บทที่ 3 ฉันจะชดเชยให้

เธอไม่อยากเห็นการแต่งงานของพวกเธอต้องจบลงแบบนี้ ไม่ อยากให้เขาเข้าใจเธอผิด ไม่แน่พวกเธอควรจะต้องเปิดใจคุยกัน ดีๆสักที

กู้หญิงจนหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่เช็ดผมอย่างง่ายๆแล้วล้มตัว นอนลงบนเตียง เหันหลังให้เธอบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงราบ เรียบ “นอนเถอะ พรุ่งนี้ฉันไปทํางานนอกสถานที่

ทํางานนอกสถานที่

อีกแล้ว

หรือไม่ก็เพราะเธอให้ความสุขเขาไม่ได้ เขาเลยต้องไปหาเอา จากผู้หญิงคนอื่น

เขาหลับตาไม่รอให้เธอพูดด้วยซ้ำ ใบหน้าของเขาแสดงออก อย่างชัดเจนว่าเขาปฏิเสธ

เสี่ยวซีนอนยังไงก็ไม่หลับเลยนั่งอยู่ข้างๆเขา ไม่ยอมเขานอน ซะที เธอไม่เข้าใจ ถ้าหากว่าเข้าไม่รู้สึกอะไรกับเธอเลย เขาขอ

เธอแต่งงานทําไม

ตอนที่เขาพูดว่าจะแต่งงานกับเธอ

ให้ความหวังและทำให้เธอตื่นเต้น

เธอแต่งงานกับเขาด้วยความยินดี
นอกจากเรื่องบนเตียงที่เธอทำให้เขาพอใจไม่ได้ ไม่ว่าเรื่อง

อะไรเธอก็ว่านอนสอนง่าย เธอเองก็ไม่ได้อยากจะทําให้ชีวิตแต่งงานต้องจบล

เงินเสี่ยวล้มตัวลงนอนแล้วกอดเป็นฝ่ายกอดเขาจากทาง ด้านหลัง “ที่รัก ฉันมันไม่ดีเอง พรุ่งนี้ไม่ไปได้ไหม

ทุกครั้งที่เขาทํางานนอกสถานที่ มันก็คือข้ออ้างที่เขาไปหาผู้ หญิงคนอื่น

เขาขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจความหมายของเธอ

เสี่ยว กอดแน่นขึ้น “ฉันชดเชยให้เอาไหม คุณไม่ไปนะ พวก เราเพิ่งแต่งงานกันแค่ครึ่งเดือนเอง คุณไปทำงานข้างนอกตั้ง หลายครั้ง

“อย่ามาไร้สาระ”

“หมิงจนทำไมตอนนั้นคุณถึงได้ขอฉันแต่งงาน

เธออยากรู้เหตุผลจริงๆว่ามันคืออะไร

แต่เธอรอตั้งนานก็ไม่มีคำตอบ

“หมิงจวิ้น”

“คุณนอนแล้วเหรอ”

เธอดันเขาเบาๆ คิดว่าเขาหลับไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าเขาจะสะบัด เธอออกอย่างแรง พลิกตัวแล้วลุกขึ้น “เสิ่นเสี่ยวเธอจะนอนไหม”
เธอชะงัก เขาไม่รอเธอตอบ เขาหยิบเสื้อผ้าเดินเดินก้าวยาว ออกจากห้องไปปิดประตูดังโครม

เวลาเช้าตรู่

กู้หมิงจนเดินลงจากตึกมองดูผู้หญิงที่กำลังวุ่นวายอยู่ในครัว เธอก็เหมือนผีเสื้อที่กำลังวุ่นวายอยู่กับดอกไม้ แค่เพราะเธอ ทํากับข้าวอยู่ทำให้เขาไม่อยากเข้าไปยุ่งวุ่นวาย

“ฉันไปแล้วนะ”

เดินไปตรงทางออกประตูบ้าน เตรียมที่จะใส่รองเท้า เสี่ยว เดินตามมาดึงเข้าไว้ “อีกแล้วเหรอ ที่รัก ไม่ไปได้ไหม”

เธอรับประกัน ไม่ว่าเขาจะทำอะไรเธอก็จะไม่ปฏิเสธอย่าง

แน่นอน

เขาปลดมือเธอออก ขมวดคิ้วอย่างรำคาญเป็นบ้าอะไรของ เธอ”

