บทที่ 3 บัตรธนาคารดอกชงโค
บทที่ 3 บัตรธนาคารดอกชงโค
เดินเข้าไปในธนาคาร
เฉินตงเข้าไปรับบัตรคิวแล้วต่อแถว
ในตอนที่ถึงคิวเขา เขาถือบัตรธนาคารดอกชงโคไปที่หน้าเค้า เตอร์ พอมองพนักงาน ทันใดนั้นหางตาก็กระตุก
หลินเสว่เอ๋อ!
ช่างบังเอิญเสียจริงๆ
ดวงตาของเฉินตงหรี่ลง หลินเสว่เอ๋อเป็นแฟนสาวของหวางเท้า
พอดี
ถึงแม้ว่าทั้งสองคนยังไม่เคยเจอกันในชีวิตจริง แต่ว่าเขารู้เรื่อง ราวของหลินเสบู่เอ๋อผ่านทางหวางหนันหนัน แล้วก็ยังเคยเห็นรูป
สําหรับหลินเสว่เอ๋อ เขาไม่ได้ถึงขั้นโกรธเคืองหรือไม่พอใจ มากที่สุดก็แค่บึ้งตึงไม่มากไปกว่านั้น
หลินเยว่เอ๋อเธอผิวขาวหน้าตาดี การงานก็ไม่เลว มาชอบไอ้สวะ หวางเท้าที่เกาะพ่อแม่กินก็ถือว่ามหัศจรรย์แล้ว
ส่วนเรื่องที่เธอต้องการสินสอดเท่าไหร่นั้น นั่นก็เป็นเรื่องของ เธอแล้ว ทั้งสองมีทั้งเต็มใจ ที่เขาโกรธก็คือหน้าของคนตระกูล หวาง เอาเงินที่ใช้รักษามารดาของเขาไป ทำให้เขาเป็นตัวรับ เคราะห์ของปีศาจฝูตี้(ผู้หญิงที่มีน้องชายและต้องช่วยน้องชายใน ทุกด้านเพราะพ่อแม่ให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว)
“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย จะทำรายการอะไรคะ?” หลินเสวี่เอ๋อผุดรอย ยิ้มการตลาดขึ้น
เฉินตงสูดลมหายใจเข้า ข่มอารมณ์โกรธที่อยู่ในใจลงไป ฉีกยิ้ม แล้วส่งบัตรธนาคารดอกชงโคเข้าไปตรงเค้าเตอร์ “สวัสดีครับ ผม ต้องการถอนเงินครับ
หลินเสบู่เอ๋อกำลังเตรียมจะถามเฉินตงว่าจะถอนเงินจำนวนเท่า ไหร่ พอเห็นบัตรธนาคาร อยู่ๆหัวคิ้วก็ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย “คุณผู้ชายคะ แน่ใจเหรอคะว่านี่เป็นบัตรธนาคาร
กำลังพูดอยู่ เธอก็ดูบัตรธนาคารลายดอกชงโคซ้ำๆอีกรอบ
จากการบ่มเพาะในอาชีพของเธอ ไม่เคยเห็นบัตรธนาคารแบบนี้
เลยจริงๆ
เฉินตงชะงักไปครู่หนึ่ง ท่านหลงคงจะไม่ได้หยิบบัตรธนาคาร ปลอมให้ใช่ไหม?
คิดไปคิดมา ท่านหลงสามารถที่จะสะบัดมือจัดการค่ารักษาสอง แสนของแม่ได้ จะให้บัตรธนาคารปลอมกับเขาได้ยังไง?
“แน่ใจครับ” เฉินตงพยักหน้า สายตามองหลินเสบู่เอ๋อตั้งแต่บน ลงล่าง
เพราะว่ากำลังนั่งอยู่ เขาเลยมองส่วนสูงของหลินเสบู่เอ๋อไม่ ออก แต่ว่าชุดยูนิฟอร์มก็ได้เผยสัดส่วนงดงามของหญิงสาวออก มา ผิวขาวๆ เครื่องหน้าที่งดงาม ทำให้คนรู้สึกว่าเป็นหญิงสาวที่ดู น่าสงสารน่าทะนุถนอม
ถอนหายใจในใจอีกรอบ เป็นหญิงสาวดีๆอยู่คนหนึ่งแท้ๆ ทำไม ถึงได้ดวงตามืดบอดกันนะ?
คิ้วเรียวของหลินเสบู่เอ๋อขมวดเข้าหากันแน่นมากขึ้น แต่ว่าก็ยัง คงดำเนินการกรอกบัตรธนาคารต่อไป
จนกระทั่งระบบมีเสียงร้อง “ติ๊ง” ขึ้นมา คอมพิวเตอร์ไม่สามารถ ที่จะอ่านบัตรได้ ในที่สุดความอดทนของเธอก็ได้หมดลง
ก!
