บทที่ 15 ความสุขครั้งใหม่

ทั้งสง่างามประณีตและเต็มไปด้วยความเบาสบาย ระเบียงทาง เชื่อมและห้องโถงทอดตัวยาวจากทิศเหนือจรดทิศใต้ ห้องนั่ง เล่น ห้องนอนและอื่น ๆ ตกแต่งด้วยหน้าต่างบาน และหน้าต่าง ทรงหกเหลี่ยมที่ยื่นออกไป เมื่อมองดูอย่างใกล้ชิด ก็พบว่ามี เสน่ห์ของสถาปัตยกรรมคลาสสิกแฝงตัวอยู่อีกครั้ง

การผสมผสานระหว่างความเป็นจีนและความเป็นตะวันตก ที่ เข้ากันได้อย่างลงตัว

โล่ยิ่งสวยถูกพาไปยังห้องที่ตั้งอยู่ถัดจากห้องนั่งเล่น สิ่งที่ ปะทะเข้ากับสายตาของเธอคือภาพใบหน้าสีขาวอันงดงามของ เด็กสาวหมีสาเอ๋อที่แขวนอยู่บนกำแพง พร้อมกับโลงศพที่บรรจุ แล้วอย่างดี จัดวางอยู่ท่ามกลางดอกเบญจมาศสีขาวจำนวนมาก ภายในนั้นคงจะเป็นร่างของหมีสาเอ๋อที่กำลังนอนอยู่ มีพวงหรีด สองแถวถูกจัดวางอย่างเรียบร้อยอยู่รอบด้าน

“นี่คือห้องโถงไว้ทุกข์ชั่วคราวที่คุณชายจัดขึ้นเพื่อรำลึกถึงคุณ หมี เขาสั่งกำชับไว้ว่าให้คุณมานอนเฝ้าโลง!” หญิงสาวหน้าตา นิ่งขรึมโยนเสื่อผืนหนึ่งมาให้เธอ ไม่อธิบายอะไรเพิ่มเติมมากนัก และเดินจากไปด้วยใบหน้าที่แสนเย็นชา

โล่ยิ่งส่วยจัดเสื่อผืนนั้นให้เรียบร้อย และลงไปคุกเข่าอย่างยิ่ง สงบ ในความคิดเห็นของเธอ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องเป็นหนึ่งใน หญิงรับใช้ของตระกูลนี้ เธอคนนั้นรู้จักใบหน้าที่เย็นชาของตัวเธอเอง ในฐานะฆาตกรที่คร่าชีวิตว่าที่คุณนายในอนาคตของ พวกเขาอย่างรวดเร็ว มีโอกาสได้รับผลตอบแทนอย่างที่ต้องการ เช่นนี้ ก็ดีมากแค่ไหนแล้วไม่ใช่หรือ

โล่ยิ่งเยวหลับตาลงและสวดอ้อนวอนอย่างแผ่วเบาเพื่อหมีสา เอ๋อ หวังว่าเธอจะสามารถเดินทางไปสู่สรวงสวรรค์ และใช้ชีวิต อย่างมีความสุขบนนั้นได้ เธอยิ่งวาดหวังไว้ว่าคู่หมั้นของหมีสาเ อจะสามารถหลุดพ้นจากความเจ็บปวดนี้ได้โดยเร็วที่สุด และ สามารถพบกับความสุขครั้งใหม่ได้……

สามวัน เธอคุกเข่าอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสามวัน ดูเหมือนว่าเธอจะ ถูกคนอื่นลืมไปแล้วภายในสามวันนั้น ไม่มีใครมาดูเธอ และยิ่ง กว่านั้นคือไม่มีใครคอยส่งข้าวส่งน้ำให้เธอเลย

