บทที่ 12 คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นเมียน้อย

มือข้างหนึ่งของหนหาน โอบเอวของหญิงสาวเอาไว้ เขาล้มลง จนหลังเจ็บ ริมฝีปากงามพูดถึงอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น “ผู้หญิง เล่น ภาษาอะไรของเธอ

น้ำเสียงและรอยยิ้มที่บอกไม่ถูก

เขาคิดว่าที่เธอกล้ารับปากก็เพราะว่าเคยซ้อมมา แต่ใครจะไป รู้เธอหลับตาปีแล้วพุ่งเข้ามาใส่ ถ้าเกิดว่าเขาไม่ยั้งมือเธอต่าง หากที่จะเป็นคนเจ็บตัวล้มลงไปที่พื้น

หลังจากที่เขายังมือ เธอก็กดลงที่ไหล่ของเขา สองคนก็สูญ เสียการทรงตัวก็เลยทำให้กลายเป็นภาพที่ทุกคนคิดว่าเขาล้มลง ที่พื้น

สองมือของเธอกองอยู่บนออกเขา หน้าของเธอแดง เธออยาก จะลุกขึ้นแต่เขาก็โอบเอวเธอไว้กดลงเธอด้านล่าง อกแข็งแกร่ง ของเขากดร่างของเธอไว้อย่าง ร่างทั้งร่างของเขาอยู่บนตัวเธอ

หนักมาก

เสี่ยวหัน ใบหน้าที่แดง แล้วก็พูดอย่างโกรธ “ทะลึ่ง ลุกขึ้น”

“ทะลึ่ง”

เขาแทบบ้า “แม่สาวน้อย ถ้าเกิดว่าไม่ทำอะไรเลย เดี๋ยวเธอจะ ต้องมาขอโทษฉันอีกเรื่องเรียกฉันแบบนี้
พูดจบเขาก้มหัวลงก็จูบเธอ เสี่ยวร้องตะโกนแล้วก็หันหน้า หนี เม้มปากตัวเองแน่น เธอทำแบบนี้ก็ยิ่งทำให้หยื่นหานยิ่งรู้สึก สนุก เขามีชีวิตมายี่สิบกว่าปีไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธหรือ ต่อต้านจูบของเขาเลย

ร่างกายของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะเอาชนะ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งชายหนุ่มที่ผ่านผู้หญิงมามากมาย เขายิ่ง อยากจะเอาชนะหญิง ใต้ร่างคนนี้

เงินเสี่ยว ทั้งโกรธทั้งอาย ถ้าเกิดว่าสายตาสามารถฆ่าคนได้ ชายหนุ่มที่อยู่บนร่างเธอคนนี้จะถูกแหลกเป็นผุยผล

เขาจงใจเอาแขนวางไว้ข้างตัวเธอ ลมหายใจอุ่นๆปะทะลงบน หน้าเธออย่างรู้สึกได้ เขาพูดเสียงเบา “ทุกคนก็เห็นชัดว่า เธอ เป็นคนน็อคฉัน สรุปแล้วใครกันแน่ทะลึ่ง เธอหรือฉันกันแน่

“คุณมัน”

เขาทำไมถึงกล้าพูดจาแบบนี้

เงินเสี่ยว โตขนาดนี้ไม่เคยโกรธใครมาก่อน เธอโกรธจนผ นกหัวขึ้นมากัดลงไปที่ไหล่ของเขา

เสียงร้องของเขาดังลั่นห้องซ้อม

เสิ่นเสี่ยวซีเตรียมตัวที่จะบอกลา

เธอหนีออกมาจากโรงซ้อมเทควันโด้ ไม่เพียงแต่กัดอีกฝ่าย เท่านั้น แต่ยังทำให้ลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทไม่พอใจ ทำเรื่องสัญญาเป็นโมฆะไปอีก

