บทที่ 1 มีไว้เพื่อหนานกงหันเหย

ค่ำคืนอันมืดมิด รอบกายเป็นสีดำสนิทจนไม่เห็นมือที่เหยียดยึด ออกไป ท้องฟ้าอนธการที่ราวกับความลับสีดำทมิฬ และโลกได้ ผสานตัวรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียว มันกำลังปกปิดการค้าขายทาง ธุรกิจที่ไม่มีใครล่วงรู้ ซึ่งเกิดขึ้นในแต่ละหัวมุมถนนของเมืองนี้

ในบ้านหลังหนึ่ง แสงไฟสลัวสีเหลืองกะพริบรวยรินเผยให้เห็น ถึงกลิ่นอายแห่งความคลุมเครือ บนเตียงนอนที่เต็มไปด้วย เครื่องนอนอันแสนยุ่งเหยิง ปรากฏภาพของชายหญิงคู่หนึ่งผู้รู้ แน่ชัดถึงผิดชอบชั่วดี กำลังแอบอิงซ้อนกายกันอย่างฉาบฉวย

ทันใดนั้น เสียงคลิกดังขึ้น ภายในห้องสว่างจ้าขึ้นมาโดยทันที เมื่อแสงสว่างสาดส่องไปทั่วห้อง ผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ที่หน้า ประตู มองดูชายหญิงคู่นั้นที่อยู่บนเตียงด้วยความรังเกียจ และ ขมวดคิ้วที่สวยงามของเธอขึ้นมา

ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้รู้สึกอาย แต่กลับเดินเข้ามาอย่างสุภาพ เรียบร้อย นั่งลงบนเก้าอี้ไม้ตัวเก่าที่ตั้งอยู่ค่อนข้างไกลจากเตียง นอน นิ้วมืออันเรียวเล็กกำลังพัดไปมาที่ปลายจมูก และยกขาอัน เรียวยาวของเธอขึ้นมาไขว่ห้าง

เธอมีรูปร่างที่แสนงดงาม ความสูงมากกว่า 170 ซม. พร้อม ด้วยสัดส่วนสามส่วน (ความโค้งเว้าของหน้าอก เอว และ สะโพก) อยู่ที่ 38-24-36 และเมื่อรวมเข้ากับใบหน้าอันแสน ละเอียดอ่อน เธอคือคนรักในอุดมคติที่นั่งอยู่กลางใจของบรรดาผู้ชายมากมายนับไม่ถ้วน

เธอสวมกระโปรงสั้นชุดใหม่ล่าสุดของ CHANEL สวมรองเท้า แตะส้นสูงรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นอันแสนประณีตของ ALCAZAR สร้อย คอเพชรของ CARTIER ที่ไม่มีวางจำหน่ายที่ไหนแล้วห้อยอยู่ เหนือหน้าอก และคล้องกระเป๋าแฟชั่นขนาดเล็กของ LV เอาไว้ที่ ข้อมือ แม้กระทั่งเครื่องประดับผมเรียบง่ายที่ปกคลุมเส้นผมบน ศีรษะของเธอนั้น ล้วนแต่เป็นของ ALEXANDER ซึ่งหาซื้อได้ใน ราคามากกว่า 1,000 หยวนขึ้นไป

ความหรูหราที่ท่วมท้นออกมาจากร่างกายของเธอนั้น เห็นได้ ชัดว่าไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงตามผับบาร์จะสามารถเป็นเจ้าของได้ และ ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่ที่เธอจะเป็นส่วนหนึ่งของบ้านในลักษณะเช่น นี้ นั่งอยู่ในห้องที่แสนเล็กแคบ ซึ่งดูไม่สอดคล้องเหมาะสมกัน เลยแม้แต่น้อย

ปลายเล็บที่ฝังคริสตัล และมืออันเรียวแหลมของเธอหยุดการ พัดเอาไว้ เธอไปที่ด้านนอกของประตูอย่างไร้ความอดทน พร้อมกับพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า “เธอออกไปได้แล้ว”

