บทที่ 1 พี่สาวนิสัยไม่ดี 1

“ฉันโทรมาขอผู้ชายที่ชื่อวุฒิชัยกับเธอน่ะ เธอคงไม่ว่าอะไรนะ เขมิกา ถึงจะว่าก็คงไม่ทันแล้วล่ะเพราะตอนนี้เขาอยู่บนเตียงกับ ฉัน อยากเห็นภาพมั้ยล่ะ ถ้าอยากเห็นเดี๋ยวฉันจะส่งไปให้ดูนะ

ต้นสายตัดสายทิ้งเมื่อบอกจุดประสงค์ของตนเองจบ หันไป พยักหน้ากับผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ยืนอยู่ปลายเตียง ผู้หญิงคนนั้น ถอดเสื้อตัวสวยพร้อมชุดชั้นในของตัวเองออกอย่างรู้งาน จาก นั้นก็ก้าวขึ้นมาบนเตียงล้มตัวลงนอนข้างๆ กายวุฒิชัยที่นอน หลับสนิทไม่รู้สึกตัว พลิกตะแคงกอดร่างหนาอิงซบใบหน้ากับอก เปล่าเปลือยอย่างแนบแน่นชนิดเนื้อแนบเนื้อ

วชิราภรณ์ใช้โทรศัพท์เครื่องเดิมถ่ายภาพวุฒิชัยที่นอนอยู่บน เตียงในสภาพท่อนบนเปลือยกาย ท่อนล่างของเขาเธอไม่ได้แตะ ต้องมันเลยใช้ผ้าห่มปิดบังเอาไว้เท่านั้น วชิราภรณ์จัดฉากให้ดู เหมือนกับว่า วุฒิชัยกับเธอเพิ่งผ่านบทสวาทแสนเร่าร้อนกัน อย่างเหนื่อยอ่อน ฝ่ายชายหลับสนิท ส่วนฝ่ายหญิงหันมายิ้มกับ กล้องโดยใช้เส้นผมยาวสลวยปกปิดใบหน้าเอาไว้ เพื่อไม่ให้ มองเห็นใบหน้าที่ชัดเจน

“แชะ” เสียงชัตเตอร์จากโทรศัพท์มือถือดังขึ้นหนึ่งครั้ง หลัง จากที่วชิราภรณ์ถ่ายภาพที่ต้องการเสร็จเรียบร้อยแล้วขั้นตอน ต่อไปก็คือ ส่งภาพที่ถ่ายไว้เมื่อครู่ไปยังหมายเลขโทรศัพท์ของ เขมิกา น้องสาวต่างมารดาที่เธอทั้งแค้น อิจฉาริษยาและชิงชัง
“ป่านนี้คงกรีดอกแตกตายอยู่แน่ๆ เลย สมน้ำหน้า

คนที่เป็นพี่สาวแสยะปากยิ้มพูดกับโทรศัพท์ราคาแพงหลัง จากที่จัดการส่งภาพบาดตาบาดใจให้กับเขมิกาเรียบร้อยแล้ว นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนมองไปยังร่างของวุฒิชัยที่สลบเหมือดด้วย ฤทธิ์ยานอนหลับอย่างสมเพช ผู้ชายใจโลเล จิตใจไม่หนักแน่น มีคนรักอยู่แล้วทั้งคน แต่พอถูกเธอยั่วยวนเข้าหน่อย ก็เทหัวใจ มาให้เธอจนหมดทั้งดวง พร่ำพูดพร่ำบอกค่ารักจนเธออยากจะ อาเจียนวันละหลายๆ ครั้ง เจออย่างนี้มันถึงจะสาสม ไม่ได้ใคร เลยสักคน ไม่ว่าจะเป็นเธอหรือเขมิกา

“ขอบคุณนะคะคุณวุฒิที่ให้ยืมโทรศัพท์ หลับให้สบายนะคะ แล้วเจอกันใหม่เมื่อฉันต้องการเจอคุณ

วชิราภรณ์วางโทรศัพท์ของคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องลงบนโต๊ะ หัวเตียง มองไปยังดวงดาวที่แต่งตัวเสร็จพอดี จากนั้นสองสาวจึง หมุนตัวเดินออกจากห้องพักในโรงแรมชื่อดังกลางสี่แยกราช ประสงค์ หลังจากที่ภารกิจ ชิงรักหักสวาท’ เสร็จสิ้น

“ค่าจ้างของเธอ” วชิราภรณ์ส่งเงินหนึ่งพันห้าร้อยบาทเป็นค่า จ้างวานให้กับดวงดาวขณะที่เดินเคียงคู่กันไปยังลิฟต์ “ขอบคุณพี่ผึ้ง มีงานอีกเรียกดวงนะพี่” ดวงตาวรับเงินด้วย

