Chapter 8 : คุณหญิงหมื่นกะรัต VS คุณหนูจัส มิน

วันนี้วันเสาร์…ตามหลักความเป็นจริงแล้วฉันควรจะได้ พักสิ…

ทุกวันเสาร์กับวันอาทิตย์ฉันจะไปเรียนคอร์สเสริมความ งาม แต่วันนี้คุณดีแซมโทรมาบอกว่าฉันยังไม่ต้องไป เพราะวันนี้เขาจะพาฉันไปพบคุณแม่ของเขา!!

ตายสิคะ TOT ฉันนี่กินข้าวไม่ลงเลยค่ะ

เช้านี้ฉันปรี่เอาพวงมาลัยไปไหว้ขอพร พ่อ แม่และยาย ที่วัดทันที ถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกว่ามีกำลังใจมากขึ้น แต่ฉันก็ อดกังวลไม่ได้อยู่ดี มันตื่นเต้นและกลัวไปหมด

เสียงรถยนต์แล่นเข้ามาจอดหน้าบ้าน โดยไม่ต้องออก ไปดูก็รู้ได้ทันทีว่าคุณดีแซมมารับแล้ว นี่ถึงเวลาที่ฉันต้อง ขึ้นเขียงแล้วเหรอเนี่ย

ฉันเช็คดูตัวเองในกระจกอีกครั้ง เมื่อแน่ใจแล้วว่าทุก อย่างโอเคก็ไม่รีรอที่จะลงจากบ้านไปหาคุณดีแซม…

วันนี้ฉันเลือกใส่ชุดที่ฉันซื้อจากคลองถม เพราะใน บรรดาชุดที่คุณดีแซมเลือกซื้อให้มีแต่ชุดเซ็กซี่ เว้าหลัง บ้างล่ะ เว้าเอวบ้างล่ะ เกาะอกจนหน้าอกแทบทะลักบ้าง ล่ะ ฉันว่าชุดที่ฉันเลือกเหมาะและเรียบร้อยที่สุดแล้วสําหรับการไปเจอผู้ใหญ่

ฉันแต่งหน้าอ่อน ๆ ผมก็ทำลอนใหญ่ ๆ เรียบง่ายแต่พอ งาม เท่านี้แหละที่คนอย่างฉันพอจะทำเป็น เอาจริง ๆ ฉัน ว่าฉันก็ฝึกแต่งหน้าเอง แต่งตัวเองได้ระดับหนึ่งแล้วล่ะ ฉันก็ฝึกจากวิดีโอนั่นแหละ มันช่วยได้มากเลยล่ะ

คุณดีแซมยืนพิงรถลูกรักเขารออยู่ วันนี้ร่างสูงแต่งตัวดู ดีกว่าทุกครั้ง เขาสวมแว่นกันแดดสีชาเพิ่มความเท่ห์ได้ มากทีเดียว ทุกทีคุณดีแซมก็หล่ออยู่แล้วนะ ฉันว่าถ้าน้ำ ใสเห็นเขาวันนี้เธอต้องกรี๊ดสติแตกแน่

“ทำไมแต่งตัวแบบนี้ล่ะ?” นั่นคือประโยคทักทายของคุณ ดีแซม คงมองสำรวจฉันที่หยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขาตั้งแต่ หัวจรดเท้า ถึงแม้เขาจะไม่ได้ด่าหรือต่อว่าอะไร แต่มันก็ ทําให้ฉันเริ่มเสียความมั่นใจไปแล้วครึ่งหนึ่ง TT”

“ฉันเห็นว่าชุดที่คุณเลือกให้มันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ ถ้าจะไปเจอคุณแม่คุณน่ะค่ะ” ฉันบอกเขาตามตรงพร้อม รอยยิ้มเหือดแห้ง

“ก็โอเค ชุดนี้ก็ดี เรียบร้อยดี” ว่าแล้วเขาก็มองสำรวจฉัน อีกครั้ง “ขึ้นรถสิ วันนี้เราจะไปเซอร์ไพรส์คุณหญิงหมื่น กะรัตกัน”