หลินเสว่เอ๋อโยนบัตรธนาคารดอกชงโคไปที่ช่องเว้าด้านในของ เค้าเตอร์ พูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชา “ขออภัยด้วยค่ะคุณผู้ชาย บัตร ธนาคารนี้ของคุณ ธนาคารของเราไม่สามารถอ่านบัตรของคุณได้
เชีย!
ท่านหลงหลอกเขาจริงๆเหรอเนี่ย?
จ่ายไปก่อนสองแสน จากนั้นก็ให้บัตรธนาคารปลอมมาหลอกตัว เอง การกระทำแบบนี้ ไม่ถูกต้องมั้ง?
“คือว่า คุณช่วยลองใหม่อีกครั้งได้ไหมครับ นี่เป็นบัตรธนาคาร จริงๆ” เฉินตงร้องขึ้นด้วยน้ำเสียงกึ่งขอร้อง
ตอนนี้หย่ากับหวางหนันหนันแล้ว บ้านหลังที่เคยเช่าเมื่อก่อน เขาไม่คิดที่จะเช่าต่ออีก ตั้งใจจะย้ายไปบ้านใหม่กับแม่
เงินสองแสนสุดท้ายก็โดนหวางหนันหนันเอาไปแล้ว ตอนนี้ เขาสิ้นเนื้อประดาตัว ถ้าเกิดว่าไม่มีเงิน ไม่ต้องพูดถึงค่ารักษา พยาบาลหลังจากผ่าตัด แม้แต่ใช้ชีวิตก็ยังไม่มีหนทาง
“คุณผู้ชาย คุณตั้งใจจะมาหาเรื่องใช่ไหมคะ?
คิ้วเรียวของหลินเสวีเอ๋อกระตุก สีหน้าเย็นชาเหมือนหิมะในตอน หน้าหนาว “ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว สายตาที่คุณมองฉันมันแปลกๆ จีบ สาวอย่างน้อยก็น่าจะเอาบัตรธนาคารใบจริงมาหน่อยนะ เชิญคุณ ออกไปด้วยค่ะ อย่ามากินเวลาของลูกค้าท่านอื่นที่อยู่ด้านหลัง มี ฉะนั้นฉันจะเรียกรปภ.
เฉินตงนิ่งไปแล้ว นี่แม่งอะไรกับอะไรกันวะเนี่ย?
ไม่ทันได้รอให้เขาอ้าปากอธิบาย หลินเสบู่เอ๋อยกมือทั้งสองข้าง ขึ้นมากอดอก รปภ.
ทันใดนั้น รปภ.สองคนก็เดินมา
ในตอนนี้ เป็นเวลาสายๆพอดี คนที่มาทำธุระก็ไม่น้อย ก็ค่อยๆ หันมามองทางเฉินดง
เฉินตงร้อนใจแล้ว ชี้ไปที่บัตรธนาคารแล้วก็พูดขึ้น “นี่ก็คือบัตร ธนาคาร ผมมาทำธุระ พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาลากผมออกไปด้าน นอก?
หลินเสบู่เอ๋อทำหน้านิ่ง ไม่ตอบอะไร
รปภ.พูดขึ้นด้วยเสียงทุ้ม “คุณผู้ชายครับ ขอความกรุณาคุณ ออกไปด้วยครับ ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน คุณมารบกวนพนักงาน ธนาคารของเราแบบนี้ พวกเราจะแจ้งตำรวจแล้วนะครับ
“ผม…………….โมโหจนแทบจะกระจกมาอยู่ที่ลูกกระเดือกอยู่ แล้ว ถอนเงินไม่ได้ไม่พอ ยังจะโดนหาว่าเป็นไอ้โรคจิตอีก?
ในขณะนี้ ชายวัยกลางคนหน้าท้องโต สวมสูทคนหนึ่งก็เดินเข้า
มา
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?
หลินเสบู่เอ๋อที่ตอนแรกมีสีหน้านิ่งๆกลับงอตัวในทันใด ท่าทางดู น่าสงสาร กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ผู้จัดการ คนๆนี้เอาบัตร ธนาคารปลอมมาถอนเงิน แถมยังแอบมองฉันอีกด้วยค่ะ”
สถานการณ์ตรงหน้า ทำเอาเฉินตงที่โกรธจนขึ้นสมองงุนงงไป
เลย
ก่อนหน้านั้นสีหน้ายังเย็นชาราวกับหิมะอยู่เลย พอตอนหลัง กลับมีอารมณ์เป็นหมื่นอย่าง?
