บทที่ 18 ความมีเสน่ห์เย้ายวนชวนหลงใหล

บทที่ 18 ความมีเสน่ห์เย้ายวนชวนหลงใหล

ตามข่าวที่ยี่เคอกรุ๊ปจะเข้ามาตั้งหลักปักฐาน ทำให้ดังสนั่นกันทั่ว ทั้งเมือง

มีกี่บ้านที่มีความสุขและมีกี่บ้านที่ไม่มีความสุข

แค่สองวัน ราคาบ้านที่ย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมือง พุ่งสูง ขึ้นถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์

นี่เกือบจะใกล้เคียงกับที่เฉินตงคาดไว้เลย

ราคาบ้านในย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองเป็นเพราะ ตำแหน่งและสภาพแวดล้อม ทำให้ที่นี่แตกต่างจากที่อื่นในเมือง

นี้

ข่าวการเข้ามาตั้งหลักปักฐานของยี่เคอกรุ๊ป เป็นอะไรที่ทรง อิทธิพลมากอย่างไม่ต้องสงสัย ทำให้ราคาบ้านของย่านสลัมที่ ภาคตะวันตกของเมืองจะเพิ่มขึ้นถึงตำแหน่งของราคาเฉลี่ยของ อสังหาริมทรัพย์

ตามที่ราคาบ้านในย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองสูงขึ้น ทำให้พนักงานไท่ งที่ตื่นตระหนกในตอนแรก พ้นจากความตระหนกนั้น กระตือรือร้นขึ้น และกำลังใจสูงขึ้น บรรยากาศ ภายในออฟฟิศกลับมาผ่อนคลายอีกครั้ง

เฉินตงมีความสุขที่ได้เห็นฉากดังกล่าว การได้รับชัยชนะในครั้ง นี้ อย่างน้อยก็ทำให้พนักงานทุกคนเห็นความสามารถของเขา ใน อนาคตไทดิ่งจะมีแต่ดีขึ้นเรื่อยๆแน่นอน

พนักงานบางคนยังสงสัยว่าทำไมเฉินตงถึงเชื่อว่าสัญญาราคา สูงเสียดฟ้าจะพลิกสถานการณ์จากร้ายกลายเป็นดี เฉินตงเก็บ เรื่องนี้เป็นความลับ และไม่พูดถึงประเด็นนี้เลย

วันที่สาม จากการที่คนทั้งหมดในไทมิ่งเร่งทำงานตลอดทั้งวัน ทั้งคืนอย่างต่อเนื่อง ทำให้โครงการปรับปรุงย่านสลัมที่ภาคตะวัน ตกของเมืองเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง

สองทุ่ม เฉินตงพาพนักงานไปที่ร้านอาหาร “ท่าเรือบี้ปอ” งาน เลี้ยงฉลองได้เริ่มขึ้น เฉินตงได้ดื่มเหล้าไม่น้อย ชนแก้วกับ พนักงาน ไม่ปฏิเสธพนักงานที่มาชนแก้วสักคนเลย

ตลอดสามปีที่อยู่ไท่ติ่งมา ไม่ว่าจะด้วยความสามารถของเขา หรือการเข้ากับเพื่อนร่วมงาน ล้วนได้รับการยอมรับจากพนักงาน ทุกคน

พนักงาน บริษัท ก็รู้ดี เหตุผลที่ไท่ซึ่งสามารถรักษาสถานการณ์ ที่สามารถทำกำไรได้มาโดยตลอด ฮีโร่คนที่ใหญ่ที่สุดคือรองประธานมืออาชีพในการรับมือกับข้อผิดพลาดแทน

นี่คือเหตุผลว่าทำไมตอนที่ไปดั่งเปลี่ยนเจ้าของกิจการ ทุกคน ถึงอยากจะทรัพย์สินทั้งหมดของตนเองไปเดิมพันสักครั้ง และ เหตุที่ไม่อยากจากไปพร้อมเจ้าห

