บทที่ 10 คนรูปงามอาบน้ำ

บทที่ 10 คนรูปงามอาบน้ำ

ฉู่จื่อเย่นสวมใส่เสื้อคลุมสีขาวที่ดูสบายๆไม่เป็นทางการ ถึงแม้ว่าเขาจะดูผอมไปบ้าง แต่รูปร่างก็ดีกว่าที่จ้างห มิงเยว่คิดไว้หลายเท่า นางคิดมาตลอดว่าเจ้าขี้โรคคนนี้ ต้องผอมแห้งจนหนังหุ้มกระดูก มีหลังที่โค้งงอ มีท่าทางที่ ดูหดหู่ สีหน้าต้องแย่จนถึงขนาดไม่สามารถออกมาพบปะ ผู้คนได้ จึงต้องหลบซ่อนตัว แต่คิดไม่ถึงว่าจะดูดีเหมือนที่ เคยได้ยินค้าราลือมาจริงๆ

ดูจากรูปร่างที่เพรียวบาง และอารมณ์ที่ดูจะไม่ค่อย แยแสกับสิ่งใด

ผมของเขายาวมาก มีสีดำขลับเหมือนเวลากลางคืน ปรกอยู่บนไหล่ที่ผายออกของเขา เมื่อผมสีดำของเขา และเสื้อคลุมถูกลมพัด ทำให้สามารถแสดงให้เห็นถึง ความสง่างามของเขา เขาเดินอย่างผ่อนคลาย เวลาไอก็ จะยกมือขึ้นมาป้องไว้ แขนเสื้อที่กว้างอยู่ด้านหน้าตัวเขา เกิดเป็นเส้นโค้งที่ดูสง่างาม

เขานั่งลงบนเก้าอี้หวาย ไหล่ของเขาจะกระตุกเล็กน้อย เมื่อมีอาการไอ หายใจคล่องขึ้นแล้ว เขาปล่อยมือออก จากริมฝีปากแล้วยกถ้วยชาที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นจิบ ถอน หายใจเล็กน้อย แล้ววางถ้วยชาลง แล้วนำขวดกระเบื้องสี ขาวออกมาจากด้านข้าง แล้วเทยาเม็ดออกมาหนึ่งเม็ดอมไว้ในปาก

เห็นเช่นนี้จ้าวหมิงเยว่ก็แอบยิ้มเล็กน้อย

ขวดนี้นางรู้จักดี เนื่องจากภายหลังเขายอมกินยา นางจึง นำยาเกือบสิบเม็ดบรรจุใส่ขวดให้แก่เขา แล้วเขียนลงบน กระดาษไว้ว่า “กินอย่างน้อยวันละสามครั้ง ครั้งละสอง เม็ด เมื่อไอสามารถใช้อมได้หนึ่งเม็ด” ดูเหมือนคนคนนี้จะ พอฟังเข้าหูบ้างแล้ว

จากนั้นจ้าวหมิงเยวก็ยิ้มอีกครั้ง คิดไม่ถึงว่าคนผู้ นั้น…..จะรูปงามขนาดนี้? !

ฉู่จื่อเย่นอมยาไว้ในปาก แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมอง ท้องฟ้า ผมสีดำขลับของเขา ปรกอยู่ทั้งด้านหน้าและด้าน หลังลำตัว ใบหน้าที่หล่อเหล่าของเขานั้น ไม่มีใครเทียบ ได้ในใต้หล้า

อาจเป็นเพราะความเจ็บป่วยด้วยโรค ทําให้ใบหน้าของ เขาซีดเผือด ซีดจนขาวเหมือนกับกลีบดอกไม่ที่ไม่มี เลือด แต่ก็ไม่ได้มีข้อบกพร่องอื่นใด

ใบหน้าที่เรียวเล็กและดูคมชัด ดูมีความละเอียดอ่อน มีคิ้วที่สวยงามเรียวยาวขึ้นไปทางขมับ มีดวงตาเป็น ประกายสีดำขลับเหมือนน้ำหมึก จมูกโด่งเหมือนกับภูเขา หิมะ ริมฝีปากมีสีชมพูระเรื่อเหมือนกับกลีบดอกไม้เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าเผยให้เห็นลำคอที่เรียวยาว มีลูกกระเดือกที่ดูมีเสน่ห์ ส่วนไหปลาร้ากำลังหลบซ่อน อยู่

จริงๆแล้วก็เป็นคนคนหนึ่ง แต่มองดูเขาเหมือนกับกำลัง มองดอกบัวดอกหนึ่งอยู่ ไม่รู้สึกหลงเสน่ห์

จ้าวหมิงเยว่เองไม่ใช้พวกที่ชอบเข้าสังคม จริงๆแล้วควร พูดว่านางไม่ค่อยสนใจผู้ชาย อีกทั้งตอนที่นางอยู่ในโลก ศตวรรษใหม่ นางก็มัวแต่ฝึกฝนวิชาทางด้านไสยศาสตร์ จึงไม่ได้มีเวลาเปิดใจ แต่เมื่อมองเห็นรูปร่างหน้าตาของฉู่ จื่อเย่นแล้ว นางก็ไม่อาจห้ามตัวเองไม่ให้ชื่นชมได้

แต่น่าเสียดาย ที่ลูกชายของตระกูลฉู่ ต้องถูกเลี้ยงดูให้ เติบโตขึ้นมาอย่างไม่มีใครรู้

คนดีๆเช่นนี้ ช่างน่าเสียดายที่ไม่สามารถออกไปไหนได้ เพราะความเจ็บป่วย

เมี้ยว……..

