บทที่ 14 เฉินตง ฉันต้องการคุณ
บทที่ 14 เฉินตง ฉันต้องการคุณ
ค่ำคืนที่มีลมเย็นเล็กน้อย
บนท้องฟ้ามีฝนตกลงมาปรอยๆ
หวางหนับหนันมองโทรศัพท์อย่างใจลอย ข้อความตอบกลับ ของเฉินดงราวกับมีดที่ทิ่มแทงหัวใจของเธอ
“พี่ เข้าไปเถอะ คนเขากำลังคอยอยู่นะ “หวางเท้าไม่รู้เรื่องที่คุย แชท กล่าวเร่ง
หวางหนันหนันยกมือขึ้น ปาดน้ำตาที่คลอเบ้าหน้า เดินไป ทิศทางร้านอาหาร ค่อยเงยหน้าขึ้นมองฝนที่ตกลงมาจากฟ้า ยิ้ม อย่างสิ้นหวัง : “สุดท้ายแล้ว ฉันต้องเป็นคนแบกรับทุกสิ่งทุก อย่างเองคนเดียวเหรอ ? ”
ภายในร้านอาหารมืดหน่อย
แสงไฟสลัวๆ บวกกับเสียงดนตรีที่ผ่อนคลาย ทำให้ร้านอาหาร กลายเป็นสถานที่ที่เหมาะและดีมากในการนัดเจอกันของคู่รัก ต่างๆ
ตรงมุมห้อง เจ้าหลี่นั่งบนโซฟาอย่างเนือยๆ คอยจัดเส้นผมบน ศีรษะที่ล้าน มองรูปถ่ายหวางหนันหนัน และปลีกรอยยิ้มตื่นๆออก มา
อายุเขาก็ขนาดนี้แล้ว แต่งงานตอนนี้ถือว่าเป็นแต่งงานตอนสูง วัยที่ช้าสดแล้ว
แต่เขาไม่ถือสาเรื่องนี้ และไม่อยากแต่งงานด้วย เพราะเขายัง เล่นสนุกไม่พอเลย
พี่สาวของเขาแต่งงานกับพี่เขยที่ร่ารวย การช่วยเหลือของพี สาวและพี่เขย ทําให้เขาได้ใช้ชีวิตที่สุขสบายมาก
เมื่อก่อนตอนที่เขาเป็นผู้จัดการใหญ่ในไท่ซิ่ง เขาใช้อำนาจตรง นี้ มีความสัมพันธ์ลับๆกับผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาหญิงจํานวนไม่น้อย เลย ถึงแม้ไท่ติ่งจะถูกที่เคยขายไปแล้ว เขาก็ปิดบังเรื่องสัญญา ราคาสูงกับพี่เขยเขา ต่อมาวันนึงก็ไปเป็นตำแหน่งระดับผู้ดูแลใน อีกบริษัทของพี่เขยอีก
การแต่งงานก็หมายถึงต้องมีภาระหน้าที่ความรับผิดชอบมากขึ้น ทั้งๆเขาสามารถเล่นสนุกกับผู้หญิงได้โดยไม่ต้องคิดอะไร แล้ว ทำไมต้องหยุดที่ผู้หญิงเพียงคนเดียว แล้วเสียโอกาสที่จะได้เล่น กับผู้หญิงหลายคนล่ะ ?
ที่รับปากมานัดดูตัวในคืนนี้ ก็เป็นเพราะว่าเขาเห็นผู้หญิงในรูปสวยเร้าใจมากพอ ก็เลยคิดแผนอะไรบางอย่าง
ถ้าสามารถใช้เงิน สนุกได้คืนนึง ทำไมเขาจะไม่ทำล่ะ ?
“สวัสดี ไม่ทราบว่าคุณคือคุณหลี่หรือเปล่า ?