ริมฝีปากที่เคยแดงระเรื่อกลับแห้งผากในเร็ววัน มันยันเข้าหา กัน และกลายเป็นร่องแตกอันแสนลึก บางบริเวณแตกระแหงเล็ก น้อย และมีคราบเลือดที่แห้งแล้วหลงเหลืออยู่ ใบหน้าซูบตอบ และซีดเผือดราวกับคนตายมากยิ่งขึ้น ความหิวโหยและกระหาย น้ำที่ท่วมท้นเกินไปนั้น ทำให้เธอสูญเสียแรงกายส่วนใหญ่ไป ทั้งหมด ขาทั้งสองข้างที่คุกเข่านั้นซาโดยเร็ว ดูเหมือนเธอจะไม่ เป็นตัวของตัวเองอีกต่อไป

เธอไม่ได้ตำหนิใครเลย เมื่อฆ่าคู่หมั้นของใครสักคนเข้า คน คนนั้นย่อมเลือกใช้วิธีการนี้ในการลงโทษตัวของเธอเอง ทุก อย่างมีเหตุผลรองรับครบถ้วน ซึ่งสามารถเข้าใจได้เป็นอย่างดีถ้าหากเธอต้องจนตายอยู่นี่ ถือว่าเป็นการชีวิตด้วย ชีวิต และจะการติดค้างระหว่างและอีกต่อไป

โลยิ่งสวยรู้สึกวิงเวียนศีรษะอย่าง

หมดสติพับไปได้ทุกเมื่อ เธอยันตัวเองไว้พื้น สาย

ศีรษะ และหวังว่าสามารถกำจัดความหน้ามืดนี้ออกไป

ซีซี ๆ ……..” เสียงหนึ่งดังลอยมาจากที่ดูเหมือนไกล แต่เป็นอย่างและมันชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ทันใดประตูห้องโถงทุกข์ที่เคยสนิทก็ถูกเปิด

หญิงชราคนนั้นอายุได้ ปีเศษ เส้นผมดอกเลาเหล่านั้น ถูกมัดรวบเอาที่ด้านหลังศีรษะ รูปร่างของเธอนั้นท้วมเล็กน้อย และสวมชุดกี่เพ้าชื่อดังราคาแพง แผ่ซ่านกลิ่นอย่างต่อเนื่องออกมา เพียงแต่ว่าตาของเธอนั้นกลับดู ล่องลอยเล็กน้อย และกำลังมองหาบางสิ่งรอบ ๆ ห้องอย่าง เลื่อนลอย

เธอยังคงเรียกนั้นเหมือนหรือว่าเป็น ชื่อของหลายชายไม่ก็หลานสาวเธอกัน เสียงของเธอฟังเป็นทีเดียว และเริ่มค้นหาที่บริเวณด้านหลังประตู หรือตาม มุมของห้องอย่างไม่ละ หนึ่งโล่ยิ่งส่วยสามารถสรุปได้จากการเคลื่อนไหวของเธอ

คุณยายคะ นี่ใครหรอกเธอกล่าวเตือนขึ้นมาความหวัง
“ซีซี ๆ” หญิงชราท่าราวกับว่าเธอฟังไม่ได้ยิน สายตาที่มอง ตรงไปของเธอมองไม่เห็นขาตั้งพวงหรีดที่ยื่นออกมาที่บริเวณ ใต้เท้า ถ้าหากเธอสะดุดเข้า เธอจะต้องล้มอย่างแน่นอน โล่ยิ่ง ส่วยมองเห็นจังหวะฝีเท้าที่สั่นเทิ้มและงก ๆ เงิน ๆ ทำให้เธอรู้ดี ว่าขาของหญิงชราคนนั้นจะต้องไม่ค่อยดีอย่างแน่นอน

“คุณยายคะ ระวังนะคะ….” ขณะที่โล่ยิงสวยกำลังจะเตือน หญิงชราคนนั้นก็ล้มลงกับพื้นในทันที อย่างที่เธอคาดการณ์เอา ไว้ไม่มีผิด