บทที่1แอบดูพี่ฉิง

เดือนสิงหาคม ฤดูร้อนที่แผดเผา เมืองวิ่งไห่

ทุกๆ วันตอนกลางคืนเวลาสี่ทุ่มเป็นเวลาที่เฉินหยางตั้งตารอ มากที่สุด เพราะตอนนี้ หญิงที่แต่งงานแล้วอย่างซูฉิงจะต้องไปใช้ ห้องน้ำรวมอาบน้ำ

ที่เฉินหยางเช่าอยู่คือห้องพักราคาถูก ใช้ห้องน้ำร่วมกันกับซู ฉิง เป็นเพราะว่าห้องน้ำนั่นถูกใช้มาเป็นเวลานานมากแล้ว ก้อน อิฐก้อนหนึ่งไม่ค่อยแน่น เฉินหยางเจ้าหนุ่มวันแรกที่มาก็พบ ความลับนี้แล้ว จากนั้นก็เริ่มแอบดูอย่างไร้ยางอาย

เมื่อพูดขึ้นมา ซูฉิงปีนี้อายุยี่สิบแปด ตอนนี้ทำงานเป็น พนักงานขายในร้านโทรศัพท์โดยเฉพาะ เธอคือหญิงแต่งงานวัย สาวที่หย่าแล้ว เลี้ยงดูเสี่ยวเสาลูกสาววัยหกขวบใช้ชีวิตอยู่ใน เมืองนี้เพียงลำพัง

ในตอนนี้เอง เสียงเอะอะภายในห้องน้ำก็ลอยออกมา

เฉินหยางเองก็นับเวลาในใจอยู่ เขากระโดดลงมาจากเตียง อย่างดีใจ ซูฉิงนี่ อาบน้ำตรงเวลาทุกวันจริงๆ สินะ!

คืนนี้ เฉินหยางฝัน

ในความฝัน เขากลับไปในป่าแทบทวีปแอฟริกาอีกครั้ง ป่าที่เขียวชอุ่มนั้น บริเวณรอบๆ ยังมีกลิ่นควันปืนที่ตลบอบอวล

“พี่ใหญ่ ฉันผิดไปแล้ว พี่ฆ่าฉันเถอะ” น้องสองอย่างหลิน หนานคุกเข่าด้านหน้าของเฉินหยาง ร้องไห้อย่างเจ็บปวด

สายตาของเฉินหยางปรากฏแววตาของความเจ็บปวดขึ้นมา ฉับพลัน เขาและหลินหนานเป็นคนที่ตายแทนกันได้ ร่วมเป็นร่วม คาย

ในตอนแรกเขาและหลินหนานก่อตั้งกองทหารรับจ้างหมาป่า เลือดมาด้วยกัน

ชื่อราชาหมาป่าของเฉินหยางนั้นภายในโลกของการว่าจ้าง ทั้งหมดเหมือนกับเรื่องเล่าของเทพเจ้าอย่างนั้น

แต่หลินหนานนั้นเพราะชื่อเสียงที่หายไปเพียง ในคืนเดียว เอา ข้อความที่สำคัญไปเปิดเผยให้กับศัตรู จนทำให้กองทหาร รับจ้างหมาป่าเลือดล้มตาย บาดเจ็บ หากไม่ใช่เฉินหยาง พยายามกอบกู้สถานการณ์ที่เลวร้าย กองทหารรับจ้างหมาป่า เลือดก็ต้องพังทลายย่อยยับ

“นายไปเถอะ จากวันนี้เป็นต้นไป นายไม่ใช่คนของกองทหาร รับจ้างหมาป่าเลือดอีกต่อไป หลังจากที่เฉินหยางเงียบไปครู่ หนึ่ง ก็พูดขึ้น ร่างกายของหลินหนานสั่นเทิ้มอย่างรุนแรงขึ้นมา เขาพูดเสียงแหบว่า “พี่ใหญ่ ฉันเป็นคนของกองทหารรับจ้าง หมาป่าเลือด ตายก็เป็นวิญญาณของกองทหารรับจ้างหมาป่า เลือด พวกเราชาติหน้าเป็นพี่น้องกันอีก”

ปัง!
หลินหนานล้มลงไปในกองเลือด เขาฆ่าตัวตายแล้ว

หมาป่าที่เหี้ยมโหดอย่างหลินหนานความเร็วในการลั่นไกล ปืน น้อยคนนักที่จะเทียบได้ ดังนั้นก็นับได้ว่าเป็นเงินหยางเองก็ ห้ามไม่ทัน

“หลินหนาน!” เฉินหยางนั่งบนเตียงขึ้นมาทันที ดวงตาทั้งสอง ของเขาแดงขึ้น คิดถึงเรื่องที่หลินหนานตาย เขายังคงเจ็บปวด เป็นอย่างมาก