รอยยิ้ม งานง่ายเงินดีอย่างนี้มีหรือที่เธอจะปฏิเสธ

“อืม รู้แล้ว” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่วชิราภรณ์กระทำเช่นนี้ มันเป็น ครั้งที่เท่าไหร่หญิงสาวไม่สนใจ สนเพียงแต่ว่าจะทำอย่างไรให้ น้องสาวต่างมารดาเจ็บเหมือนกับที่มารดาของเธอเจ็บ…
เจ็บจากการถูกแย่งชิงคนรักไปซึ่งๆ หน้า เจ็บช้ำในทรวงเมื่อรู้ว่าคนที่ตัวเองรักปันใจให้หญิงอื่น

เจ็บที่ต้องทนเห็นภาพบาดตาบาดใจที่เธอส่งไปให้ทุกครั้งที่เข มิกาถูกแย่งชิงคนรัก

ผลของความเจ็บปวดของเขมิกา คือความสะใจ ความสาสม ใจและเป็นความสุขของวชิราภรณ์ นางมารร้ายประจำตัวของ น้องสาวต่างมารดา เพราะเธอไม่มีทางปล่อยให้อีกฝ่ายมีความ สุขกับชายคนรักหน้าไหนทั้งสิ้น ตราบที่พี่สาวคนนี้ยังมีชีวิต อยู่…อย่าได้หวัง

วชิราภรณ์เดินออกมาจากโรงแรมอย่างอารมณ์ดี สีหน้าเบิก บานใจเหมือนกับทุกครั้งที่ทำภารกิจเสร็จสิ้น วันนี้เธอตั้งใจว่าจะ ซื้อของกินอร่อยๆ ไปฝากมารดาเสียหน่อย ฉลองความสำเร็จ ของเธอ การกระทำทุกอย่างของวชิราภรณ์ กัญญาผู้เป็นมารดา ไม่มีส่วนรับรู้หรือเกี่ยวข้องเลย ลูกสาวเก็บไว้เป็นความลับอย่างด

“ผึ้งทำอย่างนี้อีกแล้วนะ เมื่อไหร่จะเลิกทำแบบนี้ซะที

จิตใจที่เบิกบานอารมณ์ดีของคนที่เพิ่งเดินออกมาจากโรงแรม เหือดหายไปทันทีที่ได้ยินคำพูดของณัชญ์ รัตนาพิทักษ์กุลเพื่อน สนิทที่คิดกับวชิราภรณ์เกินกว่าคำว่าเพื่อน

“มันเรื่องของผึ้ง ณัชญ์ไม่ต้องมายุ่งได้มั้ย?…รำคาญ เธอตอกกลับจนคนที่เป็นห่วงถึงกับสะอึก เขารีบมาที่โรงแรมหลังจากที่ทราบข่าวจากรุ่งรุจีเพื่อนสนิทอีกคนว่า วันนี้ วชิราภรณ์ เดินทางมาที่โรงแรมแห่งนี้พร้อมกับวุฒิชัย เพื่อจัดการกับคนรัก ของน้องสาวต่างมารดาเหมือนรายอื่นๆ ณัชญ์รีบรุดมาที่นี่เพราะ กลัวว่าเธอจะพลาดพลั้งตกเป็นของวุฒิชัยจริงๆ แต่พอมาเจอ ประโยคคำพูดของเพื่อนสาว ทำให้จิตใจของเขาห่อเหี่ยวขึ้นมา ทันที

“ที่ณัชญ์มาที่นี่เพราะณัชญ์เป็นห่วง ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อนของณัชญ์ ณัชญ์จะไม่ยุ่งด้วยเลย

น้ำเสียงแกมน้อยใจของเพื่อนสนิท ทำให้วชิราภรณ์รู้สึกตัวว่า ตนเองนั้นพูดแรงเกินไป เธอรู้ดีว่าเพื่อนคนนี้เป็นห่วงเธอมากแค่ ไหน บางครั้งห่วงมากจนรู้สึกรำคาญและอึดอัด

“ผึ้งขอโทษนะ ณัชญ์อย่าโกรธผึ้งนะ”

วชิราภรณ์กล่าวขอโทษเสียงหวานและออดอ้อน เดินเข้ามา เกาะแขนณัชญ์อย่างเอาใจ ก่อนจะพูดในสิ่งที่ตัวเองตั้งใจเอาไว้ “ไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันเถอะ ฉลองความสำเร็จของผึ้งไง เดี๋ยว โทรบอกให้ไปที่บ้านผึ้งเลย

“ก็ได้” เป็นอีกครั้งที่ณัชญ์ใจอ่อนกับทีท่าและน้ำเสียงอ้อน หวานๆ ของเพื่อนสาว อาจเป็นเพราะว่าชายหนุ่มรัก

