I'm the king ผู้ชนะคือราชา

บทที่ 13 แม่คุณเป็นคนบังคับ ผมไม่ได้เป็นคนบังคับ



บทที่ 13 แม่คุณเป็นคนบังคับ ผมไม่ได้เป็นคนบังคับ

บทที่ 13 แม่คุณเป็นคนบังคับ ผมไม่ได้เป็นคนบังคับ

หลังเลิกงานตอนค่ำ

เฉินตงก็รีบกลับบ้านอย่างรีบเร่ง หลังจากต้มน้ำซุปเสร็จ ก็รีบ กลับไปยังโรงพยาบาลจึง

พ่อเขาเดินไปถึงหน้าประตูห้องผู้ป่วย ก็เจอกับคุณหมอจางกับ หมอท่านอื่นออกมาจากห้องตรวจพอดี

เมื่อเห็นเฉินตง คุณหมอจางก็โบกมือให้เพื่อนว่างงานออกไป ก่อน จากนั้นก็เดินก้าวใหญ่เข้ามา ยิ้มกล่าวว่า : “คุณเฉินช่าง กตัญญูจริงๆ ทำกับข้าวมันต้มน้ำซุปให้แม่ของคุณทุกวันเลย”

เฉินตงยิ้ม กล่าว : “คุณหมอจาง อาการแม่ผมเป็นยังไงบ้าง ครับ ? –

“ท่านฟื้นสภาพได้ดีมาก อีกไม่กี่วันก็สามารถออกจากโรง พยาบาลได้แล้ว แต่ว่าการปลูกถ่ายตับจะมีช่วงอันตรายที่ต้อง ระวังเป็นพิเศษ ในระยะสั้นก็ครึ่งปี ถ้าระยะยาวก็เป็นปี ถ้าผ่านพ้น ไปด้วยดีซึ่งนับได้ว่าหายดีแล้ว
คำพูดของคุณหมอจาง ทำให้เฉินตงรู้สึกเจ็บที่หัวใจ ทันใดนั้น คุณหมอจางก็ยิ้มกล่าวอีกว่า : “แต่ว่าคุณเฉินสบายใจได้เลย ท่าน หลงได้กำชับไว้แล้ว ทางโรงพยาบาลจะช่วยรักษาแม่ของคุณให้ หายดีอย่างสุดความสามารถ

“ขอบคุณคุณหมอจากมากเลยนะครับ” เฉินตงกล่าวขอบคุณ

ถึงแม้ถ้าไม่มีท่านหลง เขาก็นับถือในคุณธรรมจริยธรรมของคุณ หมอเฉินมาก กับการรักษาคุณแม่เมื่อไหร่ปีมานี้

“คุณเฉินเกรงใจเกินไปแล้ว แต่ว่าอาการของท่านในตอนนี้ ต้อง ห้ามได้รับการกระทบกระเทือนจิตใจแม้แต่น้อย อารมณ์ต้องอย่า โมโหมาก สิ่งนี้ก็เคยพูดกับคุณเฉินไว้แล้วเมื่อครั้งก่อน ขอให้คุณ เฉินระวังเรื่องพวกนี้ให้มากๆนะครับ

คุณหมอจางยิ้มโบกมือ มองไปที่ห้องผู้ป่วยถ้าที่จะพูดอะไร บางอย่างแต่ก็หยุดที่จะเอ่ยพูด สุดท้ายก็ยิ้มกับเฉินตงอย่าง แปลกๆ : “งั้นผมขอตัวไปตรวจห้องก่อนนะครับ

เฉินตงมองคุณหมอจางที่เดินออกไปทีนึงอย่างรู้สึกสงสัย

เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย เฉินตงหยุดชะงัก

จู่ๆเขาก็เข้าใจว่าที่คุณหมอจางกำลังจะพูดอะไรแต่ก็หยุดลงไม่พูดนั่นเพราะอะไร

ในสายตาที่มองไป เห็นคุณแม่กำลังนอนบนเตียงผู้ป่วยใบหน้าที่ พร้อมวางยังคงมีรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น

นั่นข้างเตียงผู้ป่วย มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่ง ก้มหน้าบอก เปลือกลูกแอปเปิล

“หลินเสวีเอ๋อ คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง ? “เฉินตงเลิกคิ้ว

“คุณเฉิน คุณมาแล้วเหรอ ? ”

หลินเสว่เอ๋อเงยหน้าขึ้นมองเฉินตง ยิ้มอย่างสวยงาม : “ฉัน เห็นคุณบอกว่าคุณป้าป่วยไงล่ะ ? ก็เลยมาเยี่ยมคุณป้าหลังเลิก งานสักหน่อย”

พูดจบ ยังหั่นแอปเปิลให้คุณแม่ของเฉินตงอย่างสนิทสนม

เฉินตงมองกระติกข้าวเก็บความร้อนที่วางด้านบนตู้ที่อยู่ด้านข้าง

ทีนึง ก็มีความเย็นชาเล็กน้อย

เขาไม่คิดเลยว่าหลินเสบู่เอ๋อจะเล่นแบบนี้

ด้านหนึ่งคอยวางแผนเรื่องหวางเท้า อีกด้านก็วิ่งมา เยี่ยมแม่ของเขาถึงที่นี่ นี่มันอยู่ในสถานการณ์อะไรกัน ?

