิ้น ลียวนอย่างละเอียด

คิ้วเรียวทรงกระบี่จมูกโด่งคมสันริมฝีปากบางให้ความ รู้สึกเซ็กซี่เคลื่อนไหวอย่างใจเย็นและเก็บตัว

ขมวดคิ้วชั่วขณะนั้นก็นึก:ใจเย็น?เก็บตัว?

การที่แต่งงานสายฟ้าแลบอย่างนี้คือเรื่องที่คนใจเย็นเขา ทำกันหรือ?ใช่เรื่องที่คนเก็บตัวจะทำอย่างนั้นหรือ?

“มีเรื่องอะไร?พาคนไข้ไปตรวจความดันโลหิตไขมันใน เลือดน้ำตาลในเลือดทั้งหมดนี้ก่อนเตรียมการเบื้องต้นให้ ดีหากเห็นว่าไม่ไหวให้ไปตามหัวหน้าพยาบาลมาให้ฉีด สารบำรุงแบบเหลวเข้าไป…..ผมรู้แล้วผมจะรีบไป”จิ๋นลื่ ยวนสั่งงานพยาบาลเล็กที่กระวนกระวายอยู่ปลายสาย ด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดผ่านโทรศัพท์เมื่อถึงจุดเปลี่ยนรถ หลังจากหักหัวรถแล้วก็นำรถไปจอดอยู่ข้างทางหันมาพูด กับยินเสี้ยวเสี้ยว:“ขอโทษด้วยตอนนี้ผมมีธุระไม่สามารถ ไปส่งคุณกลับได้รอผมทำงานเสร็จผมจะไปพบพ่อแม่คุณ ที่บ้านของคุณ…ผมจะไปคุยกับพ่อตาแม่ยายเรื่องการ จัดงานแต่งงานของพวกเรา”
ยินเสี้ยวเสี้ยวมีท่าทางคล้ายคนละเมอมองจีนคี่ยวนน่า หนังสือสีแดงไปเก็บและลงรถไปเปิดประตูให้เธอแล้ว เรียกรถแท็กซี่ให้เธอหลังจากสั่งความกับคนขับรถเสร็จ ถึงหมุนตัวกลับมาขับรถออกไป

ยินเสี้ยวเสี้ยวตั้งแต่เปลี่ยนจากนั่งรถเรนจ์โรเวอร์เป็นรถ แท็กซี่ก็มองออกไปนอกหน้าต่างตลอดเมื่อเห็นทิวทัศน์ที่ คุ้นเคยสติก็กลับมาเธอกำลังจะถึงบ้านแล้วและข้างกาย เธอตอนนี้ก็ไม่มีสามีที่ไหนอีกด้วย!

จิตใต้สํานึกเตรียมจะบอกคนขับรถให้กลับรถออกไป จากที่นี่แต่คิดไม่ถึงว่าจะถูกยินรั่วอวิ๋นที่ออกมารออยู่ที่ ประตูเห็นเข้าทั้งยังบอกกับคนในบ้านยินอย่างสนิทสนม เพียงไม่นานเธอก็เห็นหลี่หมั้งที่ออกมาจากห้องด้านใน หนังศีรษะแข็งเธอได้แต่บอกให้จอดรถ

หลี่หมั้งและยินรั่วอวิ๋นพากันเดินมาทางยินเสี้ยวเสี้ยว เมื่อเห็นว่าเธอลงรถมาคนเดียวภายในใจก็มีความลำพอง ใจนิดหน่อยแต่ใบหน้ายังไม่ได้แสดงอะไรออกมาเพียง แค่เข้ามาดึงมือเธออย่างสนิทสนม

“เสี้ยวเสี้ยวเมื่อเช้าเธอไม่ได้อยู่บ้านแล้วพวกเราคิดว่า เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอเสียแล้ว?ตอนนี้เห็นเธอไม่เป็น อะไรก็ดีแล้ว”หลี่หมั้งลากมือของยินเสี้ยวเสี้ยวราวกับเธอ อยากจะวิ่งหนีไปตลอดเวลาพูดเกินจริงแล้วหันมามองดู เธอที่อยู่ด้านหลังปากไม่ลืมจะพูดว่า “เฮ้เสี้ยวเสี้ยวไม่ใช่ ว่าวันนี้เธอต้องพาแฟนหนุ่มมาหรือ?ฉันกับพ่อของเธอเตรียมตัวเสร็จแล้วนะคนล่ะ?อีกสักพักถึงจะ มาใช่ไหม?”

แม้ภายในใจของยินเสี้ยวเสี้ยวตอนนี้จะไม่เต็มใจก็ไม่ สามารถปฏิเสธหลี่หมั้งและยินรั่วอวิ๋นได้เธอรู้ความคิด ของทั้งสองคนนี้ดีแต่ไม่สามารถทำให้ตัวเองตกอยู่ใน สถานการณ์ที่อันตรายได้แต่คำพูดของหลี่หมั้งทำให้เธอ อึดอัด

“ถูกแล้วค่ะเขามีธุระนิดหน่อยคาดว่าอีกสักพักถึงจะ มา”เมื่อพูดออกไปภายในใจของยินเสี้ยวเสี้ยวเองก็ไม่ มั่นใจนิดหน่อยถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าตัวเองกับจิ่นลี่ยวนเพิ่ง จะออกมาจากสํานักพลเรือนแต่คิดไม่ถึงว่าตอนนี้คนจะ ไม่อยู่ที่นี่ที่บอกว่าไม่มั่นใจไม่ได้โกหก:”เดิมทีคุยกันไว้ แล้วว่าจะมาค่ะแต่ว่าพอได้รับโทรศัพท์ก็เลยออกไป……

ได้ยินคำพูดที่ไม่ค่อยมั่นใจอย่างชัดเจนของยินเสี้ยว เสี้ยวยินรั่วอวิ๋นและหลี่หมั้งก็เบนสายตามาสบกันใน มุมมืดไม่พูดอะไรไม่ได้โจมตียินเสี้ยวเสี้ยวอย่างน่า ประหลาดใจแต่ยังคงประกบและดึงเธอเข้าประตูบ้านยิน

และยินเสี้ยวเสี้ยวในเวลานี้ภายในใจได้ก่นด่าจิ๋นลี่ยวน อย่างบ้าคลั่ง!
ผู้ชายสมควรตายมีที่ไหนเพิ่งจะแต่งงานวันแรกก็รีบไป ทำงาน?เธอไม่ดีอะไรขนาดนั้น?แม้แต่งานของเขายังไม่ สามารถเทียบได้?

ผู้ชายคนนั้นไม่เพียงปากพูดสิ่งที่ไม่น่าฟังแถมยังเหยียบ เท้าคนได้อย่างเจ็บปวด!