ทำไมอยู่ดีๆมาขวางไม่ให้เขาไปทำงาน

เสี่ยวซีกอดเขา “ฉันก็แค่อยากให้คุณอยู่เป็นเพื่อนฉัน ไม่ไป ไหน”

“เสิ่นเสี่ยวซี ฉันไปทำธุระเรื่องงาน” น้ำเสียงเขาเริ่มไม่ดีแล้ว

“ฉันไม่สน

“เสิ่นเสี่ยวซี ปล่อยมือเดี๋ยวนี้”
“ไม่ปล่อย”

อารมณ์งอนของเธอ ใช้ไม่ได้ผล เขาออกแรงปลดเธอออก แต่ เธอก็กอดเขาแน่น แค่เธอคิดว่าเขาจะไปหาผู้หญิงคนนั้น ไม่ว่า อย่างไรเธอก็ไม่ยอมปล่อย

แต่ว่า

สองคนออกแรงขนาดนั้น ไม่มีใครคนใดคนหนึ่งต้องเจ็บตัว

แน่

กู้หมิงจนไม่ได้คิดจะทำร้ายเธอ เขาออกแรงผลักเธอออก อย่างหงุดหงิดทำให้เธอล้มลงไปทั้งหัวกระแทกเข้ากับมุมของ รองเท้า

เธอรู้สึกเจ็บขึ้นมาทันทีแล้วก็หมดสติลงนอนนิ่งอย่างไม่รู้ตัว

เขาเห็นเธอที่ฟุบอยู่ตรงนั้นอย่าไม่ได้สติ ความรู้สึกผิดก็มาเต็ม ประตู เขาคิดไปเรื่อยเปื่อย สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปสักคำ เดินห่างออกไปแล้วปิดประตูดังโครม

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ตรงหน้าผาก พื้นไม้เต็มไปด้วย เลือดที่หยด ตึงๆๆ

เอามือจับไปที่ขมับ มือเต็มไปด้วยเลือด เจ็บจี๊ดเข้าตา

ออกจากโรงพยาบาลมาเธอรู้สึกว่าตาเธอพร่ามัว

บนหน้าผากของเธอมีผ้าพันแผลพันไว้ นี่เป็นครั้งที่เธอได้รับ บาดเจ็บหลังจากที่แต่งงานกัน
เธอเดินออกมาที่หน้าโรงพยาบาล มองออกไปก็มองเห็นหลัง

ไวๆของผู้หญิงคนที่กำลังขึ้นรถกำลังจะขับออกไป มองทะลุกระจกไปก้มองเห็นที่นั่งข้างคนขับเป็นผู้หญิงที่ อ่อนแอคนหนึ่ง

เสี่ยวซีรีบเดินตามไปแล้วขับรถตาม เมื่อรถขับไปถึงหมู่บ้าน หาวเจียง เธอก็จอดรถห่างๆแล้วมองเห็นผู้หญิงจนเดินลงรถไป แล้วกอดผู้หญิงที่อยู่ในรถแล้วเดินขึ้นตึก D

เธอไม่เห็นหน้าของผู้หญิงคนนั้น เพราะเธอซบอยู่ในอ้อมกอด ของสามีของเธอ

ตรงที่ใกล้กับหัวใจที่สุด ที่เขาไม่เคยให้เธอเข้าใกล้ นึกภาพ ไม่ออกเลยเรื่องที่เขาจะกอดเธอแบบนั้น

เสียวซีเม้นปากแน่นหน้าซีดเซียว เขาบอกไม่ใช่เหรอว่าจะไป

ออฟฟิศ

นี่คือธุระของเขาหรอ??!

เสี่ยวเดินลงจากรถ นั่งอยู่ในสวนรอเป็นเวลานาน ก็ไม่เห็น หมิงจนเดินออกมา

เธอไม่กล้าขึ้นไป เพราะเธอเข้าใจดีว่า ถ้าเธอบุกเข้าไป กระชากหน้ากากเขา การแต่งงานเพียงเดือนเดียวของเธอก็จะ จบลงแน่

ตอนนั้นเองที่กระเป๋าหล่นลงบนพื้น
เธอโน้มตัวลงไปเก็บ ตอนที่กำลังจะยื่นมือไปนั้น ก็มองเห็น แหวนเพชรระยิบระยับบนนิ้วนาง