บทที่ 19 อาจเข้าใจผิด

แม้ห้อเลยจะถูกเฉินหยางช่วยเอาไว้ แต่ในใจเขารู้สึกไม่ดีต่อเงิน หยาง เพียงเพราะว่า ในตอนแรก เขาคิดว่าเฉินหยางเป็น พนักงานรักษาความปลอดภัยที่ไร้ความสามารถ แต่ยามรักษา ความปลอดภัยคนนี้มีคุณสมบัติที่หลอเหริ่นจะเผชิญหน้าด้วย

ห้อเลยจำได้ดีสายตาที่หลอเหริ่นมองเขาอย่างไม่แยแส

และที่ห้อเลยรู้สึกว่าเฉินหยางมีปัญหา ไม่ได้เป็นเพราะเขา เกลียด เฉินหยางเท่านั้น ด้วยความสามารถของเฉินหยางแต่ ยินดีที่จะมาเป็นแค่ยามรักษาความปลอดภัย นี่มันก็แปลกเกินไป

หลินชิงเสว่และถังชิงชิงสั่นในใจ ทั้งสองมองหน้ากัน พูดไม่

ออก

“เราเข้าไปคุยกันข้างในเถอะ” จากนั้นหลินชิงเสพูดขึ้น

ห้อเลยพยักหน้า

ยามรักษาความปลอดภัยเหล่านั้นบาดเจ็บไม่มาก ลุกขึ้นและ รออยู่อีกฝั่งแล้ว

หลินชิงเสวก็พูดกับพวกเขา”วันนี้ทุกคนเหนื่อยมากแล้ว สัก พักทยอยไปรับเงินรางวัลที่ฝ่ายบัญชีคนละห้าร้อย

ห้าร้อยสําหรับยามรักษาความปลอดภัยถือว่าค่อนข้างเยอะ ดังนั้นแต่ละคนก็เกิดรอยยิ้มขึ้นมาทันที
ณ ห้องทำงานประธาน

หลินชิงเสว่และถังซิงซิงสบายใจอย่างมาก ความไม่สบายใจ เกิดขึ้นเพราะเฉินหยาง พวกเธอไม่ต้องการที่จะเชื่อว่า เฉินหยาง จะเป็นสายลับอะไรนั่น เพราะพวกเธอสบายใจมากเมื่ออยู่กับเฉิน หยาง เป็นกันเอง และยังเชื่อใจเฉินหยางมากจริงๆ

“ทำไมพี่เลยถึงฟันธงว่าเฉินหยางมีปัญหา?” หลินชิงเสว่อด ถามขึ้นไม่ได้

ห้อเลียหายใจเข้าลึก เขามองไปยังหลินชิงเสว่ พูดเสียงต่ำ “ชิง เสว่ เธอกับชิงชิงมองโลกในแง่ดีเกินไป ด้วยความสามารถของ ฉัน ฉันให้คนรวยมาเป็นบอดี้การ์ด เริ่มต้นที่เดือนละหนึ่งล้าน และคนมีความสามารถอย่างเฉินหยาง ไม่สามารถตีราคาได้เลย แต่คนอย่างเขากลับมาเป็นบอดี้การ์ดให้เธอ รับเงินเดือนแค่ไม่กี่ พัน นี่ก็ชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอว่าต้องมีอะไร?”

หลินชิงเสว่และถังชิงชิงไม่มีอะไรจะพูด

จากนั้น หลินชิงเสให้ถังชิงชิง พาห้อเลยไปพักผ่อน เธอเรียก คุณเซียเข้าพบที่ห้องทำงานประธาน

คุณเซียดูเหมือนเกรงเล็กน้อย นั่งลงบนโซฟาไม่เต็มกัน

หลินชิงเสว่มองคุณเซี่ย พูดขึ้น“หัวหน้าเซีย มีเรื่องหนึ่งที่ฉัน อยากถามคุณ”

คุณเซียพูดอย่างสุภาพ“ท่านประธาน ท่านถามเถอะครับ ถ้า เป็นเรื่องที่ผมคุณเชี่ยรู้ ก็จะบอกท่านแน่นอน
หลินชิงเสว่พูด “คุณคิดว่าเฉินหยางเป็นคนแบบไหน?” คุณเซียตะลึงเล็กน้อย จากนั้นพูดโพล่งออกมา เขามันไอ้ ระยา”

