บทที่ 16 ไม่เป็นไร

โล่ยิ่งส่วยสายเกินไปที่จะได้คิด ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นมา อยากจะ ประคองเธอไว้

ปีก! เสียงหนักๆ ดังขึ้น คนทั้งสองล้มลงไปบนพื้นพร้อมกัน โล่ ยิ่งสวยถูกร่างกายหนักๆ ของคนชราทับไว้ด้านล่าง

“คุณยายคะ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ” โล่ยิ่งสวยไม่สนใจความ เจ็บปวดบนร่างกายตัวเอง รีบพยุงคนชราบนร่างขึ้นมาทันที และ สํารวจดูรอบๆ ร่างกายของเธอ

“อ้าวซีซี” คนชรากุมมือเล็กๆ ของเธอไว้แล้วพูดขึ้น

ดูเหมือน คนชราจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร ใจของโลยิ่งสวย โล่งขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็ดึงมือออกมา แล้ววางไว้บนแขนของ คนชรา แล้วพูดอย่างอ่อนโยน “คุณยายคะซีซีไม่ได้อยู่ที่นี่ อาจ จะอยู่ที่อื่น คุณลองไปหาที่อื่นเถอะ แต่ว่า จะต้องระมัดระวังให้ มากๆ นะคะ อย่าหกล้มอีก

คนชราไม่ขยับร่างไปไหน กลับกัน กลับใช้สายตาจ้องไปบน ใบหน้าของเธอแทน “ซีซีของฉันดีที่สุดเลย รู้จักเป็นห่วงยายด้วย โดนพ่อลงโทษอีกแล้วใช่ไหม? ไม่ต้องกลัวนะ ไม่ต้องกลัว มียาย อยู่ทั้งคน”

ริ้วรอยบนใบหน้าของคนชรา เพราะว่าได้เห็นเธอจึง กระจัดกระจายกลายเป็นดอกเบญจมาศที่สวยงาม บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม โล่ยิ่งสวยนึกถึงคุณยายของตัวเองขึ้นมา อย่างช่วยไม่ได้ เธอเองก็รักพวกเธอสองพี่น้องมากเหมือนกัน อีก ทั้งท่าทางใจดีเหมือนคนชราคนนี้เลย

กระแสน้ำอุ่นไหลเข้าสู่หัวใจ ถ้าเป็นไปได้ เธออยากจะ สวมกอดคนชราคนนี้มากจริงๆ และเรียกเธอด้วยน้ำเสียงที่สนิท สนมว่า “คุณยาย”

“ยังไม่ได้กินอะไรเลยใช่ไหม ยายรู้ว่าคุณพ่อคงจะไม่ได้เอา อะไรให้เธอกิน ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร วิธีเดิม วิธีเดิม รอเดี่ยว นะ…… ทันใดนั้นคนชราก็ยืนขึ้นมา พูดพิมพ์ แล้วเดินจากไป ”

ช่างเป็นคุณยายที่น่ารักจริงๆ! แม้ว่าเธอจะเป็นคนชราที่มี ปัญหาทางจิต แต่โล่ยิ่งสวยก็ชอบคนชราคนนี้เข้าแล้ว สามวันมา นี้ นี่เป็นคนแรกที่มาเยี่ยมเยียน และยังเข้ามาในวิลล่าตระกูล หนานกง ด้วยตัวเอง เป็นคนเดียวที่แสดงรอยยิ้มต่อเธอ

คุณยายไม่ได้หายไปนานเท่าไหร่ ไม่นานก็กลับมาอีกครั้ง ใน มือถือน้ำมาหนึ่งแก้ว และขนมปังชิ้นใหญ่ เธอยิ้มอย่างลึกลับ เหลือบมองออกไปด้านนอก จากนั้นก็เดินมาหาโล่ยิ่งช่วย

“กินสิซีซี ซีซีจะต้องหิวแล้วแน่เลย ยายเอาอะไรมาให้เธอกิน แล้ว เธอไม่พูด ฉันไม่พูด คุณพ่อไม่มีทางรู้แน่นอน!

คุณยายส่งน้ำ และขนมปังไปให้เธอ

โลยิ่งสวยลังเลขึ้นมา เธอไม่รู้ว่าควรจะรับอาหารจากคุณยายมาดีไหม
“ซีซีไม่กิน ซี คงจะโกรธแล้วแน่เลย คุณยายเสียใจ คุณยาย ร้องไห้……” คนชราน้ำตาร่วงลงมาทันที และร้องไห้ขึ้นมา

“คุณยายคะ คุณยาย” ไม่ว่าโลยิ่งส่วยจะร้องเรียกเท่าไหร่ คน ชราก็ร้องไห้คร่ำครวญอยู่อย่างเดียว เธอใช้แขนเสื้อบังดวงตาไว้ แน่นอนว่าโล่ยิ่งสวยไม่สามารถมองเห็นดวงตาคู่นั้นที่แสนจะ ฉลาดแกมโกงของเธอ

“ก็ได้ ฉันจะกิน ฉันจะกิน” ไม่ทนภายใต้ความเสียใจของคน ชรา โล่ยิ่งสวยรับมันมา และเริ่มกิน

“ซีซีเก่ง ซีซีเชื่อฟัง” คนชราเอามือออก และรีบฉีกยิ้มขึ้นมา

“คุณยาย คุณหลอกฉัน!” โล่ยิ่งสวยงอแงขึ้นมา เธอไม่รู้ว่า เพราะอะไร ทำไมถึงได้มีความรู้สึกใกล้ชิดสนิทสนมกับคนชรา คนนี้ที่พบกันแค่ครั้งแรก

“ช่ว–” คนชรายกนิ้วชี้ขึ้นมาไว้ที่กลางริมฝีปาก ทำท่าทาง แสดงให้เงียบ นอกประตู มีคนกำลังส่งเสียง คนชราลุกขึ้นอย่าง ร้อนรน จากนั้นก็ทํารูปปากว่า “แย่แล้ว” และรีบเดินออกไป

“คุณยายคะระวังหน่อย….. ยังไม่ทันได้พูดจบ คนชราก็ถูก

คนเห็นเข้า

“คุณผู้หญิง ทำไมคุณถึงเดินไปทั่วอีกแล้ว ถ้านายน้อยรู้เข้า เดี๋ยวก็มาโทษคนใช้อย่างพวกเราอีก เฮ้อ รีบไปเร็ว นายน้อย ใกล้จะกลับมาแล้ว…….

หลังจากกินอาหาร และน้ำที่คนชราให้มา จิตใจของ โล่ยิ่งสวยก็ดีขึ้นไม่น้อย ไม่เวียนหัวอีกต่อไป เธอหลับตาลงอีกครั้ง และ อธิษฐาน ครั้งนี้ ในขณะที่ช่วยหมีสาเอ๋อและคู่หมั้นของเธอ สวด อ้อนวอน เธอได้เพิ่มคนชราที่เพิ่งเจอกันคนนี้เข้าไปด้วย หวังว่า เธอจะมีความสุขในปีต่อๆ ไป ร่างกายแข็งแรง……..