ตอนที่ 6 เปิดโลกให้ท่านอ๋อง2

ตอนที่ 6 เปิดโลกให้ท่านอ๋อง2

ส่งอี้รับคำสั่ง พลันจะเดินเข้ามาก็หยุดทันที แล้วก็หันไป กวักเรียก”พวกเจ้าสองคน เอาตัวมันออกไป“ทหารสอง นายที่พี่

จะเข้ามาก็ลากตัวขอทานผู้นั้นออกไปทันที

“ท่านอ๋อง ยังเหลือฤกษ์ดีอีกแค่ครึ่งชั่วยามนะพ่ะย่ะค่ะ ที่ คู่บ่าวสาวจะสามารถไหว้ฟ้าดินได้”สั่งอี้พูดขึ้น

มู่หรงเจิงหันไปมองเขาอย่างเยือกเย็น แต่ก็ไม่ได้พูด อะไร สั่งอี้จึงปิดปากตัวเองทันที และก็รู้ว่าตัวเองต้องออก ไปแล้วปิดประตูอย่างดี

และในห้องนี้ก็เหลือเพียงพวกเขาสองคน เย่เล่อจือนั่ง อยู่บนเก้าอี้ไม้ แล้วก็พลันนกกาน้ำชามารินให้ตัวเอง เพื่อ ให้ได้สติ แล้วก็เสแสร้งทำเป็นคนที่น่าสงสาร แล้วเดินมา ที่ด้านหน้าของมู่หรงเจิง พลันพูดขึ้น : “ท่านอ๋อง ไม่สิ มู่ห รงเจิง ช่วยยกเลิกงานแต่งงานครั้งนี้ให้ข้าได้มั้ยเพคะ?

“เจ้ากำลังอ้อนวอนข้าหรือ? “มู่หรงเจิงรู้สึกไม่ค่อยปกติ
เย่เล่อจือพยักหน้ารับ”เจ้าบ่าวท่านก็มองเห็นแล้ว ถึง ตายยังไงข้าก็ไม่ยอมแต่ง”

“ถ้าหากจะบอกว่าเจ้าเอาหัวโขกโต๊ะ จนจำเรื่องเมื่อก่อน ไม่ได้ ข้าก็สามารถเข้าใจได้ แต่ว่าทําไมลักษณะนิสัย ของเจ้าก็ดันเปลี่ยนไปด้วย? “มู่หรงเจิงกอดนางไว้ทันที

“จะทำอะไร? “เย่เล่อจือร้องออกมา แต่ว่าแรงของนางสู้ แรงเขาไม่ได้เลย ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด แล้วก็ถูกเขาอุ้มไปที่ เตียง มู่หรงเจิงฉีกเสื้อผ้าของนางออก

คนสมัยก่อนไม่น่าจะทำอะไรเปิดเผยแบบนี้นี่น่า? อย่าง น้อยนางก็เป็นเจ้าสาวที่กำลังจะแต่งงานอยู่แล้วแบบนี้? แรงของเขาก็มากเกินไปมั้ยเนี้ย? ทำอะไรไม่ได้เลย? ถึง จะเป็นเจ้าสาวของขอทานแต่ก็ไม่ควรจะรังแกกันแบบนี้ นะ? ชายที่อยู่ตรงหน้านั้นดูเหมือนเป็นคนดีมีสกุล คิดไม่ ถึงว่าจะเลวแบบนี้ เย่เล่อจือจับมือเขาเอาไว้ แล้วก็สะบัด ออกไปอย่างแรง แล้วพลันตบหน้าเขาจนเสียงดังเพรี๊ยะ ภายในห้องจึงสงบลง

เย่เล่อจือเห็นเขาแสดงความตกใจออกมา ใบหน้าของ เขาเป็นรอยนิ้วมือห้านิ้วที่แดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด สายตาเต็มไปด้วยความโมโห ราวกับว่ากำลังจะฉีกนาง ออกเป็นชิ้น สีหน้าของเขาก็ดูดำเขียวขึ้นอย่างโมโห พลัน กัดฟันแล้วพูดขึ้น: “เย่เล่อจือเจ้ากล้าตบข้าหรือ?
นางถูกเขากดตัวลงบนเตียงทันทีโดยที่ไม่สามารถขยับ ไปไหนได้ ทำได้เพียงด่าทอออกมา : “มู่หรงเจิง หากท่าน กล้าทำอะไรบ้าๆ เราก็จะได้ตายไปพร้อมๆกัน