หลินชิงเสวตะลึงอย่างช่วยไม่ได้ เธอคิดว่าคุณเซียจะบอกว่า เฉินหยางเป็นคนดี เพราะถ้าเฉินหยางเป็นสายลับ จะต้องการ ปลอมตัวเป็นคนที่ดี สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับทุกคน

“ออ ระย่ายังไง?” หลินชิงเสวถามขึ้นอีก

คุณเซี่ยเกรงใจเล็กน้อย รู้ว่าตัวเองการกำลังเสียมารยาท เขา พูดอย่างเป็นทางการ ท่านประธาน ผมเพียงแค่พูดตามรู้สึก หาก ผมพูดอะไรผิด ท่านก็อย่าใส่ใจเลยครับ

หลินชิงเสว่ยิ้มเล็กน้อย พูดขึ้น”ไม่เป็นไรอยู่แล้ว” คุณเซียพูด “เป็นคนที่ค่อนข้างง่ายๆ ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ

อะไรมากนัก รวมไปถึงเงินทอง”

หลินชิงเสว่พูดคุยคิดว่าเป็นไปได้ไหมที่เขาจะเป็นสายลับ?” คุณเซีย ไตร่ตรองอยู่นาน พูดขึ้น “ผมคิดว่าไม่ใช่”

หลินชิงเสว่พูดแล้วความสามารถแบบเขา ทำไมต้องฝืนตัว เองมาเป็นบอดี้การ์ดธรรมดาล่ะ?”

คุณเซี่ยพูด “อาจจะไม่มีอะไร เพียงเพราะว่าเขาชอบ เขาเป็น คนที่รักในความอิสระ

หลินชิงเสว่ยังคงไม่สามารถเข้าใจได้ สุดท้ายก็พูดว่า”ขอบคุณ หัวหน้าเขี่ย คุณกลับไปเถอะค่ะ”

“ครับ ท่านประธาน!” คุณเซี่ยลุกขึ้น

หลังจาก คุณเซียเดินออกไป หลินชิงเสวตกอยู่ในความคิด เธอโทรหาถังซิงซึ่ง

“ชิงชิง พูดตามความจริง เธอคิดว่าเฉินหยางเป็นสายลับทาง ธุรกิจไหม?” หลินชิงเสวถามเสียงต่ำ

ถังชิงชิงเงียบไป เป็นเวลานานจึงพูดขึ้น”ฉันคิดว่าไม่ใช่ แต่

เขาก็มีหลายอย่างที่น่าสงสัย

หลินชิงเสวถอนหายใจเบาๆ จากนั้นจึงวางสายไป

เธอลุกขึ้น ตัดสินใจไปหาเฉินหยาง

ซูฉิงเพิ่งเลิกงาน เธอเดินออกจากร้านขายโทรศัพท์มือถือ เห็น เฉินหยางทันทีที่ก้าวออกจากประตู

เฉินหยางยิ้มกว้าง และตะโกนอย่างเต็มเสียง“พี่ฉิง”

ซูฉิง ก็ยิ้มเล็กน้อย เหมือนเธอจะเคยชินกับการที่มีเฉินหยาง อยู่แล้ว ลงบันไดและพบกับเฉินหยาง จากนั้นเธอมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็น BMW คันนั้น ทันใดนั้นซูฉิงก็คิดอะไรบางอย่าง พูด ด้วยสีหน้าเปลี่ยนอย่างช่วยไม่ได้ หรือเป็นเพราะว่าคุณนรถ ส่วนร่วมมาใช้ส่วนตัวเจ้านายของคุณรู้เข้าแล้ว?”

ใบหน้าของเธอเต็มไปความรู้สึกขอโทษ เฉินหยางรู้ว่าถ้าตอนนี้ตนบอกว่าใช่ คงทำให้ซูจึงรู้สึกผิดและเพื่อให้พวกเขาสองคนพัฒนาไปอีกก้าว แต่เขาก็ทำไม่ลง เพียงแค่พูดว่า”พี่ฉิง คุณอย่าคิดมากเลย ไม่เกี่ยวกับคุณ

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?” ซูจึงถาม

เฉินหยางเงียบไป เขาเงยหน้าขึ้นและยิ้มอย่างขมขื่นหลังจาก นั้นไม่นาน พูดขึ้น”เจ้านายของผมคิดว่าผมเป็นสายลับทาง