ดูเหมือนว่าลูกแมวที่อยู่ในมือจะถูกอุ้มไว้จนร้อน จึงร้องออกมาฉู่จื่อเยว่หันมามอง
จ้าวหมิงเยว่กลั้นหายใจอย่างไม่รู้ตัว นางไม่สามารถรู้จัก เขาในสภาพเช่นนี้ได้ มิเช่นนั้นแผนการของนางจะต้อง ถูกทำลายอย่างแน่นอน อย่าให้ความตะกละมาทำลาย แผนการของนางเลย

ยังดีที่ฉู่จื่อเย่นไม่ได้มองนาง แต่มองสระน้ำที่อยู่ตรง กําแพง

ไม่นาน เขายืนขึ้นและเดินไปที่สระน้ำ

ดูเหมือนว่าหมิงเยว่จะอยู่เหนือศีรษะของเขาขึ้นไปเล็ก น้อยเท่านั้น ด้วยอากาศที่ร้อนจัด บวกกับความตื่นเต้น ทำให้มีเหงื่อออกที่หน้าผากของนาง และไหลอาบแก้มลง มา

สิ่งที่ฉู่จื่อเย่นกำลังจะทำ ยิ่งทำให้จ้าวหมิงเยว่ต้องตก ตะลึงหนักไปกว่าเดิม เขาคนนี้กำลังถอดเสื้อผ้า!

“ท่านคงไม่ได้…….คิดที่จะอาบน้ำหรอกใช่ไหม?”

แต่เหตุการณ์ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ นิ้วมือที่เรียวยาวของฉู่ จื่อเย่นค่อยๆถอดเสื้อคลุมออกอย่างสบายๆ
เหตุการณ์เช่นนี้นางควรจะปิดตาดีไหม? จ้าวหมิงเยว่ อย่าได้มองเชียว แต่เมื่อคิดไปคิดมา หากถูกจับได้ต่อให้ เปิดตาหรือปิดตาก็คงไม่ต่างกัน? แต่ถ้าไม่ถูกจับได้ มอง สักหน่อยจะเป็นไรไป? ดวงตาที่มีมารยาทที่จะไม่แอบดู ในตอนแรก มาตอนนี้ค่อยๆลืมขึ้นอย่างช้าๆ

แต่ว่า นางกลับมองไม่เห็นอะไรเลย……

ผลสีดำขลับของเขาคลุมยาวลงมาจนถึงสะโพก อีกทั้ง เขายังหันหลังให้นาง นางจึงเห็นเพียงแค่ไหล่อันขาวนวล ของเขาที่ดูแข็งแรงกำยำ โผล่พ้นออกมาระหว่างเส้นผม ยังมีท่อนขาที่ใหญ่ที่แช่อยู่ในสระน้ำ เขานั่งอยู่ตรงกลาง สระน้ำ ผมสีดำของเขาแผ่ออกอยู่บนสายน้ำเหมือนสาย หมอก และโบกสะบัดพลิ้วไหวไปมาเหมือนกับสาหร่าย

คิดว่าจะปรากฏออกมาเป็นภาพโมเสคเสียอีก แต่จริงๆ แล้วก็ยังไม่ได้มองจนถึงขน เอาเถอะ นางยอมรับว่าเวลา ที่น้ำกระเพื่อมนางก็พอจะเห็นแสงวิบวับบ้าง แต่ว่าใต้น้ำ จะมองเห็นได้ชัดหรือ?

อีกอย่าง! เจ้าคนขี้โรค มีสิทธิ์อะไรมาแช่น้ำเย็น? ! ดีไม่ ดีจะกลายเป็นว่าคืนนี้จะต้องทนทุกข์จากการรักสนุกแน่ๆ ยังไงก็จะต้องป่วยอีกแน่นอน

แต่ตอนนี้นางก็ไม่สามารถชี้หน้าว่าเขาได้
พระอาทิตย์ตกดิน เหลือไว้แค่เพียงแสงสลัวๆยามเย็น กับสายลมแผ่วๆ บนผิวน้ำในสระว่ายน้ำสองแสงสะท้อน เป็นประกาย

ทั้งคนที่อยู่บนต้นไม้และคนที่อยู่ในน้ำต่างไม่ขยับ

ลมหยุดพัดแล้ว

ฉู่จื่อเย่นมองลงไปบนผิวน้ำที่สงบ ที่กำลังสะท้อนให้เห็น ท้องฟ้าที่เปล่งประกาย ต้นแพร์ที่อยู่เหนือหัวก็สะท้อน ลงมาในสระน้ำ กิ่งไม้ที่พันกันไปมา ผลไม้ที่ห้อยอยู่ ยัง มีลูกแมวตัวน้อยสีขาวราวกับหิมะยืนอยู่บนกิ่งไม้หนึ่งตัว เมื่อมองทะลุดวงตาที่เป็นประกายของลูกแมวไปทางด้าน หลัง…..ก็พบกับดวงตาคู่หนึ่งของเด็กหนุ่ม?