ตอนที่ 3 ผู้หญิงของผม ไม่ต้องรบกวนคุณหรอก
ตอนที่ 3 ผู้หญิงของผม ไม่ต้องรบกวนคุณหรอก
นี่มันเสียงจากสวรรค์ชัดๆ
เมื่อเขามาถึงหน้าประตูแล้ว เธอจะปล่อยไปได้อย่างไร!
เฉียวอวี่ถงหันกลับมามองดูเขาอย่างตื่นเต้น พร้อมด้วย รอยยิ้มที่ชั่วร้ายที่มุมปาก เสี่ยวจางหวาดกลัวรอยยิ้มของ เธอจนต้องก้าวถอยหลังและกอดห่อเสื้อผ้าเอาไว้แน่น
การกระท่าของเขาทำให้เธอหงุดหงิดมาก
“ไป นายไปกับฉันหน่อย”
พี่อวถง ผมยังไม่พร้อม”
ฉันแค่บอกให้ไปด้วยกัน แล้วเจ้าเด็กนี่คิดอะไรอยู่
เมื่อเขาเห็นว่าใบหน้าของเธอมืดลงไปอีก เขาก็ลนลานจนพูดติดอ่าง
“พี่อวี่ถง ผมแค่จะมาบอกพี่ว่า มีคนรอพี่อยู่ข้างนอกนั่น ให้พี่รีบออกไป อย่ามัวช้าอยู่”
“ฉันรู้แล้วว่ามีคนรอฉันอยู่ข้างนอก!”
“พะ พี่รู้”
“เหลวไหล!”
เธอโกรธจนหน้าขาว พอจะก้าวเท้าออกมาด้านหน้า ประตูพร้อมเขา ประตูก็เปิดออก หัวเล็กๆลอดเข้ามา ดวงตากลมโตฉ่ำน้ำตากลับเป็นประกายทันทีที่เห็นเธอ ระส่ำระลักเรียก
“หม่ามี้”
เฉียวอวี่ถงที่กำลังยื่นมือออกไปเพื่อจะเปิดประตู เมื่อ เห็นเจ้าตัวเล็กนั่นก็ตัวแข็งไปครู่หนึ่ง
เขา…..มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?
เสี่ยวจางเห็นเธออึ้งไปก็รีบหันกลับมามองจากช่องว่างข้างผนัง
ฟลอร่าง ลูกชายพี่เหรอ?
เธอขมวดคิ้ว แต่ในใจพลันปรากฏความคิดดีๆขึ้นมา คือ ก็อุ้มเสี่ยวจีนขึ้นมา พร้อมทั้งมองเขาด้วยรอยยิ้ม
“ใช่แล้ว เป็นไง เขาดูเหมือนฉันไหม?
เขามองไปที่เจ้าเด็กน้อยตัวอ้วนกลม ตัวขาว น่ารัก ไ เคียงสาและฉลาด แล้วจึงมองเฉียวอาง ไม่เห็นว่าสอง คนนี้จะเหมือนกันตรงไหน
แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังคงพยักอย่างแรงให้กับทั้งคู่ด้วย สีหน้าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปทั้งตัว
“เหมือน!”
“ใช่ไหม ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เธอยิ้มแย้ม พลาง หยิกไปที่แก้มอ้วนกลมของเขา
เสี่ยวจิ้นถูกทำให้มึนงงด้วยท่าทีที่แสนอบอุ่นของเธอจน เหม่อลอย
เขาตกตะลึงที่ได้รับความรักจากแม่อย่างท่วมท้น
แม่ของผมน่ารักจริงๆ
เธอจุ๊บลงบนแก้มของเขาอย่างแผ่วเบา “หนูช่างเป็น เทวดาน้อยของฉันจริงๆ”
เสี่ยวจิ่นตัวแข็งทื่อ ก่อนจะหันหลังกลับแล้ววิ่ง ร่างอ้วน กลมสีขาวของเขานั้นลื่นอย่างกับอะไรดี จนเธอจับเอาไว้ ไม่ทัน
“ป่าปี๊ หม่ามี้จุ๊บผมด้วย!”
ป่าปี๊?
เขามาที่นี่ด้วยหรือ?