ในความทรงจำ ตอนนั้นหวางหนันหนันบอกกับเขาว่าหลินเส เอ๋อเป็นสาวทึนทึก หัวโบราณ เป็นหญิงสาวที่ดี หลังจากที่ตกลง สานสัมพันธ์กับหวางเท้า ก็สงวนตัวอยู่ตลอด มากที่สุดก็คือจับมือ
เขาเองก็ไม่ได้โง่ แล้วก็ไม่ได้ตาบอด
หลินเสบู่เอ๋อคนนี้……..หัวโบราณจริงๆ? ทึนทึก? รักนวลสงวน ตัว?
ในตอนนั้นชายวัยกลางคนก็เงียบลง มองสายตาของเฉินตง มี ท่าทางเหมือนเจอศัตรู
“คุณผู้ชาย ที่นี่คือธนาคาร ขอความกรุณาคุณช่วยระวังด้วย ใน นามของผู้จัดการธนาคาร ผมขอเชิญให้คุณออกไป มิฉะนั้นอย่า มาโทษว่าผมนั้นสั่งให้รปภ.โยนคุณออกไป
รปภ.ที่อยู่ข้างๆสองคนทำท่าหัวเราะเยาะ เห็นคนอื่นตกที่นั่ง ลําบาก ทั้งธนาคารมีใครไม่รู้บ้างว่าหลินเสว่เอ๋อนั้นเป็นของผู้ จัดการ?
หนุ่มคนนี้มาจีบสาว ดันมาจีบหลินเสวีเอ๋อ หาเรื่องตายเหรอ?
หลินเสบู่เอ๋อได้ยินคำพูดของผู้จัดการ ทันใดนั้นก็ยิ่งทำท่าทาง บิดตัวมากขึ้นกว่าเดิมอีก พูดขึ้นด้วยเสียงอ้อแอ้ “ผู้จัดการ คนแบบ นี้ ทำไมยังจะต้องเสียเวลาเจรจากับเขาอีกคะ สั่งให้รปภ.โยนเขา ออกไปเลยค่ะ”
เฉินตงฟังแล้วก็โกรธจัด อารมณ์ขุ่นเคือง แต่กลับไม่ได้ลุกขึ้น
บัตรชงโคเป็นท่านหลงที่ให้เขา เขาก็แค่มาถอนเงิน ยังจะต้อง มารับอารมณ์น่าสมเพชแบบนี้?
ก่อนหน้านี้เขาเพียงแค่มีความขุ่นเคืองใจกับหลินเสบู่เอ๋อเท่านั้น แต่ตอนนี้การกระทำแบบนี้ของหลินเสบู่เอ๋อ ทำให้เขาโกรธเข้า จริงๆเสียแล้ว!
“ไล่เขาออกไป!
ผู้จัดการเห็นว่าเฉินตงไม่ขยับ หัวคิ้วขมวด อยู่ๆก็ว่าขึ้นเสียงแข็ง
ถ้าเกิดไม่ได้นึกถึงเรื่องที่ตัวเองเป็นผู้จัดการของธนาคาร ลำพัง แค่เฉินตงอยากได้หลินเสบู่เอ๋อเรื่องเดียว เขาเข้ามาก็ต้องสั่งให้ รปภ.เอาตัวออกไป
รปภ.สองคนกำลังจะเดินหน้าพอดี คนที่มุงดูรอบๆก็ยิ่งมากขึ้น เรื่อยๆ
เฉินตงไม่ใช่คนอ่อนแอ ยิ่งไปกว่านั้นคือไม่ใช่นินจาเต่าจอมขึ้ ขลาด (ผู้ชายที่สามารถทนต่อผู้หญิงของตัวเองเล่นกับผู้ชายคน อื่น ๆ )
โดนคนร้งแกจนถึงขั้นนี้ ก็โกรธข็งแน่นอนแล้ว
แปะ!
เขาหยิบบัตรธนาคารดอกชงโคออกมาแล้วโยนลงไปบนเค้า เตอร์อย่างแรง ตวาดลั่น “ผมมาถอนเงินอย่างเปิดเผย ไม่ได้มาให้ พวกคุณใส่ร้ายผมว่าเป็นพวกอันธพาล อยากบังคับให้ผมก่อเรื่อง ใช่ไหม?”
ทันใดนั้นรปภ.ก็หยุดลง
สายตาของผู้จัดการธนาคารใกล้จะกินคนได้แล้ว แต่ว่าหางตาที่ เหลือบมองเห็นบัตรธนาคารดอกชงโค
วินาทีถัดไป
ครืน!
