ตอนที่1 ท่านประธาน ช่วยฉันด้วย

ห้องสวีทขนาดใหญ่เต็มไปด้วยตกแต่งที่หรูหรา โคม ไฟคริสทัล ระย้าสวยงาม สว่างไสวน่าหลงใหล มี เตียงใหญ่นุ่มสบาย ด้านข้างคือหน้าต่างสูงบานใหญ่ที่ โปร่งใส ข้างหน้าต่างยังมีอ่างจากุชชี่ขนาดใหญ่ ข้าง ในโรยเต็มไปด้วยกลีบกุหลาบสีแดง

ผนังที่อยู่ใกล้ๆ แขวนภาพเขียนสีน้ำมันขนาดใหญ่

ทุกอย่างในห้องตกแต่งอย่างหรูหรา โทนสีหลักที่เป็น สีแดง เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความหยิ่งผยอง

ป้ายบิงเวยดูการตกแต่งที่ประณีตทั่วทุกบริเวณ ห้อง ให้ความรู้สึกเหมือนว่าทั้งหมดนี้เป็นการเย้ยหยัน ตัวเอง หัวใจเศร้าโศกขั้นมา น้ำตาดั่งลูกปัดที่เส้นด้าย ขาด ไหลรินออกมาอย่างไม่ขาดสาย ยังไงก็แล้วแต่ ตัว เองก็เคยเป็นคุณหนูแห่งตระกูลป้าย เพื่อหาค่ารักษา พยาบาลให้แม่ ถึงกับต้องทำด้วยวิธีแบบนี้ ช่างน่าตลก สิ้นดี

ชายวัยกลางคนร่างอ้วน ระหว่างถอดชุดสูทของตัว เอง ก็จ้องมองไปที่ป้ายบิงเวย

ป้ายบิงเวยก้าวถอยหลังอย่างหวาดกลัว ผู้ชายคนนี้ ไม่เพียงแต่ทั้งอ้วนทั้งน่าเกลียด ดูท่าทีแล้ว คาดว่าอายุ น่าจะเยอะกว่าพ่อของตัวเองเสียอีก ป้ายบิงเวยรู้สึก กระเพาะพะอืดพะอม…
ชายแก่หรี่ตามองป้ายบิงเวย ตั้งแต่หัวจรดเท้า ชุดเด รสยาวผ้าชีฟองเนื้อบางสีฟ้า เสริมให้สรีระของเด็กสาว ดูเสน่ห์เย้ายวนผมสีดำยาวสลวยเงางาม ปล่อยไว้ตาม ธรรมชาติ ดวงตาคู่นั้นเปล่งประกายระยิบระยับ ราวกับ ดาวบนท้องฟ้า

มีกลิ่นอายความอ่อนเยาว์ กระจายออกมาทั่วทั้งร่าง ทำให้เขาใจระริกระรัว คิดไม่ถึงว่าสาวน้อยนี้ ยิ่งดูยิ่ง ทำให้เขาใจเต้น

เธอตื่นตระหนกทันที อย่างไรก็ตามตัวเองก็เป็นคุณ หนูแห่งตระกูลป้ายนะ เอาเงินแบบนี้ไปช่วยคุณแม่ คุณ แม่จะคลั่งตายเพราะตัวเองแน่ๆ

เมื่อเห็นว่าปากที่น่ารังเกียจของชายแก่กำลังจะจูบถึง ตัวเองแล้ว ป้ายบิงเวยเริ่มดิ้นรนต่อสู้ไม่หยุด “คุณคะ! คุณปล่อยฉันไปเถอะ” น้ำเสียงของป่ายบิงเวยเริ่มตื่น ตระหนก

“ปล่อยเธอไป?..” ชายชรายิ้มเยาะด้วยใบหน้าที่เต็ม ไปด้วยความโหดร้าย “เธอยังอยากจะกลับใจ? สายไป แล้ว!” สิ้นคำพูด มืออันใหญ่ของชายแก่ ก็เริ่มฉีกเสื้อผ้า ของป่ายบิงเวยออกอย่างป่าเถื่อน

“ปล่อยฉัน คุณปล่อยฉัน! สัตว์เดรัจฉาน… ป้าย บิงเวยหลบปากและมืออันน่ารังเกียจของชายแก่อย่าง สุดชีวิต มือเล็กโบกไปมาไม่หยุด หวังที่จะหลุดพ้นจาก ชายตรงหน้านี้ แต่บังเอิญไปข่วนโดนใบหน้าของชาย แก่อย่างไม่ตั้งใจ
“นังสารเลว แสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ไร้เดียงสา” ชายแก่ ตบหน้าป้ายบิงเวยอย่างจัง “วันนี้ ก็ให้ฉัน ประธานเสี้ยม าสอนเธอแล้วกัน การเป็นผู้หญิงที่แท้จริงยังไง! พูดจบ ก็กระโจนใส่ป้ายบิงเวยอีกครั้ง…

ใบหน้าขวาของป่ายบิงเวยมีอาการปวดแสบปวดร้อน ขึ้นมา คุณหนูแห่งตระกูลป่ายอย่างเธอ เคยได้รับการ ดูถูกเหยียดหยามเช่นนี้เสียเมื่อไหร่ อารมณ์ทั้งหมดก็ ปะทุขึ้นในทันใด กัดเข้าที่หัวไหล่ของประธานเสี้ยอย่าง จัง

จนในปากเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด ผลักชายแก่ทิ้ง แล้วรีบดึงประตูวิ่งหนีอย่างกระวนกระวาย……..

