ตอนที่18 การแข่งขันของอ๋องเก้า2

ตอนที่18 การแข่งขันของอ๋องเก้า2

มู่หรงเฉินไม่ต้องการให้ข้าเจอกับองค์ชายเก้าหรือ? เย่ เล่อจือคิดไตร่ตรอง โดยไม่พูดอะไรออกมา

มู่หรงหลี่คิดว่านางโกรธเขาอยู่ พลันพูดต่อไป: “คนที่ ทําลายแคว้นเฌอหลีของเจ้า คนที่ฆ่าพ่อแม่พี่น้องของเจ้า คือมู่หรงเฉินมู่หรงเจิง เจ้าคงไม่เอาความโกรธพวกนี้มาลง ที่ข้าใช่มั้ย? ตอนนั้นมู่หรงเฉินอยากจะฆ่าเจ้า เป็นข้าที่ เข้าไปขอให้ไว้ชีวิตของเจ้าไว้ เจ้าคงจำไม่ได้ใช่มั้ย? ”

เย่เล่อจือชะงักไป มิน่านางถึงยอมที่จะอยู่ที่หอนางโลม ดีกว่าอยู่ในวังหลวง ถึงต้องแต่งกับขอทานยังไงก็ไม่ยอม แต่งกับฮ่องเต้

“บุญคุณของท่านอ๋องข้าไม่เคยลืมแต่ว่าทำไมตอนนั้น ท่านถึงต้องปกป้องชีวิตข้าด้วย? ”

มู่หรงหลี่ทำหน้าน่าเสียดายออกมา”ข้าสงสารองค์หญิง บ้านเมืองถูกทำลายไม่พอ ยังต้องมาโดนมู่หรงเฉินหลอก ลวงอีก ช่างน่าสลดใจอะไรขนาดนั้น? ”

“มู่หรงเฉิน? หลอกลวงข้าหรือ? “เย่เล่อจือถามกลับ
มู่หรงหลี่พูดขึ้น: “ตอนนั้นมู่หรงเฉินไปที่แคว้นเฌอ หลีเรื่องงานแต่ง แต่กลับคิดโจมตีแคว้นเฌอหลีในวัน แต่งงาน หากว่าเขารักเจ้า ทำไมเขาต้องฆ่าพ่อแม่เจ้าด้วย ล่ะ? แล้วทำไมถึงยอมส่งเจ้าไปอยู่ที่หอนางโลมได้? ถึง จะบอกว่าเป็นเพราะความโมโห แต่วันที่เจ้าเข้าไปอยู่ใน นั้น เขากลับตัดสินใจรับฮองเฮาจิ้งเฉิง แสดงให้เห็นว่าเขา ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเจ้าเลย”

พอได้ยินแบบนี้ มู่หรงเฉินทำกับนางก็ดูจะเกินไปหน่อย แล้ว พอคิดถึงตอนที่กลับเข้ามาในวังแล้วเขาก็ทำดีกับ นางอย่างมาก จนในใจนางก็รู้สึกเคลิ้มตาม: “แต่ว่าสวน ดอกเหมยนั่นได้ยินมาว่าเขาทำขึ้นมาเพื่อข้าเลย”

“ก็แค่กลอุบายเท่านี้ เจ้าเป็นถึงองค์หญิงของแคว้นเฌอ หลีคงไม่ใช่ว่าถูกเขาหลอกจนเชื่อใจแล้วใช่มั้ย? เจ้ารู้ บ้างมั้ยว่าเขามีแผนการที่จะสร้างตำหนักเด็ดดวงจันทร์ให้ กับฮองเฮา ใหญ่กว่าสวนดอกเหมยหลายเท่า”มู่หรงหลี่หัว เราะเบาๆ

เย่เล่อจือรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย ตอนนั้นที่ได้ยินมู่หรงเจิง พูดเรื่องที่มาของสวนดอกเหมยนี้ นางเองยังรู้สึกซาบซึ้ง แทนองค์หญิงเล่อจือเลย คิดไม่ถึงว่าจะลุ่มหลงในความ งามของหญิงสาวแบบนี้ แต่ก็แค่ความรู้สึกเริ่มแรกเท่านั้น หากว่าองค์หญิงเล่อจือไม่หลงรักเขาก็คงจะหยิ่งเกินไป
มู่หรงหลี่กดเสียงต่ำลง : “เย่เล่อจือ ถ้าเจ้าต้องการจะ ล้างแค้น ข้าจะยอมช่วยเจ้าทุกอย่าง”

“ท่านอ๋องคงไม่ช่วยข้าเปล่าๆใช่หรือไม่? “เย่เล่อจือพูด ขึ้น

มู่หรงหลี่พยักหน้าพลันยิ้มออกมา: “ข้าก็ยังต้องการสิ่ง นั้น เงื่อนไขไม่เปลี่ยน ถ้าคิดดูแล้วมาหาข้าได้ตลอดเวลา เลยนะ”พูดเสร็จเข้าก็ยืนขึ้น แล้วมองออกไปไกลสายตา ราวกับว่าพูดกับตัวเอง: “เดือนนี้ช่างผ่านไปเร็วยิ่งนัก!

