บทที่ 16 มาทําการซื้อขาย

รถม้านั้นหยุดลง ล่อก็เปิดม่านออกมาอย่างสบายๆ เชิดหน้า ขึ้นแล้วก็มองฝูงชง

“มีเรื่องอะไร?

พวกคุณชายมองที่ใบหน้าที่ขี้ริ้วขี้เหร่ของซูล่อ ความรู้สึก คลื่นไส้ก็พุ่งขึ้นมาจากฝ่าเท้า แถมยังมีคนเสแสร้งทำเป็นอาเจียน

“ตายแล้ว นี่คือพระชายาองค์ชายเจ็ดที่แย่งน้องสาวแต่งงาน สินะ ข้าว่านะ ใบหน้าอย่างเจ้านี่ควรอยู่แต่ในจวนองค์ชายเจ็ด แหละดีแล้ว อย่าออกมาทำให้คนอื่นหวาดกลัวเลย

ล่อกอดอก เหลือบมองไปที่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ตรงมุมที่ตัว สั่นเพราะคุณชายเหล่านี้ แล้วก็พลางหรี่ตาลง

“ที่แท้พวกคุณชายจากตระกูลที่ร่ำรวยก็เที่ยวทำสุ่มสี่สุ่มห้า ตามอำเภอใจแบบนี้ ดูท่าทางแล้วการสั่งสอนของต้นตระกูลก็แค่ อย่างนี้สินะ”

โดนคนลอบกัดแบบนี้ ใครจะได้ทนได้?

คุณชายชายที่เป็นคนนำในบรรดาพวกเขานั้นก็ก้าวขึ้นมาด้าน หน้าแล้วก็พูดอย่างเย็นชาว่า

“เกี่ยวอะไรกับเจ้า กลับไปสั่งสอนไอ้โง่ของเจ้าแถอะ อย่าให้ เขาไปแย่งอาหารขอทานอีก ไม่รู้จักอายเลยจริงๆ น้ำข้าวก็กินน่ารังเกียจหรือไม่เนี่ย

พอได้ยินว่าพวกเขาด่าเซียวซูไป รอยยิ้มบนใบหน้าของซูล่อ หยุดนิ่ง แล้วก็ลงจากรถม้ามาทันที พวกคุณชายเห็นท่าทางที่หล่อนกำลังจะเข้ามาใกล้คนเอง

จิตใต้สำนึกก็สั่งให้ถอยหลัง หลังจากนั้นก็ตระหนักได้ว่าทำไม

ผู้ชายอย่างพวกเขาถึงต้องกลัวผู้หญิงคนหนึ่ง ก็เลยยืดตัวขึ้น

แล้วก็พลางก้มหน้าจ้องหล่อน

“ทำไม? ไม่ยอมรับเหรอ? ”

ซูล่อมองวิเคราะห์ร่างผอมๆ ของคุณชายชาย แล้วก็แกล้งทำ เป็นถอนหายใจ

“จี้ๆๆ น่าเสียดายจริงๆ

ใบหน้าของคุณชายชายดูไม่เข้าใจ

น่าเสียดายอะไร? ”

“แต่ข้าว่านะ คุณชายเจ้าก็ดูไม่ได้ถือว่าแย่ รูปร่างก็กำลังพอดี แต่แค่เสียดาย แต่ว่าใต้ตาทั้งสองก็ดำคล้ำ คิ้วดกดำ แววตา ไม่สดใส แค่มองเพียงแว๊บเดียวก็รู้แล้วว่ามั่วโลกีย์มากเกินไป เกรงว่าครึ่งหลังของชีวิต จะเหี่ยวห้อยหมดนะ

พอซูล่อพูดจบ แล้วก็จงใจมองเข้าไปที่เป้ากางเกงของเขา สายตาของหล่อนแปลกมาก

ณ สถานที่นี้ตอนแรกก็อยู่ในความเงียบ หลังจากนั้นก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นมาทันที

คุณชายชายถูกหล่อนแหย่เรื่องส่วนตัวของตนเอง ก็หน้าแดง ขึ้นมาทันที

“เจ้าพูดบ้าอะไรกัน ร่างกายข้าแข็งแรงดีมาก! ”

ซูล่อพยักหน้าให้กับเขา “ดี แข็งแรงดีก็ดีแล้ว ยาชูกำลังถูกส่ง เข้าท้องไปทุกวันทุกวัน จะไม่ดีได้อย่างไรกัน? แต่ว่าจะบำรุงไป ด้วยแล้วก็ระบายออกไปด้วย หยินหยางไม่สมดุลกัน มันยิ่งจะ ทำร้ายร่างกายมากขึ้นเท่านั้น

คุณชายชายอึ้งไป ความรังเกียจบนใบหน้าของเขาก็ถูกแทนที่ ด้วยความตกใจทันที

หล่อนๆๆ! หล่อนรู้ได้อย่างไรว่าเขาดื่มยาชูกำลังทุกวัน เรื่องนี้ นอกจากคนในครอบครัวเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้อีก!

ซูล่อเดินอ้อมผ่านเขาไป “พอดีเลย ข้ามีสูตรยาที่สามารถ

รักษาร่างกายของเจ้าได้ อยากรู้ไหม? ”

คุณชายชายกัดริมฝีปากของตนเองแน่น และขยับเข้าไปใกล้

หล่อน

“ลองพูดมาดูก่อนสิ

ซูล่อยื่นมือออกไป แล้วก็ยิ้มจนตาหยี

“หมายความว่าอย่างไร คุณชายชายขมวดคิ้วแน่น ซูล่อมีสีหน้าเหมือนกำลังมองคนโง่เขลา
“เงินไง ข้าไม่ทำการค้าที่เสียเงินหรอกนะ”

“เจ้าเนี่ยนะ? แค่บอกสูตรยายังต้องการเงิน ข้าไม่ต้องการ

แล้ว! ” ซูล่อยักไหล่อย่างไม่สนใจ อย่างนั้นก็ได้ ถ้ายังงั้นเจ้าก็ไป พูดจาแทะโลมสาวชาวบ้านต่อไปเถอะ แล้วก็พากลับบ้าน ออก มาข้างนอกครั้งหน้าก็มาเสพสุขกับคนที่สิบเจ็บ สิบแปด จะดูซิว่า

เจ้าจะมีชีวิตอยู่ถึงปีหน้าไหม

พอพูดจบ ซูล่อก็หันหลังเตรียมจะเดินออกไป มีความหมายว่า พวกเรารอดูกันว่าใครถูก

คุณชายชายมองดูคุณชายคนอื่นๆ ที่มีท่าทางเหมือนอยากจะ ยิ้มแต่ไม่ยิ้ม แล้วก็นึกถึงร่างกายของตนเอง เขาดื่มยาบำรุงไป เยอะมากเพื่อร่างกายนี้ แต่มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร บวกกับ ตนเองไม่สามารถควบคุมได้ ต้องการมาหาผู้หญิงในทุกวัน

ถ้าเกิดว่ามันเป็นเหมือนที่ผู้หญิงขี้เหร่คนนี้พูดจริงๆ เขาก็ไม่ อยากจะตายเร็วขนาดนี้

“พระชายาองค์ชายเจ็ด รอก่อน! “