บทที่ 5

“อะไรยัยลูกแพร ดึงแขนฉันมาทำไมยะ”

ฉันต้องรีบกลับบ้านด่วนตอนนี้ ตี

“เกิดอะไรขึ้น สีหน้าแกไม่ค่อยดีเลยลูกแพร

“แด๊ดบอกว่าบริษัทกำลังจะล้มละลาย แม่ช็อกกับเรื่องนี้จนล้ม ป่วย ฉันเป็นห่วงแม่”

“แกรีบจองตั๋วเครื่องบินด่วนเลยลูกแพร

“แต่ฉันเพิ่งได้อยู่กับฟ้าพราวแค่ไม่กี่วันเอง แล้วฉันก็สัญญา กับลูกไว้แล้วว่าจะพาลูกเที่ยว

“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกนะลูกแพร ฉันจะบอกลูกเองว่าแม่

ไม่ได้ผิดสัญญา”

“แล้วฉันจะพาลูกแอบไปหาแกที่อเมริกาเอง

“ขอบใจนะตี๋”

แพรวา โถมตัวเข้ากอดเพื่อนรักของตัวเองไว้แน่นก่อนจะรีบไป หาฟ้าพราวเพื่อบอกลา หลังจากร่ำลากันเสร็จเรียบร้อยแล้วแพร วาจึงรีบกลับห้องพักเพื่อเก็บของใช้และเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กลับมา ในผู้บริหารสายการบินโฮเมอร์แอร์ไลน์ที่เป็นสายการบินระดับ

เป็นสาวเปรี้ยวตามแบบฉบับที่ทุกคนรู้จัก “แพรวา โฮเมอร์ หนึ่งโลก

หลังจากเครื่องบินที่เธอโดยสารมาลงจอดที่สนามบิน นานาชาตินาริตะ ประเทศญี่ปุ่น แพรวาจึงสั่งให้กัปตันรีบติดต่อ นําเครื่องบินส่วนตัวของตัวเองที่จอดรออยู่ในช่องจอดขึ้นบิน โดยด่วนที่สุด

เมื่อล้อเครื่องบินส่วนตัวของแพรวาแตะพื้นสนามบิน แคลิฟอร์เนีย รถลีมูซีนสีดำคันหรูก็รีบเข้ามารับผู้โดยสารเพียง หนึ่งเดียวในเครื่องบินลำนี้ตามคำสั่งของประธานบริษัท ร่าง ระหงเดินเฉิดฉายลงมาจากรถคันหรูด้วยเครื่องแต่งกายสุดแสบ สันด้วยเดรสสั้นสีดำคล้องคอปิดบังด้านหน้าแต่คว้านลึกด้าน หลังโชว์แผ่นหลังนวลเนียนขาวผ่อง ตรงเข้าไปยังบ้านหลังใหญ่ ของตระกูล โฮเมอร์ ใจกลางนครลอสแอนเจลิส อันที่จริงต้อง เรียกว่าคฤหาสน์โฮเมอร์ถึงจะใกล้เคียงกับความจริงมากกว่า

“แด๊ดคะ”

แพรวารีบวิ่งเข้าไปกอดบิดาที่นั่งอยู่โซฟากลางบ้านพร้อมกับ พี่ชายทั้งสองคน

“ลูกแพร” ลูคัส โฮเมอร์อดีตซีอีโอสายการบินโฮเมอร์แอร์ ไลน์ที่ลงจากตำแหน่งเพื่อให้ลูกๆ ทั้งสามขึ้นบริหารงานแทน โอบกอดลูกสาวสุดที่รักด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

“มันเกิดอะไรขึ้นค่ะ แด๊ด พี่ลูฟ พี่โลฟ แล้วคุณแม่เป็นยังไง

บ้าง”

“มันเป็นความผิดของพี่เอง พี่บริหารงานผิดพลาด” ชายหนุ่มในวัยสามสิบสองปีกหมัดแน่นด้วยความโกรธ ลูฟ พี่ชายคนโต ที่เป็นซีอีโอใหญ่ของสายการบินยอมรับในความผิดพลาดการ บริหารงานของตนเอง

“ไม่ใช่คนเดียวหรอกครับ ผมก็ด้วย” โลฟ พี่ชายคนรองที่ อ่อนกว่าพี่ชายคนโตเพียงสองปีก็มีสีหน้าสำนึกผิดจนทุกคนใน ห้องต่างพากันเครียดในสิ่งที่เกิดขึ้นตามไปด้วย

“ลูกแพรเองก็ผิด ลูกแพรไม่ได้ช่วยพี่ชายทั้งสองบริหารงาน เลยแม้แต่น้อย ถ้าลูกแพรสามารถช่วยอะไรพี่ชายกับแด๊ดได้ลูก แพรก็จะทํา เพื่อให้ได้บริษัทของเราคืนมา”

“ลูกแพรช่วยบริษัทของเราได้นะลูก”

“ยังไงคะแด็ด ลูกแพรสัญญาว่าจะทำให้ได้บริษัทของเราคืน มาค่ะ”

“แต่งงาน”

“แต่งงาน!” แพรวาแทบจะกัดลิ้นตัวเองกับสิ่งที่ได้ยินและสิ่งที่ ได้เอ่ยปากสัญญาออกไปโดยไม่ทันคิด

“เขาเป็นเพื่อนรักของแดดที่คบกันมานาน…

“หนูไม่แต่งกับตาแก่คราวพ่อแบบนั้นนะคะแด๊ด” แพรวารีบ ลุกขึ้นโวยวายเมื่อพ่อของเธอเอ่ยถึงเพื่อนรักที่คบกันมานานนม ตั้งแต่เธอยังเป็นวันอยู่ที่ไหนสักแห่งในท้องแม่ จะให้เธอแต่งงาน กับคนรุ่นพ่อเธอไม่เอาด้วยเด็ดขาดถึงแม้จะต้องผิดคำพูดก็เถอะ

“ลูกแพรฟังแด๊ดให้จบก่อน
“พี่ลูฟ…” แพรวาที่เห็นสีหน้าเคร่งเครียดของแต่ละคนที่มอง มาเหมือนฝากความหวังครั้งสุดท้ายไว้ที่เธอแล้วก็ต้องใจอ่อน ยอมนั่งลงข้างบิดาอีกครั้ง

“เขาเป็นเพื่อนรักของแดดที่คบกันมานาน แดดจึงขอความ ช่วยเหลือจากเขาและเขาก็เต็มใจช่วยครอบครัวและบริษัทเรา แต่มีข้อแม้ว่าลูกจะต้องแต่งงานกับลูกชายของเขา”