มู่หรงเจิงแตะไปที่ตัวนางเพื่อสะกดจุดทันที และไม่พูด อะไร แล้วพยายามถอดชุดนางออก เย่เล่อจือโมโหมาก ที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้ แต่ว่าโดนสะกดจุดไว้แบบนี้ ก็ไม่ สามารถกระดุกกระดิกได้เลย ทำได้แค่พูดต่อว่าออก มา”มู่หรงเจิงเห็นท่านดูเป็นสุขุมนึกว่าจะเป็นคนดี ไม่คิด เลยว่าท่านจะกล้าทำเรื่องเลวทรามแบบนี้ได้ รังแกผู้หญิง ไม่มีทางสู้ มันใช่ลูกผู้ชายควรทำกันหรือไง? ”

พูดแบบนี้ออกไปนางก็เพียงสัมผัสได้ว่าตรงหน้าอกของ นางนั้นเริ่มหวิวๆ เสื้อผ้าก็ถูกถอดออกไปหมด ตอนนี้เห็น เพียงเนื้อหนังที่ขาวเนียนของนาง ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ร่าง ของนาง แต่ว่าตอนนี้นางก็ได้เข้ามาอยู่ในร่างนี้ ก็เหมือน กับเป็นเจ้าของร่างแล้ว เย่เล่อจือทนความโมโหไม่ไหวจึง ต่อว่าเขาอย่างต่อเนื่อง มู่หรงเจิง ท่านมันสารเลว ท่านมัน คนเป็นอันธพาล รังแกคนที่ไม่มีทางสู้ แต่หากว่าข้ายังมี ลมหายใจอยู่ ข้าต้องฆ่าท่านให้จงได้!”

“เย่เล่อจือเก็บเรี่ยวแรงไว้เถอะ ถ้าหากข้าต้องการตัวเจ้า ข้าคงทำไปนานแล้ว ทำไมต้องรอมาทำตอนนี้ละ? ” มู่ห รงเจิงลูบหน้าอกของนางเบาๆ ตรงนั้นมีรอยแผลเป็น เป็น รอยขูดขีดของเล็บ แล้วก็พลันเอามือออก จากนั้นเขาจึง สวมเสื้อผ้าให้นางอย่างเรียบร้อย โดยไม่ได้ล่วงเกินอะไรนาง

“เมื่อครู่ที่ข้าล่วงเกินเจ้า ต้องขอโทษด้วย”เสียงที่พูด ออกมานั้นไม่ได้แสดงความบริสุทธิ์ใจเลยสักนิด และเขา พึ่งคลายจุดให้นาง นางก็พลันตบเขาไปอีกครั้ง และใน จังหวะนี้ที่หน้าของมู่หรงเจิงหันไปเพราะแรงตบ เขาจึง หันมาคว้ามือนางเอาไว้”เย่เล่อจือเจ้าอยากจะฆ่าข้าจริงๆ หรือ? ”

เย่เล่อจือชะงักไป เมื่อครู่นี้ที่เขาพยายามจะดูรอยแผล เป็นนั้นก็เพื่อจะดูว่าเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม เขาเองก็ไม่ ได้อยากจะล่วงเกินนางจริงๆ ที่นางตบเขาก็เพราะความ โกรธที่ไม่สามารถทำอะไรได้ก็เท่านั้น แล้วนางก็พลัน สบถออกมา: “หากว่าท่านช่วยข้ายกเรื่องงานแต่งงาน ข้าก็จะไม่ทํา ว่าไง?

มู่หรงเจิ่งหลบสายตาทันที ราวกับว่าทำอะไรไม่ได้”เรื่อง แต่งงานนี้เป็นรับสั่งของฮ่องเต้ ถ้าต้องการยกเลิกเกรงว่า จะไม่ง่าย”

หญิงนางโลมคนนึงแต่งงานกับขอทาน ต้องมีรับสั่งจาก ฮ่องเต้ด้วยหรอ? มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? เย่เล่อจือรู้ ทันทีว่า หมู่ตันคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ เรื่องงานแต่งนี้ก็ ไม่ธรรมดาเหมือนกัน ดูแล้วเรื่องก็ยิ่งดูซับซ้อน

“แต่ว่า เพียงแค่เจ้าพูดออกมา ข้าจะรับปากเจ้าทันที”มู่ทรงเจิงหันมามองหน้านางทันที แล้วกุมมือนางเอาไว้ ราวกับว่ากำลังให้คำมั่นสัญญา