“เสี่ยวตง คุณหลินดีมากเลยนะ”คุณแม่หลี่หลานมองเฉินตง สายตามองไปด้านหลังแล้วกล่าว : “หนันหนันล่ะ ?”

เนื่องจากเพิ่งจะตื่นจากการผ่าตัดเสร็จไม่นาน น้ำเสียงของคุณ แม่ยังคงไม่มีแรงเหมือนเดิม และสีหน้าก็ดูซีดเซียวมากด้วย

ใจเฉินตงเจ็บปวดมาก อาการของคุณแม่ในตอนนี้ คงทนไม่ไหว กับการสะเทือนอารมณ์แบบนี้ไม่ได้แน่ๆ

เพราะฉะนั้นตั้งแต่ที่คุณแม่ฟื้นมา เขาก็ปิดบังเรื่องหย่าเอาไว้ คิด ว่ารอให้อาการของคุณแม่ดีแล้วค่อยบอกเรื่องนี้

แต่ว่า เฉินดงไม่ได้ตอบกลับไปทันที แต่กลับมองหลินเสบู่เอ๋อที นึงอย่างเยือกเย็น

หลินเสว่เอ๋อเต้นถึงสะใภ้ที่กำลังจะแต่งงานกับคนในตระกูลหวา ง เธอยังวิ่งมาเยี่ยมแม่ของเขาในโรงพยาบาลได้เลย แล้วยังจะ พูดอะไรมากอีกล่ะ ?

หลินเสบู่เอ๋อเหมือนจะรู้ถึงความคิดของเฉินตง จึงยิ้มใส่หน้าเล็ก

น้อย
เฉินตงวางใจแล้ว ถึงยิ้มกล่าวอธิบาย

“แม่ครับ ช่วงนี้หนันหมันยุ่งมากหน่อย ก็เลยไม่มีเวลาว่างสักที รอให้อาการของคุณแม่ดีขึ้นสามารถกลับบ้านได้แล้ว ก็จะได้เจอ กันแล้วใช่ไหมล่ะ ? ”

“ก็ได้”หลี่หลานรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย กัดแอปเปิลกินเบาๆ

“ แม่ครับ แม่พักผ่อนก่อนนะครับ ผมมีอะไรจะคุยกับคุณหลิน

เฉินตงเดินไปด้านหน้าหลินเสบู่เอ๋ออย่างรวดเร็ว เรื่องคานของ เธอกระชากให้ลุกขึ้น : “รบกวนคุณออกมากับผมหน่อย”

“โอ๊ย คุณทําฉันเจ็บแล้วนะ”หลินเสบู่เอ๋อสำออยแกล้งทำเป็นเจ็บ

หลี่หลานขมวดคิ้ว : “เสี่ยวตง คุณหลินมาเยี่ยมแม่ เป็นแขกนะ ลูกทำแบบนี้มันไม่เหมาะ พี่ขอโทษซะ

“อิอิ ขอบคุณค่ะคุณป้า”หลินเสบู่เอ๋อยิ้มพูดกับหลี่หลาน สีหน้า เอาใจมาก

พอหันหน้าไปอีกฝั่ง ในขณะที่เธอเห็นใบหน้าที่กำลังควบคุมความโมโหไว้ของเฉินตง เธอแลบลิ้นทีนึง : “เอาล่ะๆ ฉัน เป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง ไม่ถือสาอะไรคุณก็ได้

พูดจบ เธอหันหน้าไปกำชับหลี่หลาน : “คุณป้าคะ คุณป้าต้องพัก ผ่อนให้ดีๆ แล้วหนูจะมาเยี่ยมคุณป้าใหม่นะคะ

จากนั้นจึงค่อยเดินตามเฉินตงออกจากห้องผู้ป่วย

“หมายความว่ายังไง ?