วชิราภรณ์มาก…มากจนมองข้ามคำพูดและการกระทำของ เธอ สองหนุ่มสาวพากันเดินไปยังร้านขายอาหารในละแวกใกล้ เคียง เลือกซื้ออาหารหลายอย่างก่อนจะเดินทางกลับไปยังบ้าน ของวชิราภรณ์
“ฮือๆๆ ฮือ” เสียงสะอื้นไห้ดังออกมาจากลำคอของเขมิกา อย่างต่อเนื่อง มือเล็กถือโทรศัพท์เอาไว้แน่น ข้อความภาพที่ถูก ส่งมายังคงปรากฏอยู่บนหน้าจอมือถือ เสียงสะอื้นดังออกมาถึง นอกห้อง วรางค์คนางค์ที่กำลังเดินผ่านห้องส่วนตัวของลูกสาว ชะงักเท้าโดยพลัน เปลี่ยนทิศทางการเดินจากความตั้งใจเดิมจะ ลงไปชั้นล่าง เดินตรงไปยังห้องของ

เขมิกาทันที นางเคาะประตูสามครั้งก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ภายในห้อง

“เป็นอะไรเขม ลูกร้องไห้ทำไม?” นางเอ่ยถามลูกสาวเมื่อ ทรุดกายลงนั่งบนเตียงนอน

“คุณแม่ขา…เขม เขม… ฮือ

หญิงสาวที่กำลังร้องไห้ไม่ตอบคำถาม แต่กลับโผกอดร่างของ มารดาเอาไว้แน่น ร้องไห้กับอกแสนอบอุ่นและเป็นที่พักพิงเธอได้ ทุกครั้งที่ประสบพบเจอกับคำว่าทุกข์ ฝ่ามือของวรางค์คนางค์ลูบ ศีรษะของลูกสาวเบาๆ คล้ายกับปลอบประโลม กระชับอ้อมกอด ให้แน่นยิ่งขึ้นราวกับจะปกป้อง

“ร้องไห้ทำไมลูก ใครทำอะไรลูกแม่?” นางเอ่ยถามหลังจาก ที่เสียงสะอื้นไห้ของลูกสาวทุเลาลง

“คุณแม่ขา ดูนี่สิคะ”

เขมิกายื่นโทรศัพท์ที่อยู่ในมือให้มารดา นางรับมันไว้แล้วก้ม มองภาพที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ ดวงตาขอสตรีวัยห้าสิบปีเบิก กว้างด้วยความตกใจ บุคคลที่อยู่ในภาพคือวุฒิชัย คนรักของลูกสาว ในภาพไม่ได้มีเพียงแต่วุฒิชัยเท่านั้น ยังมีหญิงสาวอีก คนหนึ่งอยู่ในภาพนั้นด้วย ทั้งสองอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน แล้วที่สำคัญท่อนบนเปลือยเปล่า ท่อนล่างมีผ้าห่มคลุมทับเอาไว้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า ทั้งคู่เพิ่งผ่านกิจกรรมอะไรมา

“ผู้หญิงคนนั้นส่งมาให้เขมค่ะคุณแม่ เธอบอกว่า บอกว่า เธอขอพี่วุฒิค่ะ ฮือ”

เสียงร้องไห้ของเขมิกาดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อนึกถึงคำพูดที่ยังคง ก้องอยู่ในหู หญิงสาวจำเสียงของต้นสายได้ดี เพราะไม่ใช่ครั้ง แรกที่ได้ยิน เขมิกาจะได้ยินทุกครั้งที่เห็นภาพบาดอารมณ์ อีกทั้ง ยังเป็นสัญญาณเตือนให้รู้ว่า ความรักของเธอครั้งนี้ได้อับปางลง แล้ว แต่ที่เธอไม่เข้าใจก็คือ ผู้หญิงปริศนาคนนี้ต้องการอะไรกัน แน่ เหตุใดจึงแย่งชิงคนรักของเธอด้วย หากแย่งไปแล้วยังรักกัน อยู่เธอพอจะเข้าใจ มันไม่เป็นเช่นนั้น ทั้งคู่จะเลิกร้างกันในเวลา ต่อมา เขมิกาจึงไม่เข้าใจจุดประสงค์ของหญิงสาวปริศนาคนนั้น เลย

“โถ…ลูกแม่ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย แม่ไม่เข้าใจเลยว่าผู้ หญิงคนนี้ต้องการอะไร มาทำกับเขมแบบนี้ทำไม?” วรางค์ คนางค์ก็ต้องการคำตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้เหมือนกัน สี่ครั้งแล้วที่เข มิกาต้องร้องไห้เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

