ตอนที่9คุณกล้าแต่งงานกับฉันไหม

ตอน 9คูณกล้าแต่งงานกับฉันไหม

หัวใจของยินเสี้ยวเสี้ยวตกลงไปถึงระดับที่ต่ำสุดเห็น รองเท้าคู่นั้นเธอก็รู้ได้ครอบครัวของคนคนนั้นคงไม่ได้ ดีเท่าไรคนแบบนี้หากพากลับไปที่บ้านจริงๆจะสามารถ จัดการปัญหาที่หลี่หมั้งและยินรั่วอวิ๋นจ้องจะทิ้งเธอตา เป็นมันอยู่ได้หรือ?

หลับตาลงยินเสี้ยวเสี้ยวตกอยู่ในความคิด

เมื่อคืนนี้เธอยังไม่ทันได้คิดอะไรมากเป็นอย่างที่ยินรั่ว อวิ๋นคิดไว้จริงๆอย่างมากก็แค่หาเพื่อนนักเรียนมาช่วย ตัวเองผ่านไปให้ได้ก่อนความสัมพันธ์หลังจากนั้นค่อยว่า กันแต่ว่าหลังจากได้ยินที่พวกเธอคุยกันเมื่อวานยินเสี้ยว เสี้ยวก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้ไม่สามารถจัดการได้โดยง่าย

หากเป็นคนที่ยากจนจริงๆขอเพียงแค่ซื่อสัตย์จริงใจ อย่างแท้จริงเธอยินเสี้ยวเสี้ยวก็จะยอมแต่งงานด้วยเพียง แค่ที่บ้านอาจจะมีปัญหาเล็กน้อยแต่ว่าเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิง ประเภทที่ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจ แล้ว

“อืมผมไม่รู้เธออยากไปก็ไปเถอะผมอย่างไรก็ได้”
น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาเสียงทุ้มต่ำที่ทำให้คน หลงใหลยินเสี้ยวเสี้ยวเงยหน้าขึ้นด้วยสัญชาตญาณถึง ได้พบว่าบนถนนตอนนี้ไม่มีคนอยู่เลยแม้แต่คนเดียวจะ พูดให้ถูกคือนอกจากเธอและผู้ชายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเธอที่ กำลังจะเดินห่างออกไปแล้วก็ไม่มีใครเลย

เธอมองไปทางหัวมุมอย่างรวดเร็วผู้ชายที่เดิมทียินเสี้ยว เสี้ยวคิดไว้คนนั้นไม่ได้ปรากฏตัวออกมาไม่รู้ว่าเพราะ สาเหตุใดแต่ยินเสี้ยวเสี้ยวกลับรับรู้ว่าคนที่ยี่สิบสามของ เธอคือชายที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ตรงหน้า……

ถึงอย่างไรยินเสี้ยวเสี้ยวก็เป็นผู้หญิงหากต้องไปขอให้ คนอื่นมาแต่งงานกับเธอจริงๆเธอก็ยังมีความหวาดกลัว อยู่นิดหน่อยอย่างไม่คาดฝันเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมายิน เสี้ยวเสี้ยวรับโทรศัทพ์ด้วยสัญชาตญาณเป็นหลี่หมั้งที่ โทรเข้ามา

“เสี้ยวเสี้ยวฉันกับพ่อเธอรออยู่ที่บ้านนะเธอรีบพาคน กลับมาเร็ว”อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาอย่างลำพองใจเดา ว่าคงอยากให้เธอเป็นบ้า:”ถ้าหากว่าที่จริงแล้วไม่มีก็ไม่ เป็นไรคุณลุงจางของเธอก็ยังรอเธออยู่ที่บ้านนะ”

วางสายไปแล้วยินเสี้ยวเสี้ยวหายใจเข้าลึกๆราวกับจะ สามารถได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงที่ปลายสายดัง ออกมา
มือเล็กประสานกันอย่างแน่นหนายืนเสี้ยวเสี้ยวเอื้อม มือไปดึงกระเป๋าที่อยู่บนตัวของเธอเองแล้ววิ่งไปทางคน ที่ยี่สิบสามทันใดนั้นก็คว้าชายเสื้อของคนอื่นไว้ได้ฝ่าย ตรงข้ามที่กำลังโทรศัพท์อยู่ก็หยุดฝีเท้าลงแล้วหันกลับมา เธอยังได้ยินประโยคสุดท้ายก่อนที่เขาจะวางสายเขาพูด ว่า: “ช่างมันเถอะฉันไม่ชอบคนอย่างนั้น”

