บทที่ 13 โชคชะตากำหนด

พี่หมิงจนฉันผิดไปแล้ว พี่บอกความจริงเธอไปเถอะ พี่ทนได้เห รอถ้าฉันจะตามไปอย่างนี้ พี่ไม่ได้อยากอยู่กับฉันตลอดไปเห รอ”

กู้หมิงจนมองดวงตากลมโตคู่นั้นอย่างสับสน เขาเคยรับปาก เธอ เขาจะดีกับเธอตลอดไป เพราะถ้าไม่ได้เธอเขาก็คงไม่มีชีวิต อยู่จนถึงวันนี้

พอเห็นเขาไม่ตอบอะไร เงินอานนี้ก็กระทืบเท้าแล้วก็กอดคอ เขาพูดเสียงต่ำ ร้องไห้อย่างเจ็บปวด “พี่ตั้งใจจะให้ฉันอยู่กับพี่ อย่างหลบๆซ่อนตลอดไปใช่ไหม” หมิงจวน ฉันอยากเป็นเมียพี่ เป็นของพี่อย่าเปิดเผย ฉันยอมให้พี่อยู่กับผู้หญิงคนอื่นหรอก

กู้หญิงจนถอนหายใจ กอดเธอไว้ “ยัยโง่คิดอะไรอยู่ ให้เวลา ฉันอีกหน่อย ฉันจะให้เธออยู่อย่างหลบๆซ่อนๆได้ยังไงกัน

“งั้นก็ดีฉันจะให้เวลาพี่ ถ้าเกิดว่าพี่ยอมบอกเธอ ฉันจะเป็นคน ไปพูดเอง” ต่อให้จะต้องตัดพี่ตัดน้องกันก็ไม่เป็นไร เธอก็ไม่สน

เมื่อเขารับปากเธอ เจิ่นอานนี้ก็ยิ้มอย่างดีใจ “เดี๋ยวฉันทำ กับข้าวที่พี่ชอบให้ฉันรู้ว่าพี่ทำกับข้าวไม่เป็น พี่คงไม่มีอะไร อร่อยๆกิน ดูผอมไปเลย

ไม่ต้องหรอก ฉันยังมีธุระ จะออกไปข้างนอก “เขาปลดเน็คไท แล้วเดินขึ้นข้างบนไป
ผับเฟยจื่อ

เงินเสี่ยวมาที่นี่เป็นครั้งที่สอง ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยดี เมื่อมอง ไปรอบๆครั้งนี้เธอรู้สึกเลยว่าเธอไม่ชอบสถานที่แบบนี้เป็นอย่าง มาก

เมื่อเดินเข้าไปในห้องพิเศษ เธอก็เห็นดวงตาที่ร้อนแรงคู่นั้น

ท่าทางที่มีอำนาจ ขาสองข้างที่พาดอยู่บนโต๊ะ เขานั่งพิงผนัก พิง ดวงตากลมโตคู่นั้นราวกับรอเธออยู่เป็นเวลานานแล้ว

เฉิงซื่อหมินยิ้มอย่างมีเสน่ห์แล้วดึงเธอไปตรงหน้าของห นหาน “ประธานหมิ่นนี่คือเลขาของบริษัท เสิ่นเสี่ยวซี”

เธอเงียบ

“ผู้จัดการใหญ่คะ คุณบอกฉันไม่ใช่เหรอว่านี่คืองานเลี้ยง ต้อนรับฉัน” เสี่ยวซีถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

เฉิงซื่อหมินทําเป็นไม่ได้ยิน เขากดไหล่เธอให้นั่งข้างหยื่นหาน “ดูแลประธานหมิ่น อยู่เป็นเพื่อนเขาให้เขารู้จักบริษัทของพวก

