บทที่ 6 ลงโทษให้เธอติดคุกตลอดชีวิต

บทที่ 6 ลงโทษให้เธอติดคุกตลอดชีวิต

ชายหนุ่มจูบอย่างดุเดือดมาก อีกทั้งดูเหมือนว่าเขาจะมี ความเชี่ยวชาญเป็นพิเศษ ในเวลาเดียวกันซูมี่หยางก็ได้ กลิ่นน้ำหอมที่อบอวลอยู่ในภายในปาก

เขายังกระตุ้นเธอ ยิ่งไปกว่านั้นยังลืมตาเพื่อคอยสังเกต เธอ เป็นพฤติกรรมที่อุกอาจไร้ยางอายเกินไป

ซูมี่หยางเบิกตาโพลง เหมือนกับมองดูคนบ้าอย่างใกล้ ชิด ใบหน้าที่หล่อเหลาจนทั้งเทพและมนุษย์ยังรู้สึก เกลียด ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นเองก็ลืมที่จะต่อต้าน ขัดขืน ปล่อยให้ชายหนุ่มเข้ามาปล้นปากของเธอ

การไม่ขัดขืนของเธอ ทําให้ชายหนุ่มจูบอย่างละเอียด ลออมากยิ่งขึ้น และค่อนข้างร้อนแรงกระตุ้นอารมณ์

ในที่สุดเขาก็หลับตา ขนตายาวราวขนนกลดต่ำลง ทำให้เป็นเงาสองแถวบางๆอยู่ที่แก้มบนใบหน้าอันหล่อ เหลาของเขา ทำให้เขาดูสงบและงดงาม

แต่ลมหายใจของเขา เพราะเป็นจูบที่รุกล้ำเข้ามาอย่าง ลุ่มลึกเลยเปลี่ยนเป็นเร่งเร้าขึ้นมา…
การไหลของอากาศที่นุ่มนวล แผ่กระจายไปบนผิวหนัง ของซู หยาง เย็นเยือก แข็งแกร่ง แต่มีเสน่ห์อย่างเห็นได้

แต่ซูมี่หยางไม่ได้บ้าผู้ชายจนเคลิบเคลิ้ม จึงไม่ได้ หลงใหลไปกับชายหนุ่ม

เธอรู้แต่เพียงว่า เธอถูกคนบ้ากามลักพาตัวระหว่างทาง

กลับบ้าน จากนั้นก็ถูกคนบ้ากามบังคับจูบในรถ

แล้วต่อไป ชายคนนี้จะวางแผนมีเซกส์กับเธอในรถหรือ เปล่าล่ะ?

ความโกรธยิ่งใหญ่กว่าความกลัว ซูมี่หยางยกมือของเธอ ขึ้นแล้วตบใบหน้าที่หล่อเหลาของชายคนนั้น

“เพี้ยะ”เสียงคมชัดดังขึ้นกลางรถแลมเบอร์กินี่ ชายหนุ่ม ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อเขาปล่อยซูมี่หยางสายตาของเขาที่มองดูเธออย่าง ลึกซึ้ง เหมือนกับหมาป่าที่คอยซุ่มอยู่ในความมืด

“คุณตบผมงั้นเหรอ?”

“คนบ้ากาม โรคจิต แกปล่อยฉันไปนะ ปล่อยฉัน..
“หลบหนีจากอุบัติเหตุการณ์จราจรบนท้องถนน หรือ สถานการณ์ร้ายแรงอื่นๆ จะมีโทษจำคุกเป็นระยะเวลาไม่ ต่ำว่าสามปีแต่ไม่เกินเจ็ดปี สาวน้อย? คุณคงไม่ต้องการที่ อยู่ในคุกไปตลอดชีวิตหรอกใช่ไหม?”

เสียงที่เย็นยะเยือกออกมาจากปากของชายหนุ่ม ทำให้ ซูมี่หยางกลายเป็นคนดื้อใบ้ไปเลย

ด้วยความประหลาดใจอย่างยิ่ง ดวงตาของเธอแทบจะ ออกมาจากเบ้าตา

ในช่วงเวลานี้เอง ในที่สุดซูมี่หยางก็รู้ว่าตัวเองได้เจอกับ ใคร

ชาติที่แล้วเธอเป็นคนที่โหดร้ายทารุณใช่ไหม ถึงได้ เหยียบอึสุนัข (เรื่องสกปรก)อย่างต่อเนื่องแบบนี้? หรือว่า จะเป็นอี้ช้าง ( โสมมมากๆ) จนไม่สามารถกำจัดได้?

ไม่ใช่เพราะเห็นแก่ความชอบธรรมจึงได้ช่วยชีวิตคนๆนี้ ไว้อย่างนั้นเหรอ? เธอเองก็ไม่ได้คาดหวังให้รัฐบาลมอบ เหรียญให้กับเธอ แม้แต่ตำรวจก็บอกว่าเธอทำได้ดี แล้ว ทำไมนกที่สมควรตายตัวนี้ถึงได้ตามหลอกหลอนเธอ?