แต่เมื่อเธอกลับถึงบริษัท กลับมีคนจัดการเรื่องที่ทำงานให้เธอ ใหม่ จนกระทั่งผู้จัดการใหญ่เฉิงซื่อหมินก็เข้ามาหาเธอด้วยตัว เอง เขากตไหล่เธอให้นั่งที่นั่งใหม่ เขาพูดอย่างหัวเราะว่า “เสี่ยวต่อไปเธอนั่งที่นี่แหละ ขาดเหลืออะไรก็บอกเสียวหล ไม่ก็ มาบอกกับฉันเลยก็ได้ เข้าใจไหม

เสี่ยวถึงกับงง ไม่รู้เรื่องที่เมื่อเธอออกไปหยินหานก็โทรศัพท์ มาหาเฉิงชื่อหมินที่บริษัทถามเรื่องเกี่ยวกับเงินเสี่ยว เฉิงชื่อหม นเป็นคนฉลาดก็รู้ว่าหยิ่นหานต้องรู้สึกอะไรกับเสิ่นเสียวซีแน่

“ผู้จัดการคะ ฉันทำเรื่องสัญญาพังแล้ว ฉันว่าฉันลาออกดีกว่า

ค่ะ

“ไม่ต้องหรอก เรื่องสัญญาอะไรนี่จัดการเรียบร้อยแล้ว เธอก็ ตั้งใจทำงานไป คืนนี้เราเหมาห้องที่ผับเฟยจื่อจัดงานเลี้ยง สําหรับต้อนรับเธอ งานนี้เธอพลาดไม่ได้นะ” เฉิงซื่อหมินจะ ปล่อยให้เธอไปไม่ได้สวรรค์อุตส่าห์ส่งแม่พระมาให้แบบนี้ พอ เธอมาอยู่ก็สามารถจัดการบริษัทหยื่นซื่อซะอยู่หมัด

ความมืดสลัว

เมื่อกู้หญิงจนกลับถึงบ้าน ก็เห็นเป็นอานนี้กำลังง่วนอยู่ใน ครัว

อยู่ดีดีเขาก็คิดขึ้นมาในใจก็มีความรู้สึกเปรียบเทียบ เหมือน กับเดือนที่ผ่านมา เขาก็ต้องยอมรับว่าว่าเสี่ยวต่างหากที่เป็น คุณผู้หญิงของบ้านนี้ พอวันนี้มาเห็นคนอื่นสวมผ้ากันเปื้อนของเธอ ในใจเขาก็รู้สึกไม่ค่อยชิน

อานหันหน้ามาเห็นเขากลับมาบ้าน ก็ยิ้มแล้วก็เดินมากอด

เอวเขา “พี่หมิงจนพี่ว่าฉันใส่ผ้ากันเปื้อนแบบนี้สวยไหม

เขานั่งแล้วก็ปลดมือเธอออก “พี่เธอล่ะ”

“เธอโทรมาบอกว่าวันนี้จะกลับดึก” เธอยิ้มในอ้อมกอดของ เขา “ในที่สุดพวกเราก็มีเวลาพอที่จะอยู่ด้วยกันแล้ว

“อานนี่”

เขาพูดเสียงเข้ม “ที่นี่ที่บ้าน เสี่ยวจะกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้”

เธอแหงนหน้ามองเขา “กลับมาแล้วยังไง ที่พี่ซื้อที่นี่ ก็เพื่อจะ แต่งงานกับฉันไม่ใช่เหรอ กู้หญิงจน พี่กล้าพูดเหรอว่าไม่ได้ซื้อ บ้านหลังนี้เพราะฉัน” เสี่ยว กลับมาแล้วยังไง เธอควรจะรู้ตั้ง นานแล้วเรื่องความสัมพันธ์ของเรา นี่ยังถือว่าฉันยังปรานีนะที่ โกหกเธอ ไม่งั้นฉันบอกความจริงไปแล้วแล้ว

ในความคิดของเสิ่นอานน คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นเมียน้อย