บทที่ 8 เวลาไม่เคยคอยผู้ได

“ข้ารู้ดีว่าเจ้าก็ไม่ต่างจากคู่จื่อหรงผู้นั้น ยอมแลกทุกสิ่งเพื่อคน ที่รัก แต่ผู่จื่อทรงเขาโชคดียิ่งนักที่ไม่สูญเสียสิ่งใดเลย เรื่องที่โง่ เขลาเช่นนี้หากไม่ใช่บุรุษบ้าที่มีของวิเศษอยู่ในมือผู้นั้นแล้วข้าไม่ คิดว่าจะมีผู้ใดยอมมาแลกกับข้าอีก”

“เขาคือพี่เขยของข้าเจ้าค่ะ การมาที่นี่ก็ได้เขาเป็นผู้ชี้แนะใน คราที่ขายังมีชีวิตอยู่

เจ้าอี้เฟยเอ่ย

“พวกเจ้านี่สืบเชื้อสายโง่กันมาหรืออย่างไร ความรักแท้จริง แล้วสำคัญเพียงนี้หรือ ตบะเชียนไม่สำคัญกว่าหรือเสวยสุขลืม ทุกสิ่งบนสวรรค์อยู่อีกหลายหมื่นปี หากบำเพ็ญตบะมากพอก็ กลายเป็นเทพอยู่อีกสักห้าหมื่นปีหากขยันก็บำเพ็ญตบะเพิ่มมาก หน่อยอยู่ค้ำฟ้าไปจนกว่าเจ้าจะเบื่อไม่ดีกว่าหรือ

เจ้าอี้เฟยเพียงแต่ยิ้ม สำหรับนางแล้วทั้งชีวิตมีเพื่อเขาคน เดียวเท่านั้น บุรุษที่นางรักมั่นกระทั่งสามารถสละวิญญาณเพื่อได้ พบเขาและมีโอกาสอีกสักคราหนึ่ง

“ผู้น้อยยอมแลกทุกสิ่งเพื่อเขาเจ้าค่ะ”

นางกล่าวอย่างมั่นคงดวงตากลมโตนั้นช่างมุ่งมั่นจนเทพกาล เวลารู้สึกหมั่นไส้ยิ่งนัก

“เอาเถิดความจริงเจ้ายังไม่สิ้นไร้วาสนาเท่าใดนัก ความจริงข้ารู้สิ่งที่เจ้าอธิษฐานมาตั้งแต่เจ้ายังเป็นมนุษย์แล้ว และคิดว่าเจ้า ต้องมาหาข้าแน่นอน ผู้เป็นช่างเงินสูงส่งนิสัยดียิ่งเซ่นข้าจึงคิด แล้วว่าจะส่งเจ้าไปยึดร่างของผู้ใด

“เป็นผู้ใดหรือเจ้าคะ ข้าไปเบียดเบียนคนผู้นั้นหรือไม่

เทพกาลเวลามองเจ้าอี้เฟยเพียงผ่านตา เขายิ้มสดใสแล้วก ลายร่างมาเป็นบุรุษรูปงามจนฟ้าดินสะเทือนผู้หนึ่ง กระทั่งรัศมีที่ เปล่งประกายออกมารอบกายยังทำให้คนตาพร่าได้จนเจ้าอี้เฟย ต้องหันหน้าหนีด้วยกลัวตาจะต้องแสงจนบอดเข้า

“ไม่ต้องห่วง ความจริงสตรีผู้นั้นมีวาสนากับโจวเจี๋ยหลุนบุรุษ ของเจ้าอยู่ เสียดายที่อายุขัยน้อยเกินไป เจ้าไปพบแล้วจะรู้เอง แต่ข้าบอกเจ้าก่อนว่า แม้จะใช้พลังคืนชีพยืมร่างกับนางแล้ว หากจิตของพวกเจ้าไม่สอดประสานและนางไม่ยินยอมเจ้าก็จะถูก ขับออกจากร่าง หากไม่สามารถหาร่างใหม่ได้ทันวิญญาณก็จะ สลายไปทันใด”

เจ้าอี้เฟยกลืนน้ำลายลงคอ นางหวาดกลัวยิ่งนักแต่เมื่อมาถึง จุดนี้แล้วนับว่าคือครึ่งทางสำหรับนางดังนั้นไม่อาจถอยได้อีก

“เพียงแต่ได้พบหน้าบุรุษผู้นั้นแม้จะวิญญาณสลายข้าก็ยอม เจ้าค่ะ”

หากไม่ได้ครองคู่นางก็ไม่อาจรับไหวอยู่แล้ว เพียงแต่คิดว่า หากวิญญาณสลายไปก็คงจะดีกว่าเฝ้าคิดถึงเขาทุกวันคืนคล้าย จะตายแต่มิได้ตายอย่างทุกข์ทรมานเหมือนดังที่ผ่านมา

เช่นนี้แล้วบางทีการหายไปจากโลกที่ไม่มีเขา ก็คงดีเสียกว่าอีก

เทพกาลเวลาจึงกล่าวว่า

“เวลาไม่คอยผู้ใด นอกจากข้าผู้ยิ่งใหญ่เช่นนั้นจงหลับตาเสีย เถิดบัดนี้ความต้องการของเจ้าเป็นจริงแล้ว