บทที่ 15 บุตรสาวของท่านเสนาบดี

“เจ้ารู้ดียังกับว่าคลานออกมาจากครรภ์ของฮูหยินท่าน เสนาบดีเสียอย่างนั้น” โจวเจ๋อนเอ่ยขึ้น

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท่านอ๋องท่านก็รู้ว่าหลังจากว่างจากการตามข่าว ข้าศึกก็คงมีเรื่องพวกนี้ที่ทำให้ข้าบันเทิงใจได้ ท่านรู้หรือไม่ เพราะข่าวลือนี้ เลยไม่มีจวนไหนอยากได้คุณหนูนั่นเป็นสะใภ้ ถึง ท่านเสนาบดีหลิวจะมีบารมีมากเพียงใด ก็หาคนที่เปิดใจไป ทาบทามมิได้ จวบจนคุณหนูผู้นั้นอายุย่างสิบเก้าปีเลยวัยออก เรือนมาแล้ว ด้วยความฉลาดของไทโฮว์เรื่องนี้ต้องมีเบื้องหลัง เป็นแน่”

“ข้าเป็นเพียงอ๋องผู้หนึ่งหาใช่ฝ่าบาทไม่ จะมีเบื้องลึกเบื้องหลัง อย่างไรข้าก็ขอยืนยันคำเดิมว่าไม่สนใจแม้แต่น้อย”

โจวอ๋องลากเสียงยาว เจ้าอี้เหวินจึงได้แต่หัวเราะด้วยความ สนุกสนาน เรื่องเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง

อย่างไรเสียการแต่งงานของท่านอ๋องในครานี้ดูว่าจะเป็นเรื่อง

ที่น่าสนใจไม่ใช่น้อย

เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น

ท่านมหาเสนาบดีฝ่ายหลิวบัดนี้ยืนอยู่หน้าเบื้องพระพักตร์ของ องค์ไทโฮว่ การเรียกเขาเข้าเฝ้าในครานี้ล้วนมีเบื้องหลัง

ในใจของท่านหลิวจึงเป็นกังวลยิ่ง พระนางตรัสถามไถ่เขาไปเรื่อยเปื่อยประดุจสหายที่ไม่ได้พบหน้ามานานวัน จวบจนคำถาม ที่เขาหวาดกลัวนั้นก็ทำท่าจะเป็นจริงดังที่คิด

“บุตรีคนเล็กของท่านเป็นอย่างไรบ้าง

การถามถึงบุตรีสุดรักสุดหวงของเขาทำให้มหาเสนาบดีหลิว ถึงกับเหงื่อตก

สิ่งที่เขาไม่ต้องการเป็นที่สุดคือให้บุตรสาวเกี่ยวข้องกับวัง หลวง สถานที่จะกักขังนางและทำให้นางใช้ชีวิตไม่มีความสุข

“ทูลไทโฮว์ ช่วงนี้นางต้องลมเย็นเพราะไปไหว้พระขอพรมาจึง ทำให้สุขภาพไม่สู้ดีนักพะย่ะค่ะ”

“หากนางไม่ใคร่สบายอยเจียได้ยาบำรุงดี มาหลายชนิด

เดี๋ยวท่านนำกลับไปให้นางด้วยเถิด ถือเป็นของที่อัยเจียมอบให้

ด้วยความห่วงใย

“ขอบพระทัยไทโฮวที่ทรงใส่พระทัยพะย่ะค่ะ”

“ท่านหลิวต้องล่วงเกินถามท่านแล้วทั้งหมดนี้ด้วยความเป็น

ห่วงเป็นอย่างยิ่ง”

“มิได้พะย่ะค่ะ กระหม่อมมิบังอาจ”

“เช่นนั้นก็ไม่เกรงใจท่านหลิวแล้ว เราสองคนถือเป็นคนกันเอง เช่นนั้นอัยเจียเพียงได้ข่าวมาว่าบุตรสาวคนเล็กของท่านเสียโฉม อีกทั้งยังบ้าใบ้ใช่หรือไม่ เรื่องนี้อัยเจียหาได้เชื่อที่เขาลือกัน แม้แต่น้อย ท่านหลิวพอจะให้ความกระจ่างได้หรือไม่
ท่านมหาเสนาบดีหลิวอีกอักไม่กล้าทูล เขาหลีกเลี่ยงเรื่อง สมรสของบุตรสาวมาเป็นเวลานาน

ด้วยรับปากฮูหยินผู้ล่วงลับและไม่อยากฝืนใจบุตรสาวแต่ครา นี้จวนตัวนักเขาจะทำอย่างไร

โทษของการปิดบังเบื้องสูงมีถึงประหารเก้าชั่วโคตร อีกทั้ง ท่าทางของไทโฮวในตอนนี้คงให้คนสืบเรื่องของบุตรสาวเขาจน กระจ่างเป็นแน่ เขาจึงต้องใคร่ครวญเป็นอย่างยิ่งที่จะตอบ คำถามนี้

