ตอนที่ 9 ไม่ต้องตายชั่วคราว

ตอนที่ 9 ไม่ต้องตายชั่วคราว

“ขอเชิญฮ่องเต้ทรงตรัสสั่งพระราชโองการว่า คดีของข้า นั้นมีข้อสงสัยบางอย่าง จึงได้หยุดลงโทษไปชั่วคราว อีก อย่างขอเชิญฮ่องเต้ทรงโปรดให้ข้ามีอิสรภาพในการเข้า ออกวัง” พันหยุนหยุนมองดงฟังซีไข สีหน้าดูจริงจังยิ่งนัก มันช่างน่าขบขันยิ่งนัก ถ้าดงฟังซีไขไม่ยอมรับข้อตกลงนี้ ขึ้นมา เขากลับไปในราชวังแล้วส่งคนมาฆ่าตนเองแล้วจะ ทําเยี่ยงไร ฮ่องเต้ที่สามารถเป็นฮ่องเต้ มิใช่แค่อ่านสาร์ นกราบทูล ตอนกลางคืนก็ไปหานางสนมทั้งหลายของเขา ก็สามารถเสร็จภารกิจไปได้

ดงฟังซีไขรู้สึกเครียดนัก คนๆนี้รู้ว่าโฉยโอกาสจริงๆ ถึง แม้จะไม่ชอบที่พันหยุนหยุนข่มขู่ตนเอง แต่ว่าคำพูดที่ พูดออกไปแล้วก็เหมือนสาดน้ำออกไป เขาไม่อยากจะ ผิดสัญญา เขาจึงดึงหยกเฟยหลงตรงเอวของเขาไปแล้ว โยนไปให้นาง นางจึงรับไว้ นี่คือตัวประกันที่ตนเองจะได้มี ชีวิตอยู่

“กราบขอบพระคุณฮ่องเต้! ฮ่องเต้เป็นผู้ที่เชื่อถือได้ซึ่ง คำพูดจริงๆ ! ” พันหยุนหยุนศึกษาเกี่ยวกับอัญมณีตอน สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แค่นางได้สัมผัสถึงหยกนี่ก็รู้ว่า มันว่าล้ำค่ามากๆ ดงฟังซีไขไม่ได้โกหกตนเอง

ถึงแม้ว่านางจะนางจะสวมใส่ขุดที่ทั้งขาดและสกปรกดงฟัง ไขกลับรู้สึกได้ถึงความสง่าที่มีในตัวของนาง บุคลิกที่ดูมั่นใจกลับทำให้เขารู้สึกแปลกใจ เขาเคยเจอ นางมาหลายครั้ง และจำได้แต่ว่าน้องสาวของเขานั้นขี้อา ยมากๆ พอเห็นตนเองก็ชอบน้อมคำนับ และไม่เคยยืนขึ้น และชอบนั่งอยู่กับพื้นเพราะตกใจจนร้องไห้

นางเป็นน้องสาวที่อ่อนแอที่ผ่านจากแดนไกลจริงหรือ? เขายังจําได้ในสาร์นกราบทูลเขียนไว้ว่า พอทุกคนรู้ว่า นางกับน้องชายของว่าที่สามีได้นอนอยู่ด้วยกัน นาง อยากจะชนกำแพงตายด้วยซ้ำ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธ์ ทำไมวันนี้ที่นางเป็น กลับอยากจะหลีกเลี่ยงความตาย แล้วร้องขอให้ไว้ชีวิตล่ะ?

หรือว่ามันยังมีอะไรปิดบังอยู่? สิ่งที่เขาคิดอลาสิ่งที่เขา เห็น มันไม่เหมือนกัน?

ความคิดเยี่ยงนี้เหมือนฟ้าแลบที่ผ่าเข้าสมองของเขา ทันใดที่เขายังไม่ทันได้สติกลับมา พันหยุนหยุนก็ตะโกน เสียงเย็นชาขึ้น

“ฮ่องเต้เจ้าคะ ทหารคนนี้ไม่ค่อยเชื่อฟัง จนตอนนี้เขายัง ไม่ได้กลืนกระดาษเข้าไป” พันหยุนหยุนใส่นิ้วของนางดัน คางของเขาไว้ ไม่รู้ว่ามือของนางได้จับน้ำเปล่าไว้ตั้งแต่ เมื่อใด

พันหยุนหยุนจะไม่ให้โอกาสมันลอยไปต่อหน้าต่อตานางรู้ดีว่าก่อนหน้านี้ฮ่องเต้พยายามสักแค่ไหนจึงจะได้ เป็นฮ่องเต้ได้ เขาจะไม่ยอมให้บัลลังค์ของเขาต้องสูญ เสีย แต่ตอนนี้กลับคงบัลลังค์ได้ยากเสียแล้ว เขาจึง เปลี่ยนความคิดอย่างกะทันหัน ยังไงเขายังคงเป็นฮ่องเต้ ของแผ่นดิน และนางก็เป็นแค่นักโทษต่ำต้อยเท่านั้น

“คดีครั้งนี้ยังมีข้อสงสัยที่ต้องการสืบสวน การลงโทษจะ ถูกเลื่อนไปก่อน คดีนี้ส่งไปยังวัดต้าหลี่ไปสืบสวนก่อน ค่อยตัดสิน พันหยุนหยุนได้กลับไปอยู่ในตำหนักชั่วคราว รอคอยผลการสืบสวน” ตอนนี้คงฟังซีไขเผยความสง่าที่ ไม่ธรรมดาเหมือนคนทั่วไป และความสง่าผ่าเผยนี้เป็น ความงดงามที่สายเลือดราชวงศ์ควรเป็น