เธอผลักประตูออกมา จึงเห็นว่ามีผู้ชายตัวสูงคนหนึ่งนั่ง อยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าเย็นชา ปล่อยออร่าชนิดหนึ่งออก มาทำให้คนไม่อยากเข้าใกล้ แม้ว่าเขาจะยังคงสวมใส่เสื้อ ผ้าสบายๆอย่างเสื้อแขนสั้นและกางเกงยีนส์
เสี่ยวจิ่นตะโกนอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ป่าปี้ หม่ามี้จุ๊บ ผมด้วย หม่ามี้จุ๊บผม”
“อืม”
เขาหันมาเผชิญหน้ากับเธอช้าๆ
เธอถูกแช่แข็งไว้ด้วยสายตาเย็นชาของเขา ก่อนที่เฉิน เฉิงจะเดินมาตรงหน้าเขา ด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความ ประหลาดใจ ส่วนดวงตาฉายแววกระด้าง
นั่นสินะ เธอถอยไม่ได้แล้ว!
“คุณมาเร็วจัง”
“อืม”
หม?
เฉียวอวี่ถงอยากจะบ้าตาย พูดมากกว่านี้มันจะตายไหม
เฉินเฉิงสีหน้าเย็นชา พูดอย่างใจเย็นว่า “ถงถง นี่คงจะ ไม่ใช่แฟนของคุณหรอกนะ”
เธอมองหน้าเขา “แล้วยังไง เขาหล่อกว่าคุณตั้งเยอะ
“อืม”
เขาหันมาเผชิญหน้ากับเธอช้าๆ
เธอถูกแช่แข็งไว้ด้วยสายตาเย็นชาของเขา ก่อนที่เฉิน เฉิงจะเดินมาตรงหน้าเขา ด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความ ประหลาดใจ ส่วนดวงตาฉายแววกระด้าง
นั่นสินะ เธอถอยไม่ได้แล้ว!
“คุณมาเร็วจัง”
“อืม”
หม?
เฉียวอวี่ถงอยากจะบ้าตาย พูดมากกว่านี้มันจะตายไหม
เฉินเฉิงสีหน้าเย็นชา พูดอย่างใจเย็นว่า “ถงถง นี่คงจะ ไม่ใช่แฟนของคุณหรอกนะ”
เธอมองหน้าเขา “แล้วยังไง เขาหล่อกว่าคุณตั้งเยอะจะมีความโกรธเคือง
“เฉียวอวี่ถง คุณคิดว่าพ่อของคุณจะเห็นด้วยเหรอ?”
“เห็นด้วยหรือไม่ก็ช่างเขาสิ” เธอไม่แยแสหน้าตาของตัว เองอีกแล้ว มองไปที่ผู้ชายคนนั้นอย่างเฉยเมย
“คุณไม่เห็นเหรอว่าลูกชายของฉันตัวโตขนาดไหน แล้ว?”
ทันใดนั้นมุมปากของชายผู้นั้นก็ยกยิ้มขึ้นมา เมื่อวานผู้ หญิงคนนี้ยังปฏิเสธอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่ยอมรับว่า เป็นลูกชายของเธอ แต่พอมาวันนี้เธอกลับยอมรับออกมา อย่างคล่องปากซะแล้ว
แต่เฉินเฉิงไม่ได้โง่ขนาดนั้น เขาจะเชื่อได้อย่างไรว่า แค่ ในช่วงระยะเวลาสองปีที่เธอออกมาจากตระกูลเฉียว เธอ จะมีลูกชายที่โตจนวิ่งได้แล้วแบบนี้
เขามองดูเธออย่างเหยียดหยาม “คุณไม่ต้องดึงเอาคน ใกล้ตัวมาหลอกผม เพื่อที่จะหนีจากผมหรอกนะ”
เธอจ้องมองเขาแล้วพูดว่า “คุณหลงตัวเองเกินไปแล้วจริงๆ”
“แล้วเขาชื่ออะไร บ้านเขาอยู่ที่ไหน ในบ้านเขามีคน คน?”
