บทที่ 18 เจ้าสาวผิดตัว

หลิวซือซือนิ่งคิดถึงวิธีการออกจากจวนในวันนั้นอย่างรวดเร็ว และสุดท้ายนางก็ยกยิ้มงดงามออกมา นางมีวิธีแล้ว

“เจ้าแค่ทำตามข้า ชุ่ยหลินข้ามีเงินสักเท่าไหร่เจ้าดู รวบรวม มาให้หมดเข้าใจหรือไม่ หลังจากนั้นพรุ่งนี้เจ้าไปหาคนที่หอนาง โลมอย่างลับๆ บอกว่าข้าต้องการคนมาสอนเรื่องการปรนนิบัติ บุรุษ หาสตรีที่งามที่สุดในหอนางโลมมาให้ข้า ต้องใช้เงินเท่า ไหร่ขายินดีไม่มีอั้น”

เจ้าค่ะ” แม้ชุ่ยหลินจะไม่เข้าใจแต่ก็พยักหน้าและยินดีทำตาม แผนของคุณหนูอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง

คืนวันสมรสพระราชทาน บริเวณรอบจวนของท่านอ๋องบัดนี้ เต็มไปด้วยผู้คนที่มาร่วมงาน

ของขวัญมากมายหลั่งไหลมาจากทั่วทุกทิศ อีกทั้งภายในจวน ยังเต็มไปด้วยกระจอกข่าวที่ทำหน้าที่เป็นสายสืบเรื่องราวในจวน ของท่านอ๋องปีศาจกับคุณหนูผู้เสียโฉมอีกทั้งบ้าใบ้

กล่าวกันว่าท่านอ๋องผู้นี้ หลังจากที่ตรากตรำทำสงครามมา นาน เขาประดุจผู้ที่ของขาด เมื่อกลับมาถึงเมืองหลวง มักมีนาง โลมและสตรีงดงามอยู่เคียงข้างในทุกคืนวัน

คำเล่าลือหลังจากที่สตรีเหล่านั้นได้ปรนนิบัติ คือท่านอ๋องผู้นี้ รูปร่างหล่อเหลา อีกทั้งยังมีความใหญ่โตจนสตรีต้องตกตะลึง
เรื่องราวของชินอ๋องคนใหม่ถูกร่ำลือกันในแคว้น เป็นที่สนุก ปาก นางโลมหลายคนต่างสมัครมาปรนนิบัติเขา

แต่เขาคนงามคือท่านเจ้าอี้เหวินผู้นั้นนับว่าเป็นบุรุษที่ละเอียด ลออเรื่องความงามยิ่ง สตรีที่มาคัดเลือก ในแต่ละวันหากไม่ งดงามไร้ที่ติจริง จะถูกตัดทิ้งทันใด

ล่าสุดข่าวที่ออกมาในอ๋องผู้นั้นได้รับพระราชทานสาวงามจาก ไทโฮวถึงห้านาง แต่ละวันล้วนไม่ขาดสตรีงดงาม

เมื่อจําต้องแต่งกับพระชายาผู้แสนน่าเกลียดผู้นั้น เหล่าวง พนันจึงได้ลงขันว่านอ๋องจะทนอยู่ร่วมหอกับพระชายาได้กี่ก้าน ธูปกัน

ภายในห้องหอ ชินอ๋องแอบเข้าห้องหอทางหน้าต่างอย่าง เงียบเชียบ เขาเดินตรงมาที่มุมหนึ่งในห้องที่มีอ่างน้ำเล็กๆ วาง อยู่ตรงนั้น แขนของเขาข้างหนึ่งมีเลือดไหลออกมา

ชินอ๋องดึงกล่องไม้ออกมา ข้างในนั้นเต็มไปด้วยยาสมุนไพร สมานแผล และอุปกรณ์สำหรับทำแผลทั้งสิ้น เขาใช้ผ้าชุบน้ำเช็ด เลือดที่ไหลหยดจนสะอาด

หลังจากนั้นโปะยาห้ามเลือดลงไป วางผ้าขาวที่เต็มไปด้วย เลือดลงในอ่างน้ำใบเล็ก ก่อนจะพันแผลด้วยตนเองจนเรียบร้อย

