บทที่ 13 ท่านพี่

โจวเจี๋ยหลุนท่าตามที่รับปากมารดา เขาเป็นหมอประจำตัว เธอและคอยดูแลเธออย่างใกล้ชิด

นั่นยิ่งทำให้เจ้าอี้เฟยมีกำลังใจที่ดีแม้ร่างกายยังไม่สมบูรณ์ แต่พลังของเธอก็นับว่าไม่เลว

เสียงคนสองคนพูดคุยกันเบา ๆ ตั้งอยู่ด้านนอกทำให้ เฉียนเฟยเฟยต้องเปล่งเสียงร้องเรียกออกมาอย่างหวาดๆ

“เฟยเอ๋อมีคนกําลังมา เฟยเอ๋อ เฟยเอ๋อ”

เฉียนเฟยเฟยพยายามร้องเรียกเมื่อเห็นว่าเจ้าอี้เฟยยังคงนั่ง นิ่ง เวลาที่เธอดำดิ่งอยู่ในห้วงสมาธิหลายครั้งที่เธอไม่ได้ยินเสียง

เสียงเปิดประตูเบาๆ ดังขึ้น เฉียนเฟยเฟยหันขวับไปมองตาม เสียงนั้น แต่ไร้คนก้าวเท้าเข้ามาและประตูหน้าห้องก็ถูกปิดลง อย่างเงียบกริบ

เจ้าอี้เฟยค่อยๆ ลืมตาขึ้นเห็นใบหน้าผีของเฉียนเฟยเฟยขาว ยิ่งกว่าเดิมจนคล้ายจะโปร่งแสงแล้วของเฉียนเฟยเฟยก็ตกใจ เป็นอย่างยิ่ง

“เธอเป็นอะไรเฟยเฟย เกิดอะไรขึ้น”

“เหมือนมีคนกำลังมาฉันเห็นประตูเปิดแต่ไม่มีใครเข้ามา ฉันกลัวว่าเขาจะจับเธอได้ถ้าเป็นคุณหมอสุดหล่อคนนั้น

เจ้าอี้เฟยมองไปที่ประตูยังไม่ทันจะถามเฉียนเฟยเฟยก็ลอย ทะลุผนังออกไปพร้อมเสียงแล้ว

“ฉันไปดูก่อนดีกว่า เธอรออยู่นี่

เมื่อทะลุออกไปก็พบว่าโจวเจี๋ยหลุนกำลังคุยธุระกับเลขาของ เขาอยู่ เธอจึงโล่งอกที่เขาไม่พรวดพราดเข้ามา

เฉียนเฟยเฟยลอยกลับเข้ามาในห้อง

“คุณหมอยอดรักของเธอน่ะ

“พี่เจี๋ยหลุนเหรอ วันนี้ทำไมมาเร็วล่ะ ปกติมาช่วงเย็นนี่

เจ้าอี้เฟยรีบนอนลงบนเตียงอย่างร้อนรน “เขาเห็นฉันเดิน ลมปราณหรือเปล่า ถ้าเขาเห็นเขาต้องสงสัยแน่เลย

“ไม่เห็นหรอกคุณเลขาคนสวยคงเรียกเขาก่อนน่ะ

เฉียนเฟยเฟยลอยขึ้นมานั่งบนเตียงโดยไม่มีรอยยุบแม้แต่น้อย

เจ้าอี้เฟยถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วมองไปยังประตูที่เปิด เข้ามา เธอยิ้มกว้าง ให้เขาอย่างสดใส พลังชีวิตของเธอมาแล้ว

“พี่เจี๋ยหลุนวันนี้ทำไมมาตรวจเร็วจังเลยค่ะ”

“ผมต้องไปธุระสองสามวัน

เขาว่าพลางใส่หูฟังแล้วบอกให้เธอหายใจลึกๆ พร้อมเอา เครื่องมือมาแนบที่บริเวณหน้าอกบอบบางของเธอ
เจ้าอี้เฟยปล่อยให้เขาตรวจร่างกาย พยาบาลและหมออีกคนที่ ตามเขามาก้มลงไปจดตามค่าพูดของเขา

“ความดันดี ไข้ไม่มี เดี๋ยวเจาะเลือดไปตรวจอีกสักหน่อยถ้า

ไม่มีอะไรแล้วก็ออกจากโรงพยาบาลได้” เจ้าอี้เฟยจ้องมองใบหน้าคมที่ตั้งหน้าตั้งตาตรวจเ วจเธอจน เรียบร้อย เธอยังถือโอกาสจับมือเขาด้วย

โจวเจี๋ยหลุนดึงมือออกอย่างสุภาพ ใบหน้าเฉยชาจนเธอใน เสียแล้ว ไร้แววตาอ่อนโยน ไม่มีเลยสักนิด

“พี่เจี๋ยหลุนจะไปไหนคะ”

หญิงสาวเลิกคิ้วถามอย่างสนิทสนม เห็นใบหน้าของเขาดูนิ่ง เฉยขึ้นกว่าเดิมหญิงสาวจึงรีบกล่าวตะกุกตะกักออกมาอย่าง รวดเร็ว

“เฟยเอ๋อไม่ได้ตั้งใจยุ่งเรื่องส่วนตัวนะคะ แต่เอื้อถามเพราะ

เคยชิน”

เธอเกาศรษะเมื่อรู้สึกว่ายิ่งแก้ตัวก็ยิ่งแย่ ใบหน้าเล็กก้มลง พลางกัดปากพยายามหาคำพูดที่ดูดีกว่านี้

“เฟยเอ๋อเธอถามแบบนั้นเดี๋ยวเขาก็โกรธหรอก”

เฉียนเฟยเฟยที่กระโดดมาอยู่ข้างเตียงเหลือบมองคุณหมอ โจวคุณหล่ออย่างเกรงๆ ผู้ชายคนนี้ช่างเคร่งขรึมจนดูน่ากลัว จริงๆ
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ตั้งใจก้าวก่าย

หญิงสาวกล่าวออกไปเมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมตอบคำถาม แถม ยังหน้าตึงขึ้นมาอีก

“ไม่เป็นไร ผมมีประชุมทางการแพทย์เป็นงานของรัฐบาล แต่ ไม่ต้องห่วงผมได้มอบหน้าที่ให้คุณหมอท่านอื่นดูแลคุณแล้ว อีก อย่างผมเห็นว่าร่างกายของคุณแข็งแรงและฟื้นตัวได้เร็วมากไม่มี อะไรที่ต้องกังวลเลยในตอนนี้

คำอธิบายของเขาทำให้พยาบาลสองคนที่ติดตามแปลกใจ ปกติท่านประธานไม่เคยบอกเรื่องส่วนตัวกับใครมาก่อน โดย เฉพาะคนไข้ แต่ก็ว่าแหละนี่คือคนไข้ไอพีที่สุดของโรงพยาบาล แล้ว

“พี่เจี๋ยหลุนคะ แต่เฟยเอ๋อยังเจ็บตรงนี้ไม่หายเลยค่ะ

เจ้าอี้เฟยจับมือเรียวของเขาไว้แล้วเอามาแนบอกตัวเองมือ เล็กลูบมือเขาอย่างถือวิสาสะ หญิงสาวเห็นอาการกระตุกของเขา เล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้ชักมือออกให้เธอต้องเสียหน้า