หวางหนันทนันเลิกคิ้วมองเจ้าหลี่ที่อยู่ด้านหน้า ในใจเต็มไปด้วย ความรู้สึกขยะแขยง
อายุมาก ศีรษะล้าน รูปร่างหน้าตาห่วยสุดๆ เมื่อกี้เธอยังเห็นกับ ตาว่าเจ้าหมองรูปภาพของเธอด้วยท่าทีและรอยยิ้มแบบนั้น
ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ ชายแก่ที่อยู่ตรงหน้า เป็นหัวหน้าที่อยู่เบื้อง
บนของเฉินตง
ที่กล่าวมาทุกอย่างนี้ ล้วนเป็นอะไรที่เธอปฏิเสธทั้งนั้นเลย
“คุณคือหวางหนันหนันเหรอครับ ? “เจ้าหลี่เห็นหวางหนันหน ก็เบิกตากว้างคิดอะไรเพ้อเจ้อในทันที
หวางหนันทนันช่างสวยจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาดูอายุ ล้วนแล้วเป็นอะไรที่ดีเยี่ยมสุดๆไปเลย
แต่ว่า เจ้าหงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว และเก้าอี้ออกมาให้ หว่างหนุนหนันอย่างสุภาพ : “คุณหว่างเชิญนั่งครับ
ใบหน้าสวยๆของหวางหนันหนันเย็นชา นั่งลงและตอบกลับไป เบาๆว่า ขอบคุณ
กับจุดนี้ เจ้าหล่ไม่ถือสาเลยสักนิด หลังจากนั่งลงพร้อมกับรอย ยิ้ม : ผมแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อหลีต้าเป่า ตัวจริงคุณหวาง สวยกว่าในรูปเยอะเลยนะครับ
หวางหนุนหนันยิ้มตามมารยาท
ปิ้ง !
เจ้าหลี่ดีดนิ้ว : “พนักงานครับ สั่งอาหาร
หลังจากรับเมนูอาหารจากมือของพนักงานเสิร์ฟ เขาก็นำเมนู อาหารยื่นให้ตรงหน้ากับหวางหนันหนัน จากนั้นก็ให้พนักงาน ถอยก่อน
“คุณหวางชอบทานอะไรสั่งได้เลยนะครับ ผมเลี้ยง”
หวางหนับหนันถือเมนูอาหารขึ้นมา ไม่มีกระจัดกระจายในการ สั่งอาหาร เพียงแค่ดูไปงั้นๆ เธอแค่ไม่อยากมองใบหน้าที่ทั้งแก่ทั้งเลี่ยนทั้งตื่นกามของเจ้าหลี่ ในขณะเดียวกันก็กำลังคิด แผนการว่าจะเอาตัวรอดยังไงดี
ทันใดนั้น เบอร์ใหญ่ข้างนึงสัมผัสมาที่หลังมือของหวางหนัน หนัน
หวางหนับหนันตัวสั่น ตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน รีบถอยพิงด้าน หลัง : “คุณหลี่ นี่คุณจะทำอะไรคะ ? ”
“มือของคุณหวางนี้ ทั้งขาวนุ่มและเรียบเนียนจริงๆเลยนะ ครับ”เจ้าหลี่ยิ้มแบบตื่นกามและเอามือขวากลับ และยังเอามาคมดู ตรงปลายจมูกอีกด้วย ไม่สนใจในเสียงร้องที่ตกใจของหวางหนัน หนัน ตั้งแต่กลับยักคิ้ว แล้วพูดว่า “ว่ามาสิ จะเอาเท่าไหร่ ? ”
“อะไรนะ ?! ”
หวางหนันหนันตกตะลึง
“บอกราคามาเลย ! “เจ้าหลี่ขี้เกียจจะแกล้งอีกต่อไปแล้ว”คืนนี้ ผมต้องได้ตัวคุณ !”
บูม !
หวางหนันทนันสีหน้าซีดเซียว ราวกับถูกฟ้าผ่า
นี่เป็นการนัดดูตัวไม่ใช่เหรอ ?
มีความรู้สึกที่โดนดูถูกอย่างรุนแรง
เธอนำเมนูอาหารฟาดลงบนโต๊ะ ปิ้ง” กล่าวอย่างเย็น เยือก : “คุณหลี่ คุณกำลังดูถูกเหยียดหยามฉันเหรอคะ ? ถ้าคุณ มาเพื่อสิ่งนี้ ฉันคิดว่าการนัดดูตัวในครั้งนี้ก็ไม่สามารถดำเนินต่อ ไปได้อีก”
“อย่าแกล้งเป็นผู้ดีไปหน่อยเลยนะ แกคิดว่าที่กูเรียกมึงว่าคุณ หวาง นั่นเป็นเพราะมารยาทงั้นหรอ ? “เจ้าหลี่ยิ้มแปลกแปลก ไม่ ปิดบังสายตาที่รุกรานร่างกายหวางหนันหนันเลยสักนิด
หวางหนันหนันนึกอะไรออกมาได้ทันที คำว่าคุณในคุณหวา ง………ยังมีอีกความหมายถึง (คำว่าคุณสำหรับผู้หญิงในภาษาจีน ยังมีอีกความหมายหนึ่งคือหญิงขายบริการ)
สีหน้าของเธอเยือกเย็นสุดๆ ความโกรธผุดขึ้นมาทันที
“ผู้หญิงอย่างคุณ กูเจอมาเยอะแล้ว ใช้ในนามของการนัดดูตัว แต่เรื่องที่ทำจริงคิดว่าผมไม่รู้หรอ?”
