บทที่6มารับพี่นิ่งเลิกงาน

เฉินหยางเป็นคนหน้าด้านไร้ยางอาย ไม่นานก็เดินตามถังชิงชิง อย่าว่าง่าย แท้จริงแล้วในใจของถังซิงซึ่งกำลังยิ้มอยู่ สำหรับ เฉินหยางแล้ว เธอมีความรู้สึกแปลกๆ อยู่มาก

เมื่อก่อนภายในห้องทำงาน แม้ว่าเฉินหยางห้าวหาญองอาจ ใจแข็ง แต่สําหรับเฉินหยางเธอมีความรู้สึกเหมือนมีระยะห่าง ของคนแปลกหน้า แต่ตอนนี้ความประพฤติของเฉินหยางนั้น กลับยิ่งทำให้เธอรู้สึกสนิทมาก

เฉินหยางเมื่ออยู่ตรงหน้าของถังซิงซิง ถังชิงชิงก็รีบเก็บรอย ยิ้มบนหน้า แล้วจริงจังขึ้นมา

“ชิงชิงอ่า ผมมีคำถามหนึ่งที่สงสัยมากๆ อยู่” เฉินหยางถาม

ขึ้นอีก

ถังชิงชิงถามขึ้นอย่างเฉยชา “สงสัยอะไร?”

เฉินหยางถามขึ้น “คุณคัพB ใช่ไหม? ”

ถังชิงชิงตะลึง จากนั้นก็พูดอย่างโมโห “นายตาบอดหรือไง กู คัพC”

เฉินหยางไม่รีบไม่ร้อน พูดขึ้น “อ่อ ผมนึกว่าคุณจะยัดพวก ก้อนอะไรใส่ไป ดูแล้วเป็นของจริงส

ถังชิงชิงใบหน้าแดงขึ้นมา นี่แม่งกำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่เนี่ย

ตรงๆ ถังชิงชิงก็ไม่ได้สนใจอันธพาลเฉินหยางนี้อีก

ไม่นานทั้งสองคนก็มาถึงห้องทำงานของประธาน

หลินชิงเสวกำลังพลิกดูตารางการขายอยู่ตรงหน้า โต๊ะทำงาน แต่ว่าเธอก็เห็นได้ชัดว่าไม่มีกะจิตกะใจดู

ถังชิงชิงปิดประตูลง พูดกับหลินชิงเสว่ว่า “ประธานหลิน เฉิน หยางมาแล้ว”

หลินชิงเสวก็ปิดตารางการขายลง เธอลุกมานั่งโซฟาด้านหน้า ถังชิงชิงนั่งลงข้างๆ ตัวเธอ

“เสี่ยวเฉิน คุณไม่ต้องระมัดระวังมากเกินไป…” หลินชิงเสวี่ยัง พูดไม่ทันจบ เฉินหยางนั่งลงบนโซฟาอย่างอาจหาญ นั่งยกขา ไขว่ห้างขึ้นมาโดยตรง ระมัดระวังมากเกินไป? นายคนนี้มัน ระมัดระวังไม่เป็นหรอก

หลินชิงเสวก็นับว่าหมดคำพูดแล้ว

นายคนนี้มันจะสนิทไปเองได้ขนาดนี้เลย!

เฉินหยาง ในทางกลับกัน เฉินหยางถูกหลินชิงเสพูดแบบนี้ก็ รู้สึกไม่ค่อยดี รีบเอาขาที่ไขว่ห้างลง

“นายชื่อเฉินหยางถูกไหม?” หลินชิงเสถามขึ้น

เฉินหยางพยักหัว พูดต่อ “ใช่สิ! ”

หลินชิงเสว่หัวเราะเล็กๆ แล้วพูดต่อ “ฉันคิดไม่ถึงจริงๆภายในฝ่ายรักษาความปลอดภัย ยังมีคนความสามารถสูงแบบ นายอยู่ด้วย”

เฉินหยางหัวเราะแหะแหะ พูดขึ้น “ธรรมดาๆ รอบโลกที่สาม

หลินชิงเสวและถังซิงซิงตกตะลึงเล็กน้อย แล้วก็รู้สึกหมด พูดอีกครั้ง นายคนนี้โคตรไม่ถ่อมตนเลย

หลินชิงเสวพูดต่อ “ฝีมืออย่างนาย ทำไมถึงลดฐานะตัวเองมา เป็นยามเล็กๆ ในที่ของพวกเรา?”

เฉินหยางหลุดพูดออกมา “เพราะที่นี่คนสวยเยอะน่ะสิ!

หลินชิงเสาและถังซิงซิงเกือบจะสำลักเลือดออกมา นายคนนี้ นายสัตย์ตรงเกินไปแล้ว

หลินชิงเสวพูดขึ้นอย่างคิดไม่ถึง “ก็เพราะสิ่งนี้?