เรา

“ฉัน เอ่อ” เธอยังไม่ทันพูดอะไรก็ถูกบังคับให้นั่งลงข้างเขา

แล้ว

เขาเอาขาแล้วก็ตั้งจะขยับมานั่งข้างเธอ เขาหัวเราะ “เลขาเสิ่น ฟ้าคงลิขิตแล้วแหละ คุณว่าไหม

เธอมองเขาอย่างโมโห พูดเสียงเบา “โชคร้ายนะสิไม่ว่า
ตอนนั่นเอง

ที่หน้าประตูผับเฟยจื่อ รถสีดำคันหนึ่งก็มาจอดที่หน้า พนักงานต้อนรับก็รีบดึงประตูเปิดให้อย่างสุภาพ และทําท่ายินดี ต้อนรับเขา สายตาของหญิงจนมองอย่างเย็นชา เขาเดินออก จากรถ เขาที่รูปร่างสมส่วนสวมเสื้อเชิ้ตสีดำและสูทที่ดูดีและดู สมาร์ท

พนักงานนำทางเขาเข้าไป กู้หญิงจนเดินไปยังห้อง318 เขา เหลือบมองไปที่ห้อง 317 ก็พบกับคนที่เขาไม่อยากเจอเข้า

“นั้นใช่คุณกู้ใช่ไหม “เฉิงซื่อหมินหัวเราะแล้วเดินเข้าไปหา ไม่ คิดเลยว่าจะเจอ คุณกู้ ที่นี่ฉันนัดเลขาคุณตั้งหลายทีแล้วก็ไม่เคย ได้เจอ วันนี้ช่างโชคดีจริงๆ”

กู้หมิงจนไม่ชอบที่จะคุยกับคนแบบนี้คนที่ไว้ใจไม่ได้ แต่ว่า

พอคิดถึงเรื่องที่เสิ่นเสี่ยวซีทำงานอยู่บริษัทเขา ก็พูดอย่างเฉยๆ

ว่า “คุณเฉิงก็พูดเกินไป

“คุณว่ายังไงเรื่องที่ทางผมเสนอไปเมื่อครั้งที่แล้ว”

เฉิงซื่อหมินกำลังจะพูดแต่ประตูของห้อง 317 ก็เปิดออกมา เสิ่นเสียวซียืนตะลึงอยู่ที่หน้าประตูเมื่อเกนกู้หญิงจน “คุณ คุณ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

เฉิงซื่อหมินเกือบจะเดินชนกระจกอยู่แล้ว ใครจะคิดว่าเงิน เสี่ยวจะรู้จักกับกู้หมิงจนที่มีชื่อเสียง เขาถามอย่างขำๆ

“เสี่ยวซี เธอรู้จักคุณกู้? ”
เธอคือ…”

“รู้จักแต่ไม่สนิท”

กู้หญิงจนขมวดคิ้ว หน้าเริ่มวิ่ง

เมื่อได้รับค่าเชิญจากเฉิงซื่อหมิน กู้หญิงจนก้มาที่ห้อง 317เฉิงซือหมินผู้ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรก็พาเสียวไปหาหยื่นหาน แล้วก็ตบไหล่เธอ “เสี่ยว นี่คือประธานหยื่นความร่วมมือของ สองบริษัทเธอเป็นคนรับผิดชอบ คอยติดต่อกันไว้นะ

กู้หญิงจนเห็นกับตาตัวเองว่าภรรยาของตัวเองถูกส่งไปเป็น สาวนั่งดริ้งส์ก็โมโหแทบคลั่งจนสีหน้าแทบดูไม่ได้

เสี่ยวเฉินพยายามที่จะนั่งให้ห่างจากหยินหาน แต่เขาก็ตั้งใจ มาใกล้ชิดเธอ เธอก็ทำหน้านิ่งพูดเสียงเตือนเขา

“คุณหมิ่น คุณอยากโดนกัดอีกรอบใช่ไหม” แต่ถ้าคุณจะเปลี่ยนที่ที่จะกัดฉัน ฉันก็ยินดีนะ