ไทโฮวทรงแย้มพระสรวลแล้วเอ่ยว่า

“ท่านก็รู้ว่าอัยเจียเคยเห็นมารดาของบุตรสาวท่านอยู่หลาย ครา ฮูหยินรองของท่านผู้นั้นงดงามไร้ที่มีความงามของนางยัง ติดตราตรึงใจอัยเจียตราบเท่าวันนี้ อีกทั้งหลายปีนี้แม้จะพบเจอ หญิงงามมามากแต่ทุกคนล้วนไม่อาจเทียบเคียงฮูหยินรองของ ท่าน ช่างเป็นความงามที่หาได้ยากยิ่ง

“ขอบพระทัยพะย่ะค่ะ”

“เพราะความงามเช่นนี้อยเจียคิดว่าคงสืบทอดมายังบุตรสาว เป็นแน่ เสียดายที่มารดามีวาสนาน้อยจึงจากไปตั้งแต่นางยัง เยาว์นัก เห็นแบบนี้ในฐานะที่อัจเจียและท่านหลิวล้วนคือคน กันเองจึงอดสงสารนางไม่ได้”

“กระหม่อมมิกล้าพ่ะย่ะค่ะ

“เห็นท่านไม่ปฏิเสธเช่นนี้ อัยเจียคิดว่าทั้งหมดคงเป็นเรื่องไม่จริงใช่หรือไม่”

“ทูลไทโฮว์ เดิมทีบุตรสาวกระหม่อมมีนิสัยประหลาดอีกทั้ง กระหม่อมยังบกพร่องสั่งสอนนางไม่ดี เรื่องหน้าที่กุลสตรีล้วน ตกหล่น บุตรสาวผู้นี้ไม่คู่ควรให้พระนางตรัสถึงแม้แต่น้อยพ่ะย่ะ ค่ะ”

“ท่านหลิว ท่านก็กล่าวเกินจริง ท่านเป็นยอดปราชญ์ถึงเพียงนี้ อีกทั้งยังมีบุตรสาวที่เกิดจากสตรีที่งดงามที่สุดผู้หนึ่งในแผ่นดิน หากไม่ใช่บุตรีของท่านแล้วจะมีผู้ใดที่เหมาะสมไปอีกอัยเจีย คิดไม่ออกแล้ว”

“กระหม่อม… ” เสนาบดีหลิวยังคงเป็นกังวล อีกทั้งยังกลัวว่า หากเขายังดึงดันเห็นที่ว่า

“อัยเจียไม่ขออ้อมค้อมท่านก็รู้ที่เอ่ยมาล้วนมีความต้องการให้ เราเกี่ยวดองกัน สวรรค์คงกำหนดไว้แล้วหากนางไม่บ้าใบ้หรือ เสียโฉมก็เห็นว่าเหมาะสมยิ่ง หรือท่านเห็นว่าบุตรชายของอัย เจียมีข้อบกพร่องเช่นนั้นหรือ

ท่านมหาเสนาบดีหลิวคุกเข่าพลางก้มหัวลงอย่างรวดเร็ว

“กระหม่อมมิกล้า ท่านอ๋องสูงส่งเช่นนั้นไม่อาจทำให้แปด เปื้อนได้”

“เช่นนั้นท่านเห็นด้วยหรือไม่ อย่างไรเสียอัยเจียก็เพียง ต้องการสตรีธรรมดาผู้หนึ่งที่ไม่ละโมบ ในอำนาจ อีกทั้งท่านก็ยัง เป็นคนที่อยเจียไว้วางใจหากเราเกี่ยวดองจึงนับเป็นวาสนายิ่ง ไม่ใช่หรือ”
“หามิได้พ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่กระหม่อมไม่อยากบังคับใจนาง เท่านั้น บุตรสาวผู้นี้กระหม่อมรักและตามใจนางมากนิสัยดื้อรั้น ยิ่ง อีกทั้งนางยังเป็นบุตรสาวที่เกิดจากอนุเกรงว่าจะไม่คู่ควร”

“บุตรอนหรือ แล้วอย่างไรนางคือบุตรสาวของท่านอีกทั้งเห็น ท่านรักนางเพียงนี้ อัยเจียเห็นว่าสมควรแล้ว ที่ผ่านมาอยเจียไม่ เคยสนใจเรื่องในจวนของท่าน แต่ตอนนี้อยเจียก็ไม่รู้จะหาหญิง ใดที่เหมาะสมมาเป็นชายาโจวอ๋อง ตัวอัยเจียเองก็โปรดท่าน อ๋องนัก ส่วนฮ่องเต้ก็โปรดเขาไม่น้อยกว่าอัยเจีย หากคนที่มา เป็นชายาคิดไม่ซื่อล่ะก็เกรงว่าจะสามารถสะเทือนบรรลังก์ฝ่า บาทได้ เรื่องนี้คงเป็นท่านที่เข้าใจใช่หรือไม่”

“พ่ะย่ะค่ะ”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วท่านอย่าได้ปฏิเสธความสัมพันธ์กันอีก เลย ทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องมงคลไม่ใช่หรือ”

ท่านเสนาบดีไม่อาจโต้แย้งได้ เมื่อองค์ไทโฮว่ทรงหมายมั่นกับ อซื้อของเขาปานนั้น