ยืนอยู่หน้าระเบียง เฉินตงกล่าวไถ่ถามไปตรงๆ

“ฉันก็แค่รู้ว่าคุณป้าไม่สบาย ก็เลยมาเยี่ยมคุณป้าไม่ได้หรือ ไง ? “หลินเสว่เอ๋อที่ยิ้มเล่นเมื่อกี้นี้จู่ๆก็แสดงสีหน้าที่ดูน่าสงสาร ถึงขั้นดวงตาประกายไปด้วยน้ำตา : “ทำไม ? ฉันทำดีคุณกลับไม่

เห็นค่า ? งั้นคุณมาแหย่ฉันทำไม ? ”

เฉินตงปวดหัวเลยทีนี้

เขาทำมือห้ามอย่างหงุดหงิดอารมณ์เสีย : “เชิญคุณไปซะ ต่อ

ไปไม่ต้องมาเยี่ยมแม่ผมอีก

“ไม่ ! “หลินเสว่เอ๋อสายศีรษะ กล่าวด้วยรอยยิ้มแปลกๆ : “ถ้า คุณไม่ให้ฉันมาเยี่ยมคุณป้า ฉันจะนำเรื่องที่คุณหย่าแล้วไปบอกให้คุณป้าฟัง”

ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองนี้ เธอมีความสามารถในการใช้แผนของตน และรู้ถึงความคิดของผู้ชายดี ยิ่งรู้ว่าจะใช้วิธีอะไรเพื่อคุมผู้ชายคน นึงให้อยู่

ไม่งั้นก็คงจะไม่หันมาเยี่ยมแม่ของเฉินตงแทน หลังจากถูกเฉิน ดงเมินใส่

“นี่คุณกำลังคุกคามผมเหรอ ? “เฉินตงสีหน้าบูดบึ้ง แววตาเต็มไป ด้วยความดุ

“ใช่ ฉันกำลังคุกคามคุณ อยากแก้แค้นฉันมั้ยล่ะ ? “หลินเสว่เอ๋ อยิ้มอ่อย สายตาประกายความน่าค้นหาและมีเสน่ห์น่าดึงดูดมาก ในขณะเดียวกันยังยกมือขวาขึ้น ใช้นิ้วชี้กดหน้าอกขอเฉินตงเบาๆ

เฉินตงเดินถอยหลังก้าวหนึ่ง : “ผม บอกว่าไปให้พ้นซะ ! ”

หลินเสบู่เอ๋อหยุดยิ้ม ไม่นึกว่าเฉินตงจะปฏิเสธทันทีทันใดแบบนี้

นี่มันคนละคนกับเฉินตงในคืนนั้นชัดๆ ไม่เหมือนคนคนเดียวกัน

สักนิด !
เธอเป็นผู้หญิงฉลาด หรือว่าควรหยุดในระดับที่เหมาะสม

หายใจเข้าลึกๆทีนึง หลินเสบู่เอ๋อดึงมือขวากลับมา ใบหน้าสวย ไปที่ประกายความน่าค้นหาและมีเสน่ห์น่าดึงดูดมากกลับกลาย เป็น มอย่างสุภาพ

“ก็ได้ ถ้าฉันกลับล่ะ คุณสบายใจได้เลย เรื่องที่คุณหย่าฉันไม่ บอกให้คุณป้าหรอก ฉันไม่ได้โง่แบบนั้น ถึงได้พูดอะไรที่สะเทือน จิตใจเธอในตอนนี้”

แลดูหลินเสว่เอ๋อที่เดินจากไป เฉินตงสับสนวุ่นวายใจมาก

แม่คือทุกอย่างในชีวิตของเขา

เขาจะไม่ยอมให้หลินเสบู่เอ๋อเข้าใกล้แม่เด็ดขาด

หลินเสว่เอ๋อไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาต้องการ และการที่หลินเสบู่เอ๋ออ ยู่ข้างกายคุณแม่ มันเป็นระเบิดเวลาทีอาจจะระเบิดได้ตลอดเวลา อย่างไม่ต้องสงสัย !

ซึ่งตอนนี้เขายังไม่รู้จะจัดการยังไงดี นี่ทำให้เขาอารมณ์เสียมาก

ในเวลาเดียวกัน
หวางหนันหนันนั่งที่นั่งข้างคนขับบนรถออดี้ มองดูรถที่วิ่งผ่าน

ไปมาอย่างเหงาๆ ดวงตายังคงแดง และมีหยาดน้ำตาเป็นประกาย

หวางเท้าที่อยู่ด้านข้างกลับมีความสุขดีใจสุดๆ

ขอเพียงแค่พี่สาวนัดดูตัวเพื่อแต่งงานได้สำเร็จ ก็จะมีเงินค่า สินสอดที่เขาต้องให้หลินเสบู่เอ๋อแล้ว

