ตอนที่13 สร้างปัญหา

ตอนที่13 สร้างปัญหา

เธอเมามากจริง ๆ เธอจึงไม่อายเลยที่จะนั่งลงข้างๆฉินลื่

“นี่สําหรับคุณ!”

ใบหน้าของฉินลี่เยี่ยคล้ำลง คว้าแก้วไวน์เอาไว้

ถ้าเฉียวอวี่ถงไม่ใช่คนที่เขารู้จักก็คงจะดีกว่านี้ “ฉัน เข้าใจแล้ว คุณกลัวว่าคุณชายกู้จะหึงใช่ไหม พวกคุณ สามคนเป็น ฮ่าฮ่าฮ่า….”

ประโยคนี้ช่างใส่ร้ายป้ายสีกันอย่างไร้ศีลธรรมเกินไป

แล้ว

กู้เจ่ออวี่เป็นคนหัวโบราณเลยตามไม่ทัน เขาไม่เข้าใจ

แต่ถึงยังไง เขาก็อดหัวเราะตามไม่ได้

“ฉันบอกคุณแล้ว ฉันต้องให้การศึกษากับเสี่ยวจิ่น ฉันไม่ สามารถปล่อยให้เขาเดินตามรอยเท้าของคุณได้” เฉียว อวี่ถงวาดแขนไปโอบรอบคอของฉินลี่เยี่ย โน้มเขาเข้ามา ใกล้แล้วพูดความในใจออกมาจนหมด
ประธานหวางยังคงอยู่ในเมฆหมอก

“เจ๋ออวี่ นายไปกับประธานหวางนะ ฉันจะกลับก่อน”

หลังจากนั้นเขาก็ลากเฉียวอวี่ถงออกไป

“ผู้ช่วยกู้ นี่มันเรื่องอะไรกันครับ?”

“ฤดูใบไม้ผลิของประธานฉินมาถึงแล้วยังไงล่ะครับ คุณ ก็เห็นแล้วว่าสาวน้อยคนนั้นจัดการได้ไม่ง่ายเลย คงต้อง ใช้เวลาอีกพอสมควร”กู้เจ๋ออวี่ยิ้มแบบมีเลศนัย

ประธานหวังพยักหน้าอย่างรู้กัน “ดี ดี ดี”

เมื่อทั้งสองคนออกไปข้างนอกแล้ว เฉียวอวี่ถงก็โวยวาย ขึ้นมาเสียงดัง

สิ่งเดียวที่ฉินลี่เยี่ยสามารถทำได้คือเร่งฝีเท้าของเขา

อย่างไรก็ตามขณะที่พวกเขากำลังเร่งรีบเดินไปตามทาง ดวงตาคู่หนึ่งก็กำลังจับจ้องเฉียวอวี่ถง

คนคนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นลูกสาวของแม่เลี้ยง ของเฉียวอวีถงชื่อเฉียวเบ่อซิน
ตระกูลเฉียวกำลังตามหาตัวเฉียวอวี่ถง แต่เธอคิดไม่ถึง เลยว่าจะมาพบเข้าโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ เธอ และเพื่อนๆ ของเธอออกมาดื่มกัน จึงทำให้ได้รับรู้ข่าว สำคัญเช่นนี้เข้า ดูจากการแต่งกายของเฉียวอวี่ถงแล้ว เธอก็พอจะรู้อะไรเพิ่มขึ้น ไม่จำเป็นต้องเดือดร้อนไล่ตาม หาเธออีก เพราะเพียงแค่มาที่นี่ก็จะพบเธอ ถ้าจะให้ดี ที่สุดก็ต้องให้พ่อของพวกเขาและคุณยายเฉียวที่แสนจะ ลำเอียงเข้าข้างหลานสาวมาพบเธอด้วยตัวเอง

“เฮ้! นั่นเฉียวอวีถงนี่ ปล่อยไปแบบนั้นจะไม่เป็นอะไรเห

รอ?”

การได้เห็นความตกต่ำ”ของเธอก็เพียงพอแล้วที่จะ ทำให้เธอมีความสุข

เธอแทบทนไม่ไหวอยากจะเล่าเรื่องนี้ให้คนตระกูลเฉียว

ฟัง

“เข่อซิน คุณดูอะไรอยู่เหรอ?”

“ ไม่มีอะไร พอดีฉันเพิ่งนึกได้ว่ามีเรื่องสำคัญมากต้อง ไปทํา ฉันกลับก่อนนะ แล้ววันหลังพวกเราค่อยพบกัน ใหม่”

เฉียวเข่อซินรีบหนีออกไปโดยที่ไม่เปิดโอกาสให้เพื่อนๆได้โต้แย้ง
ชั่วขณะหนึ่งเธอแทบจะไม่สามารถยับยั้งความตื่นเต้น ภายในใจของเธอได้

ฉินลี่เยี่ยมีบ้านที่อยู่ใกล้ๆกับบาร์ Intoxicated

เฉียวอวี่ถงพัวพันเขาไม่หยุด เขาอาจจะถูกทรมานจน ตายถ้าเขาขับรถกลับบ้าน แล้วยังมีเสี่ยวจิ่นอยู่ที่บ้านอีก คงไม่ดีแน่ถ้าเขาจะเห็นเธอเมาแบบนี้

พักใกล้ๆก่อนก็แล้วกัน

“นี่ไม่ใช่บ้านของฉันนี่! ฉินลี่เยี่ยคุณจะทำอะไร!” “จะให้ผมทำอะไรดีล่ะ!”