ธุรกิจ”

“เพราะอะไร?” ซูฉิงตกใจเล็กน้อย เฉินหยางหัวเราะเหอะๆ พูด เราเดินไปคุยไปเถอะ

ซูฉิงพยักหน้า

ทั้งสองเดินไปข้างหน้า บนท้องถนนที่วุ่นวาย

สายัณห์ของพระอาทิตย์ตกดินเป็นเหมือนแสงสีทองสาดส่อง ลงบนตัวของทั้งสอง

ภาพแบบนี้ช่างสวยงามและนิรันดร์

เวลานี้ เฉินหยางจึงพูดขึ้น ผมทำงานที่บริษัท YD คุณรู้จัก บริษัท YD ใช่ไหมพี่ฉิง?”

ซูฉิงพูด“ฉันรู้จัก ตอนแรกฉันยังอยากไปสมัครงานที่นั่น แต่ เงินเดือนที่พวกเขาให้สำหรับคนที่ไม่ใช่มืออาชีพด้านนั้นไม่สูง ทําไมเหรอ?”

เฉินหยางพูด“ผมเป็นยามรักษาความปลอดภัยที่บริษัทYD สองวันมานี้ มีคนมาหาเรื่องบริษัทYD ผมช่วยเจ้านายจัดการปัญหาแล้ว แต่เจ้านายคิดว่าคนอย่างผมมาเป็นยามรักษาความ ปลอดภัย เห็นได้ชัดว่ามีปัญหา”

“แล้วคุณมีปัญหาหรือเปล่า?” ซูฉิงถาม

เฉินหยางพูด”ไม่มี”

ซูฉิงพูดความจริงฉันก็รู้สึกแปลกอยู่บ้าง ฉันดูออกเหมือนว่า คุณความสามารถไม่เลว ขับรถก็ดี คนอย่างคุณไปเป็นยามรักษา ความปลอดภัยมันไม่สอดคล้องกับปกติจริงๆ”

เฉินหยางยิ้มขมขื่นเล็กน้อย พูดนี่เป็นชีวิตที่ผมชอบ ไม่มีคำ อธิบายอื่นใด”

ซูฉิงยิ้ม พูดขึ้น ไม่ว่ายังไง ฉันเชื่อคุณนะ

หัวใจเฉินหยางอบอุ่นขึ้น

ซูจึงกล่าวอย่างโล่งอก “อย่าเศร้าไปเลย เจ้านายของคุณไม่ เชื่อคุณ ไม่เอาคุณคือความสูญเสียของเขาไปเถอะ ฉันเลี้ยง เบียร์เย็นๆ คุณ”

เฉินหยางหัวเราะเหอะๆ พูดขึ้น หรือว่าจะซื้อเหล้ากลับไปที่ บ้าน? ผมกลัวว่าพี่ฉิงคุณจะล่วงเกินผม”

ซูฉิง หน้าแดงขึ้นมาทันที เธอเป็นคนที่จะล้อเล่นด้วยได้ยาก

เฉินหยางเห็นสถานการณ์จึงไม่กล้าพูดมากอะไร

แต่ฉิงก็อยากดื่มเหล้าขึ้นมาจริงๆ สำหรับคนอย่างเฉินหยาง เป็นคนที่เชื่อถือได้
นี่ก็ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของเฉินหยางครั้งที่แล้วเช่นกัน

ถ้าหาก ซูจึงรู้ว่าเฉินหยางคอยแอบดูเธอในห้องอาบน้ำ เธอ

ไม่มีทางคิดแบบนี้แน่

และในเวลานี้ มือถือของเฉินหยางดังขึ้น

เขาหยิบออกมาดู เป็นสายเรียกเข้าของหลินชิงเสว่

เฉินหยางรับสาย

หลินชิงเสว่ ทางนั้นพูดขึ้น”เราเจอกันหน่อยนะ”

เฉินหยางพูดเบาๆ “ตอนนี้ผมยุ่งอยู่ ไม่มีเวลา หลินชิงเสพูดไม่ออก นายยื่นซื้อจริงๆ

“ฉันคิดว่าเราต้องคุยกัน” หลินชิงเสพูดระหว่างนี้อาจมีอะไร เข้าใจผิด”