บทที่13 ความลับของซูปั้นเซี่ย

ล่อยกมือขึ้นลูบหน้าผากของเซียวซูไป เพราะว่าความสูงไม่ ถึง ก็เลยต้องเขย่งเท้า

“ตัวก็ไม่ได้ร้อนนิ ทำไมถึงได้พูดจาเรื่อยเปื่อย ถ้าเกิดว่าเจอ กันครั้งแรกแล้วชอบเลย ถ้ายังงั้นคนที่ข้าซูล่อชอบนั้น ก็คงต่อ แถมตั้งแต่เขตใต้เมืองไปถึงจนเขตเหนือเมืองเลย

เซียวซูไปไม่ฟัง ยังคงมุ่ยปากเหมือนดั่งเก่า “ข้าไม่สนใจ เจ้า คือชายาของข้า พ่อบ้านบอกว่าเมื่อเข้าพิธีอภิเษกสมรสแล้วจะไม่ สามารถเปลี่ยนแปลงได้ เจ้าห้ามไปชอบคนอื่น ห้าม ห้าม! ”

นี่เป็นครั้งแรกที่ซูล่อเจอเซียวซูไปสร้างความขัดแย้งกับตนเอง แบบนี้ หล่อนถอนหายใจออกมา แล้วก็ปลอบโยนเขาว่า

“เอาเถอะๆ จะเชื่อฟังเจ้าทั้งหมดนั่นแหละ ห้ามก็ได้ พอใจรึยัง

พวกเรากลับไปได้แล้วใช่ไหม”

พอกลับมาที่จวนองค์ชายเจ็ด อารมณ์ขุ่นเคืองของเซียวซูไปก็ ยังคงไม่หายไป แล้วก็ใช้อารมณ์เด็กๆ ในการขังตนเองไว้ใน ห้อง

“ข้าอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ ! ”

ซูล่อปิดประตูไม่ต้อนรับแขก ค่อนข้างจะไม่มีทางเลี่ยง ได้แต่ สั่งให้พ่อบ้านหลี่เตรียมอาหารเย็นไว้ให้เซียวซูไปด้วย หลังจาก นั้นตนเองก็ไปจัดการ “สินสอดทองหมั้น”ที่วันนี้เอากลับมาจากจวนเจ้าพระยาหวู่อัน

ได้มีการให้พ่อบ้านหมี่ได้รับไว้ล่วงหน้าก่อนแล้ว ในสินสอด ทองหมั้นนั้นของชิ้นเล็กชิ้นใหญ่รวมกันก็แสนกว่าตำลึง บวกกับ ที่ดินร้านค้าในเมืองหลวง ก็ถือว่าไม่ใช่เงินก้อนเล็กๆ เลย

ซูล่อรู้สึกว่าการได้เงินก้อนนี้มานั้นไม่ง่ายเลย จะใช้มั่วชั่วไม่ได้ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการซื้อข้ารับใช้ในจวน

“พ่อบ้าน ที่เมืองหลวงแห่งนี้มีที่ไหนสามารถซื้อตัวข้ารับใช้ที่ น่าเชื่อถือได้บ้างหรือไม่? ”

พ่อบ้านหลี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง “อยู่ที่เขตใต้เมืองน่ะขอรับ มีอยู่คน หนึ่งที่ชื่อว่าร้านหอลิ้นหนานทำธุรกิจเกี่ยวกับสิ่งนี้อยู่ แต่ว่าที่นั่น มันมีทั้งคนดีละคนเลวปะปนกัน แถมยังติดกับบ่อนที่พวก อันธพาลชอบมารวมตัวกันอีก พระชายาไปที่นั่นข้าว่าน่าจะไม่ ค่อยดีเท่าไหร่นัก ให้ทาสเป็นคนทำเรื่องนี้เองเถอะขอรับ”

ซูล่อส่ายหน้า ท่าทางดูแน่วแน่เป็นอย่างมาก

“ไม่ ข้าจะไปด้วยตัวของข้าเอง

พ่อบ้านหลียังคงอยากพูดโน้มน้าวอยู่ แต่ว่าในเมื่อซูล่อยืนยัน ดังนี้ สุดท้ายก็จำเป็นต้องจำยอม

แต่ว่าเรื่องที่ต้องไปหาซื้อตัวทาสนั้นยังไม่รีบร้อนเท่าไหร่นัก เพราะว่าคืนนี้ซูล่อยังมีเรื่องที่สำคัญกว่านั้นให้ทำ

ช่วงหัวค่ำ ซูล่อจัดการเรื่องหยุมหยิมในจวน พอกลับมาที่ห้อง แสงเทียนระยิบระยับอยู่ในห้องเวลานี้ เผยให้เห็นความสงบและมีความสุขของผู้ชายที่นอนตะแคงอยู่

ความจริงแล้ว หน้าตาของเซียวไปนั้นหล่อเหลามาก โดย

เฉพาะดวงตาคู่นั้น มันดูเรียวยาวและแคบราวกับนกฟินิกซ์ แถม

ยังดูเหมือนมีดวงดาวที่สว่างไสวซ่อนอยู่ ราวกับว่ากำลังฝันถึงอะไรที่รสชาติโอชะอยู่ เซียวซูไปจับปาก ของตนเอง แล้วก็มีน้ำลายไหลออกมา “อร่อย……