หัวใจของคนที่เป็นแม่เจ็บไม่แพ้กัน

“เขมก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่า ผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไร ทำ แบบนี้ทำไม เขมจะทนไม่ไหวแล้วนะคะคุณแม่ ชื่อ”
เขมิกาถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีเยี่ยม ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ถูก อบรมให้สมกับเป็นกุลสตรีไทย เธอได้รับความอบอุ่นทั้งจาก บิดาและมารดา หญิงสาวจึงเปรียบเสมือนแก้วที่เปราะบาง ไม่มี ภูมิคุ้มกันพร้อมที่จะแตกสลายได้ทุกเมื่อ หากมีอะไรมากระทบ จิตใจ อย่างเช่นเรื่องนี้เป็นต้น หากไม่มีมารดาคอยปลอบโยน และให้กำลังใจ เขมิกาก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นเช่นไร

“เขมต้องอดทนนะลูก ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก เขมของ แม่ต้องเข้มแข็ง การที่ผู้หญิงคนนั้นแทรกเข้ามาในความรักของ ลูก มันก็เหมือนเป็นการพิสูจน์ความหนักแน่น ความจริงใจของ ชายคนนั้นๆ ว่าจะรักลูกแม่จริงมากน้อยแค่ไหน ให้ลูกแม่ได้รู้ตัว ก่อนที่จะตัดสินใจแต่งงานกันไป เพราะถ้าถึงวันนั้นเขมจะต้อง เป็นคนที่เสียใจมากที่สุด เชื่อแม่นะลูก

เขมต้องเข้มแข็งและอดทน

“เขมไม่เข้าใจเลยค่ะคุณแม่ เขมไม่เคยไปแย่งของของใคร ไม่เคยแย่งชิงความรักของใครด้วย ไม่เคยแม้แต่จะคิด แล้ว ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้มาแย่งคนที่เขมรักด้วยล่ะคะคุณแม่” ตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมา เขมิกาถูกแย่งชิงคนรักไปถึงสี่คน ซึ่งแต่ละ ครั้งความเจ็บปวดทางใจมีมากไม่ต่างกันเลย

คำพูดของลูกสาวกระแทกใจของคนที่เป็นแม่อย่างจัง หรือ นี่มันจะเป็นผลกรรมที่นางได้ทำไว้ในอดีต มันไม่ได้ย้อนกลับเข้า มาหานางอย่างที่สมควรจะเป็น ผลกรรมกลับพุ่งเป้าไปที่เขมิกา แทน ลูกสาวเป็นคนรับกรรมแทนนาง กรรมที่ยังติดเป็นชนักปัก หลังนั้นก็คือ นางแย่งชิงณัฐพลมาจากอดีตภรรยาของเขานั่นเอง
“เขมไม่ผิดหรอกลูก เขมลูกแม่ไม่ผิด เขมต้องเข้มแข็งนะลูก ถ้าลูกอ่อนแอเมื่อไหร่ ผู้หญิงคนนั้นก็จะได้ใจ เธอก็จะทำอย่างนี้ ซ้ำๆ ซากๆ การที่ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าคนรักของเขมคือใคร นั่น หมายความว่าเธอต้องรู้การเคลื่อนไหวของลูก เพราะฉะนั้นอย่าง อ่อนแอ เขมต้องยืนหยัดให้ได้ เขมต้องลุกขึ้นสู้บ้างนะลูก คนที่ อ่อนแอมักตกเป็นเหยื่อของคนที่เข้มแข็งเสมอ ถ้าเขมอ่อนแอมัน ก็ยิ่งได้ใจ”

มารดาพูดถูก ผู้หญิงคนนั้นต้องรู้ความเคลื่อนไหวของเธอ ไม่เช่นนั้นจะไม่รู้ว่าคนรักของเธอนั้นคือใคร ทว่าในความเป็น จริงมันทำได้ยากยิ่ง เขมิการรักใครรักจริง ไม่เผื่อใจไว้สำหรับ คำว่าผิดหวังเลย ดีที่ว่าเธอกับวุฒิชัยคบหากันได้ไม่ถึงสามเดือน ความรักจึงยังไม่แน่นในอุรา ความเจ็บปวดจึงมีไม่มากเท่าคนรัก คนก่อนๆ

“เขมจะเข้มแข็งค่ะ เขมจะพยายามให้ดีที่สุดค่ะ”

“ดีมากลูก ล้างหน้าล้างตาซะนะ แล้วลงไปทานข้าวนะลูก”

“ค่ะแม่” เขมิการับคำมารดาเสียงเบา เธอส่งยิ้มบางๆ ให้ว รางค์คนางค์ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าขจัดความทุกข์ ที่แต่งแต้มติดบนดวงหน้าออก ต่อไปนี้เธอจะต้องเข้มแข็ง จากผู้ แพ้ต้องเปลี่ยนเป็นผู้ชนะให้ได้