ผู้จัดการธนาคารราวกับโดนสายฟ้าฟาด ภายในหัวอยู่ๆก็ขาว โพลนขึ้นมาในทันใด ดวงตาเป็นเส้นตรง ………
เม็ดเหงื่อเม็ดใหญ่ๆ ผุดพรายออกมาจากขมับของเขาอย่าง รวดเร็ว
“ผู้จัดการ เป็นของปลอมนั่นแหละค่ะ” หลินเสบู่เอ๋อหัวเราะอย่าง ไม่ใส่ใจ แต่พอมองขึ้นไป กลับพบว่าบนใบหน้าของผู้จัดการนั้น เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ทันใดนั้นเธอก็นิ่งไป
แค่พริบตา ผู้จัดการธนาคารก็ยกมือขึ้นมาปาดเม็ดเหงื่อบนหน้า ผาก ใบหน้าหงุดหงิดก็เปลี่ยนมาเป็นยิ้มแย้มภายในพริบตา
ช่วงหลังที่ยืนตรงก็โค้งงอลงมา ยิ้มให้กับเฉินตงแล้วว่าขึ้น “คุณ ผู้ชาย ขอโทษด้วยครับ ผมไม่ทราบจริงๆว่าคุณเป็นแขกคนพิเศษ ที่มีบัตรธนาคารลายดอกชงโค ขออภัยคุณด้วยจริงๆ เชิญคุณรีบ ไปที่ห้องทำงานของผมเลยครับ ผมจะจัดทำรายการให้คุณเอง
ครืน!
ร่างอ้อนแอ้นของหลินเสบู่เอ๋อขยับ ร้องออกมาด้วยความไม่ อยากจะเชื่อ “นี่ นี่เป็นบัตรธนาคารจริงๆเหรอ?”
“คุณจะไปรู้อะไรล่ะ!”
ศีรษะของผู้จัดการธนาคารเต็มไปด้วยเหงื่อ เขม็งตาใส่หลินเส ว่เอ๋อ จากนั้นก็กลับมายิ้มแย้มแล้วพูดขึ้นกับเฉินตง “คุณผู้ชาย เชิญทางนี้ครับ”
ในที่สุดก็เข้าใจแล้วใช่ไหม?
เฉินตงเลิกคิ้วขึ้น มองหลินเสวีเอ๋อ ที่ยังมีสีหน้างุนงงอย่างไม่ ใส่ใจ ลุกขึ้นแล้วเดินตามผู้จัดการธนาคารไปยังห้องทำงาน
สิ่งที่สําคัญที่สุดก็คือถอนเงิน ตอนนี้ผู้จัดการธนาคารนั้นรู้จัก กลัวแล้ว เขาไม่จำเป็นที่จะต้องกัดไม่ปล่อย สำหรับหลินเสบู่เอ๋อ คนนี้ วันนี้คิดเสียเวลาเขาได้รู้จักจริงๆแล้วประมาณหนึ่ง
ในขณะเดียวกัน เขาเองก็ยังตั้งหน้าตั้งตารอ บัตรธนาคารดอก ชงโคที่ท่านหลงให้มา มีเพียงผู้จัดการธนาคารเท่านั้นที่รู้จัก จะ ต้องมีน้อยมากแน่ๆ ภายในบัตรตกลงว่ามีเงินจํานวนเท่าไหร่?
รอหลังจากที่ทั้งสองคนเข้าไปในห้องทำงานแล้ว
โถงรับแขกที่ไร้ซุ้มเสียงของธนาคาร อยู่ๆก็มีเสียงดังระงมขึ้นมา
แต่ละใบหน้าที่ชมเรื่องราวน่าอายเมื่อกี้ ล้วนแต่แสดงสีหน้ากับ ท่าทางประหลาดใจออกมา
ใครๆก็ล้วนคิดไม่ถึง เรื่องราวจะกลับกลายมาเป็นแบบนี้ไปเสีย
ได้
หลินเสบู่เอ๋อยืนนิ่งอยู่กับที่ ดวงตาคู่สวยเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา ร่าง อ้อนแอ้นสั่นเทาเล็กน้อย
เพราะว่าเธอรู้แล้วว่าเกิดปัญหาใหญ่หลวงขึ้น
เจอเข้ากับเรื่องใหญ่แล้ว!
ชนเข้ากับเรื่องใหญ่ขนาดที่ว่าแม้แต่ผู้จัดการก็ไม่กล้าที่จะหนุน
หลังเธอ!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