ในห้องอีกข้างหนึ่ง หลินจื่อซีนั่งสง่าอยู่บนโซฟาหนัง แท้ในห้อง ชุดสูทสีน้ำเงินและเสื้อเชิ้ตสีขาวที่สั่งทำด้วย มือเป็นพิเศษ เสริมให้ชายคนนี้สุขุมและมีเสน่ห์น่าดึงดูด ยิ่งขึ้น ริมฝีปากบาง จมูกที่สูง ใบหน้าที่คมชัดได้รูปนั้น ราวกับว่าเป็นผลงานที่พระเจ้าแกะสลักอย่างประณีต หล่อจนให้คนกระอักเลือด

ผู้จัดการหลิวซินแจ้งยอดบัญชีกับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ บนโซฟา อย่างระมัดระวัง

หลินจื่อซี ประธานบริษัทRT แห่งเมืองB บริษัทRTดำเนินธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ ด้าน การบริการอาหารและเครื่องดื่ม ผลิตภัณฑ์นมและ อุตสาหกรรมอื่น ๆ โรงแรมที่อยู่ในขณะนี้ ก็เป็นอีกส่วน เล็กๆของบริษัทRT
หลินจื่อซีฟังการรายงานผลของหลิวซินอย่างใจลอย ในใจกังวลเกี่ยวกับอาการป่วยของคุณปู่ที่บ้าน ตอน ที่คุณปู่ป่วยหนัก ก็ได้เร่งรัดให้ตัวเองแต่งงานตลอด หลังจากแต่งงานถึงจะสามารถมอบธุรกิจตระกูล บริษัทRTให้กับตัวเองอย่างหมดห่วงได้

แต่หลินจื่อซีไม่มีความคิดที่จะแต่งงานเลย และ เกลียดพวกผู้หญิงที่เพียงหวังแต่เงินของเขา คิดถึงตรง นี้หลินจื่อซีก็หงุดหงิดขึ้นมา

“ ผู้จัดการหลิว วันนี้พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้เอาบัญชีไป ส่งที่ออฟฟิศของฉัน” พูดจบก็ก้าวเท้าใหญ่เดินสู่หน้า ประตู ในวินาทีที่หลินจื่อซีได้ก้าวออกมาจากหน้าประตู นั้น ร่างกายที่เปราะบางได้ชนเข้าใส่อ้อมกอดเขาอย่าง ลุกลี้ลุกลน หลินจื่อซีได้พยุงตัวของผู้หญิงที่สวมชุดเด รสยาวผ้าชีฟองเนื้อบางสีฟ้าคนนี้อย่างอัตโนมัติ

ผมยาวเลยบ่า ได้ปิดหน้าครึ่งหนึ่งของเธอเอาไว้ เขาเห็นเพียงดวงตาที่ตกใจกลัวคู่หนึ่ง เขาสัมผัสถึง ร่างกายเธอสั่นเทาไปทั้งตัว หลินจื่อซี จ้องมองผู้หญิงที่ อยู่ในอ้อมกอด…

จับเธอไว้! อยากให้เธอหนีไปได้!จับเธอไว้..” ได้ยิน ผู้ชายสวมสูทสีดำหลายคนตะโกนจากข้างหลัง ในใจ ของป้ายบิงเวยหวาดกลัวหนักมาก

เธอเข้าใจดีว่า ถ้าถูกจับกลับไป ตัวเองต้องยิ่งกว่า ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน
ในความตื่นตระหนก ป่ายบิงเวยชนกำแพงเนื้อเข้า อย่างจัง ตอนที่เธอกำลังจะล้มลงไป

เธอรู้สึกถึงมือที่มีพลังได้พยุงเธอไว้ เธอเงยหน้าขึ้น มองใบหน้าที่คมชัดนั้น ท่ามกลางคิ้วที่หล่อเหลานั้น เปล่งประกายความเย็นชาและอำนาจองอาจ ดวงตาคู่ นั้นก็สวยจนทำให้คนใจเต้น

“ จับเธอไว้” คนข้างหลังไล่ตามมาทันแล้ว ป้ายบิงเวย จ้องมองหนุ่มหล่อที่อยู่ตรงหน้านี้ จะทางไหนก็ตายอยู่ดี ลองพนันดู ยังไม่ได้พูด น้ำตาก็ไหลรินออกมาก่อน คุณคะ คุณต้องช่วยฉันด้วยนะ ฉันถูกบังคับ… ”

ป้ายบิงเวยกอดเอวหลินจื่อซีไว้แน่น ให้ตายก็ไม่ยอม ปล่อยมือ……