เฉินหยางพูดอย่างไม่เข้าใจ “หรือว่ายังไม่พอเหรอ?”

หลินชิงเสวีเบื่อหน่าย ถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดขึ้น “โอเค งั้น ก่อนหน้านี้นายทำอะไรมาก่อน?

ความหมายของเธอคือจะเลื่อยขั้นให้เฉินหยาง แต่ก็กลัวว่า เฉินหยางจะเป็นไส้ศึกในการค้า ดังนั้นต้องถามให้ชัดเจน

เฉินหยางพูดขึ้น “อ่อ เมื่อก่อนผมเป็นทหาร จากนั้นก็ปลด ประจําการแล้ว”

หลินชิงเสวพูดขึ้น “อยู่ฝ่ายไหน? ”

แม้ว่าเฉินหยางจะพูดไปมั่วๆ แต่ก็มาถูกเด็กสาวหลินชิงเสทำให้ตกใจ พูดออกไปรวดเดียว “เขตกองทัพเงินหยาง, แคมป์ การรบในสนาม, หัวหน้าค่ายคือหลานเจี้ยนเฟิง

หลินชิงเสว่พูดต่อ “งั้นพูดตามหลักการแล้ว นายควรจะมีเงิน ปลดประจําการที่ค่อนข้างเยอะน่าดูใช่ไหม? ในเมื่อนายเป็นคน มีความสามารถที่หาตัวได้ยาก เฉินหยางพูดต่อ เงินปลดประจำ การสองแสนก็ให้ญาติของเพื่อนทหารที่ตายไปแล้ว

แท้จริงแล้ว ตอนที่เฉินหยางอยู่ในกองทหารรับจ้างหมาป่า เลือด ค่าหัวสามพันล้านหยวน แต่ว่า เขาไม่ได้พกเงินมาซักแดง เดียว ทั้งหมดก็แบ่งให้ลูกน้องไปหมดแล้ว เป็นเงินค่าแยกย้าย นี่ คือสิ่งที่เขารู้สึกเสียใจ

หลินชิงเสว่และถังชิงชิงได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะมองเฉิน หยาง รู้สึกว่านายคนนี้ยังเต็มไปด้วยน้ำใจเป็นสุภาพบุรุษจริงๆ

เฉินหยางที่พูดออกไปแบบนั้น ก็แค่อยากจะเอาความเชื่อใจ

จากหลินชิงเสว่ แบบนี้ถึงจะปกป้องแนบกายได้นะ!

หลินชิงเสว่เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้น “แบบนี้เถอะ เฉินหยาง ฉันให้นายเป็นหัวหน้ายาม

เฉินหยางรีบปฏิเสธทันที พูดขึ้น “แบบนั้นไม่ได้ คุณเซียเป็นพี่ ใหญ่ของผม หากคุณให้ผมเป็นหัวหน้ายาม งั้นผมก็ลาออกไม่ทำ แล้ว”

หลินชิงเสว่อดไม่ถามขึ้นไม่ได้ “คุณเซียคือใคร?” เฉินหยางตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็พูดขึ้น “คุณเซียคือหัวหน้ายามตอนนี้ไงล่ะ!

หลินชิงเสว่และถังชิงชิงนึกออกขึ้นมาฉับพลัน หลินชิงเสว่ไม่ สามารถให้เฉินหยางลาออกได้ เธอพูดต่อ “งั้นเอาแบบนี้ จากนี้ นายมาเป็นคนขับรถและบอดี้การ์ดของฉันและชิงชิง”

เฉินหยางดีใจภายในใจ ที่ต้องการก็คือสิ่งนี้ เขารีบพูดไป อย่างคลั่งไคล้ทันที “ไม่มีปัญหาไม่มีปัญหา แต่ว่าต้องขึ้นเงิน เดือนนะ!”

หลินชิงเสว่และถังชิงชิงปิดปากหัวเราะ หลินชิงเสพูดขึ้น ให้

เงินเดือนนายหนึ่งหมื่นต่อเดือน ดีไหม?”

เฉินหยางรีบพยักหัว พูดต่อ “ดี ดี ดีมากๆ เลย

“ดี งั้นนายไปทํางานต่อเถอะ ตอนเย็นขับส่งพวกเรากลับ หลินชิงเสว่พูดขึ้น

เฉินหยางถึงเป้าหมายของตัวเองแล้ว ก็ดีใจเป็นปกติ ก็ยิ่งไม่ ต้องพูดมากมาย ออกจากห้องทำงาน

ตอนบ่ายห้าโมง หลินชิงเสาและถังชิงชิงออกจากตึกลิ่นห

เฉินหยางถูกเรียกเข้ามา

หลินชิงเสว่เอากุญแจรถดอกหนึ่งยื่นใส่มือของเฉินหยาง พูด ขึ้น “นายมีใบขับขี่ไหม?”

