Chapter 5 : ความโก๊ะก้งของคุณหนูจัสมิน

คุณ แซมลุกขึ้นยอดทักทาย ‘แอ๊ด’ ของ เขาฉันจึงลุก ขึ้นเช่นกันไม่ให้น่าเกลียด คุณพ่อของคุณดีแชมเป็นชาย วัยกลางคนตัวสูง รูปร่างท้วมหน่อยๆดูเป็นผู้ชายอบอุ่น ผมสีบลอนด์ทองและมีดวงตาสีฟ้าเหมือนลูกชายไม่มีผิด เพี้ยน คุณพ่อคุณดีแซมท่าทางใจดีมากเลยนะ

“ไง ไอ้ลูกชายตัวดี ฮ่าๆๆๆ” คุณพ่อของคุณดีแซม หัวเราะอย่างอารมณ์ดี แว๊บหนึ่งภาพซานตาครอสก็แวบ เข้ามาในหัวฉัน T^Tขอโทษนะคะ หนูไม่ได้ตั้งใจ

คุณพ่อคุณดีแซมผละกอดจากลูกชายแล้วตบไหล่เขา เป็นการทักทายอีกครั้ง

ดูพวกเขาสนิทกันมากเลยนะ…เป็นภาพที่น่ารักมากจน ฉันยังอดยิ้มตามไม่ได้เลย

“สบายดีครับ แล้วแด๊ดเป็นไงบ้าง” คุณดีแซมเอ่ยถาม ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เขาดูมีความสุขมากเมื่อเจอคุณพ่อ ของเขา

“จะสบายดีกว่านี้ถ้าแกไม่จับได้ซะก่อนว่าพ่อมาเมือง

ไทย ฮ่าๆๆๆ”
“ผมรู้ทันแดดหรอกน่า ผมก็จับแอ๊ดได้ทุกครั้งนั่นแหละ”

“เออ แล้วอย่าเพิ่งบอกแม่แกนะ พ่อยังไม่อยากโดนบ่น ตอนนี

“ผมก็ไม่เคยบอกอยู่แล้ว” คุณดีแซมยกไหล่ขึ้นประกอบ คําพูด

“ดีมาก” คุณพ่อคุณดีแซมบอก ในตอนนั้นเองท่านก็หัน มาเห็นฉันเข้าพอดี “อ้าว สุดสวยคนนี้เป็นใครกันล่ะเนี่ย”

“สะ…สวัสดีค่ะ” ฉันพูดเป็นภาษาไทยพร้อมกับยกมือ ไหว้ผู้ใหญ่ตรงหน้า

ฉันบอกแล้วไงว่าฉันน่ะพอจะฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่อง เพียงแต่ฉันไม่กล้าพูดแค่นั้นเอง U_U

“สวัสดีจ้ะหนู

“ผมลืมแนะนำไปน่ะ นี่คือมะ…เอ่อ จัสมิน ส่วนนี่ก็พ่อฉัน คุณดริกสัน” คุณดีแซมแนะนำทั้งสองฝ่ายให้รู้จักกันเสร็จ สรรพ ดวงตาคมสีไพลินมองมาอย่างสื่อความหมาย ไม่ ได้มีความหมายลึกซึ้งอะไรทำนองนั้นหรอก เขาสื่อมาว่า ห้ามฉันทำตัวมีพิรุธ
“แฟนแกเหรอ?” คุณดริกสันหันขวับไปจ้องหน้าลูกชาย อย่างแปลกใจ เขาคงจะรู้จักลูกชายตัวเองถึงได้ทำน้ำ เสียงคาดไม่ถึงขนาดนั้น

“ก็ไม่เชิง”

“เอ้า นั่งกันก่อนๆ สั่งอะไรมาทานแล้วค่อยคุยกันดีกว่า หนูจัสมินคงจะหิวแล้ว”

“(^^..)”

บริกรเดินเข้ามารับออร์เดอร์เมื่อคุณดีแซมเรียกหลังจาก ที่ทุกคนนั่งลงเป็นที่เรียบร้อย

“แด๊ดทานอะไรดีครับ?” คุณดีแซมถามพลางไล่สายตาดู เมนูในมือ

“พ่อเพิ่งไปนั่งคุยกับลูกค้ามา ทานอะไรมานิดหน่อยแล้ว งั้นเอาแค่สปาเก็ตตี้ไวท์ซอสทูน่ากับสเต็กปลาเซลมอนก็ พอ”

นี่ขนาดทานมาแล้วนะคะ (..)

“แล้วเธออยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าจัสมิน”
“เอ่อ…” ฉันพูดได้แค่นั้น พอเห็นราคาเมนูแต่ละอย่าง แล้วฉันก็ไปรับประทานไปโดยปริยาย อาหารแต่ละอย่าง ฉันไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเลย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องกิน หรอก “ฉันสั่งให้มั้ย?”

เหมือนคุณดีแซมจะรู้ทันเขาจึงขันอาสาช่วย ฉันพยัก หน้ารับนิดๆแล้วส่งยิ้มให้เขาอย่างรู้สึกขอบคุณ

คุณดีแซมหันไปสั่งสเต็กเนื้ออะไรสักอย่างทั้งของเขา และของฉันกับบริกรชายที่ ยืนรออยู่ เมื่อรับออร์เดอร์ ทั้งหมดแล้วเขาจึงเดินไปทำหน้าที่ต่อ

“อ้อ ถ้าเธอไม่ถนัดพูดภาษาอังกฤษพูดภาษาไทยก็ได้ นะ พ่อฉันพอจะคุยได้

“พ่อชอบพูดภาษาทาย คุยภาษาทายกันดีกว่า พ่อว่าซา นุกดี ฟังดูแล้วเหมือนกำลางร้องเพล้งเลย” คุณดริกสัน พูดภาษาไทยสำเนียงเปล่งๆ แต่น่ารักมาก ยิ่งเพิ่มความ ใจดีของท่านไปอีกเท่าตัวเลย