ความไร้ประโยชน์ของเจ้าหลี่กับสิ่งที่เขาทำ พนักงานของบริษัท ล้วนทราบดี คนโง่เท่านั้นที่เต็มใจที่จะออกไปพร้อมกับเขา

และโครงการปรับปรุงย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมือง ทำให้ ความเชื่อมั่นในใจของพนักงานทุกคนที่มีต่อเฉินตงเพิ่มมากขึ้น ถึงระดับที่ไม่เคยมีมาก่อน

ยังไงๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ เฉินตงก็ไม่สะทกสะท้าน และไม่เคย แสดงความตื่นตระหนกมากเกินไปเกี่ยวกับสัญญาราคาสูงของ ย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองเลย

กินและดื่มกันจนได้ที่แล้ว

เฉินตงเมาหนักมากแล้ว ต่อหน้าพนักงานที่กระตือรือร้น เขาใจ กว้างควักเงินหนึ่งแสนหยวนให้กับพนักงานในบริษัทเพื่อเปลี่ยน สถานที่ในการไปสนุกต่อ จากนั้นเขาก็ออกจากร้านอาหาร”ท่าเรือ ปั๊ปอ”
ความมึนเมาของเฉินตงลดน้อยลง เพราะลมของแม่น้ำที่พัด

ผ่านมา

มองไปที่แม่น้ำระยิบระยับ เขาก็ถอนหายใจออกมาเป็นกลิ่นของ แอลกอฮอล์

แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขากลับจางหายไป เปลี่ยนเป็นความ เศร้าโศก ดวงตาก็เริ่มแดงแล้ว

แค่ครึ่งเดือน เขาประสบกับปัญหาแม่ป่วยหนักจนอาจตาย ได้ หย่ากับภรรยา เพราะปีศาจผู่ตี้(ผู้หญิงที่มีน้องชายและต้อง ช่วยน้องชายในทุกด้านเพราะพ่อแม่ให้ความสําคัญกับลูกชาย มากกว่าลูกสาว)อย่างหวางหนันหนันได้เอาเงิน2แสนหยวนเป็น เงินจํานวนสุดท้ายสําหรับช่วยชีวิตแม่ไป เพียงเพื่อนำไปดาวน์ บ้านงวดแรกสำหรับงานแต่งของน้องชายเธอ

ช่างตลกจริงๆ!

เขารักภรรยาอย่างจริงจัง แต่สุดท้ายเพื่อรวบรวมเงินดาวน์บ้าน แต่งงานให้น้องชายแล้ว กลับไม่สนใจชีวิตแม่ของเขาเลย

นี่ทำให้เขารู้สึกใจแทบสลาย เลยเลือกที่จะหย่ากัน
ถ้าเป็นคนอื่น ภายใต้การโจมตีไม่หยุดแบบนี้ บางทีอาจจะใจพัง ทลายลงตั้งนานแล้ว

แต่เขาโชคดี พ่อที่เนรคุณก็ปรากฏขึ้น ไม่เพียงแค่ช่วยแม่ ยัง ทำให้เขามีเงินอีก เหมือนมือใหญ่ที่ทรงพลัง สามารถเปลี่ยนเส้น ทางชีวิตที่ทุกข์ยากของเขาได้อย่างง่ายดาย

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าการกลับมาช่วยของพ่อเขาอย่างกะทันหัน ซึ่ง ไม่ใช่เพราะความรู้สึกผิดแน่นอน แต่เขาไม่สนหรอก

เพราะผ่านประสบการณ์มากมาย ทำให้เฉินตงรู้ดีแล้ว

เงินช่างเป็นอะไรที่เหี้ยจริงๆ แต่ถ้าไม่มีเงิน ตัวเองก็ไม่ใช่อะไร เลยทั้งนั้น

ตอนนี้ดีแล้ว ชัยชนะครั้งแรกของไท่ ง มอบคำตอบที่สมบูรณ์ แบบให้พ่อเขา แม่ได้รับชีวิตใหม่ที่ร่างกายกำลังฟื้นตัว ในที่สุด เขาก็ได้ยกก้อนหินออกจากอก โล่งอกสักที

