บทที่ 12 ยั่วสหยาวให้กระหายแต่ขายบริการให้แก่เขา

บทที่ 12 ยั่วสวนยาวให้กระหายแต่ขายบริการให้แก่เขา

ดวงตาของเฟิงซีเวียนเจอกับซั่นสวีหยาวหลังจากเงย หน้าขึ้น เม็ดเหงื่อเย็นยะเยือกผุดขึ้นที่กลางหลังทันที

สวี้หยาวโกรธแล้ว

เมื่อซั่นสวี้หยาวโกรธแล้วจะน่ากลัวขนาดไหน เฝิงซีเยวี ยนรู้ดีกว่าใครๆ

ดังนั้น ซั่นสวี้หยาวจึงชอบผู้หญิงคนนี้เข้าแล้วจริงๆ

แน่นอนว่า หญิงสาวจะชอบสหยาวหรือไม่ มีแต่ผี

เท่านั้นที่รู้

การรับรู้นี้ทำให้เปลือกตาของเฝิงซีเยวียนสั่นไหว

แม้แต่จะมองดูซูมี่หยางเพียงครั้งเดียว เขาก็ไม่กล้า ได้ แต่ยิ้มหยอกและพูดว่า : “นั่นน่ะ สวี้หยาว….ขาของนาย…”

พอพูดแล้ว การมองเห็นของเฝิงซีเยวียนก็ตกลงไปบน
ขาของ นส หยาวอย่างไม่มีเงื่อนไข

มองเห็นแผลที่เพิ่งจะทำให้กับซั่นสวี้หยาวมีเลือดออกอีก ครั้ง และบวมขึ้นอย่างรุนแรง ใบหน้าของเฝิงซีเยวียนก็ เป็นสีดำทะมึนในพริบตา

และไม่ใส่ใจแล้วว่าสหยาวพอใจหรือไม่ เขาก้าวเท้า ยาวเข้าไปหา ปากก็พร่ำบ่นว่า : “จริงๆแล้วนายอยากจะ มีขานี้อยู่ไหม? เพราะว่ามีไอ้ตรงนั้นของนายอยู่ ส่วนอื่น นายก็ไม่สนใจแล้วใช่ไหม? ถ้าต้องการอย่างนี้ หลังจากนี้ ต่อไป

ยังพูดไม่ทันจะจบ เสียงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ของหญิงสาวก็ดังขึ้น : “ดร.เฝิง คุณคือ ดร.เฝิงซีเยวียน หรือเปล่าคะ?”

เฟิงซีเวียนและซั่นสวี้หยาวตกตะลึง แล้วหันไปมองทาง ซูมี่หยางพร้อมกัน

เด็กสาวยังคงยืนพิงประตูไม่ขยับ เธอสวมเสื้อเชิ้ตของ ซั่นสวี้หยาว ราวกับเด็กตัวเล็กๆที่สวมเสื้อของผู้ใหญ่ ดู เคอะเขินอย่างมาก

แต่ว่ามีความปิติยินดีคล้ายกับการเคารพบูชาปรากฏ ออกมาบนหน้าของเธอ ดวงตาโตสีดาราวกับหยก จ้อง เขม็งไปที่หน้าของเฟิงซีเยวียน เหมือนปลาที่กำลังจะตายแล้วเจอกับแหล่งน้ำในฉับพลัน ทั้งตัวกลับมามีชีวิต ในพริบตา

เฝิงซีเยวียนที่ก่อนหน้านี้ไม่กล้าจะมองซูมหยาง ในตอน นี้กลับถูกสาวสวยแปลกหน้าเรียกชื่อ เขารู้สึกแปลกๆ อย่างอธิบายไม่ถูก

“คุณ…รู้จักผมเหรอ?”

“อื้มยิ้ม!” ซูมี่หยางพยักหน้าอย่างแรง

เธอถูกซั่นสวี้หยาวควบคุมอยู่ ตัวจึงยืนนิ่งไม่ขยับ

แต่ว่าตอนนี้ อาจจะเป็นเพราะเธอตื่นเต้นมาก แก้มของ เธอจึงเป็นสีแดง ดวงตาก็เปล่งประกาย

“นักศึกษาคณะแพทย์ฯต่างรู้จักคุณหมดทุกคนเลยค่ะ คุณเป็นไอดอลของพวกเรา”

“เหอเหอ!” ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าซูมี่หยางพูดถึงอะไร เฝิงซีเยวียนยิ้มอย่างเขินอายขึ้นมา : “คุณเป็นนักศึกษา ของมหาวิทยาลัยเจียงเฉิงสินะ? ไม่แปลกใจเลยที่รู้จัก ผม?”