เฉินหยางในตอนนั้น ไม่ใช่ไอ้เลวถ้ำมองที่ตื่นกระหายอีกต่อ ไป แต่เป็นหมาป่าโดดเดี่ยวที่ได้รับบาดเจ็บ

เขาบ่นพึมพำ “หลินหนาน นายวางใจเถอะ ฉันรู้ว่าชีวิตของ นาย กังวลมากที่สุดก็คือน้องสาวของนาย ฉันจะปกป้องน้องนาย สาวไปตลอด ไม่ให้เธอถูกกลั่นแกล้งจากใครทั้งสิ้น

ตอนเช้าเจ็ดโมง เฉินหยางตื่นนอนตรงเวลา ตอนที่เขาหยิบโท ล้างหน้าไปที่ห้องน้ำรวมนั้น ก็เห็นซูฉิงกำลังล้างหน้าอยู่พอดี

ซูฉิงล้างหน้าเสร็จ หมุนตัวก็เห็นเฉินหยางอยู่ เฉินหยางงอ ลงตัวอย่างรวดเร็ว กดท้องแน่น สีหน้าเป็นทุกข์พูดขึ้น “ขอโทษที ปวดท้อง รีบ”

เดิมทีซูฉิงยังอยากทักทายเฉินหยางล่ะ เห็นท่าแบบนั้นก็รีบ ถอยออกมา พูดขึ้น “ฉันเพิ่งเสร็จพอดี นายรีบเข้าไปเถอะ

หลังจากล้างหน้าเสร็จ เฉินหยางจัดการภารกิจส่วนตัวเสร็จ จากนั้น ก็จะออกไปข้างนอก
ที่บังเอิญก็คือ ซูฉิงก็กำลังพาลูกสาวอย่างเสียวเสวออกไปข้าง

นอก

เสี่ยวเสว่โตขึ้นมาสวยมากๆ ใส่กระโปรงสีขาว รองเท้าหนังสี ดาราวกับเจ้าหญิงน้อย เด็กคนนี้ เมื่อเจอกับเฉินหยาง ก็รีบ ตะโกนออกมาน่าเอ็นดู “คุณลุงสวัสดีตอนเช้าค่ะ”

เฉินหยางดีใจขึ้นมาทันที พูดขึ้น “เสี่ยวเสวสวัสดี เขารีบเดิน เข้าไปอุ้มเสียวเสว่ขึ้นมา แล้วพูดขึ้น มา หอมคุณลุงหน่อย

เสี่ยวเสวรีบหอมจุ๊บจุ๊บน้ำลายยึดเข้าที่แก้มของเฉินหยางทันที

ซูฉิงยืนมองอยู่อีกด้าน ก็ไม่ได้ห้ามอะไร เธอยังมีความรู้สึกดีๆ กับเฉินหยางอยู่บ้าง เพราะว่าเฉินหยางอบอุ่นมากๆ ทุกๆ ดีกับลูกสาวของเธอตลอด ครั้งก็

ทั้งสองคนกำลังออกไปข้างนอกพร้อมกัน ในตอนนั้นเอง รถตู้

ด้านนอกดังตูมแล้วหยุดลง

จากนั้นก็มีคนลงมาสี่คน คนหนึ่งนั้นก็คือสามีเก่าของซูจึงอ ย่างสวีจื้อ!

สีหนาของซูฉิงซีดขึ้นมาทันที

เสียวเสวก็เพราะกลัว เอาหัวมุดเข้าไปในอกของเฉินหยาง

เฉินหยางกอดเสียวเสว่แน่น พูดปลอบใจเบาๆ “เด็กดี ลุงอยู่นี่ แล้ว ลุงปกป้องหนูเอง”

“คุณมาที่นี่ทำไม?” พุ่งเข้าไปกล่าวว่าซูฉิงเสียงเย็น
สวีจอมองกวาดตาไปที่ซูฉิงและเฉินหยางครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้ม อย่างเย็นชาพูดขึ้น “โอ้โห ซูฉิง เธอมันนังจิ้งจอก หาได้เร็ว ขนาดนี้เลย แต่ว่าสายตาของเธอนี่ก็ไม่เท่าไหร่นะ เด็กจนขนาด

ซูจึงโมโหจนควันออกหูทันที “ในปากของนายทางที่ดีก็พูดให้ ดีๆ หน่อย” ซูฉิงเตือนสวีจอ

สวีจอยิ้มอย่างเย็นชา พูดขึ้น “ถุย เธอยังมาเสแสร้งทำราวกับ ว่าเป็นเทพธิดาต่อหน้าข้าอีก ภายหลังยังไม่รู้ว่าจะเป็นแบบไหน ช่างเถอะ ขี้เกียจมาทะเลาะกับเธอ เอาเงินมาให้ข้าสามหมื่น