เจ้าหลี่ยิ้มพูดเองเออเองอยู่คนเดียว : “ไอ้คนนามสกุลจางนั่น เป็นแม่เล้านำเด็กขายบริการทางเพศสินะ?โอ้พระเจ้าช่วย ตอน ที่เธอแนะนำคุณให้ผม ทุกประโยคนั้นต้องมีคำว่าเงินอยู่ด้วย ชัก อยากจะให้รีบๆจ่ายเงิน เธอจะได้รีบนำตัวคุณไปส่งบ้านผมซะเลย อย่างนี้แล้ว คุณยังจะแกล้งทําตัวเป็นผู้ดีอีกทําไมล่ะ ? ”
ใบหน้าที่สะสวยของหวางหนันทนันเปลี่ยนสีหน้าทันที ดวงตา โมโหเหมือนกับว่ากำลังจะพ่นควันออกมาเลย
แม่แนะนําอะไรยังไงกันแน่เนี่ย ?
ฉันเป็นลูกสาวเธอนะ ! เธอพูดแบบนี้ได้ยังไง ?
เวลานี้ หวางหนันทนันเจ็บปวดใจเหมือนโดนมีดกรีด ความคิดใน สมองว่างเปล่าไปหมด
“ขอโทษนะคะ ฉันขอตัวก่อน”สติสัมปชัญญะที่ยังเหลืออยู่ ทำให้เธอทิ้งคำพูดนี้ไว้อย่างเย็นเยือกและหันหน้าจะเดินจากไป
แต่ว่า…
จู่ๆเจ้าหลี่ก็อารมณ์ขึ้น จับแขนหวางหนันหนัน และดึงตัวหวางหนันหนันเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน : “จัดไปง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง ? เหยื่อที่ผมจดจ่อไว้แล้ว คุณยังอยากจะหนีอีก ? *
*อร้าย ! ปล่อยฉันนะ”
หวางหนันทนันตกใจสุดๆ เธอๆในสมองก็นึกถึงเฉินตง กรีดร้อง เสียงดัง : “หลี่ผ้าเป่า ฉันเป็นภรรยาของเฉินตงที่ทำงานอยู่ใน บริษัทคนนะ !”
“หยุดร้องได้แล้ว เธอจะหยิ่งอะไรกันนักหนา ? ต้องการเงิน
ไม่ใช่เหรอ ? ”
เจ้าหลี่ยังคงไม่ปล่อย เมื่อได้ยินว่าหวางหนันหนันเป็นภรรยา ของเฉินตง ก็กระปรี้กระเปร่าทันที แววตาเป็นประกาย : “ดีเลย เฉินตงเนี่ยนะจะกล้ามาเอาเรื่องผม ภรรยาของเขาทำเรื่องแบบนี้ เขากำลังถูกสวมเขาแล้วละสิ ? ”
ก่อนหน้านี้ เขาไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับหวางหนันหนันเยอะ และ เฉินตงทำงานในไท่ซิ่ง3ปี หวางหนันหนันก็ไม่เคยไปบริษัทเลย เจ้าหลี่ก็เลยไม่รู้จักหวางหนันหนันเลยด้วยซ้ำ
แต่ว่า ตอนนี้มีความเกี่ยวข้องกับเฉินตง ทำให้เขายิ่งมั่นใจใน ความคิดที่จะต้องได้หวางหนันหนันในคืนนี้ให้ได้
น่าจะมีความรู้สึกที่พิเศษไปเลยล่ะ ?
นี่ก็ถือเป็นการแก้แค้นเฉินตงด้วย !
เจ้าหลี่ยิ้มอย่างลามกตื่นกาม มือล้วงกระเป๋าควักธนบัตรออก มา3ปีกหนาๆ ฟาดลงในอ้อมแขนหวางหนันหนัน : “นี่เป็นเงิน 3หมื่น ผมให้คุณหมดเลย !
