บทที่ 6 ข้าจะไปหาเขา

30 ปีต่อมา

“แม่ชีเจ้าอี้เฟย ตายเพราะถูกโจรป่าปล้นขณะกำลังเดินทางไป บำเพ็ญเพียรที่หุบเขาหลิงซาน การบำเพ็ญเพียรอย่างยาก ลำบากของเจ้าบัดนี้ส่งผลแล้ว สวรรค์เมตตามอบตบะเซียนให้ เจ้า เพื่อเตรียมตัวกลายเป็นเซียนและขึ้นไปเสพสุขบนสวรรค์จง ดื่มน้ำแกงลืมทุกข์นี่เสีย หลังจากนี้จึงเข้าไปรับการสถาปนา กลายเป็นเซียน ในขั้นตอนต่อไป

สิ้นคำประกาศของยมทูตขาว ยมทูตดำก็ยื่นสิ่งหนึ่ง ให้นางดื่ม

“ท่านยมทูตข้ามีคำขอ พวกท่านจะรับฟังได้หรือไม่” เจ้าอี้เฟย ไม่ยอมดื่มน้ำแกงลืมทุกข์จนกว่านางจะได้พูดคุยในสิ่งที่นาง ต้องการเสียก่อน

“คำขอของเจ้าคือการได้พบเทพกาลเวลา ใช่หรือไม่ คำขอจะ ได้รับหลังจากเจ้าดื่มน้ำแกงลืมทุกข์แล้ว” เสียงน่ากลัวของ ยมทูตดำเอ่ยขึ้น

เจ้าอี้เฟยมองน้ำแกงที่ยมทูตดำยื่นให้แล้วยื่นมือรับถ้วยน้ำ แกงสีดา ทําจากดินเผาเคลือบเงาวาววับ

นางดื่มน้ำแกงโดยไม่เอ่ยวาจาใดๆ ความร้อนกระจาย กัดกร่อนไปทั่วโพรงปากทันทีที่สัมผัส มันทำให้นางทรมานจน อยากจะพ่นออกมา
แต่กระนั้นเจ้าอี้เฟยก็ยังวางใบหน้านิ่งเฉยราวกับได้กลืนน้ำ แกงลงคอไปแล้ว

การตายของนางในครั้งนี้น่าแปลกที่นางกลับสามารถปล่อย วางได้อย่างรวดเร็ว อาจเป็นเพราะการศึกษาพระธรรมจึงทำให้ จิตใจสงบนิ่งได้เพียงนี้

“ข้าจะส่งเจ้าไปยังหมู่บ้านวิญญาณ เพื่อพบผู้นำทางของเจ้า นางผู้นั้นมีนามว่าชิ้นหนึ่ง คนผู้นั้นจะเป็นผู้นำทางเจ้าไปพบกับ ท่านเทพกาลเวลา แต่ข้าก็อดสมเพชเจ้าไม่น้อย ในยามนี้ดื่มน้ำ แกงไปแล้วเจ้าคงลืมเรื่องที่จะขอร้องท่านเทพกาลเวลาไปแล้ว การพบช่างเงินจะมีประโยชน์อันใดอีกกันเล่า”

ยมทูตขาวกล่าวพลางร่ายมนตร์ออกมาสองสามประโยค สิ้น เสียงของยมทูตขาว นางก็พบว่าวิญญาณลอยละลิ่วเหมือนถูก พายุพัดกระหน่ำ

ครั้นรู้สึกตัวอีกครั้งก็พบว่าตนเองได้ปรากฏกายอยู่ในหมู่บ้าน แห่งหนึ่ง ชุดแม่ชีที่ติดกายมาในตอนตายหายไปแล้ว

ตอนนี้เจ้าอี้เฟยอยู่ในชุดขาวสะอาดตาเฉกเช่นวิญญาณอื่นๆ นางมองผ่านประตูทางเข้าไปด้านในพบว่าในหมู่บ้านแห่งนี้คลา คล่ำด้วยวิญญาณนับร้อย

เจ้าอี้เฟยถุยน้ำแกงที่อยู่ในปากทิ้งอย่างรวดเร็วความร้อนและ ความทรมานยังกระจายอยู่เต็มปาก เลือดสดๆ ไหลออกมาเจ้าอี้ เฟยบ้วนเลือดทิ้งครั้งแล้วครั้งเล่าจนในที่สุดเลือดในปากก็หยุด ไหล
นางไม่อยากลืมท่านพี่เจี๋ยหลุน นางต้องตามหาเขาให้พบ นาง ต้องได้ใช้ชีวิตอยู่กับเขาแม้ความตายก็ไม่อาจพรากเขาไปได้

เมื่อครั้นยังมีชีวิต ในขณะที่นางกำลังทำความสะอาดหอคัมภีร์ เก่าแก่อยู่นั้น เจ้าอี้เฟยบังเอิญพบตำราโบราณโดยบังเอิญ เรื่อง ราวในหนังสือเป็นเหมือนคำตอบที่นางเฝ้าหามานาน

นางรับรู้ถึงโลกหลังความตายและโลกอนาคต สิ่งที่นางใฝ่ฝัน

และเป็นความหวังคือนางจะไปหาโจวเจี๋ยหลุนที่นั่น

คัมภีร์เล่นนั้นเหมือนเป็นตะเกียงส่องทางสำหรับนาง ตั้งแต่นั้น มาเจ้าอี้เฟยจึงทุ่มเทกายใจอย่างสุดกำลังเพื่อช่วยเหลือผู้คน แม้ สิ้นเนื้อประดาตัว ถูกสุนัขกัด คนไล่ฟัน นางก็ไม่หยุดที่จะ ทำความดีและบำเพ็ญเพียรตนตามวิถีเซียนโดยไม่มีสักครั้งที่คิด จะถอดใจ

ในเมื่อท่านพี่เจี๋ยหลุนมาหานางได้ แน่นอนว่าย่อมมีวิธีไปหา ท่านได้เช่นกัน ต่อให้นางตกลงไปในนรกนางก็จะตะกายขึ้นมา เพื่อตามหาเขาคนที่นางรักให้ได้