บทที่ 1 คุณ

บทที่ 1 คุก

“พี่สาวของฉันยังบริสุทธิ์มาก ไม่เคยมีแฟนมาก่อน คุณ ดูหุ่นเธอ ดูใบหน้านั่น ของดีทั้งนั้น”

“เงื่อนไขไม่เลวเลยจริงๆ” ชายหนุ่มแสยะยิ้ม “แต่พวก เราชอบเล่นอะไรที่เร้าใจ…ดูเธอไม่เข้าใจอะไรเลย จะ ไม่มีปัญหาหรอ?”

“อย่าลงไม้ลงมือหนัก

“วางใจเถอะ ฉันไม่โหดเหี้ยมกับสาวงามแบบนี้หรอก”

“งั้นเรื่องที่คุณรับปากฉัน…

“เออน่า แชมป์การประกวดนางแบบต้องเป็นเธอแน่นอน ป้ายซานซาน!”

“ขอบคุณค่ะผู้อำนวยการถัง….”

ป้ายโร่ซีที่ยืนหน้าประตูข้างนอกกัดริมฝีปากจนเลือด ซึมมาซักพักแล้ว กำหมัดจนเล็บจิกเข้าไปถึงเนื้อฝ่ามือ ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อยด้วยความโกรธ
ดวงตาแดงก่า ได้ฟังบทสนทนาที่ไม่อาจทนฟังได้ ระหว่างน้องสาวที่ไว้ใจที่สุดกับผู้ชาย หัวใจของเธอก็เจ็บ จนแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ

ชัดเจนว่าเธอโดนน้องสาวต่างแม่หลอกแล้ว

เรือยอร์ชล่านี้ไม่ได้มาจากกองทัพของพี่สามของเธอ แต่มาจากนรกอเวจี

ไร้ความลังเล ป่ายโร่ซีรีบหันตัวเดินหนี

ท่ากลางความตื่นตระหนก เธอสูญเสียการรับรู้ทิศทาง รีบวิ่งขึ้นไปบนเฝือกของเรือยอร์ช ภาพตรงหน้าทำให้เธอ ตกตะลึงในพริบตา

ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว ส่องแสงสว่างไสว

กลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ งานปาร์ตี้ได้ “เริ่มขึ้น” บน หลังคาเรือยอร์ช

ดนตรีมีชีวิต อาหารเครื่องดื่มละลานตาบนโต๊ะยาว ชาย หญิงกลุ่มหนึ่งเต้นรำในเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ย

ป้ายโร่ซีรู้สึกมวนท้อง เริ่มมีอาการคลื่นไส้ เธอเอามือกุม ปากพร้อมอาเจียน ไม่อยากมองมากไปกว่านี้ หันหลังเตรียมเดินจาก

ทันใดนั้นเสียงเรียกของป่ายซานซานก็ดังมาจากริมทาง เดิน “พี่ อย่าวิ่งหนี

เสียงของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นตามมา “จับเธอไว้

ใบหน้าของป่ายโร่ซีซีดลงด้วยความตกใจ วิ่งได้ไม่กี่ก้าว ก็โดนชายสองคนจับตัวไว้ แล้วพาอุ้มเข้าไปในห้อง

“ปล่อยฉัน…ปล่อยฉันไปนะ…” ป้ายโร่ซึระเบิดน้ำตา ดิ้นรนสุดความสามารถ แล้วตะโกน “ป่ายซานซานฉัน มันตาบอดเชื่อน้องสาวที่แย่ยิ่งกว่าหมูหมาอย่างเธอ…

ป้ายซานซานยืนอยู่มุมห้องในขณะนั้นและมองดูป้ายโร่ ซีถูกจับเข้าห้องไปอย่างไม่แยแส มุมปากยิ้มเยาะอย่าง เลือดเย็น

ภายในห้อง

มือเท้าของป่ายโร่ซีถูกมัดอยู่บนเตียง เธอพยายามดิ้น จนเลือดซึมออกมาจากข้อมือ
ชายแปลกหน้าที่ในมือถืออุปกรณ์”พิเศษ” ยิ้มขึ้นแล้ว พูดว่า “ให้พี่เล่นจนพอใจแล้ว จะพาไปเล่นเกมบนดาดฟ้า เรือ”

ป่ายโร่ซีส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง ปากของเธอถูกปิด ได้ เพียงส่งเสียงปฏิเสธ “อืออือ”