“คุณจะถามเพื่อ!” เธอยืดตัวตรง จ้องมองเขา โดย ปกป้องพวกเขาเอาไว้ด้านหลัง
“นี่ไงสิ่งที่คุณต้องการ ฉันพามาให้คุณเจอที่นี่วันนี้หมด แล้ว”
เฉินเฉิงตะลึง คิดไม่ถึงว่าเธอจะทำเพื่อผู้ชายคนนั้นถึง ขนาดนี้ เขายิ้ม “ถงถง ผมก็แค่เป็นห่วงคุณ”
“ผู้หญิงของผม ไม่ต้องรบกวนคุณหรอก”
เสียงเย็นเยียบดังมาจากทางด้านหลังของเธอ ความ กดดันอันแรงกล้าค่อยๆแผ่ออกมาจากข้างหลัง โอบล้อม เธอเอาไว้ภายใน
ความรู้สึกปลอดภัยที่อธิบายไม่ได้เต็มตื้นขึ้นมาในหัวใจ
ของเธอ
เฉินเฉิงรู้สึกได้ถึงออร่าที่ทรงพลังซึ่งเปล่งออกมาจาก ผู้ชายคนนั้น เขาระงับความกลัวในใจ ก่อนจะส่งเสียง สบถอย่างแดกดันว่า
“เป็นแค่พนักงานทำความสะอาด กล้ามาแย่งผู้หญิงกับ ฉันได้ยังไง”
“ผมคิดว่าคุณทําไม่ถูก” เขาเปิดริมฝีปากเย็นชาเบา ๆ และพูดช้าๆว่า “พฤติกรรมแบบนี้เรียกว่าเด็กป.3”
ป.3 …
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
เฉียวอวี่ถงหัวเราะในใจ โดยพยายามที่จะไม่แสดงออก ทางสีหน้า ทันใดนั้นเธอก็นึกชื่นชม คนที่แสดงเป็นแฟน อยู่ข้างหลังเธอขึ้นมา
ช่างดุดันซะจริง
เมื่อเห็นสีหน้าของคนตรงหน้าเธอเปลี่ยนเป็นสีเขียว เธอ ก็อารมณ์ดีขึ้นมาก
เฉินเฉิงโกรธจนหน้าเขียวและตึงจนแทบปริ เขานึก เสียใจมาก ที่มาหาเธอในวันนี้ เขารู้สึกอัปยศเหลือเกิน
เขาจะไม่ปล่อยผู้ชายคนนั้นไปแน่!
“แก ออะไร!”
“ฉินลี่เยี่ย”
“ดี ดี ดี” เขาหันหลังกลับและเดินเซไปเล็กน้อย
เฉียวอ ถงมองตามหลังเขาไป ก่อนจะหันมามองเขา ด้วยความเป็นห่วงว่า “คุณอาจจะตกงานได้นะ”
เขาทําสีหน้าไร้อารมณ์ก่อนจะโยนความรับผิดชอบให้ เธอ “ถ้าผมตกงาน คุณก็ต้องรับผิดชอบ
“ฉัน?”
เธอมองเขาด้วยความสงสัย
เขาชำเลืองมองเธอช้าๆ “คุณใช้ประโยชน์จากผมเสร็จ แล้วก็จะถีบหัวส่งผมหรือไง?”
“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่” เธอโบกมืออย่างรวดเร็วและอธิบายว่า “ถ้าหากว่าคุณตกงานเพราะฉัน ฉันจะรับผิดชอบเด็กคนนี้ เอง”
“หม่ามี้” มือเล็กๆ ของเสี่ยวจิ่นกระตุกมือของเธอเบาๆ พลางเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างไร้เดียงสา “แล้วป่าปีล่ะ?”ป่า ?
“หนูจะให้ฉันรับผิดชอบเขาด้วยเหรอ?
“ได้มั้ย?”
“ไม่ได้!” เธอปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย “ฉันเป็นผู้หญิงที่ยัง ไม่ได้แต่งงาน จะมีผู้ชายตัวโตอยู่ในบ้านได้ยังไง?
“ไม่ได้แต่งงาน?” ฉินลี่เยี่ยทวนสามคำนี้ออกมา แล้วมุม ปากของเขาก็ผุดรอยยิ้มขึ้นมาทันที
รอยยิ้มของเขาตกอยู่ในสายตาของเธอ
เธอพูดอย่างไม่พอใจว่า “คุณยิ้มอะไร?”
“ลูกเราโตขนาดนี้แล้ว คุณยังบอกว่าคุณยังไม่ได้ แต่งงาน?”
เรื่องของฉัน!
เห็นทีผู้ชายคนนี้จะคุยกับเธอไม่รู้เรื่อง!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