เท่าที่คุณดีแซมเล่าเกียรติศัพท์คุณแม่เขามา ฉันว่าวันนี้น่าจะรอดยาก…

“ถ้าวันนี้เธอทำให้แม่ฉันเชื่อได้ว่าเรารักกันจริง คบกัน จริง แม่ฉันก็คงไม่จู้จี้กับฉันเรื่องนี้อีก และไม่แน่ว่าฉันอาจ จะยกหนี้ก้อนนั้นให้เธอ

ฉันหูผึ่งทันที…ยกหนี้งั้นเหรอ…เขาไม่ได้ล้อเล่นใช่มั้ย หนี้ห้าหมื่นแลกกับการทำให้คุณแม่ของเขาเชื่อว่าเราคบ กัน

บอกไว้เลยถ้าคุณดีแซมพูดให้ความหวังฉันแบบนี้แล้ว เขามาเบี้ยวทีหลังฉันจะเคืองเขาจริง ๆ ด้วย = =**

“จ๋าไว้ว่าแม่ฉันชอบคนมีสมอง อย่างแรกเธอต้องมีความ มั่นใจในตัวเองว่าวันนี้เธอต้องทำให้แม่ฉันพอใจเธอให้ได้ นั่นล่ะ เกมของเราก็จะง่ายขึ้น”

“ค่ะ ฉันจะพยายาม

“ไม่ใช่แค่พยายาม แต่เธอต้องทำให้ได้”

“ค่ะ”
“เธอคือคุณหนูจัสมิน พยาบาลสาวจากญี่ปุ่น พ่อเป็น ตำรวจส่วนแม่ก็เป็นเจ้าของฟาร์มหอยมุก เรื่องมารยาทก็ สำคัญ เรื่องนี้แม่ฉันจะดูเป็นพิเศษ แม่ฉันชอบคนมีสัมมา คารวะ เท่าที่ฉันดู ๆ เธอเรื่องนี้เธอผ่านฉลุย” คุณ แซม เผยรอยยิ้มมั่นใจ

เขามีความมั่นใจ แต่ฉันเนี่ยสิ…ความมั่นใจเริ่มหดหาย ไปทุกที ยิ่งใกล้คฤหาสน์เขาหัวใจฉันก็ยิ่งเต้นแรง แรงยิ่ง กว่าเห็นเลือดกองโตซะอีก

“แล้วถ้าคุณแม่คุณให้ฉันพูดภาษาญี่ปุ่นล่ะคะ จบจาก ญี่ปุ่นมาต้องพูดภาษาญี่ปุ่นได้ แต่ความเป็นจริงแล้วฉัน ไม่รู้จักภาษาญี่ปุ่นแม้แต่คำเดียว”

ใช่ ถ้าเกิดว่าคุณหญิงให้ฉันพิสูจน์ล่ะ ฉันจะทำยังไงดี

“ไม่ต้องห่วงหรอก แบบนั้นมันเด็กไป”

ฉันพยักหน้าเข้าใจนิดๆ…ฉันจะเชื่อใจคุณดีแซม

และแล้ว….คุณดีแซมก็เลี้ยวรถเข้าคฤหาสน์หลัง งาม…ฉันสติแตกทันที

ถ้าเป็นเวลาปกติฉันต้องตื่นเต้นและคงมองดูนั่นดูนี่อย่าง ตื่นตาแน่ ๆ คฤหาสน์หลังงามตั้งตระง่านอยู่ตรงหน้า ไม่ ว่าจะมองไปมุมไหนก็รู้ได้ว่าคฤหาสน์แห่งนี้ได้รับการดูเป็นอย่างดี แต่เวลานี้ฉันไม่มีกระจิตกระใจมา วิจารณ์ หรือรีวิวอะไรทั้งนั้น

คุณ แซมจอดรถหน้าคฤหาสน์หลังงามก่อนจะดับ เครื่อง…ฉันบีบมืออันสั่นเทาและ เย็นเชียบของตัวเองหวัง จะระงับความตื่นเต้นแต่มันกลับไม่ช่วยอะไรเลย

คุณแซมลงจากรถก่อนแล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูให้ฉัน ที่มีกระเช้าผลไม้ติดมือมาด้วย ไม่ใช่ว่าฉันนั่งรอให้เขามา เปิดประตูให้หรอก ขาฉันแข็งจนก้าวไม่ลงต่างหาก O ไม่ดีเลย บางคนก็บอกว่าจะตายเร็ว เดี๋ยวฉันอายุสั้นจะ ทำไง

“สวัสดีค่ะทุกคน ^^” AA..”