เมื่อเข้าไปในห้อง เฉียวอวี่ถงก็ถลาไปนอนที่โซฟาทันที ที่เห็นมัน ราวกับว่าเธอไม่ได้ถามคำถามเมื่อกี้

“โซฟาตัวนี้สบายจังเลย แต่ว่ามันร้อนไปหน่อย!”

เดิมที่เสื้อผ้าชุดนั้นก็แทบจะปิดอะไรไม่มิดอยู่แล้ว ตอน นี้ยิ่งปิดไม่มิดเข้าไปอีก คนเมาที่ไหนจะยังมัวห่วงเรื่อง ภาพลักษณ์
“จริงๆเลย!” ฉินลี่เยี่ยสบถเบาๆ

เขาเองก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อเห็นสภาพของเฉียวอรี่อง แล้วหัวใจของเขาก็ย่อมเต้นแรงเป็นธรรมดา

อีกอย่าง …

“ยอมแพ้เลย!” ฉินลี่เยี่ยสบถ

มือปลาหมึกของเฉียวอวี่ถงคอยแต่จะพันตัวเขาอยู่เรื่อย

“อย่าสิ!”

“ไม่งั้นอย่ามาโทษฉันก็แล้วกัน!” เสียงของฉินลี่เยี่ยหนัก หน่วงขึ้นเรื่อยๆ

ตระกูลเฉียว

สามทุ่มแล้วแต่ไฟยังเปิดสว่างจ้า

“ฉันเห็นพี่สาวของฉันจริงๆนะ” เฉียวเข่อซินโอดครวญ ซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่หยุดหย่อน ซึ่งก็ดีกว่าปล่อยให้เฉียวอวี่ถงได้แต่งงานกับคุณชายเจ้าสำราญอย่างเฉินเฉิงนั่น แค่นี้เธอก็เป็นฝ่ายชนะเกมนี้แล้ว

คุณยายเฉียวมองดูด้วยสีหน้ารังเกียจ “ไม่ว่าจะพูดยังไง ฉันก็ไม่เชื่อว่าถงถงจะไปทำงานที่บาร์

ฉันซู่ซู่ตอบกลับว่า “เขือซิน เรื่องนี้จะว่าไปก็ไม่ใช่เรื่อง ใหญ่แต่ก็ไม่ใช่เรื่องเล็ก เธอบอกความจริงมาเถอะ เธอ แน่ใจรึเปล่าว่าคนที่เธอเห็นคือถงถง?” แน่นอนว่าเธอ กำลังช่วยลูกสาวตัวเอง ยิ่งผลักเฉียวอวี่ถงออกไปไกลได้ มากเท่าไหร่ เฉียวเข่อซินก็ย่อมมีโอกาสมากขึ้น

เฉียวเข่อซินพูดซ้ำอีกครั้ง “คุณยาย พ่อ แม่ ฉันไม่ได้ดู ผิด พี่สาวอยู่ที่บาร์จริงๆ”

เฮอะ! นางลูกอกตัญญู!” คุณพ่อเฉียวโกรธจนตบโต๊ะ “หมั้นกับตระกูลเฉิน แล้วยังจะไปสถานที่แบบนั้นอีก ฉันรู้ ว่าเธอจงใจทำให้ตระกูลเฉียวของเราต้องขายหน้าแน่ๆ!”

คุณยายเฉียวตวาดลั่น “หุบปาก ที่ถงถงต้องเป็นแบบนี้ ก็เป็นเพราะแกไม่ใช่รึไง! แกไม่เคยฟังเธอเลยตั้งแต่เล็ก จนโต ตอนนี้มาทำเป็นไม่พอใจ แกถือสิทธิ์อะไรลูกชาย ตระกูลเฉินมีชื่อเสียงเป็นยังไงแกก็รู้ดี แล้วยังจะผลักเธอ ให้ไปตกนรกอีก ในโลกนี้มีพ่อที่ไหนเขาทำแบบแก!”
สําหรับข้อกล่าวหาของหญิงชรา คุณพ่อเฉียวทำได้แค่ จ้องมองเท่านั้น คำแก้ตัวใดๆล้วนพูดไม่ออก

“โธ่แม่ พูดอะไรอย่างงั้นผมก็เป็นคนมีความยุติธรรมนะ ผมเป็นพ่อของทั้งเข่อซินแล้วก็ถงถงเหมือนกัน จะให้ทำ ผิดต่อถงถงได้ยังไง เรื่องที่ลูกชายตระกูลเฉินมีข่าวไม่ ค่อยดีนั้น ผมก็ไปสอบถามมาแล้วว่าไม่เป็นความจริง อีก อย่างหนึ่งผู้ชายน่ะพอแต่งงานแล้วก็จะอยู่กับร่องกับรอย มากขึ้นเองแหละ”

