บทที่ 13 สมรสพระราชทาน

ณ ตำหนัก ไทโฮว วังหลวง

“ถวายพระพรเสด็จแม่ขอทรงพระเจริญพันปีพันพันปี”

“ลูกรักรีบลุกขึ้นเถิด มาให้แม่เห็นหน้าเจ้าชัดๆ หลายปีมานี้ นําบากเจ้าแล้ว”

“เสด็จแม่ลูกอกตัญญูไม่ได้คอยดูแลตลอดหลายปีแต่เห็น พระองค์ทรงแข็งแรงดีลูกก็เบาใจ”

“ฮั่นเออร์เจ้าเพียงแค่รักษาตนได้เป็นอย่างดีเช่นนี้ก็เท่ากับ กตัญญูต่อแม่แล้ว เป็นเพราะเจ้าบัลลังก์ของฝ่าบาทจึงได้มั่นคง บัดนี้ชายแดนสงบสุขแม่จะไม่ปล่อยให้เจ้าต้องลำบากอีกต่อไป”

“เพราะบารมีของเสด็จแม่อีกทั้งยาบำรุงที่ทรงส่งไปยัง ชายแดน จึงทำให้ลูกปลอดภัยพะย่ะค่ะ”

ไทโฮว์ทรงสรวลออกมาได้ตอนนี้บุตรชายคนเล็กของพระองค์ กลับมาแล้ว

บุตรชายของพระนางผู้นี้เดิมทีแล้วมีนิสัยโผงผาง หากคิดจะ ทําสิ่งใดแล้วไม่สามารถเปลี่ยนความตั้งใจของเขาได้ หากเอ่ย ถึงเรื่องหน้าตาก็หาได้เป็นรองผู้ใดในแผ่นดิน

เพราะศึกสงครามชายแดนเขาจึงยังไม่มีสตรีใดเคียงข้าง แม้แต่อนหรือสตรีข้างห้องก็ยังไม่มีเลยแม้แต่นางเดียว
เรื่องนี้เป็นเรื่องเร่งด่วนที่ไม่โชว์ทรงกังวลพระทัยเป็นอย่างยิ่ง

บุตรชายผู้นี้ของนางอายุบัดนี้เข้าสู่วัยยี่สิบหกหากเป็นบุรุษอื่นคง ได้มีบุตรธิดาไว้ใช้งานหลายคนแล้ว

แต่บุตรของนางผู้นี้ด้วยหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบต้องห่างไกล แคว้นไปนานทำให้ผู้เป็นมารดาเช่นพระนางห่วงใยยิ่งการที่เขา กลับมาครานี้พระนางต้องเร่งรัดเรื่องนี้แล้ว

“ลูกแม่อย่าหาว่าแม่เร่งรัดเจ้า แต่ฮั่นเออร์ที่แม่เป็นกังวลใน ตอนนี้คงเป็นเรื่องทายาทสืบสกุลของเจ้า อีกทั้งหากมีคนที่แม่ วางใจมาดูแลเจ้าแทนแม่คงจะดีไม่น้อย ด้วยตัวแม่ก็ชราถึงเพียง นี้ไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ได้อีกนานเท่าหวังเพียงเรื่องเดียวคือเห็นเจ้า ครอบครัวที่ดี อีกทั้งยังมีหลานตัวเล็กๆ ให้แม่ได้ชื่นใจ”

“เสด็จแม่ลูกทำให้ท่านเป็นกังวลแล้ว ลูกอกตัญญูยิ่งเสด็จแม่ อย่าได้ตรัสเช่นนั้น พระองค์ต้องมีอายุยืนพันปีอยู่กับลูกเช่นนี้ ตลอดไป”

“ฮั่นเออร์แม้ผู้คนจะยกย่องสรรเสริญให้มีชีวิตยืนยาวเป็นพันปี

แต่ความจริงแล้วเจ้าก็รู้ไม่มีผู้ใดหลีกเลี่ยงความตายได้แต่หาก

ได้จากไปอย่างสงบไร้กังวลอันใดคงมีความสุขไม่น้อย ความจริง

เรื่องนี้ย่อมเป็นความผิดแม่ หากฮั่นเออร์ไม่ขัดข้องให้แม่คัด

เลือกหญิงสาวที่ดีพร้อมให้ลูกดีหรือไม่”

“เป็นพระมหากรุณายิ่งพ่ะย่ะค่ะ”