หญิงสาวที่อยู่บนเตียงพลิกตัวและลุกจากเตียงอย่างเชื่อฟัง เผชิญหน้าอย่างไร้ความลังเล พร้อมกับสวมเสื้อผ้าที่ดูราคาถูก และชวนเปิดเผย ฝ่ายที่ชนะส่งเสียงฮึดฮัดอันเยือกเย็นออกมา เพื่อเยาะเย้ยดูแคลนอีกฝ่ายหนึ่ง

“ผม….ยังเล่นไม่เต็มอิ่มเลยนะ” ชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงร้อง ออกมาอย่างไม่พอใจ ขณะที่กำลังมองดูหญิงบาร์รีบร้อนออกไปอย่างทันทีทันใด

“พอได้แล้ว!” หญิงสาวตะโกนออกมาด้วยไม่พอใจอย่างแผ่ว เบา ความโกรธจัดทอดทนเก็บเอาไว้เป็นเวลานานก็ระเบิดออก มาในที่สุด ชายหนุ่มลุกขึ้นมานั่งบนเตียง เผยให้เห็นลักษณะ ท่าทางเอ้อระเหยลอยชาย ที่พบเห็นได้แต่ในพวกนักเลง อันธพาลเท่านั้น พร้อมกับเอนกายพิงหัวเตียงอย่างเกียจคร้าน

“ผ่านไปตั้งสามชั่วโมงแล้ว คุณเป็นม้าพ่อพันธุ์หรือไง” หญิง สาวเหน็บแนมชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงอย่างรุนแรง เธอลุกขึ้นยืน และเดินไปเปิดหน้าต่างที่ปิดอย่างสนิทเอาไว้เมื่อสักครู่นี้

“อย่าลืมเสียล่ะ ว่าใครทำให้คุณมีชีวิตที่ดีเช่นนี้ได้” เมื่อหญิง สาวหันหลังกลับมา ก็จ้องเขม็งไปที่ชายหนุ่มบนเตียงอย่างโหด เหี้ยม

“แน่นอนว่าเป็นคุณ” ชายหนุ่มเบ้ปากและพูดอย่างสมเหตุสม ผล ต่อมาจึงเบ้ปากอีกครั้ง พร้อมกับเผยความดูถูกเหยียดหยาม ออกมาให้เห็น “ผมเองก็ได้จัดการเรื่องราวต่าง ๆ จำนวนมากให้ กับคุณไม่ใช่หรือครับ ทั้งผู้หญิงและเงินที่คุณส่งมาให้ผมไม่มี อะไรสูญเปล่าเลยสักนิด”

“ไม่สูญเปล่าอย่างนั้นหรือ” เสียงของหญิงสาวแข็งขึ้นมาทันที เธอมองชายหนุ่มคนนั้นราวกับกำลังมองสัตว์ประหลาด คุณไม่ ได้ยินข่าวบ้างหรือไง หนานกงหันเหยกำลังจะแต่งงานแล้ว! ผู้ หญิงที่คุณส่งไป นอกจากจะไม่ช่วยให้ฉันประสบความสำเร็จ ยัง จะแย่งตำแหน่งของฉันไปครองเสียอีกด้วย แบบนี้จะอธิบายว่าอย่างไร!”

เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวค่อนข้างตื่นเต้นพอสมควร มือสีขาว ละเอียดแยกจากกันกลางอากาศอย่างหนักหน่วง และตกลงที่ ข้างลำตัว กระเป๋าอันแสนประณีตที่คล้องอยู่ตรงข้อศอกเองก็ กวัดแกว่งไปมาหลายครั้ง สอดคล้องไปกับความโกรธจัดที่ปะทุ ขึ้นมาของเธอ

“มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ” ชายหนุ่มนั่งตัวตรง

“แน่นอน งานแต่งงานของพวกเขาจะถูกจัดขึ้นอย่าง เงียบเชียบที่สุด กล่าวคือจะไม่มีการประกาศออกสื่อ ยิ่งไปกว่า นั้นคือจะไม่มีการจัดพิธีแต่งงานอย่างยิ่งใหญ่ขึ้นด้วย คุณลองคิด ดูสิ ก็คุณเป็นคนเลือกผู้หญิงดี ๆ คนนั้นนี่ ถ้าเกิดฉันไม่ได้ไปรู้ ข่าวนี้จากเพื่อนที่ทำชุดแต่งงานเข้าละก็ ถึงพวกเขาจะแต่งงาน กันแล้วฉันก็ยังไม่รู้เลย!”