ฉินซู่ซู่เองก็ย่อมเออออตามคุณพ่อเฉียวเป็นธรรมดาอยู่ แล้ว ถึงแม้ว่าคำพูดบางคำจะทำให้ไม่พอใจอยู่บ้างก็ตาม แต่ถ้ามัวแต่จะทำตามใจตัวเองทั้งหมดก็กลัวว่าจะมีวันคืน ที่ไม่ดี “ถ้าถงถงแต่งงานไปแล้ว ต่อไปเธอก็จะต้องกลาย เป็นคนตระกูลเฉิน”

คุณยายเฉียวแววตาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย “ถ้าดี ขนาดนี้ทำไมไม่แนะนำให้ลูกสาวของเธอเองซะล่ะ?”

“ถงถงเป็นลูกสาวคนโต จะทำผิดธรรมเนียมได้ยังไง” ทุกประโยคล้วนฟังดูดีมีเหตุผล

“พูดง่ายๆเลยก็คือ ฉันไม่เห็นด้วยที่จะให้ถงถงแต่งงาน กับเฉินเฉิง!”

เฉียวเข่อซินโพล่งออกมา “ฉันเห็นพี่สาวออกไปจากบาร์กับผู้ชายคนหนึ่ง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ก็ไม่แน่ว่าจะมี ผู้ชายคนไหนอยากจะแต่งงานกับพี่สาวอีก

“อีกอย่าง ถึงยังไงตระกูลเฉียวกับตระกูลเฉินก็หมั้น หมายกันเอาไว้แล้ว คุณยังจะทําอะไรได้อีก

“คุณยาย!” เฉียวเข่อชินกระแทกเสียงอย่างขุ่นเคือง

ฉินซู่ ส่งสายตาให้คุณพ่อเฉียว

เขารู้ว่าต้องทำอะไร

“แม่ เข่อซินเป็นลูกสาวของผม แล้วก็เป็นหลานสาวของ แม่ด้วย แม่จะพูดอย่างนั้นได้อย่างไร?

“เฮอะ! ฉันก็ไม่รู้สินะ เข่อซินเป็นลูกสาวของตระกูล

หยางไม่ใช่เหรอ?”

ไม่นานนักก่อนที่แม่ของเฉียวอวี่ถงจะเสียชีวิต คุณ พ่อเฉียวก็พาฉินซู่ซู่และเฉียวเข่อชินเข้ามาในบ้าน โดย ปกปิดตัวตนของเฉียวเข่อซินเอาไว้ เพื่อรักษาภาพลักษณ์ ที่ดีต่อหน้าบุคคลภายนอก

แต่เรื่องพวกนี้ก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาของคุณยาย เฉียวไปได้ เพราะลูกชายเผลอหลุดเรื่องของเด็กคนนี้ออกมาหลายต่อหลายครั้ง

นี่คือหนึ่งในเหตุผลที่เธอคอยปกป้องเฉียวอวี่กงมาโดย ตลอด

“เฮอะ!” เฉียวเปอซินโมโห “ฉันก็พูดอย่างที่เห็น ถ้าวัน หน้าชื่อเสียงของตระกูลเฉียวก็เหม็นโฉ่ขึ้นมา ก็อย่ามาหา ว่าฉันไม่เตือน”

ฉินซู่ซู่แสร้งทำเป็นโกรธ “เขือซิน ตั้งแต่เล็กจนโตฉัน สอนให้เธอพูดจาแบบนี้กับผู้ใหญ่เหรอ?”

คนหนึ่งร้องคนหนึ่งรับ ราวกับกำลังเล่นละคร

พวกเขาจะเล่นมากกว่านี้อีกถ้าเฉียวอวี่ถงอยู่ด้วย

คุณยายเฉียวแก่มากแล้ว มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่ สามารถจัดการได้ ทำให้ชีวิตของเฉียวอวี่ถงในตระกูล เฉียวมีแต่ความทุกข์

“แม่ แม่ไม่ค่อยแข็งแรง อย่าโมโหอีกเลย” คุณพ่อเฉียว แทบจะเรียกได้ว่าเป็นลูกกตัญญู

“จะไม่ให้ฉันโมโหแกได้ยังไง!” คุณยายเฉียวยกมือขึ้น กุมหน้าอก “ฉันบอกแกแล้ว ว่าให้พาถงถงกลับบ้าน! เธอเป็นคนตระกูลเฉียวเท่านั้น!” คุณยายเฉียวมักจะย้ำเรื่องนี้ อยู่เสมอ แต่คุณพ่อเฉียวเองก็มักรับปากอย่างขอไปด ไม่เคยออกไปตามหาจริงๆจังๆเลยสักครั้ง

ในใจของเขามีลูกสาวเพียงคนเดียวคือเฉียวเข่อชิ้น ดัง นั้นเขาจึงทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้กับลูกสาวของเขา