เงื่อนไขอะไร? สิ่งของอะไร?

ตอนนี้มู่หรงเจิงที่อยู่ไปก็เดินมาคนเดียวก็มองเห็น สะพานเล็ก มู่หรงหลี่พูดขอลาเย่เล่อจือแล้วก็เดินออกไป ทางมู่หรงเจิงมู่หรงเจิงไม่ทำความเคารพมู่หรงหลี่แล้วไม่ พูดอะไร จึงเดินมาหาเย่เล่อจือ

ไม่เจอหนึ่งเดือนผอมลงเยอะมาก แต่ก็ยังสวมเสื้อคลุม สีขาว เพียงแต่ว่าวันนี้ดูสวมใส่เยอะเป็นพิเศษ เสื้อขนาด ใหญ่ เป็นชั้นๆทับกัน ยิ่งดูทะมัดมะแมง มีสง่าราศี จน สามารถมองฐานะของเขาออกไป และยังคงเป็นกลิ่นหอ มอ่อนๆที่น่ายั่วยวนอย่างมาก

“ในที่สุดเจ้าก็มาหาข้าแล้ว”ไม่ได้เจอกันเลย แต่นางกลับไม่ได้รู้สึกว่าห่างจากเขาเลย บางทีเขาก็อาจจะไม่ เคยมาที่นี่เลย

มู่หรงเจิงมองน้ำชาบนโต๊ะ แล้วเอามือไปเปิดฝากาน้ำชา ดูแวบนึง แล้วก็สบตานาง “ข้าไม่ได้มาหาเจ้า ข้าแค่เดิน ผ่านมา ก็เลยเข้ามาทักทาย”แล้วเขาก็นั่งลงตรงที่มู่หรง หลี่นั่งลงเมื่อครู่นี้

นางเริ่มใจเต้นอีกแล้ว เย่เล่อจือรู้สึกเขินอายขึ้นมาพลัน เบะปาก: “ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะไม่รบกวนท่านอ๋องแล้ว”พูด เสร็จนางก็กำลังจะเดินไป มู่หรงเจิงยื่นมือไปจับแขนนาง ไว้: “หยุด องค์ชายเก้ามาคุยอะไรกับเจ้า? ”

เย่เล่อจือไม่ค่อยชอบนิสัยแบบนี้ของเขาอย่างมาก แล้ว หันกลับมา พลันก้มลงไปพูดที่ข้างหูเขา: “เจ้ากับมู่หรง เฉินหลายประเทษบ้านของข้า ท่านลุงของเจ้าบอกว่าท่า นกับมู่หรงเฉินทำร้ายแคว้นของข้า แล้วฆ่าพี่น้องของข้า”

มู่หรงเจิงชะงักไป พลันลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาสูงกว่า นางเกือบครึ่งตัว ดังนั้นสายตาของเขาก็จากข้างบนฉาน มาที่หน้านาง: “ยังไงซะช้าหรือเร็วเจ้าก็ต้องรู้อยู่ดี คน ที่ห้ามไม่ให้บอกเจ้า เรื่องทําลายแคว้นนั่นคือข้าเอง คน ที่ทําลายคือแคว้นเฌอหลีคือข้าเอง คนที่วางแผนฆ่าพ่อ แม่พี่น้องเจ้าก็คือข้า หากว่าเจ้าต้องการล้างแค้น อย่าไป กดดันฮ่องเต้เลย”
“มู่หรงเจิง ทำไมถึงต้องทำลายแคว้นเฌอหลี? “เย่เล่อ จือพูดขึ้น

“แคว้นเฌอหลีถูกทำลายหมดแล้ว พูดอะไรไปก็ไม่มี ประโยชน์ เย่เล่อจือนี่คือสิ่งที่ข้าติดค้างเจ้า ข้าขอโทษที่ ผิดต่อเจ้า ชีวิตข้าเจ้าสามารถเอาไปด้วยทุกที่”มู่หรงเจิง ทำหน้าเศร้าใจ แล้วก็พลันดึงดาบออกส่งให้นาง