ชายคนนั้นกลับยิ่งรู้สึกตื่นเต้น แววตาเต็มไปด้วยตัณหา

เดินเข้าหาป้ายโร่ซีที่อยู่บนเตียงใกล้ขึ้นเรื่อยๆ…

ป้ายโร่ซีไม่อาจทนรับการเหยียดหยามแบบนี้ได้ เธอ อยากที่จะกัดลิ้นฆ่าตัวตายด้วยความสิ้นหวัง แต่เมื่อ นึกถึงแม่ที่ยังคงอยู่ในคุกรอเธอไปช่วยชีวิต เธอก็ไม่กล้า ที่จะยอมแพ้ไปง่ายๆ

ทันใดนั้น

“ปัง!” เสียงถีบประตูดังสนั่นขึ้น

ป๋ายโร่ซีตกใจ มองไปที่ประตูด้วยน้ำตาคลอเบ้า

บานประตูถูกถีบออก ชายสองคนสีหน้าเย็นชา สวม เครื่องแบบทหารสีเทาเดินเข้ามา ยืนโพสในท่าทหาร

ในเวลานี้ นายทหารคนหนึ่งท่าทางเข้มแข็งและเที่ยงธรรมเดินเข้ามา เขาสวมเครื่องแบบทหารสีเทาเข้ม ดูสง่า ผ่าเผย และกล้าแกร่งอย่างปฏิเสธไม่ได้

ดวงตาดุจนกอินทรีภายใต้ผมสั้นสีดำเผยให้เห็นความ เย็นชา เต็มไปด้วยความเฉียบคมและแรงอาฆาตอย่าง ไม่มีอะไรเทียบได้ โครงหน้าได้สัดส่วนคมชัด ราวกับรูป สลักของเทพเจ้าที่สมบูรณ์แบบ ออร่าแสดงความเป็น ราชามาตั้งแต่กำเนิดแผ่ออกมาจากทั่วตัว

พี่สาม?

ป่ายโร่ ประหลาดใจและดีใจมาก น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอเดินทางหลายพันไมล์อย่างไม่ลังเลมาถึงชายแดน น่านน้ำของประเทศซี ในที่สุดก็ได้พบเขา

ชายหนุ่มถือวิสาสะเดินเข้ามา สายตาจับจ้องไปที่ อุปกรณ์ที่วางอยู่ข้างเตียง เชือก กุญแจมือ เทียน สิ่งของ ประหลาดต่างๆ…

ใบหน้าที่เด็ดเดี่ยวของเขาดูน่ากลัวขึ้นทันที คิ้วคมเข้ม ขมวดขึ้น น้ำเสียงเย็นชาราวกับหลุมน้ำแข็งเอ่ยออกมาว่า “เล่นกับน้องสาวของฉันเฉียวสวนโส้ สนุกมากไหม?”

เฉียวสวนโส้?

ไม่มีใครไม่รู้จักนายพลสูงสุดของกองกำลังพิเศษแห่งประเทศซี… เฉียวสวนโส้

สิ่งของที่อยู่ในมือชายคนนั้นเกิดเสียงตกลงพื้น ใบหน้า ของเขา ดลงทันที

ขาอ่อนลง “ตุบ”เสียงล้มลงคุกเข่ากับพื้น ตื่นตระหนกจน เนื้อตัวสั่นเทา “ท่าน….ท่านนายพล ผมไม่…ไม่รู้จริงๆ ไม่รู้ ว่าเด็กสาวคนนี้คือน้องสาวของท่าน เธอชื่อ… ป่ายซาน ซาน…ถูกส่งมา”

ออร่าดำมืดที่เฉียวสวนโส้เปล่งออกมาจากทั่วร่าง ทำเอา คนตัวสั่น น้ำเสียงเย็นชามาก “ที่แท้แกก็ชอบเล่นอะไร แบบนี้? ฉันเล่นกับแกบ้างเป็นไง?”

สีหน้าของชายคนนั้นซีดลง เหงื่อเม็ดเย็นซึมขึ้นที่หน้า ผาก “ผม…ผม…รู้ว่าทำผิดไป ผมสมควรตาย ผมขอชดใช้ ผมขอโทษ…

เฉียวสวนโส้สังเกตเห็นว่าเสื้อผ้าของป้ายโร่ซีถูกฉีกขาด มีรอยแดงที่ถูกแส้ฟาดปรากฏอยู่

เขาแสดงท่าทีไปตามธรรมชาติ รีบถอดเสื้อแจ็คเก็ตแล้ว คลุมลงบนตัวป้ายโร่ซี

ดวงตาของป่ายโร่ซีเต็มไปด้วยน้ำตาใส ที่มาพร้อมกับ ความตื่นตระหนกและหวาดกลัว
เครื่องแบบทหารยังคงหลงเหลือความอบอุ่นจากเฉียว สวนโส้ กลิ่นหอมจางๆที่ทำให้รู้สึกสดชื่น ภายในใจของ ป้ายโร่ซีอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย ความรู้สึกตื้นตันอย่างพูดไม่ ถูก