เมื่อหญิงสาวพูดจบ ก็เดินวนไปมาอยู่หลายรอบภายในห้อง ขนาดเล็กแคบนั้น เมื่อเธอหันหลังกลับมา ก็เผยให้เห็นถึงความ แน่วแน่และความชั่วร้ายปรากฏอยู่บนใบหน้า

“คุณฟังฉันให้ดีนะ ฉันต้องการให้ผู้หญิงคนนั้น หายไป เดี๋ยวนี้!” เธอกัดฟันแน่น เมื่อพ่นคำพูดเหล่านี้ออกมา ทั่วทั้ง สรรพางค์กายล้วนแต่เต็มไปด้วยความอาฆาตร้าย

เธอควักเงินฟอนหนึ่งออกมาจากกระเป๋า และปาใส่หน้าชาย คนนั้นอย่างรุนแรง “จำไว้นะ คุณไม่เคยรู้จักฉันมาก่อน ฉันเองก็ ไม่เคยพบกับคุณ คุณต้องจัดการเรื่องนี้ให้สะอาดเรียบร้อย ห้ามให้เหลือเบาะแสร่องรอยอะไรทั้งนั้น และยิ่งห้ามให้ใครรู้เด็ดขาด ว่าคุณเป็นคนทํา”

ชายคนนั้นหยิบเงินเหล่านั้นขึ้นมาอย่างมีความสุข และนับเงิน ต่อหน้าหญิงสาวคนนั้น เมื่อนับเสร็จแล้ว จึงเผยให้เห็นรอยยิ้ม แห่งความพึงพอใจ “คุณตรงไปตรงมาอย่างที่คิดไว้วางใจเสีย เถอะ ผมไม่ได้เพิ่งมาเป็นนักเลงคุมแถวนี้แค่วันสองวันเท่านั้น พี่ น้องที่คอยรับใช้ผมก็ไม่ได้เพิ่งทำเรื่องแบบนี้แค่ครั้งหรือสองครั้ง เท่านั้น สามารถหาแพะมารับบาปได้สำเร็จอย่างแน่นอน โดยที่ ทั้งผมและคุณไม่จําเป็นต้องลงแรงเลยด้วยซ้ำ คุณคอยรอฟัง ข่าวดีจากผมก็แล้วกัน”

“แต่ว่านะ….. เมื่อหัวข้อสนทนาเปลี่ยนไป ชายหนุ่มจึงลุกจาก เตียงด้วยสภาพเปลือยเปล่าในทันที และเดินไปที่ตรงหน้าของ หญิงสาว เมื่อเขาผู้สูงเพียง 160 ซม. ยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาว แล้ว ราวกับลิงตัวหนึ่งที่คอยสร้างความตลกขบขันให้กับผู้คน ตามคณะละครสัตว์ เพียงมองแค่ปราดเดียว ก็เห็นได้ถึงความ แตกต่างระหว่างอัตลักษณ์ของทั้งสองคนอย่างชัดเจน

สายตาลามกของชายหนุ่มจ้องมองไปที่หน้าอกของหญิงสาว โดยตรง มือทั้งสองข้างถูไปมาอย่างอยู่ไม่สุข เจตนาของเขา ปรากฏให้เห็นอย่างไม่อาจชัดเจนไปได้มากกว่านี้