ไม่รู้ว่าซูมี่หยางแสดงออกว่ารังเกียจมากเกินไปหรือ เปล่า ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างดวงตาดูลึกล้ามากกว่าเดิม

“คุณหนีไปในวันนั้น ดังนั้น ผมจึงขอตัดสินให้คุณจําคุก ตลอดชีวิต”

สุดท้ายแล้ว คำพูดที่ว่า “จำคุกตลอดชีวิต” ก็ดึงจิต วิญญาณของซูมี่หยางที่ออกจากร่างกลับคืนมา เธอมอง ชายหนุ่มอย่างสงสาร “คุณคะ? ในวันนั้นฉันพูดกับคุณ อย่างชัดเจนมากๆเลยนะคะ ว่าฉันไม่ได้ชนคุณ ฉันเป็น นักศึกษาที่ยากจน แม้แต่รถจักรยานยังไม่สามารถซื้อได้ เลย จะเอาเงินที่ไหนซื้อรถมาขับ? ฉันเห็นรถคุณคว่ำ ดัง

“คุณวิ่งหนีไป”

“ฉันไม่ได้หนีค่ะ ฉันอยู่กับคุณในวันนั้น และรอจนกว่า รถตำรวจกับรถพยาบาลจะมา แล้วฉันก็ดูรถพยาบาลมา รับตัวคุณไปด้วยตาตัวเอง…

“ผมให้คุณอยู่ในรถพยาบาลไปโรงพยาบาลด้วยกัน ดูแลผมเป็นการส่วนตัว ห้ามจากไปไหน แต่ว่า คุณวิ่งหนี ไป”

ซูมี่หยางไม่พูดอะไรแล้ว ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่า อุบัติเหตุรถชนในวันนั้นทำให้สมองของชายหนุ่มผิดปกติ มันไม่ปกติมากๆแล้วยังจะมาโทษเธออีก
เมื่อกี้นี้ถ้าไม่ได้รัดเข็มขัดนิรภัยเอาไว้ ผู้ชายคนนั้นก็จะ

ดึงเธอไปไว้บนตักได้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตาม ซูมี่หยางเพิ่งจะยื่นนิ้วออกไป ลมหายใจ ของชายหนุ่มก็ทับลงมาอีกครั้ง

“ฟังไม่เข้าใจหรือไง? ผมพูดว่า ผมตัดสินให้คุณจำคุก ตลอดชีวิต”

“คุณเป็นผู้พิพากษารึไง? คุณมีคุณสมบัติอะไรบ้างที่จะ มาตัดสินให้ฉันต้องโทษจำคุกตลอดชีวิต?” จู่ๆซูมี่หยาง ก็ระเบิดอารมณ์ออกมา : “แม้แต่ตำรวจก็ยังยืนยันว่าฉัน ทำให้เรื่องที่มีคุณธรรม คุณจะมาโทษฉันได้ยังไง? และ แม้ว่าคุณจะเป็นผู้พิพากษา แต่ว่าคุณก็ต้องมีหลักฐานที่ จะตัดสินฉัน คุณคิดว่าคุณเป็นใครกันล่ะ คิดจะส่งใคร เข้าคุกก็ทำได้งั้นเหรอ?”

“ไม่เชื่อหรือไง?”

“แน่นอนสิ!”

เสียง “คลิก” ดังขึ้น ประตูก็ถูกปลดล็อค จากนั้นก็เปิดออก

“ลงไป!”
“เอ่อ?”

“คุณหนีไปไม่พ้นหรอก” ชายหนุ่มมองซูมหยางด้วย สายตาที่มีความหมายลึกซึ้งแล้วพูดอย่างราบเรียบว่า : “คุณเป็นสาวใช้ที่ถูกตัดสินให้จำคุกตลอดชีวิต แม่แมว น้อย? หลังจากคิดดีแล้วคุณจะกลับมาหาผมเอง”

โดยไม่รอให้ซูมี่หยางมีปฏิกิริยาตอบสนองว่าคำพูดนี้ หมายความว่าอย่างไร เธอก็ถูกชายหนุ่มผลักลงจากรถ

ชายหนุ่มใช้เท้าเหยียบคันเร่ง แล้วรถก็หายวับไป

การกระทำของชายหนุ่มไม่สุภาพเป็นอย่างยิ่ง ทำให้ซู หยางถอยหลังไปสองสามก้าว

หลังจากยืนได้อย่างมั่นคง เธอพุ่งดิ่งไปยังทิศทางที่รถ จากไปแล้วกระทืบเท้าทั้งสองข้าง และเปิดปากด่าว่า : “ไอ้โรคจิต!”

แต่ว่าอีกวินาทีต่อมา “พระเจ้า! คุณกลับมานะ เฮ้เฮ้! ไอ้ โรคจิต ไอ้บ้ากาม กลับมานะ กระเป๋าตังค์ของฉัน บัตร ประชาชนของฉัน แล้วก็ยังมีเงินห้าหมื่นเหรียญของฉัน….