เฉินหยางพูดขึ้น “มี”

เบาะรถของหลินชิงเสว่คือBMWซีรี่ย์เจ็ดคันหนึ่ง สี่สิบห้าสิบล้านแบบ น

เฉินหยางเปิดประตูให้หลินชิงเสว่และถังซิงซึ่งก่อนอย่างว่า ง่าย ต้อนรับคุณหนูใหญ่ทั้งสองคนเข้าไปในรถจากนั้น เขาถึง เข้าไปนั่งที่คนขับ

ฝีมือการขับรถของเฉินหยางชำนาญเป็นอย่างมาก กลับรถ หมุนเลี้ยวทำได้รวดเดียว ภายในสายตาของหลินชิงเสาและถัง ชิงชิง ก็อดรู้สึกไม่ได้ว่านายคนนี้เป็นคนมีความสามารถจริงๆ

หลินชิงเสว่และถังชิงชิงอาศัยอยู่ด้วยกัน ที่อยู่ก็คือเขตวิลล่า

หลิ่วเข่

เฉินหยางส่งผู้หญิงทั้งสองคนถึงที่แล้ว หลินชิงเสวพูดขึ้น “รถ ก็ให้นายขับแล้ว พรุ่งนี้ตอนเช้าเจ็ดโมงครึ่งมารับพวกเราที่นี่ตรง เวลา

เฉินหยางพูดว่าได้เลยออกมา จากนั้นก็หักคอรถออกไป

เครื่องมือรักษาความปลอดภัยของเขตวิลล่าหลิ่วเย่ไม่เลว บวกกับที่นี่มีกล้องวงจรปิด สำหรับความปลอดภัยของหลินชิงเส นั้นเฉินหยางก็ยังคงวางใจ

ออกจากเขตวิลล่าหลิ่วเยู่แล้ว เฉินหยางดูเวลาก็ยังเร็ว ก็เลย เอาโทรศัพท์ออกมาโทรหาซูฉิง

แม้ว่าบริษัทYDคนสวยก็เหมือนเมฆ แต่ว่าซูฉิงถึงจะเป็นยอด ดวงใจของเฉินหยางน่ะ! เขายังจำคำที่ซูฉิงพูดถึงมื้อเย็นได้อย่าง ไม่ลืม
โทรไม่นานก็ติดแล้ว เสียงของซูฉิงอ่อนโยนมากๆ เธอพูดว่า “สวัสดีค่ะ ที่นี่คือร้านขายโทรศัพท์กวางถุน ดีใจมากๆ ที่ได้ บริการคุณ”

เฉินหยางกระแอมออกมา พูดต่อ “พี่ฉิง ผมคือเฉินหยาง”

ซูฉิงรู้ได้ในฉับพลัน” เสี่ยวเฉิน เป็นนายนี่เอง”

เสี่ยวเฉินเสียงนี้ทำให้เฉินหยางได้ยินก็รู้สึกเซ็งเป็นอย่างมาก เขาพูดขึ้น” วันนี้เลิกงานเร็ว ผมไปรับคุณเลิกงานนะ ”

ซูฉิงหน้าแดงขึ้นมาทันที พูดต่อ “รบกวนนายเกินไปแล้ว ฉัน กลับเองได้”

เฉินหยางพูดขึ้น “พี่ฉิง คนพวกนั้นไม่ธรรมดานะ ผมเกรงว่า พวกเขาจะมาสร้างปัญหากับคุณ”

ซูฉิงถูกเฉินหยางพูดแบบนี้ ก็กลัวขึ้นมาทันที รีบพูดที่อยู่ทันที เฉินหยางรีบขับเข้าไปด้วยความไวอย่างว่าง่าย ตอนที่เห็นซูฉิงนั้น ซูฉิงก็กำลังรออยู่หน้าร้ายโทรศัพท์ เธอเลิก งานแล้ว

ในตอนนั้นแสงอาทิตย์ตกส่องมาบนเส้นผมของซูฉิงไปที่เธอ ราวกับว่าเป็นนางฟ้าก็ไม่ปาน

เฉินหยางอยู่ในรถมองอย่างเหม่อลอย เขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึง ตอนที่ซูฉิงกำลังอาบน้ำ

โอ๊ยย คิดไปทั่วไม่ได้แล้ว ไม่อย่างนั้นอีกสักครู่ก็จะมีปฏิกิริยาแล้ว อึดอัดมากๆ

เฉินหยางเปิดประตูไปตามตรง พุ่งเข้าไปหัวเราะชอบใจแล้ว ตะโกนเรียกซูฉิง “พี่จึง