บทที่ 7 ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบและเพียบพร้อม

“โอ้ จริงด้วย พวกเราต้องไปเยี่ยมคุณแม่แล้วล่ะ อ้อ สุขสันต์วัน เกิดนะ” เสื้อผ้าของเธอและยิ่งเยวที่เหมือนกันนั้น เป็นชุดที่แม่ ของเธอซื้อให้เป็นชุดสุดท้ายก่อนที่จะจากไป ภายในนั้นเต็มไป ด้วยความรักทั้งหมดของผู้เป็นแม่คนหนึ่ง

ยิ่งสวยถอดผ้ากันเปื้อนที่สวมอยู่บนตัวออก และทันใดนั้น ก็ ไม่มีใครสามารถแยกแยะทั้งสองคนออกจากกันได้อีก

“เดี๋ยวพี่จะรีบเก็บร้านเร็วหน่อย แล้วพวกเราไปเยี่ยมคุณแม่ จากนั้นก็กลับบ้านไปฉลองความสำเร็จกัน ดีไหม” โล่ยิ่งสวย ถามความคิดเห็นจากน้องสาว

“ดีแน่นอน รวมฉันเข้าไปด้วยได้เลย” เขาหย่วนรู้สึกว่าตัวเอง ถูกทอดทิ้ง จึงรีบกระโดดเข้าไปร่วมวงสนทนาของทั้งสองคน อย่างรวดเร็ว

คิ้วอันงดงามของยิ่งเยว่เลิกขึ้นมาในทันที และผลักเขาหย่วน ออกไป “พ่อคนใจร้อน ฉันจะบอกนายให้นะว่าพี่สาวของฉัน ไม่ใช่คนที่ใครจะมาตามจีบได้ง่าย ๆ หรอกนะ เธอเป็นคนที่ฉัน ทั้งรักและทะนุถนอมเป็นที่สุด ถ้าไม่ใช่ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบและ เพียบพร้อมแล้วละก็ ฉันไม่ยอมยกเธอให้แน่นอน

ยิ่งเยว่ก็เป็นแบบนี้ เธอมักจะพูดจาอย่างตรงไปตรงมาอยู่เสมอ
เขาหย่วนมองไปที่ยิ่งเยวอย่างน่าสงสาร “ถ้ามีน้องสาวแบบนี้ ละก็ ดูเหมือนว่าเส้นทางต่อไปในอนาคตของฉัน จะต้องลำบาก มากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างแน่นอน”

“รู้ก็ดีแล้ว!” ยิ่งเยวยิ้มพลางตอบกลับไป ใบหน้าของยิ่งสวย แดงก๋าขึ้นมาอีกครั้ง

“เอาล่ะ เย็นนี้ฉันเลี้ยงก็แล้วกัน พวกเธอรีบไปเยี่ยมคุณแม่ อย่างสบายใจเถอะ” คำเชื้อเชิญจากเขาหย่วนเอ่ยออกมานั้นได้ รับความเห็นชอบจากพวกเธอทั้งสองคน

“ถ้าอย่างนั้น ฉันไปย้ายปลาก่อนนะ” ยิ่งเยว่กล่าวพลางมองดู ปลาที่เหลืออยู่ไม่มากนักในตู้

“เธอ….ทําเป็นเหรอ” ยิ่งส่วยมองดูน้องสาวอย่างไม่ค่อย วางใจเท่าไหร่ “รถมันเก่ามากแล้วนะ ไม่ปลอดภัยเท่าไหร่

“พี่ไว้ใจฉันเถอะน่า เวลาที่พี่ขับมัน ก็ไม่เห็นเกิดปัญหาอะไรขึ้น เลยนี่นา มันต้องเห็นแก่หน้าฉัน และตั้งใจทำงานให้ดีเข้าไว้ ยิ่ง เยว่กล่าวพลางหยิบกุญแจออกมาจากตัวของพี่สาว พร้อมกับ เขย่ามันไปมา