“ไอ้สารเลว ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ! ”
หวางหนันหนันโมโหสุดๆ ดิ้นรนจนลักษณะใบหน้าบิดเบี้ยว นำ ธนบัตรฟาดลงบนหน้าเจ้าหลี่แรงๆ
การถูกเหยียดหยาม และความโมโห ความรู้สึกขมขื่นทั้งหมด ได้ถูกระบายออกมาทีเดียว
เจ้าหลี่ไม่ทันตั้งตัว โดนธนบัตร 3 ปีกฟาดที่ใบหน้า ร้อง“โอ๊ย”คำนึง เดินเซถอย พร้อมกับปล่อยหวางหนันหนัน
หวางหนันหนันร้องไห้ใหญ่ วิ่งออกจากโรงแรม ภายใต้การมอง ของผู้คน
ภายในรถออดี้ หวางเห้าที่กำลังเล่น ROV อยู่เลยหน้าขึ้นก็เห็น หวางหนันหนันวิ่งร้องไห้ออกมา ก็ตะลึงทันที
เขารีบลงจากรถ พุ่งเข้าไปหา : พี่ เกิดเรื่องอะไรขึ้น ?”
*อย่ามาเดินตามฉัน ! ”
หวางหนันหนันร้องอย่างเจ็บปวดๆเสียงดัง แล้ววิ่งจากไป เหลือ เพียงหวางเท้าที่สีหน้างุนงง
ฝนตกหนักขึ้น และมีเสียงฟ้าร้องเป็นพักไม่หยุด
หวางหนันหนันวิ่งพร้อมกับร้องไห้ตลอดทาง ถึงแม้ทั้งตัวจะ เปียกไปหมด มอมแมมมาก
เรื่องทุกอย่างในคืนนี้ ทำให้เธอถูกเหยียดหยาม ทำลายความ มั่นใจและความหยิ่งในศักดิ์ศรีของเธอ ทำให้เธอสิ้นหวังจนอยาก ฆ่าตัวตาย
ในที่สุด เธอวิ่งจนเหนื่อย แล้วนั่งลงริมถนน
แลมองถนนที่ว่างเปล่า จู่ๆเธอก็ไม่รู้จะไปไหนดี เรากลับว่าได้ถูก คนทั้งโลกทอดทิ้ง
ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นราวกับฝันร้ายเมื่อกี้นี้ผุดขึ้นมาในสมอง คำพูดของหลี่ต้าเป่า ราวกับมือใหญ่ ที่กระชากเสื้อภายนอกที่เย่อ หยิ่งเธอออก แล้วนำตัวเธอมาโชว์ท่ามกลางผู้คนมากมาย
ทันใดนั้น แววตาของเธอก็มีชีวิตชีวาขึ้นนักน้อย
รีบพักผ่อนโทรศัพท์ออกมา โทรหาเฉินตง
เสียงโทรศัพท์เพิ่งจะดังขึ้น กลับถูกอีกฝ่ายตัดสายทิ้ง
หวางหนันหนันให้ตายใจ ยังคงโทรศัพท์ไปอีก แต่พอดังได้แค่ ครั้งเดียวก็ถูกตัดสายอีกครั้ง
เมื่อโทร าไปหลายครั้ง หวางหนันทนันทนําตาเต็มเบ้าลูกตา ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว หาวีแชทของเฉินตง ส่งข้อความไป
“เฉินตง ! คุณจะใจร้ายใจ ขนาดนี้เลยเหรอ ? ยังไงเราก็เคย เป็นสามีภรรยากันครั้งหนึ่ง คุณไม่มีความกล้าในการรับสายของ ฉันเลยหรือไง ? ฉันต้องการคุณ ฉันอยากให้คุณช่วยมาอยู่เป็น เพื่อนฉันหน่อย!”
หลังจากรอประมาณ 5 นาที ยังคงไม่มีข้อความตอบกลับใน
แชท
หวางหนันทนันสะอื้นร้องไห้ไม่หยุด ร่างกายหนาวสั่น ข่มขืน สุดๆ เริ่มมองหน้าจอโทรศัพท์ กัดฟันส่งข้อความไปอีกครั้ง
“มาอยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม ? รับสายฉันหน่อยก็ได้นะ คุณ รู้ไหมว่าคนที่นัดดูตัวกับฉันคือใคร? เป็นหลต้าเป่าผู้จัดการใหญ่ บริษัทคุณ เขาหยามใจฉัน เขาคิดว่าฉันเป็นหญิงสาวที่บริการทาง เพศ ! ”
“ฉันขอร้องคุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม ตอนนี้ฉันอยู่บนถนนใหญ่ ไม่รู้จะไปไหนดีแล้ว ฉันรู้ว่าคุณยังรักฉันอยู่ คุณจะไม่ยอมทนให้ ฉันถูกลมที่หนาวเย็นพัดตัวใช่ไหม ? ฉันต้องการคุณ ขอเพียงแค่ คุณมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน คืนนี้ฉันยังเป็นของคุณ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