พอดงฟังซีไขพูดจบ พันหยุนหยุนรีบเอามือออกจากปาก ของทหารคนนั้น และเทน้ำเปล่าเข้าปากของเขา ทหารจับ คอของเขาไว้ แล้วใช้สายตาอันอาฆาตมองพันหยุนหยุน

ผู้คนที่ยืนอยู่ด้านล่างลานกำลังโวยวายกัน ดงฟังซีไขไม่ ได้หันกลับมามองพันหยุนหยุนแม้แต่สักนิด ก็เดินจากไป

ตอนที่เดินผ่านพันหยุนหยุน ทหารผู้นั้นก็จะใช้สายตา อันโกรธเคืองมองพันหยุนหยุน พันหยุนหยุนทำหน้า ทะเล้นใส่เขา ทหารผู้นั้นเกือบจะหายใจไม่ออกแล้ว อาเจียนเลือดออกมาจนตาย
พอพระทิตย์ค่อยๆตกดิน ผู้คนที่มาชมการประหารครั้งนี้ ก็ค่อยๆทะยอยกันกลับบ้าน เหลือแต่เพียงผู้คนกำลังพูด คุยกันเล่นๆหลังทานอาหารค่ำเสร็จ

ลานประหารอยู่ห่างจากโรงน้ำชาไม่ถึงหกร้อยศอก ชั้น สองจะเป็นห้องพักของลานประหาร กระเบื้องลายคราม ที่ใส่น้ำชาไว้ไม่มีความร้อนใดๆ ของว่างที่ว่างไว้บนโต๊ะก็ เย็นหมดแล้ว

ตรงริมหน้าต่างได้มีคนสองคนที่สวมใส่ชุดคนชั้นสูงไว้ ที่กำลังดูการเปลี่ยนแปลงของลานประหาร ชายผู้ที่สวม ใส่ชุดสีม่วงยิ้มเยาะและพูดขึ้น “แม่หญิงผู้นี้ไม่ธรรมดา แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำของนางก็สามารถเปลี่ยนแปลง ความจริงได้”

แผ่นหลังของชายผู้สวมอาภรณ์สีม่วงได้ยืดตัวตรง เอวก ลมๆและไหล่หนาๆของเขา ผู้คนที่เข้าออกสนามรบไม่มี ผู้ใดทำหน้าตาโหดเหี้ยมเลย เขาใฝ่รู้มาตั้งแต่เด็ก เมื่อ เปรียบกับผู้อื่น เขามักจะพกหนังสือติดตัวมากกว่าผู้อื่น เขาคนนั้นก็คือว่าที่สาวมีของพันหยุนหยุน ซีเหย่น

ตอนนี้เห็นนางได้นอนอยู่กับน้องชายของตนเอง เขาจึง ยกเลิกงานอภิเษกสมรสทันที

“นางผู้หญิงเลวโทรมนี้กลับไม่ได้ตาย เจ้าไม่ได้ติด สินบนกับเพชฌฆาตไปแล้วหรือ? ตอนนี้กลับเป็นเยี่ยงนี้เรื่องทุกอย่าง อเยื้ออกไปอีกแล้ว! ” ซีเหยุ่นขมวดคิ้ว เป็นปม ในมือของเขาได้แก้วกระเบื้องลายครามไว้จนมี รอยแตก

“พัศดีก็ได้สั่งการไว้แล้ว ให้นางออกมาเร็วๆ แล้ว เพชฌฆาตก็ได้เปลี่ยนเป็นคนของพวกข้าไปแทน ไม่รู้ ว่ายัยนั่นกับฮ่องเต้ไปคุยอะไรกัน กลับไปข้าจะไปสืบดู ดีๆ” ชายผู้สวมเสื้อเทาได้ทำท่าทีที่เคารพซีเหย่น ระหว่าง พวกเขามีความลับที่กุมไว้ เขาคือลูกพี่ลูกน้องของซีเหย่น เจียว น

“พันหยุนหยุน ตอนนั้นนางจะพิสูจน์ความบริสุทธ์ต่อ หน้าข้าจนเกือบจะจนตัวเองให้ตาย ถ้าไม่ใช่เพราะว่าซีซั่ สร้างปัญหา นางก็คงตายไปนานแล้ว คงไม่ต้องให้ข้ามา คอยกังวลเยี่ยงนี้ ไอซีซูนำพาแต่ความซวยจริงๆ

ซีเหย่นโยนแก้วในมือลงพื้นแรงๆ อยากจะเอาแก้วโยน ใส่ซีซี่มากๆ

เขากับซีซูมีพ่อเดียวกันและต่างแม่ ซีเหย่นซึ่งเป็นบุตร ของภรรยาคนแรก ได้รู้สึกดูถูกซีซู่ตลอดมา โดยเฉพาะ ตอนที่ท่านพ่อกับแม่ของซีซูได้ตายไปจากไป ซีเหยุ่นและ ท่านแม่ของเขารู้สึกเกลียดซีซู่ ผู้ที่ท่านพ่อของเขารักใคร่ เสมอมา ทุกอย่างเขาก็เอาลงมาที่ซีซู