บทที่ 2 ความผิดพลาดที่น่าอับอาย

ในที่สุดเธอก็มีโอกาสถอดหายใจ ลิ้นอุ่นของชายหนุ่มขยับไปที่ ใบหูที่ใบต่อความรู้สึกของเธอ ริมฝีปากขยับพูดเสียงต่ำ “ที่รัก หวานจริงๆ”

“ไม่เอา ปล่อยฉัน ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย

ร่างกายที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้ารุนแรงทำให้เส้นเสี่ยวตกใจ กลัว ตอนนั้นเองเธอถูกกดลงบนเตียงขนาดใหญ่ที่อ่อนนุ่ม หน้าอกที่แข็งขืนนั้นประกบติดอยู่กับตัวเธอ ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด จนหายใจไม่ออก เขาจูบปากเล็กของเธออีกครั้ง มือใหญ่ของเขา ฉีกเสื้อผ้าของเธออย่างบ้าคลั่ง พร้อมความรู้สึกหน่วงๆ

เธอออกแรงเพื่อขัดขืนโดยใช้มือและเท้า ทั้งผลัก ตี ถีบ แต่ก็ ไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อย

ตอนนี้เองที่เธอรู้ว่า แรงผู้หญิงกับผู้ชายแตกต่างกันมาก

นิ้วเรียวยาวของชายหนุ่มที่ราวกับกับมีพลังวิเศษซึ่งทำให้เธอ สั่นสะท้าน เสิ่นเสี่ยวบิดร่างกายของเธอด้วยความกลัวและ พยายามหลบเลี่ยงจากการทรมานของเขา แต่ความเป็นชายใน ร่างกายของเขาก็ยิ่งร้อนแรงยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

เสี่ยวไม่เคยมีโอกาสที่จะหนี ร่างกายได้รับความเจ็บปวดที่ ถูกส่งผ่านมา เสียงกรีดร้องของเด็กผู้หญิงที่ติดอยู่ในลำคอของ เธอ เธอกัดฟันและทนการปลุกปล้ำอย่างน่าสงสาร น้ำตาใสราวกับคริสตัลไหลออกจากดวงตาของเธอ เปียกไปถึงเส้นผมทั้ง สองด้าน ดวงตาสองข้างพร่ามัวไปด้วยน้ำตาจากความจริงที่ว่าเธอโดน

ข่มขืนจนเจ็บปวดไปทั้งร่างกาย

ในห้องมืดมิดบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ เด็กผู้หญิงนอนอยู่บน ผ้าปูที่นอนสีขาวยุ่ง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความท้อแท้สิ้น หวัง เธอลืมตาและมองไปที่ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนตัวเธอ เพื่อ ต้องการที่จะมองดูว่าเขาเป็นใคร แต่ว่าไอหมอกที่ปกคลุมและ ความมืดทําให้เธอไม่สามารถมองเห็นเขาได้อย่างชัดเจน

ริมฝีปากเรียวงามของชายคนนั้นเม้มแน่นด้วยกลิ่นไอของ ความเย็นยะเยือก

ดวงตาสีดำขลับคู่นั้นที่สะดุดตาราวกับกระแสน้ำวนลึก ไร้ซึ่ง ประกายแวววับเพราะความพร่ามัว เขาไม่สนใจที่จะมองดูรูปร่าง ของผู้หญิงที่อยู่เบื้องล่างด้วยซ้ำ แขนของเขาอยู่ตรงกลาง ระหว่างเธอ ขาสองข้างของเธอกางออกกว้าง ส่วนล่างของ ร่างกายกำลังรุกล้ำเขตแดนของความเป็นหญิง

ชายหนุ่มเรียกร้องอย่างดุเดือดโดยปราศจากความเมตตา เขาเมาจนไม่รู้เลยสักนิดว่านี่เป็นครั้งแรกของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อยู่ ภายใต้ร่างของเขา

อุณหภูมิในห้องค่อยๆเปลี่ยนเป็นลดลง ร่างกายของเสิ่นเสี่ยว ซีก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงเสียงครางก็เริ่มเปล่งออกมาจากริมฝีปากของเธอ
ดูเหมือนว่าเขาจะรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของเธอ เขา โน้มตัว ลง ใบหน้าเรียวหล่อเหลาของเขา ดวงตาสีเข้มที่เต็มไปด้วย ความชั่วร้าย เขาเปล่งเสียงออกมา “สบายไหม ฮ่ะ”

เสื่นเสี่ยวหลับตา ปล่อยน้ำตาไหลริน สายหัวอย่างเอาเป็น เอาตาย เธอแค่อยากให้มันจบลงเร็วๆ