ขณะที่เดินไปเรื่อยๆ ก็นึกถึงช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา แววตาที่ กําลังเมาหนักขอเฉินตง กลายเป็นดุและคม ยิ้มอย่างขมขื่น หวา งหนันหนัน ถ้าวันหนึ่งคุณรู้ ผมคนที่เคยถูกครอบครัวของคุณดูถูก หลังจากหย่ากับคุณแล้วก็มีความสามารถในการแก้ปัญหาทั้งหมด ในครอบคุณได้อย่างง่ายดาย คุณจะเสียใจไหมกับเรื่องที่วันนั้นไม่ สนชีวิตแม่ของผมแล้วเอาเงิน2แสนหยวนไป?”

พอเงยหน้าขึ้น เฉินตงตะลึงทันที

นี่มันตึกที่ผมกับหวางหนุนหนันเข้ามาก่อนไม่ใช่เหรอ?

เดินมาที่นี่ได้ยังไง?

ขำตลกตัวเอง เฉินตงนึกขึ้นได้

ท่าเรือบี้บ่อห่างจากที่นี่ไม่ไกล ถึงขนาดแต่ก่อนหลังจากทาน อาหารเย็นเสร็จเขากับหวางหนันหนันยังไปเดินเล่นที่ท่าเรือบี้ปอ และยังตากลมที่นี่อยู่เลย

ในสภาพที่มึนเมา ทำให้เขาเดินไปที่บ้านเก่าโดยอัตโนมัติ

“กลับไปไม่ได้อีกแล้ว “เฉินตงส่ายหัว กำลังจะหันหลังแล้วเดิน

จากไป

“คุณเฉิน ! ”

เสียงที่ประหลาดใจทำให้เฉินตงหยุดเดิน “คุณอาศัยอยู่ที่นี่จริง

เหรอ?”
เฉินดงขมวดคิ้ว บนใบหน้าความเย็นชา

น้องสะใภ้คนนี้ ความเจ็บครั้งนั้นยังไม่ลึกซึ้งพอเหรอ?

เขาหันไป ก็เห็นหลินเสบู่เอ๋อยืนอยู่ใต้โคมไฟถนนในที่ไม่ไกล มองเขาอย่างมีความสุขแบบประหลาดใจ

หลินเสวีเอ๋อสวมชุดเดรสสีขาว เผยให้เห็นผิวที่ขาวดุจหิมะ กลับ ถูกลมกลางคืนพัดมาจนหนาวสั่น ร่างกายที่บอบบางก็ขดตัว

“คุณหมายความว่าอะไร?” เฉินตงตอบกลับ

หลินเสบู่เอ๋อมาหาอย่างรวดเร็ว ร่างกายที่ขดเพราะความหนาว เย็นก็ถูกคลี่ออก ราวกับพยายามแสดงด้านที่ดีที่สุดให้เฉินตงเห็น

“หยุด ! ”

เฉินตงดุอย่างเย็นชา

“ทำไม ? “หลินเสวี่เอ๋อผงะ

“นำสัตว์ตัวน้อยของคุณเก็บไว้ “เฉินตงหันไปด้านข้าง ไม่มองหลินเสวีเอ๋ออีก

หลินเสว่เอ๋อมองไปที่เท้าของเธอ พูดอย่างสงสัยว่า “ฉัน ฉันไม่ ได้นําสัตว์ตัวน้อยมาก

เฉินตง ขมับตาของเขาที่มีความเมาเล็กน้อย แล้วพูดว่า “

กระต่าย *

หลินเสว่เอ๋อตัวสั่น หน้าก็แดงทันที มองไปที่เฉินตงด้วยความ เขินอาย คุณเฉิน คุณนร้ายมากเลยนะ