“หงเหล่าเล่ว คุณฟังฉันให้ดีนะ หญิงสูงศักดิ์อย่างฉันไม่ใช่ สาวตามผับบาร์ที่คุณจะมาทำก้อร่อก้อติกด้วยได้ เลิกคิดที่จะ แตะต้องตัวฉันได้แล้ว! ไปไกล ๆ !” เมื่อหญิงสาวเข้าใจถึงเจตนา ที่แจ่มชัด จึงตบเข้าให้ที่ใบหน้าอันไร้มารยาทของชายหนุ่ม โดยทันที นิ้วเรียวยาวพุ่งตรงเข้าไปประทับที่จมูกของชายหนุ่ม

“โอ๊ย ใครจะไม่รู้กันเล่าว่าร่างกายของคุณมีไว้เพื่อหนานกง หันเหย่” ชายหนุ่มลูบไล้บริเวณที่เพิ่งถูกหญิงสาวตบเข้าให้ และ ถอยหลังกลับไป

“รู้ก็ดีแล้ว!” หญิงสาวหยิบกระเป๋าใบเล็กขึ้นมา และหมุนตัว หายไปทางด้านหลังของประตู

ตลาดรวมหยางกวน คือสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งกลุ่มผู้มีรายได้ น้อยถึงปานกลางต้องไปจับจ่ายหาซื้ออาหารในทุกวัน ที่นี่มี อาหารนานาชนิดให้เลือกสรรครบครัน และยิ่งกว่าไปนั้นคือยังมี ราคาถูก เป็นที่โปรดปรานของผู้เช่าพักอาศัยในบ้านใกล้เรือน เคียงเป็นอย่างมาก

ปกติแล้ว ตอนเช้าคือช่วงเวลาที่มีการซื้อขายกันสูงที่สุด แผง ร้านค้าทุกแผงล้วนแต่มีแถวสั้น ๆ เกิดขึ้นอยู่บริเวณด้านหน้าทั้ง สิ้น มีผู้คนเดินกันขวักไขว่ไปมา ในไม่ช้า บรรดาแม่บ้านต่างถือ สินค้ากลับบ้านไปอย่างเต็มไม้เต็มมือ

ณ บริเวณด้านหน้าแผงร้านค้าปลาซึ่งตั้งอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ถึงแม้ว่า จะผ่านช่วงเวลาการค้าขายสูงที่สุดไปแล้ว แต่กลับยังคงมีคนต่อ แถวยาวเหมือนเช่นเดิม ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ที่กำลังต่อแถวอยู่นั้น กำลังหลักกลับไม่ใช่แม่บ้าน แต่เป็นผู้ชายเสียเป็นส่วนใหญ่

“แม่หญิงขายปลา ผมของปลาเฉาหนึ่งตัวครับ” ผู้ชายคนหนึ่ง มองดูใบหน้าของเจ้าของแผงร้านค้า พลางพูดและชี้ไปที่ตู้ปลาซึ่งเต็มไปด้วยปลาจํานวนมาก

“แม่หญิงขายปลาหรือ

เจ้าของแผงร้านค้าเป็นเด็กผู้หญิงที่มีอายุเพียง 17-19 ปี เท่านั้น ใบหน้ารูปไข่ห่านของเธอมักปรากฏให้เห็นรอยยิ้มเล็ก น้อยที่แสนเบาบางอยู่เสมอ ผิวสีขาวราวกับหิมะของเธอยังคง เป็นเช่นเดิม แม้จะทำงานอย่างหนักมาเป็นเวลาหลายปี ดวงตาคู่ โตที่มีน้ำมีนวลประดับฝังอยู่บนใบหน้า ราวกับดวงดาวที่ส่อง สว่างเป็นประกายอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าอันมืดมิด และยิ่งคล้ายกับ อัญมณีสีดำสดใสที่มีอยู่เพียงสองเม็ดบนโลกใบนี้

ขนตาที่ยาวงอนเป็นธรรมชาติ ขยับไปมาอย่างรัวเร็ว เมื่อครั้น หัวเราะ ขนตาราวกับจะปกคลุมดวงตาอยู่เสมอ ทำให้ผู้คนรับรู้ ได้ถึงความงดงามที่สามารถล่มบ้านล่มเมืองได้