แลมองหวางหนันหนันทีนึง หวางเท้ายิ้มกล่าว : “พี่ พี่ดีกับผม ที่สุดเลย ที่ผมได้แต่งงานกับเสบู่เอ๋อ ก็เป็นเพราะพี่ที่ช่วยผม

หวางหนันหนันไม่ได้ตอบอะไร รอยยิ้มของหวางเท้าทำให้เธอ รู้สึกเหมือนโดนมีดกรีดที่ใจ

แต่พ่อไม่ได้โต้เถียงกลับ และไม่รู้ว่าจะตอบกลับยังไงดี

เพราะเธอเป็นพี่สาวของหวางเท้า การที่น้องชายจะแต่งงาน เรื่องใหญ่ขณะนี้ เธอควรช่วยจริงๆ

เพียงแต่ว่า คนที่นับดูตัวเป็นชายอายุ 40 กว่า ยังเป็นหัวหน้าของ เฉินตงด้วย เธอรับไม่ได้เลยจริงๆ
เห็นหวางหนันทนันท่าที่ดูไม่ค่อยมีความสุข จู่ๆหวางเท้าก็แกล้ง พูดล้อถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลลี่จึง

“พี่ เช้าวันนี้ผมส่งเสว่เอ๋อไปทำงาน เจอเฉินตงในโรงพยาบาล จิงด้วยนะ พี่รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น ? เสบู่เอ๋อบอกว่าเฉินตงรวยมาก ฮ่าๆๆ……….จริงๆเลย

แววตาหวางหนันหนันประกายความมีชีวิตชีวาขึ้นเล็กน้อย กล่าว อย่างเศร้าๆ : “เขาจะรวยได้ยังไงกัน ?”

“ผมก็ว่าอย่างนั้น แต่เสว่เอ๋อกลับไม่เชื่อ ที่ว่าเธอโง่ไหมล่ะ ? ”

หวางเท้ากล่าวอย่างดูถูก : “ถ้าเขามีเงินที่แอบซ่อนไว้ใช้หลาย แสนผมยังเชื่อ แต่ถ้ารวยอย่างที่เสว่เอ๋อบอก แว่นตาท้องฟ้าจะ ตกลงมา

คำพูดที่ดูประชดลอยๆนี้

กลับทำให้หวางหนันหนันรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา ราวกับคว้าความ หวังสุดท้ายเพื่อช่วยชีวิตไว้ได้

ถ้าเกิดว่า เฉินตงรวยจริงๆล่ะ ?
เมื่อคิดแบบนี้ หวางหนันหนันรีบส่งข้อความไปให้เฉินตงทันที

“เฉินตง แม่ฉันบีบบังคับให้ฉันไปนัดดูตัวกับชายแก่อายุ 40 กว่า พวกเขาทำเพื่อสินสอดสำหรับให้เสี่ยวเห้าหาภรรยา ถ้ารวบรวม ค่าสินสอดได้เพียงพอ ฉันก็ไม่ต้องไปนัดดูตัวกับชายแก่แล้ว คุณ ช่วยฉันหน่อย ได้ไหม ? ”

ข้อความส่งไปตั้งนาน กําลังจะขับรถไปถึงสถานที่นัดเจอแล้ว ยังไม่มีข้อความตอบกลับเลย

หวางหนันหนันเริ่มหัวร้อน จึงรีบส่งข้อความไปข้อความหนึ่ง : “เฉินตง ! ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นสามีภรรยากันมา3ปี สามีภรรยา กันแค่คืนเดียวก็มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันอย่างไม่เลือนหาย ทําได้นําร่างกายของฉัน และทุกอย่างของฉันมอบให้คุณหมด แล้ว คุณจะไม่ยอมช่วยจริงๆเหรอ ? ถึงขนาด ไม่พูดอะไรกับฉัน เลยสักค้าหรือยังไง ?

รอมา10กว่านาทีแล้ว รถยนต์อาวได้จอดลงที่ลานจอดรถใน ร้านอาหาร

พอจอดรถเรียบร้อย หวางเท้ากล่าว : “พี่ ถึงแล้ว”

หวางหนันหนันมองโทรศัพท์ทีนึงยังคงไม่มีข้อความตอบกลับ ก็ รู้สึกร้อนใจทันที กำลังคิดจะส่งข้อความไปอีกครั้ง
ติ้ง !

การแจ้งเตือนข้อความเข้าในวีแชทดังขึ้น

หวางหนันหนันรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอย่างตื่นเต้น พอ เห็นเนื้อหาในข้อความแค่นั้นแหละ หดหู่ใจไปเลย

“แม่คุณเป็นฝ่ายบีบบังคับ ไม่ใช่ผมที่เป็นคนบีบบังคับคุณ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