แววตาเป็นประกายมีเสน่ห์อย่างน่าดึงดูด แล้วบิดเอวพริ้ว

เฉินตงเริ่มอารมณ์หงุดหงิด หันหลังแล้วเดินจากไป

หลินเสบู่เอ๋อก็ก้าวไปข้างหน้า ดึงแขนของเขาไว้ พูดเสียงหวาน “เค้าก็แค่……อยากให้คุณได้ชม

“ผมไม่สนใจในตัวคุณ เฉินตงพยายามสะบัดมือของหลินเสบู่เอ๋

แต่หลินเสบู่เอ๋อก็คว้ามือของเขาไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง มีน้ำตา ในดวงตา ร้องอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร “ขอร้องคุณอย่าไปเลยนะ คืน คืนนี้ฉันมาที่นี่ก็เพื่อมาเจอคุณ
ทันใดนั้นเป็นคงก็ขาอย่างเย็นชา หวางเท้าก็โง่จริงๆเลย บอก ที่อยู่ของผมให้กับคุณโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง คงจะเบื่อชีวิตที่มีน สงบสุขเกินไป เลยอยากโดนสวมเขาหรือไงเนี่ย?

ที่อยู่ของบ้านเช่าที่เขาและหวางหนับหนันเช่าอยู่นั้น มีน้อยคน ที่รู้ ซึ่งรวมถึงคนในตระกูลหว่างด้วย

ความซื่อบื้อและไร้ประโยชน์ของหวางเท้า เพียงแค่หลับเสาเอ พูดคำสองคำออกมาก็ล้วงความลับได้อย่างง่ายดาย

หลินเสาเอ๋อในสายตาของตระกูลหว่างอาจเป็นผู้หญิงไร้เดียง สาที่รักนวลสงวนตัว แต่เขารู้ดีว่าที่จริงแล้วหลินเสวีเอ๋อเป็นนังชา เขียว(ผู้หญิงที่ดูเรียบร้อย ใสซื่อแอ๊บแบ๊ว อ่อนต่อโลก แต่ทําตัว ร้าน)ค่างหาก

เขาไม่ใช่คนที่เวลาหิวแล้วจะไม่เลือก ยิ่งไม่ใช่คนโง่ด้วย

หลินเสบู่เอ๋อสีหน้าตกตะลึง คิดไม่ถึงเลยว่าเฉินตงจะพูดอะไร ออกมาตรงๆเช่นนี้ พูดไม่ไว้หน้าเธอเลย

แต่เมื่อนึกถึงฐานะทางบ้านของเฉินตง แม้ว่าเฉันคงจะเช่าบ้าน หลังที่ดูเก่าและเล็ก แต่บัตรพันล้านใบนั้นไม่ผิดแน่นอน

ที่เธอหาหวางเห้า ก็เพื่อให้หวางเท้าเป็นตัวรับของที่ไม่ดีต่อจากคนอื่นเมื่อคนอื่นไม่ต้องการแล้ว

แต่เฉินตงนั้นดีกว่าหวางเท้าหลายสิบล้านเท่า

เพราะคืนนั้นเธอยอมทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อขอโทษเฉินตง นั่นเป็น เหตุผลที่เธอรวบรวมความกล้าที่จะมาหาเงินคงในคืนนี้ คิดว่าจะ ลองพยายามเป็นครั้งสุดท้าย

แม้ว่า เธอจะรู้ว่าเฉินตงเป็นอดีตพี่เขยของหวางเท้า

ริมฝีปากแดงขยับเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง ดวงตามีนํ้าตา คลอด้วย หลินเสว่เอ๋อแสดงความน่าสงสารออกมาได้อย่างเต็มที่ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงร้องไห้ “ฉัน ฉันอาจจะหมั้นกับหวางเห้าเร็วๆ นี้แล้ว ก็เลยอยากมาเจอคุณในคืนนี้ อยากเจอมากๆเลยนะคะ”

เฉินตงสะบัดมือหลินเสบู่เอ๋อออก หันหลังและเดินจากไป

“โอเค ผมรู้แล้ว งั้นผมจะนำเงินห่อซองนั่งเปาให้พวกคุณก็ได้”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