คุณ แซมมองมาทางฉันนิดๆ ประหนึ่งต่อว่าในทีว่าฉัน กำลังลืมตัว ตอนนี้ฉันอยู่ในฐานะคุณหนูจัสมินและแฟน สาวของเขา การที่แม่บ้านจะไหว้ในฐานะเจ้านายอีกคน มันเป็นเรื่องธรรมดามาก

ง่ะ ก็ฉันไม่ชินนี่นา U_U

“แม่อยู่ไหนครับป้าพิน” คุณดีแซมหันไปถามป่าสายพิน มือเรียวยาวฉวยมือฉันไปจับไว้อีกครั้ง

“คุณหญิงท่านกำลังนั่งอ่านหนังสือในห้องนั่งเล่นน่ะค่ะ”

คุณดีแซมพาฉันเดินไปทางห้องนั่งเล่นตามที่ป่าสายพิ นบอก คฤหาสน์แห่งนี้กว้างขวางโอ่อ่ามากเลย ถ้าปล่อย ฉันไว้คนเดียวไม่รู้ว่าฉันจะหลงรึเปล่า

“เดี๋ยวค่ะคุณ แซม” ฉันเรียกเขาไว้เมื่อเราเดินมาไกล จากพวกแม่บ้านแล้ว

“ว่าไง?”

“ฉันว่ามันคงไม่เหมาะถ้าเราจะจับมือถือแขนกันแบบนี้”

หลายคนคงจะมองว่าฉันถือเนื้อถือตัวเกินไปรึเปล่า เล่น ตัวรึเปล่า จับแค่นี้ไม่เห็นเป็นไร แต่สำหรับฉันแล้วมันไม่ เหมาะเพราะเรากำลังจะไปเจอผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่สมัยก่อนมัก จะถือเรื่องแบบนี้กัน ยิ่งเป็นการเจอครั้งแรกด้วยแล้ว ฉัน อยากให้มีอะไรดีๆน่าจดจำสำหรับคุณหญิงหมื่นกะรัต

“ไม่หรอกมั้ง”

“เชื่อฉันเถอะค่ะ”

“ก็ได้ ๆ” คุณดีแซมยอมปล่อยแต่โดยดีแล้วเดินนำฉันไปทางห้องนั่งเล่น

ฉันเดินตามคุณแซมไปเงียบ ๆ พยายามคุมสติตัวเอง อย่างถึงที่สุด

ภายในห้องนั่งเล่นอันกว้างขวาง มีหญิงวัยกลางคน เจ้าเนื้อร่างอวบอั๋นสมบูรณ์คนหนึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสือ เล่มหนา ใบหน้านิ่งสวยคมอย่างคนมีเชื้อสายตะวันตก แว่นตากรอบทองหล่นลงมาตรงสันจมูกเล็กน้อย

ดูแวบเดียวฉันก็รู้เลยว่าตอนเป็นสาวคุณแม่คุณดีแซม ต้องสวยมาก ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณดีแซมถึง ได้เกิดมาหน้าตาเป็นแบบนี้ เอ่อ ฉันหมายถึงหล่อบรรลัย หล่อล้างผลาญ หล่อแบบหาคำพูดมาบรรยาย ยไม่ได้

“แม่ครับ วันนี้ผมมีใครบางคนจะมาแนะนำให้แม่รู้จัก”

เมื่อเราเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นอันแสนกว้างขวางแล้ว คุณดีแซมก็พูดขึ้นเป็นการบอกว่าเรามาอยู่ตรงนี้แล้ว นี่ ใจคอเขาจะไม่ให้ฉันเตรียมใจก่อนสักสามวิรึไงกันนะ