ไทโฮว์ทรงแย้มสรวล บุตรชายของนางผู้นี้คงยังไม่มีสตรีใน ดวงใจอีกทั้งยังเชื่อฟังไม่ได้ทำให้ลำบากใจนับว่ากตัญญยิ่ง
การคัดเลือกบุตรสาวของขุนนางผู้นั้นไปโชว์ต้องพิจารณา อย่างถี่ถ้วน แม้บัดนี้บุตรของนางทั้งสองจะรักใคร่กลมเกลียวกัน

แต่นางก็ไม่วางใจด้วยนิสัยที่เข้าใจยากของบุตรชายคนเล็ก อีกทั้งอำนาจทางการทหารที่เขาถืออยู่นั้นมีมากจนเกินไป

หากแต่งกับบุตรสาวของกลุ่มขุนนางที่มีอำนาจในวังอีกทั้งมัก ใหญ่ใฝ่สูง

ต่อไปหากสิ้นนางแล้วไหวโฮวก็ไม่อาจแน่ใจว่าความสัมพันธ์

ของพี่น้องจะยังคงเดิมหรือไม่ว่ากันว่าบุรุษที่แต่งออกไปแล้ว ย่อมกลายเป็นคนอื่น เวลานั้นเพื่อไม่ให้เกิดข้อผิดพลาดพี่น้องเข่นฆ่าพระองค์คง

ต้องคัดเลือกบุตรสาวขุนนางที่ดีสักคน อีกทั้งคนผู้นั้นต้องไม่เป็น

ผู้ที่มีจิตคิดการใหญ่

และแล้วพระนางก็คิดถึงใบหน้าของคนผู้หนึ่ง คนผู้นี้พระนาง รู้จักมาแทบจะเรียกว่าตลอดชีวิตอีกทั้งยังมีเรื่องติดค้างกันอยู่

เห็นว่าการเกี่ยวดองกันกับเขาคงเป็นหนทางเลือกที่ดีที่สุด

“แม่ได้คัดสรรบุตรสาวขุนนางทั่วราชสำนักไว้รอเจ้า ตอนนี้ เป็นเรื่องเร่งด่วนที่ต้องรีบจัดการ ลูกแม่จงรอสมรสพระราชทานที่ จะมีขึ้นในอีกเร็ววัน จะมัวชักช้าไม่ได้แม่อยากเห็นหลานตัวน้อย ที่มีใบหน้าตาหล่อเหลาเช่นเจ้าเต็มที่”

“ขอบพระทัยเสด็จแม่”
อ๋องหนุ่มไม่คัดค้านกระแสรับสั่งเรื่องมีพระชายา อย่างไรเสีย ช้าเร็วก็ต้องแต่งอยู่ดีไม่ว่าจะเป็นผู้ใดก็เพียงแค่สตรีผู้หนึ่ง

ใช้ชีวิตด้วยกันต่างคนต่างอยู่ส่วนในใจของเขาคิดเช่นไรนั้น หาได้สําคัญไม่

ความรักระหว่างชายหญิงแท้จริงมีหรือไม่เขายังไม่เข้าใจนัก เพียงตอนนี้นึกถึงสตรีผู้นั้นก็เพียงแต่อยากครอบครองเอาไว้ด้วย นางผู้นั้นงดงามยิ่ง

เขาเป็นเพียงบุรุษผู้หนึ่งเจอหญิงงามที่ต้องใจย่อมต้องหา หนทางไขว่คว้า แต่หากไขว่คว้าไม่สำเร็จเขาก็ไม่ได้คิดที่จะฝืน ชะตาแต่ประการใด

หากพบก็ดีไม่พบก็ไม่อาจนับได้ว่าไม่ดี

หลังใช้เวลาอยู่กับองค์ไทโฮวตลอดทั้งวันก่อนกลับพระนางยัง ได้เตรียมสิ่งที่ทำให้เขาทั้งประหลาดใจและจำใจต้องรับมา

สตรีผู้งดงามห้านางที่พระนางคัดเลือกมาด้วยตนเองเพื่อให้ คอยรับใช้เขา อีกทั้งยังทรงกำชับว่าให้เขาเร่งรีบสร้างผลงาน ใหญ่โดยไว

ผลงานใหญ่ที่ว่าคงหนีไม่พ้นเรื่องมีทายาทโดยเร็ว