เฉียวสวนใส้ล้วงมือเข้ากระเป๋ากางเกง แล้วหันไปมอง ผู้ใต้บังคับบัญชา “ไปหาผู้ชายสามสี่คนมาเล่นเป็นเพื่อน มัน”

ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ยืนอยู่ด้านข้างงุนงง นิ่งไปชั่วขณะ

“ให้มันได้ลิ้มลองรสชาติของอุปกรณ์พวกนี้ก่อนเข้าคุก” เฉียวสวนโส้ เสียงเย็นเยือก ทําเอาคนฟังขนลุก

“รับทราบ” ในที่สุดอาเหลียงก็เข้าใจ เขาโค้งคำนับ พร้อมตอบรับทันที แล้วหมุนตัวเดินออกไป

ชายที่คุกเข่าอยู่กับพื้นเริ่มหวาดกลัว รับรู้ว่าตนกำลังจะ โดนทรมาน รีบลุกขึ้นยืน แล้ววิ่งหนีไปโดยไม่พูดไม่จา

เฉียวสวนโส้ตอบสนองอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าชายผู้ เคราะห์ร้ายคิดจะหลบหนี เขาจึงถีบเข้าที่หลังของอีกฝ่าย อย่างหนักหน่วง

“ปัง!” ชายผู้นั้นถูกทึบกระเด็น ตัวกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรง จนเกิดเสียงร้องโหยหวนอย่างน่าสลด

แรงกระแทกทำให้หูของเขาไร้การได้ยิน จากนั้นเขา ก็ทรุดตัวไปกับกำแพง ค่อยๆล้มลง ทิ้งรอยเลือดที่น่า สยดสยองไว้บนผนัง

ฉากนี้ทำเอาป้ายโร่ซีตกตะลึงไม่น้อย

ไม่นาน!

อุปกรณ์และชายคนนั้นถูกนำออกไป

มีเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังออกมาจากห้อง ด้านข้าง

ได้ยินเสียงแบบนี้ ขนทั่วร่างของป้ายโร่ซีก็ลุกชันขึ้น

น่ากลัวเกินไปแล้ว ชายท่าทางอันตรายที่อยู่ตรงหน้า เธอคือพี่สามที่เธอไม่ได้เจอมาหลายปีจริงหรือ?

เฉียวสวนโส้ยืนอยู่ปลายเตียง จ้องไปที่ป้ายโร่ซีด้วยแวว ตาห่างเหินเย็นชา

ขนตายาวราวกับปีกผีเสื้อของป่ายโร่ซีกระพริบสองครั้ง มองอย่างอ้อนวอนไปที่เขา ส่งสัญญาณขอร้อง
ชายหนุ่มกลับยืนนิ่ง ราวกับราชาผู้สูงส่ง แผ่ออร่าที่เยือก เย็น จนเหมือนกับเขาอยู่ไกลออกไป

ช่วยเธอไว้ได้แล้ว ทำไมถึงไม่ปลดเชือกให้เธอ? เธอยัง มีคำพูดมากมายที่อยากจะพูดกับเขา ป่ายโร่ซีเริ่มใช้มือ สองข้างดึงเชือก ส่งเสียงขอความช่วยเหลือ “อื้อ อื้อ…

ทันใดนั้น เฉียวสวนใส้ก็วางมือข้างหนึ่งลงบนหัวเตียง โน้มตัวไปข้างหน้า จ้องมองไปที่เธออย่างไม่ลดละ ป้ายโร ชีที่ตกใจกลัวตัวแข็งเล็กน้อย ไม่กล้าขยับเขยื้อน

แล้วจู่ๆเขาก็ปริปาก พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งแข็งดึงดูด น่าฟัง แต่เย็นเยือกว่า “ที่แท้เธอก็ชอบเล่นอะไรแบบนี้ หรอ?”

ในใจของป่ายโร่ซีเจ็บปวดเล็กน้อย ประโยคนี้จะพูด ดูถูกเธอหรือ?

แววตาของชายหนุ่มนั้นแข็งกร้าวมาก จ้องมองเธออย่าง ไม่ละสายตา ทําให้เธอหายใจรัว หัวใจเต้นถี่ ใบหน้าร้อน ผ่าว ทั้งเขินอายทั้งหวาดกลัว