คุณแม่คุณดีแซมพับหนังสือเก็บบนโต๊ะหน้าโซฟาพร้อม กับถอดแว่นตาวางไว้บนหนังสืออีกที แล้วดวงตาคมก็ตวัด มองมาทางเรา แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ฉันวิ่งหนี แต่ โชคยังดีที่ฉันยังคงคุมสติตัวเองได้อยู่ในระดับหนึ่งจึงไม่เตลิดหนีไปซะก่อน

“สวัสดีค่ะ ^/|\ ^” ฉันยกมือไหว้คุณหญิงหมื่นกะรัตอย่าง นอบน้อมตรงตามฉบับที่ยายมาลัยและครูในโรงเรียน สอนมาแบบเป๊ะ ๆ อย่างน้อยฉันก็มั่นใจว่าฉันไหว้สวยล่ะ ฉันมีรางวัลการันตีเรื่องมารยาทนะ

คุณหญิงหมิ่นกะรัตรับไหว้ฉันนิด ๆ ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม ดวงหน้าสวยยังคงนิ่ง ดวงตาคมกริบมองสํารวจฉันตั้งแต่ หัวจรดปลายเท้าและตวัดกลับขึ้นมาจ้องหน้าฉันอีกครั้ง

“จัสมินซื้อของมาฝากแม่ด้วยนะ” คุณดีแซมบอกก่อนจะ เดินถือกระเช้าผลไม้วางลงบนโต๊ะใกล้คุณหญิง

“ขอบใจ เข้ามานั่งสิ” เสียงมีอำนาจเชื้อเชิญ คุณดีแชม ยิ้มอย่างพอใจตอนคุณแม่เขาเผลอแล้วเดินนำฉันเข้าไป นั่งตรงโซฟาตัว ยาวตัวเดียวกันกับคุณแม่ของเขา ฉันเดิน ไปหวังจะนั่งลงพื้น ด้วยสถานะแล้วฉันไม่กล้านั่งทัดเทียม กับคุณหญิงหรอก

โชคดีที่คุณดีแซมตาเร็วเขาเลยรวบแขนฉันไว้ทั้งสอง ข้างแล้วออกแรงดึงให้มานั่งอยู่ด้านหน้าเขา ร่างสูงนั่งติด ชิดกันจนฉันสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากแผ่นอกกว้างที่ สัมผัสกับแผ่นหลังฉันเบา ๆ…คุณดีแซมทำให้ฉันอุ่นใจขึ้น เยอะเลย
“คือเธอชินกับการนั่งพื้นแบบญี่ปุ่นน่ะครับ” คุณดีแซม ออกโรงแก่ตัวแทน

ฉันอยากขอโทษคุณดีแซมจริง ๆ ก็ฉันลืมตัวนี่นา T^T

“ชื่ออะไรล่ะ เป็นลูกเต้าเหล่าใครกัน?”

“หนูชื่อมะ…มินค่ะ จัสมิน คุณพ่อเป็นตำรวจ ส่วนคุณแม่ ก็เป็นเจ้าของฟาร์มหอยมุก ^^;;”

ทั้ง ๆ ที่ห้องนี้อากาศออกจะเย็นแท้ ๆ แต่ทำไมเหงื่อฉัน กลับผุดออกมาได้นะ

“แล้วเรียนอะไร อยู่ที่ไหน?”

“หนูเรียนพยาบาลค่ะ ตอนนี้เรียนจบแล้วค่ะ”

“เธอจบจากญี่ปุ่นเลยนะแม่” คุณดีแซมช่วยเต็มที่

“เงียบไปดีแซม ฉันไม่ได้ถามแก” คนเป็นแม่มองจิก ลูกชายข้ามไหล่ฉันไป

“ก็ผมอยากอวดแฟนผมนี่ เป็นไงล่ะ ถูกใจแม่รึเปล่า สวย มากแถมเก่งมากอีกด้วย รับรองสมองไม่เท่าเม็ดกุ๊ดจี่” ฉัน นึกว่าคุณดีแซมจะกลัวคุณแม่เขาซะอีก ที่ไหนได้กลับเกียงอย่างไม่กลัวตายเลย

