บทที่ 18 คุณควรจะไปตาย

บริษัททานเย่ยังเหนือกว่าบริษัทหนานกงสือที่พ่อเขาเป็นคนก่อ ตั้งขึ้น หนึ่งก้าวกระโดดก็สามารถขึ้นไปเป็นถึง บริษัท ชั้นนำใน ประเทศได้ และประสบความสําเร็จในการจดทะเบียน และจัดตั้ง บริษัท ย่อยหลายแห่งในต่างประเทศ กลายเป็นองค์กรข้ามชาติ ที่มีแนวโน้ม และมีประสิทธิภาพมากที่สุด

ความสำเร็จเหล่านี้ของเขา แม้กระทั่งเด็กสามขวบก็สามารถ ท่องได้

เธอกลับไปมีความสัมพันธ์กับคนแบบนี้ได้ โล่ยิ่งส่วยกลืน น้ำลายอย่างยากลำบาก สายตาอดไม่ได้ร่วงลงบนร่างของ หนานกงหันเหยอีกครั้ง

ในขณะที่เธอกำลังมองหนานกงหันเหยอยู่นั้นเอง ดวงตาของ หนานกงหันเหย์ก็มองมาที่เธอ ดวงตาที่แหลมคมเหมือนดาบส องเล่ม ทิ่มแทงตรงเข้าไปในอวัยวะภายในของเธอ โล่ยิ่งสวย จําเป็นต้องถอนสายตาออก และหดร่างกายที่บอบบางลง

เธอกล้ามั่นใจเลยว่า หากเป็นคนคนหนึ่งที่เคยทำเรื่องที่ผิด เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่แหลมคมแบบนี้ คงจะไม่สามารถ ปิดบังความผิดได้อย่างแน่นอน และจะต้องพูดความจริงทุกอย่าง ออกมาแน่ แค่สายตาเพียงอย่างเดียวก็สามารถฆ่าคนได้เลย! ในที่สุดเธอก็เชื่อแล้ว

ผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามดูบอบบางอ่อนแอ ราวกับแค่เพียงลมกระโชกแรงก็สามารถพัดหายไปได้เลย บนใบหน้าที่ผอมซูบมีด วงตาคู่หนึ่งที่ประกายสดใส ราวกับดวงดาวในยามค่ำคืน ที่ส่อง ประกายแสงสว่างที่ชัดเจน และบริสุทธิ์ออกมา ทำให้คนอื่นอด ไม่ได้ที่จะสงสัยว่า เธอจะเป็นคนที่สามารถทำให้เกิดอุบัติเหตุ รถยนต์ที่โหดร้ายนี้ได้หรือไม่?

หนานกงหันเหยสํารวจร่างกายของเธอทั้งหมดอย่างเอาแต่ใจ แม้แต่รองเท้าแตะส้นเตี้ยราคาถูกที่เท้าของเธอก็ไม่ละเว้น เขาส่ง เสียงออกมาอย่างดูถูก กลายเป็นความรังเกียจขึ้นมา

ผู้หญิงแบบนี้เองเหรอ คิดว่าจะสามารถใช้ความบอบบาง ภายนอกปิดบังความมืดภายในได้ ถึงเธอจะหลอกคนอื่นได้ แต่ ไม่มีทางหลอกเขาได้หรอก!

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ เขายังไม่มีเวลามาเล่นกับเธอ ปล่อยให้ เธอถูกทรมานต่อไปก่อนเถอะ เขาไม่เชื่อ ว่าเธอจะทนความ ทรมานที่เขามอบให้นั้นได้ และสามารถไม่เปิดปาก บอกความ จริงกับเขาอย่างเชื่อฟัง

หนานกงหันเหยสวมแว่นกันแดดสีดำให้เรียบร้อย พร้อมกับ ปิดบังสายตาที่อันตรายถึงชีวิตลง ทำให้จิตใจที่ประหม่าของโล่ ยิ่งส่วยผ่อนคลายไปหนึ่งเปราะ แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะหล่อมาก แต่ ความเย็นชา และความไร้ความปราณีของเขาถูกเผยให้เห็น อย่างไม่ต้องสงสัย ในตอนที่โล่ยิ่งช่วยเ หน้ากับเขา มักจะ เนื้อตัวสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ และหวาดกลัว

โตมาจนถึงป่านนี้แล้ว นอกจากเผชิญหน้ากับพี่เขาหย่วนเธอก็ไม่เคยมีประสบการณ์เข้าสังคมกับผู้ชายคนไหนอีกเลย ความ กลัวทำให้เธออดไม่ได้ที่จะขุดรูแล้วเข้าไปหลบอยู่ในนั้นตลอด ชีวิต

“พวกเราไปกันเถอะ” น้ำเสียงที่เย็นชาของหนานกงหันเหย์ ดัง ขึ้น ไม่มีอุณหภูมิเลยแม้แต่น้อย ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุ โล่ ยิ่งส่วยทำสงครามเย็น เธอก้มหน้าลง ภายใต้การนำของกลุ่ม ผู้ชายชุดด่าเธอพร้อมจะออกเดินทาง

“คุณมันผู้หญิงเลวที่หน้าไม่อาย คุณควรจะไปตายซะ!” ใน ขณะที่โล่ยิ่งสวยกำลังจะหันหลังกลับ ภายใต้แสงแดดที่สาดส่อง สิ่งที่แยงตาก็บินมา กระทบเข้ากับหน้าผากของเธออย่างจัง

ความเจ็บปวดที่รุนแรงเกิดขึ้น จากนั้นของเหลวอุ่นๆ ก็กลิ้งลง มา โล่ยิ่งสวยแตะไปที่แผล สิ่งที่เห็นก็คือมือที่เต็มไปด้วยเลือด

สิ่งที่ดีเธอแตกละเอียด และร่วงลงไปกองอยู่ที่พื้น มันคือแก้วที่ มีหูใบหนึ่ง ส่วนคนที่โยนมันใส่เธอก็ยืนอยู่ไม่ไกล ด้วยสีหน้าที่ เต็มไปด้วยความโกรธ และท่าทางการแสดงออกที่อยากจะฆ่า เธอ

นั้นคือเด็กสาวที่มีอายุใกล้เคียงกับเธอ ผมหยิกๆ ถูกติดไว้ ด้วยกิ๊บจํานวนหนึ่ง ส่วนที่เหลือปล่อยไว้บนไหล่ทั้งสองข้างอย่าง ปกติ การแต่งตัวแบบนี้คุ้นตามาก โล่ยิ่งส่วยนึกถึงหมีสาเอ๋อขึ้น มา ทุกครั้งที่เธอมา มักจะแต่งตัวแบบนี้เสมอ และชุดกระโปรง เจ้าหญิงบนร่างกายของเด็กสาว มันค่อนข้างคล้ายกับของหมีสา เอ๋อ เพียงแต่ว่า อารมณ์ของเธอไม่เหมาะกับการแต่งตัวแบบนี้เลย

“คุณหนูหันเสคุณมาได้อย่างไร?” ผู้ชายชุดดำคนหนึ่งที่ยืน

อยู่ด้านหลังของหนานกงหันเหย่เดินเข้าไปหาเธอ จากปากของ เขา โลยิ่งสวยได้รู้ว่าเธอชื่อ หันเส หันเลว หนานกงหันเสา เธอก็คือน้องสาวของหนานกงหันเห