ขณะที่เธอกำลังหันหลังไปนั้น น้ำตาใส ๆ ก็พรั่งพรูออกมาจาก ใบหน้าของเธอ พี่สาวก็เป็นเช่นนี้แหละ มักจะขอรับเอาความ อันตรายทั้งหมดเอาไว้กับตัวเอง และมอบความสะดวกสบายให้ กับเธออยู่เสมอ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ถ้าหากต้องเผชิญหน้ากับ ภยันตรายแล้วละก็ เธอจะเต็มใจยอมบุกน้ำลุยไฟอย่างไม่เกรง กลัวต่อความยากลำบาก เพื่อพี่สาวของเธอได้หรือไม่
“ช่างเป็นคู่พี่น้องที่มีแต่ความจริงใจให้กันเสียจริง” เขาหย่วน กล่าวอย่างอิจฉาพลางเล่นกับปลาที่อยู่ในน้ำ เขาเต็มใจอย่าง มากที่จะเป็นแม้กระทั่งปลาที่อยู่ในมือของยิ่งสวย ถึงแม้ว่าเขาจะ ต้องถูกเธอกุดหัว แต่อย่างน้อยก็ยังได้รับรู้ถึงการลูบไล้อันแผ่ว เบาของเธอ

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังตกอยู่ในความเงียบ รถยนต์โรลส์ รอย เคลื่อนตัวมาจอดที่หน้าประตูทางเข้าของตลาด และดึงดูด ความสนใจของทุกคนในบริเวณนั้น

ไม่น่าแปลกใจที่กลุ่มลูกค้าหลักของตลาดแห่งนี้ คือกลุ่มคนที่ มีรายได้น้อยถึงปานกลาง ภายในรถยนต์ที่ดูน่าตื่นตาตื่นใจคันนี้ จะต้องมีคนใหญ่คนโตนั่งอยู่อย่างแน่นอน

“คุณหญิงคนนั้นมาซื้อปลาอีกแล้วล่ะ” คนที่คุ้นชินกับรถยนต์ คันนั้นกล่าว

หลังจากนั้นไม่นาน มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินลงมาจากรถยนต์ ผมหยิกหยอยของเธอถูกรวบขึ้นไว้อย่างหลวม ๆ และใช้กิ๊บติด ผมรวบเอาไว้อยู่ที่ด้านหลังศีรษะ ผมบริเวณอื่น ๆ ถูกปล่อยทิ้งตัว เอาไว้ข้างใบหน้าทั้งสองข้างตามธรรมชาติ ใบหน้าเรียวเล็ก งดงามบอบบางจับใจผู้คน และแผ่ซ่านกลิ่นอายของคนชนชั้นสูง

เธอสวมชุดกระโปรงสีขาวยาวถึงเข่าราวกับเจ้าหญิง ดูสง่า งามและน่าทะนุถนอมเป็นอย่างมาก

เธอเดินข้ามทางระบายน้ำเสียอย่างระมัดระวัง เหยียบลงไป บนรองเท้าแตะสีขาวที่มีส้นสูงเล็กน้อย และเดินตรงไปที่แผงร้านขายปลาของโลยิ่งสวยในทันที

“สวัสดีค่ะ” โลยิ่งส่วยรู้จักเธอดี เธอมาซื้อปลาที่ร้านแห่งนี้ หลายครั้งแล้ว นับว่าเป็นลูกค้าประจำของทางร้าน ทุกครั้งที่เธอ มาที่นี่ นอกจากปลาแล้ว เธอจะไม่ซื้อสิ่งของอื่นใดอีก

“ยังมีปลาตะเพียนไหมคะ” เด็กสาวถามอย่างแผ่วเบา น้ำ เสียงของเธอหวานละมุน และสุภาพเป็นอย่างมาก

“มีค่ะ” ยิ่งสวยเลือกปลาตะเพียนสองตัวที่ดีที่สุดอย่าง และใส่พวกมันลงไปในถุง เด็กสาวคนนี้มาซื้อปลา สดที่ร้านแห่งนี้ทุกครั้งเสมอ

“คุณชื่ออะไรเหรอคะ” เด็กสาวมองดูการเคลื่อนไหวของเธอ อย่างชื่นชม และรีบเอ่ยปากถามอย่างทันที

เธอมาซื้อปลาที่ร้านนี้หลายต่อหลายครั้งแล้ว แต่นี่เป็นครั้ง

แรกที่ได้มีโอกาสพูดคุยกับเธอ

“เอ่อ…. โล่ยิ่งสวยค่ะ” หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอถึงจะเอ่ย ปากตอบกลับไป