เมื่อเรียบร้อยสายตาคมของเขาปราดไปมองเจ้าสาวใน อาภรณ์สีแดงที่กำลังนั่งก้มหน้า

ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวหน้าผืนนั้นกำลังรอให้เขาเป็นผู้เปิด เขาเพียงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยเขายกสุรามงคลขึ้นดื่ม

รสของสุราหวานละมุน เลือกได้ดีสมกับที่เป็นสุรามงคล

นอ๋องวางกาสุราพลางถอนหายใจเขาผู้ที่ไม่ชอบการผูกมัด วันนี้กลับต้องยินยอมเข้าพิธีสมรสตามบัญชา

เจ้าสาวของเขายังดูลึกลับซับซ้อนยิ่ง จากข่าวล่าสุดที่เจ้าอี้เห วินสืบมาได้

ดูเหมือนว่าบุตรีสกุลหลิวผู้นี้อาจจะใช่คนเดียวกันกับสตรี แปลกหน้า ในคืนนั้น นี่เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เขายินยอมแต่งงาน โดยไม่มีข้อแม้อันใด

หากใช่ก็นับเป็นวาสนา หากไม่ใช่ก็แค่การแต่งงานครั้งหนึ่ง เขาก้าวเท้าองอาจเดินมาหยุดตรงหน้าเจ้าสาว ก่อนนั่งลงด้าน

ข้างสายตายังจับจ้องอยู่ที่นางตลอดเวลา

นางตัวสั่นเล็กน้อยเหมือนพยายามกลั้นเสียงสะอื้นออกมา ใน อ๋องเลิกคิ้วในใจคิดว่า

หรือว่านางจะรู้จึงได้ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจเช่นนี้

เพราะวันนี้เขาต้องไปจัดการเรื่องกบฏที่แฝงกายเข้าเมืองด้วย ตนเอง

ความสำคัญเรื่องบ้านเมืองย่อมมีมากกว่าการแต่งงานไร้สาระ นี่ ทำให้เขาจำต้องออกไปทำงาน อีกทั้งในจวนการทำพิธีกราบ ไหว้ฟ้าดินก็เป็นคนที่เขาให้ปลอมกายแทน หาใช่เขาไม่
ฝีมือปลอมกายของคนของเขานับว่าล้ำเลิศเหตุใดนางจึงรู้สึก ว่าคนผู้นั้นไม่ใช่เขา

แต่การที่เขาเร่งจัดการกบฏพวกนั้นจนเรียบร้อย อีกทั้งยังกลับ มาเข้าหอทันในคืนนี้ก็นับว่ารวดเร็วแล้ว

นางผู้นี้เหตุใดจึงเจ้าน้ำตาได้เพียงนี้ โจวฮ่องคิดพลางค่อย ๆ ใช้ไม้เปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออกอย่างแผ่วเบา

เมื่อเห็นหน้าของนางชัดเจน สิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังเป็นอย่างยิ่ง คือ นางผู้นี้ไม่ใช่ชื่อซื้อผู้นั้น

แม้จะงดงามหยดย้อยแต่ก็หาใช่คนที่นางคาดหวัง ใบหน้านี้ เต็มไปด้วยความหวาดกลัว น้ำตาของนางร่วงลงมาอย่างไม่อาจ หยุดยั้งได้

“เจ้าบอกความจริงข้ามา เป็นเพราะเจ้าโดนบังคับใช่หรือไม่”

โจวเจ๋อฮั่นยกยิ้มเหี้ยมเกรียมสตรีผู้นั้นยิ่งดูหวาดกลัว น้ำตา ร่วงลงมามากขึ้นอีกทั้งยังสะอื้นหนักขึ้น

การแต่งงานกับเขาดูท่าว่าจะทำให้สตรีผู้นี้หวาดกลัวเป็นอัน มาก อีกทั้งยังคงไม่เต็มใจ

บางทีนางอาจจะมีคนรักอยู่แล้วก็เป็นได้จึงได้ร้องห่มร้องไห้ เอาเป็นเอาตายเช่นนี้

“ท่านอ๋องโปรดไว้ชีวิต เป็นคุณหนูที่บังคับผู้น้อยเพคะ เป็นคุณ หนูจริงๆ เพคะ”