มือเท้าของยินเสี้ยวเสี้ยวดูยุ่งเหยิงไม่รู้ว่าควรจะทำ อย่างไรถึงจะดีแม้กระทั่งศีรษะยังไม่เงยขึ้นไปแต่พอคิด ถึงหลี่หมั้งและยินรั่วอวิ๋นทั้งสองคนที่ยังรออยู่ที่บ้านแล้ว หากว่าถอยกลับจะต้องนึกเสียใจไปตลอดชีวิตแน่เธอ หลับตาปี่พูดแผ่วเบาแต่เสียงติดสูง

“คุณกล้าแต่งงานกับฉันไหม?”

มองลงไปที่ศีรษะของคนตรงหน้าค่อนข้างคุ้นเคยจิ้น ลี่ยวนหรี่ตาลงปากบางพูด:“พอดีว่าวันนี้ฉันเอาทะเบียน บ้านมาด้วยไปลงชื่อได้เลย”

น้ำเสียงยิ่งพูดยิ่งคุ้นเคยยินเสี้ยวเสี้ยวเงยหน้าขึ้นมา อย่างรุนแรงในตอนที่เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของจิ้นคี่ยวน คนก็รู้สึกโง่เขลา

ทำไมถึงเป็นเขาอีกแล้วล่ะ?

เธอไปทำอะไรให้เขาขุ่นเคืองอย่างนั้นหรือ?
ในเวลาที่ยากล่ามากที่สุดในชีวิตกลับพบผู้ชายคนนี้ถึง สองครั้ง!

ยินเสี้ยวเสี้ยวในตอนนั้นเองที่อยากจะหันตัวกลับเดิน ออกไปทำเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนนึกอยากจะ กลับไปคิดหาวิธีการใหม่!

แต่น่าเสียดายจิ๋นลี่ยวนไม่สามารถปล่อยให้เธอมีโอกาส ได้ใ

ยินเสี้ยวเสี้ยวความสูงของก็ไม่ถือว่าเตี้ยนักประมาณ หนึ่งร้อยหกสิบแปดแต่ว่าเมื่อยืนอยู่ต่อหน้าจิ้นคี่ยวนที่ สูงหนึ่งร้อยแปดสิบก็ยังคงไม่ค่อยน่าดูเท่าไรในเวลานั้น คล้ายกับว่าจากผู้หญิงที่แข็งแกร่งกลายเป็นสาวน้อยที่น่า รักอ่อนหวานทั่วไปสติยังไม่ทันได้กลับมายินเสี้ยวเสี้ยวก็ ถูกจิ๋นลี่ยวนลากที่เรนจ์โรเวอร์ที่จอดอยู่ข้างถนน

เรนจ์โรเวอร์คันสีดำเป็นการโออวดอย่างเงียบๆในขณะ นั้นยินเสี้ยวเสี้ยวรู้สึกคล้ายว่าสมองโล่งๆกลวงๆเกี่ยวกับ จิ๋นลี่ยวนอย่างคาดไม่ถึง

จนกระทั่งทั้งสองคนออกมาจากสำนักงานปกครองฝ่าย พลเรือนยินเสี้ยวเสี้ยวก็ยังโง่งมอยู่ การขอแต่งงาน ครั้ง แรกในชีวิตของเธอการแต่งงานครั้งแรกจบลงง่ายดาย ขนาดนี้เชียวหรือ?จ่ายเงินไปไม่เท่าไรถ่ายรูปคู่ลงชื่อเช่น นั้นก็ให้ตัวเองแต่งงานออกไปได้แล้ว?
หันศีรษะกลับไปมองผู้ชายที่อยู่ข้างกายในตอนที่หยิบ ทะเบียนสมรสขึ้นมายินเสี้ยวเสี้ยวถึงได้รู้ชื่อของเขาจิ๋นลี่ ยวน

ตากลอกไปมาหันศีรษะกลับไปมองผู้หญิงที่อยู่ข้างกาย ขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยทำเรื่องที่ใจร้อน มาก่อนแต่ว่าครั้งนี้ทำไมถึงได้ทำอะไรใจร้อนได้ขนาดนี้ นะ?คำถามนี้วนเวียนอยู่ในความคิดของเขามาตลอด…….

แต่ในตอนนี้เขามีความสนใจต่อภรรยาตัวน้อยคนใหม่ ของตัวเองอย่างเห็นได้ชัด