ล่อเผลอหลุดหัวเราะออกมา หยิบผ้าห่มด้านข้างมาห่มให้กับ เขา หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปหลังม่านกัน ตอนที่เดินออกมาอีก ครั้งนั้น ร่างกายของหล่อนก็ได้สวมใส่ชุดพรางตัวในเวลากลาง คืน

หล่อนมาหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะ เป่าเทียนให้ดับ หลังจากนั้นก็ปิด ประตูห้องเบาๆ

ซูล่อเงยหน้าขึ้นมา มองดูดวงดาวที่สว่างไสวใต้เวหา

ความเด็ดเดี่ยวและความเย็นชาไหลผ่านดวงตาของหล่อน

ย้อนกลับไปนึกถึงตอนก่อนหน้านี้ที่ได้พบกับข้ารับใช้ที่แอบ วางยาโดยบังเอิญที่จวนเจ้าพระยาหวู่อัน ล่อก็ยิ่งรู้สึกไม่ค่อย สบายใจเท่าไหร่ หล่อน จำเป็นต้องไปตรวจสอบที่จวนเจ้าพระยา หวู่อันด้วยตนเองให้ได้

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ร่างหนึ่งก็ได้กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ด้าน นอกของจวนเจ้าพระยาหวอัน

ซูล่อปกคลุมตนเองด้วยผ้าสีดำ ดวงตาที่เยือกเย็นนั้นหลงสํารวจสถานการณ์ของผนังพื้นที่หลังบ้านของจวนเจ้าพระยาห อัน

รอทีมลาดตระเวนเดินออกไปจากตรงนั้น หล่อนมองหาโอกาส เหมาะเจาะ และกระโดดลงจากกำแพง

ล่อถอนหายใจยาว หล่อนแอบคิดว่าร่างของบุตรหลวงช่าง อ่อนแอจริงๆ แค่ข้ามกำแพงหน่อยก็รู้สึกเหนื่อยจนไม่ไหวแล้ว หลังจากวันนี้ไปต้องบำรุงรักษาให้ดีหน่อย แล้วก็ใบหน้าที่ขี้ริ้ว ขี้เหร่นี่อีก มีเวลาต้องจัดการมันบ้างแล้ว

และแล้วก็มาถึงลานบ้านของฮูหยินเล็กจ้าวอย่างคุ้นเคย ล่อ พุ่งตัวไปที่มุมของกำแพง ผ่านหน้าต่าง สังเกตความเคลื่อนไหว ภายใน

ฮูหยินเล็กจ้าวพึ่งจะถูกยายหลินประคองเดินเข้ามา หลังจาก นั่งลงแล้วประโยคแรกที่พูดออกมานั้น ทำให้ซูล่อตื่นตกใจเป็น อย่างมาก

“สุขภาพของคุณหนูรองเป็นอย่างไรบ้าง ได้ส่งยาบำรุงครรภ์ ไปตรงเวลารึเปล่า?”

ที่จริง ที่ซูปั้นเซี่ยซูพยายามอย่างหนักที่จะได้แต่งงานกับองค์ ชายรัชทายาท นั่นก็เพราะว่าหล่อนตั้งท้องนั่นเอง! คิดดูแล้ว เด็ก คนนี้น่าจะเป็นลูกขององค์ชายรัชทายาทสินะ

ซูล่อคิดแบบนั้น ได้ว่าพอได้ยินเสียงฮูหยินเล็กจ้าวดังขึ้นมาอีก ครั้งหนึ่ง คำพูดดูระมัดระวังเล็กน้อย
“ใช่สิ ทางนั้นได้จัดเตรียมหมอไว้ดูแลพร้อมแล้วใช่ไหม? ”

ยายหลินตอบด้วยเสียงแผ่วเบา

“จัดเตรียมไว้เรียบร้อยทั้งหมดแล้วเจ้าค่ะ ฮูหยินเล็กวางใจ เถอะค่ะ คุณหนูรองตั้งครรภ์ได้หนึ่งเดือนแล้วเจ้าค่ะ”

ฮูหยินเล็กจ้าวยิ้มเยาะ “องค์ชายรัชทายาทจัดให้นางข้าหลวง มา ก็เพื่อที่จะต้องการรู้ให้แน่ชัดถึงเวลาในการตั้งครรภ์ของเด็ก พวกเราต้องระวังหน่อยนะ ต้องไม่ให้คนอื่นพบเบาะแส เด็กคนนี้ จำเป็นต้องเป็นลูกขององค์ชายรัชทายาทเท่านั้น! ”

ความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาของซูล่อ หลังจากนั้นก็ มีการหัวเราะเยาะมาแทนที่ คุณหนูรองของจวนเจ้าพระยาผู้สง่า งาม ถึงแม้ว่าจะยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ตั้งครรภ์ก่อนออกเรือนนะ ฟังจากน้ำเสียงของฮูหยินเล็กจ้าวแล้ว เกรงว่าบิดาผู้ให้กำเนิด เด็กคนนี้จะยังเป็นเบาะแสอื่นได้อีกนะ

นึกไม่ถึงว่าการที่หล่อนมาที่จวนนี้ในครั้งนี้ จะได้ยินความลับ ที่ใหญ่โตขนาดนี้

น่าสน น่าสนใจจริงๆ …….!