“เม็ดก๋วยจี้รึเปล่า?” ฉันหันไปช่วยแก้ให้ เม็ดกุ๊ดจี่อะไร ของเขากัน กุ๊ดจี่นั่นมันตัวที่ออกมาจากกองขี้ควายไม่ใช่ เหรอ == ^^

“เห็นมั้ยครับคุณหญิงว่าจัสมินรู้จักเม็ดกุ๊ดจี่ด้วย เธอเก่ง” คุณดีแซมอวยฉันเต็มที่ราวกับการรู้จักเม็ดก๋วยจี่มันเป็น เรื่องน่าเหลือเชื่อยิ่งกว่าเซอร์ไอแซ็ก นิวตันค้นพบแรง โน้มถ่วงของโลกประมาณนั้น

“แสดงว่าทั้งประเทศไทยก็มีแต่แกที่โง่อยู่คนเดียวสินะ” คุณหญิงหมื่นกะรัตตอกกลับได้อย่างเจ็บปวดจนฉันเผลอ หัวเราะออกมาเบาๆ

“ว่าแต่บ้านเธออยู่แถวไหนล่ะ?”

“อยู่ลาดพร้าวค่ะ

โอ๊ยยย ไปทำไมลาดพร้าวเนี่ย อยู่คนละซีกโลกกับบ้าน ฉันเลย ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันคิดออกแค่ที่นั้น หวังว่าจัสมิน คงจะอยู่ที่ลาดพร้าวได้นะ

“อยู่บ้านชอบทำอะไรบ้าง?
เอ่อ เวรแล้วค่ะ (-.^;;) คุณดีแซมไม่ได้เตี๊ยมฉันมาด้วยสิ

“หนูชอบทำอาหารค่ะ โดยเฉพาะขนมไทย ร้อยมาลัย หนูก็ทำได้ค่ะ ^^”

เอาวะ อย่างน้อยถ้าคุณหญิงท้าพิสูจน์ฉันก็ทําสิ่งที่บอก ด้วยความมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ล่ะ

“หือ จบญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ ทำของพวกนี้เป็นด้วยเหรอ?” คุณหญิงยังคงความน่าเกรงขามเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็น คําถามไหนของท่าน ฉันก็ตอบอย่างระมัดระวัง ไม่ให้คำ ตอบกลับมาฆ่าตัวเอง คุณดีแซมบอกว่าคุณแม่ของเขาน่า กลัวตรงที่ท่านฉลาดมาก

“ใช่ค่ะ คือว่าอยู่ญี่ปุ่นหนูก็ทำอาหารทานเองตลอดน่ะค่ะ ของที่โน่นไม่ค่อยถูกปากเท่าของเมืองไทยเมืองเกิดหนู ทำเองอร่อยกว่าน่ะค่ะ อีกอย่างที่ญี่ปุ่นก็หาร้านอาหาร ไทยถูกปากไม่ค่อยได้ ส่วนร้อยมาลัยหนูเคยเรียนตอนอ ยู่ม. ต้นค่ะ”

ฉันบีบมือตัวเองอย่างกดดัน ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะปั้นน้ำ เป็นตัวได้ขนาดนี้ ทำอย่างกับตัวเองเคยไปเรียนอยู่ที่โน่น งั้นแหละ บาปจังเลยฉัน ( )

“แล้วไปเจอกันได้ยังไง?”
“ผมขอตอบแทนจัสมินเองครับ เรื่องแบบนี้ผู้หญิงพูดผม ว่าเธอคงเขิน”

ฉันนึกขอบคุณคุณดีแซมพันครั้ง ฮือ ๆๆๆๆ ไม่รู้ว่าถ้าโดน ซักยิ่งกว่านี้ฉันจะเผยไต่อะไรบ้าง ดีไม่ดีน้ำตาอาจจะแตก กลางวงสนทนาก็ได้

“ว่ามา”