“ใช่แล้วค่ะ! ฉันคือซูมี่หยางนักศึกษารุ่นที่สิบสาม และจะจบการศึกษาในปีนี้ค่ะ”

โดยไม่ได้สังเกตว่าภายในดวงตาของเฝิงซีเกวียนที่มอง เธอมีความหมายลึกซึ้งอยู่ ซูมี่หยางก็โพล่งออกมาว่า : “ดร.เฝิงคะ ฉันต้องการไปฝึกงานที่โรงพยาบาลเจียงเฉิง ค่ะ คุณจะเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาให้ฉันได้ไหมคะ?”

ซูมี่หยางรู้ว่าคำขอนี้เกิดขึ้นกระทันหันอย่างมาก แต่เธอ ก็อดไม่ได้ที่จะพูด

ได้พบกับเฟิงซีเยวียนที่นี่ คือโอกาสที่ดีที่สุดในการกำจัด ป้าหลี่เหมยกับคุณลุง

เพราะที่คณะแพทย์ฯมีคำพูดที่พูดต่อๆกันมาว่า : “ขอ เพียงแค่เป็นเด็กฝึกงานของดร.เฝิง สุดท้ายแล้วก็จะได้ เป็นตำนานทางการแพทย์ของเจียงเฉิง”

ซูมี่หยางไม่ได้สนใจว่าในอนาคตเธอจะกลายเป็น ตำนานหรือไม่ เธอรู้เพียงแต่ว่า เมื่อไหร่ที่เธอกอดขาของ เฝิงซีเยวียนเอาไว้ หลังจากที่เรียนจบเธอก็ไม่ต้องร่อน จดหมายสมัครงานไปทั่วเหมือนนักศึกษาคนอื่นๆ แล้วก็ จะไม่โดนหลี่เหมยคอยจำกัดเธอไปทุกที่ เธออาจจะได้ เซ็นสัญญากับโรงพยาบาลเจียงเฉิง ได้รับเงินเดือนมาก โขมาดูแลครอบครัวคุณยายจาง
มองดูซูมีหยางที่รีบร้อนจนทนไม่ไหวแล้ว ในที่สุดสาย ตาของเฟิงซีเวียนก็เกิดประกายความรังเกียจ

เขาเป็นคนที่มีลักษณะอ่อนโยนและไม่ใช่พวกแสวงหา วัตถุนิยม แต่ว่าในเมืองนี้ มีผู้หญิงจำนวนมากที่รักสวยรัก งามอยากจะติดป้ายนักศึกษาแพทย์ แล้วพยายามใช้ชื่อ เสียงของเขาและพลังของตระกูลเฝิงจะได้เข้าไปอยู่รวม กับชนชั้นสูงของเมืองเจียงเฉิง

เฝิงซีเยวียนไปทำงานทุกวัน เขามักจะได้พบกับเด็กสาว ที่แต่งตัวโชว์เนื้อหนังและแต่งหน้าเข้มอย่างไม่คาดฝัน บางคนกล้าที่จะตรงเข้าไปขายบริการทางเพศทางเปิด เผยในห้องทำงานของเขา ทำให้เขารำคาญอย่างมาก จน ต้องให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพิ่มประตูเหล็กตรง ประตูทางเดิน

แต่วิธีปรากฏตัวของซูมี่หยางในวันนี้มันช่าง…คาดไม่ถึง

จริงๆ

ถึงแม้ว่าซั่นสวี้หยาวจะทำได้ดีในการปกป้องซูมี่หยาง เอาไว้ แต่ลักษณะที่เขาสวมชุดให้กับซูมี่หยางนั้น มันเป็น สิ่งพิสูจน์ได้ว่าเสื้อผ้าของซูมี่หยางนั้นเปิดเผย และไม่ใช่ การเปิดเผยแบบธรรมดา

หญิงสาวที่แต่งตัวเปิดเผยคนนี้ เธอถูกชั่นสวี้หยาวบังคับ หรือว่าจริงๆแล้วเธอจงใจแสร้งปล่อยเพื่อจับใช่ไหม?

เห็นอยู่ชัดๆว่ามายั่วให้ชั่นสวี้หยาวเกิดความกระหาย แต่กลับจะมาขายบริการให้กับเขาเฝิงซีเยวียน ยิ่งไปกว่า นั้น ยังกล้าทำต่อหน้าสหยาว ผู้หญิงคนนี้อาจหาญมาก จริงๆ

เมื่อกระแอมแล้ว เฝิงซีเยวียนก็พูดว่า : “คุณชู…”