แต่ว่าร่างกายของชายหนุ่มกับไม่เป็นเช่นนั้น เขายิ่งต้องการ มากขึ้นเร็วขึ้น

เสี่ยวไม่รู้เลยว่าฝันร้ายจบลงเมื่อไหร่ เธอจำได้แค่ตัวเองที่ พยายามหนีออกมาจากห้องอย่างที่ไม่กล้าแม้แต่จะมองดูอีกฝ่าย ด้วยซ้ำ

ที่สุดแล้วเสิ่นเสี่ยวซีก็ไม่อยากจะยอมรับว่าเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งหมดเป็นความจริง

เธอคิดว่าจะไปแจ้งความ

แต่ถ้าเธอแจ้งความแล้วตระกูลเงินจะเอาหน้าไว้ที่ไหน เกิดมา เป็นลูกนายอำเภอไม่รู้ว่าจะแบกหน้าไว้อย่างไร เงินเสี่ยวไม่มี ความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับเรื่องฉาวโฉ่แบบนี้ ดังนั้นเธอจึงทำได้ แค่เก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียว

เสี่ยวเป็นผู้หญิงหัวโบราณ เธอคิดว่าครั้งแรกก็ควรที่จะเก็บ ไว้ให้กับสามี

เธอไม่กล้าบอกใครเรื่องนี้ คิดกระทั่งว่าชาตินี้คงไม่มีโอกาส ได้แต่งงานออกเรือนไปแน่
ในตอนที่เธอกำลังสิ้นหวังอยู่นั้น กู้หญิงจนก็ปรากฏตัวขึ้น ตอนที่กำลังดูตัวอยู่นั้น เขาก็พูดต่อหน้าทุกคนว่า “คนนี้แหละที่ เขาจะแต่งงานด้วย

เขาพูดขึ้นกลางวงข้าวว่าเลือกที่จะแต่งงานกับเธอ

แม่ของกู้หมิงจวิ้นและเสิ่นเสี่ยวเป็นเพื่อนนักเรียนกัน ก็เลยมี นัดแนะกันจะการดูตัวครั้งนี้ขึ้น เป็นเสี่ยวไม่ได้คาดหวังอะไร แถมอีกฝ่ายยังมาสายด้วย แต่ว่า

เมื่อกู้หญิงจนปรากฏตรงหน้าเธอ เสี่ยวซีคิดว่าเหมือนไฟ มอดดับในตัวถูกจุดขึ้นอีกครั้ง

เขามองเธอแล้วยื่นมือเรียวยาวสะอาดสะอาด หน้าตาสุขุม น้ำ สียงนุ่มทุ่ม “ฉันคือกู้หญิงจน

วินาทีนั้นเธอถูกสะกด

เสี่ยว จ้องมองใบหน้างามของอีกฝ่ายอย่างควบคุมตัวเองไม่ ได้ เขาคือคนที่เธอแอบชอบ

บางทีพูดไปคงไม่มีใครเชื่อ

เธอแอบรักเขามาตั้งสามปีแล้ว

สามปีก่อน เธอช่วยชีวิตผู้ชายคนหนึ่งที่ริมทะเล ตัวเขาเต็มไป ด้วยเลือด หมดสติ เธอดูแลเขาอยู่ที่โรงแรมทั้งคืน

แต่สุดท้ายแต่ต้องกลับมาสอบปลายภาค ก่อนที่เธอจะจากไป ได้ทิ้งที่อยู่เอาไว้แต่เขาก็ไม่เคยติดต่อกลับมา
เธอไม่รู้ อเขา ได้แต่รอมาโดยตลอด รอให้เขาปรากฏตัว คงเพราะโชคชะตากำหนดให้เขามาปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ แบบตอนนี้

แต่คิดไปคิดมา เธอคงไม่มีหน้าที่จะไปเป็นภรรยาของเขา

ตอนที่เธอกำลังนึกอยู่นั้น ก็ได้เสียงอันน่าฟังของเขาพูดขึ้นว่า “เธอนี่แหละ ฉันต้องการเธอ

เอี๊ยดอ๊าด

เสียงเปิดประตูทำให้เธอได้สติ

เธอรีบลบข้อความแล้วก็วางโทรศัพท์ลงข้างตัว กู้หญิงจนพัน ผ้าเช็ดตัวแล้วเดินออกมาด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์แล้วนั่งลงข้าง เตียงอย่าเบื่อหน่าย

“หมิงจน เราคุยกันหน่อยได้ไหม

เธอมองเขาที่มีแต่ความเย็นชา แล้วรวบรวมความกล้าเพื่อ บอกเขา