“แม่จ๋าอลิซแฟนเก่าไอ้ไบรอันได้มั้ย เมื่อปีที่แล้วผมไป ส่งเธอกับปีเตอร์ที่สนามบิน ผมเจอจัสมินที่นั่น เธอกลับ มาเที่ยวเมืองไทย มันคล้ายๆกับ Love at first sight”

“อย่างแกเนี่ยนะจะมีรักแรกพบ” คุณหญิงโพล่งขึ้นเสียง ดังจนฉันสะดุ้งโหยง

“ก็ไม่เชิงหรอกครับ เธอเด่นสะดุดตาผมมาก โดยเฉพาะ เวลาเธอยิ้ม แม่ก็เห็นนี่ เธอต่างจากผู้หญิงที่ผมควงขนาด ไหน เธออ่อนหวาน น่าทะนุถนอม จากนั้นผมก็ได้มีโอกาส ลองคุยกับจัสมินจนผมได้พาเธอมานั่งอยู่ตรงหน้าแม่นี่ ยังไงล่ะครับ”

คุณดีแซมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและจริงจัง ถ้าฉันไม่ ได้รู้เรื่องทุกอย่างฉันอาจจะหลงเชื่อเขาก็ได้

“ช่างแกก่อน ว่าแต่เธอเถอะ เธอไม่รู้เหรอว่าลูกชายฉันมันเจ้าชู้ขนาดไหน” คุณหญิงตวัดดวงตาคมกลับมาสนใจ ฉันอีกครั้ง

“หนูรู้ค่ะ แต่คุณ…เอ่อ ดีแซมเขาให้เกียรติหนูทุกอย่าง เขาไม่เคยทําไม่ดีกับหนู ส่วนเรื่องเจ้าชู้หนูก็กำลังปรับ นิสัยเขาค่ะ ตั้งแต่เราคบกันมาเขาก็เริ่มจะเปลี่ยนตัวเอง ได้แล้วค่ะ”

ใช่ค่ะ เขาเปลี่ยนตัวเอง…ไม่ใช่เปลี่ยนเป็นควงน้อยลง แต่ควงมากขึ้นต่างหากค่ะคุณหญิง

“เธอจะแน่ใจได้ยังไงว่าไอ้ลูกชายของฉันมันจะเลิกนิสัย เจ้าชู้ได้น่ะ”

“เจ้าชู้คือนิสัยที่แก้ไม่หายค่ะ แต่หนูเชื่อถ้าเขารักหนู จริง วันนั้นเขาจะพิสูจน์ให้หนูเห็นได้ว่าเขารักเพียงแค่หนู เท่านั้น”

“เข้าใจพูด…” คุณหญิงละประโยคไว้เพียงแค่นั้นก่อนจะ มองจิกไปยังลูกชายตัวดีชนิดที่ว่าถ้าใครถูกมองแล้วเป็น ต้องพรุนกันไปข้าง บอกตรง ๆ ว่าฉันก็กลัวสายตาคุณ หญิงหมื่นกะรัตเหมือนกันนะ อย่างกับเมดูซ่าแหน่ะ ใคร ได้สบตาแล้วจะกลายเป็นหินอย่างไงอย่างงั้นเลย “หวังว่า แกจะหยุดอยู่ที่เธอได้แล้วนะดีแซม”

“แน่นอนครับคุณหญิง นี่แหละผู้หญิงคนที่จะมาเป็นแม่ของหลานแม่”

คุณ แชมพูดอย่างอารมณ์ดี อ้อ…ที่ฉันบอกว่าใคร ๆ ต่างก็กลัวผู้หญิงทรงอำนาจคนนี้ ฉันควรจะเว้นเขาไว้คน หนึ่งเพราะเขาเป็นคนที่ไม่เคยคิดจะกลัวคนเป็นแม่เลยล่ะ

แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้คุณดีแซมพูดว่าฉันจะมาเป็นแม่ ของหลานคุณหญิงงั้นเหรอ อ้อ ไม่สิ จัสมินต่างหาก อ้าว…แล้วถ้าจัสมินท้องล่ะ ฉันก็ต้องท้องด้วยน่ะสะ โอ๊ย ยย ชีวิตสับสน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