บทที่ 12 อนาคตคุณนายลีย์

กิดเดียน ลีย์ หันศีรษะและมองไปที่เนลล์ในที่สุด

ผู้หญิงตัวเล็กที่สวมเสื้อกันลมสีเบจยังคงดูสะอาดและ สดชื่น แต่ดูเหมือนจะมีร่องรอยแห่งความเศร้าจาง ๆ อยู่ ในส่วนลึกของดวงตาของเธอซึ่งเขาจับได้อย่างดีเยี่ยม

การจ้องมองของเขาลึกขึ้น แต่เขาไม่ได้แสดงความคิด เห็น แต่เขาพยักหน้าเล็กน้อย

“อืม นิดหน่อย

เนลล์ฝืนยิ้ม

ผู้ชายโกหกเก่งจริง ๆ กลิ่นแอลกอฮอล์แรงขนาดนี้มันจะ นิดหน่อยได้ไง?

เห็นได้ชัดว่าเขาดื่มเยอะมาก!

อย่างไรก็ตามเธอไม่มีสิทธิ์และรู้สึกอายเกินกว่าที่จะเป็น ห่วงเขาเธอจึงเม้มริมฝีปากของเธอและนิ่งเงียบ

แมทธิวหันหน้ามาถามเธอด้วยรอยยิ้ม “ ครับ คุณอาศัยอยู่ที่ไหน?” “คุณเจนนิงส์

เนลล์บอกที่อยู่ให้เขาทราบและแมทธิวก็ป้อนมันลงใน อุปกรณ์นำทางก่อนที่จะขับรถ

ภายในรถเต็มไปด้วยความเงียบ เนลล์สอดนิ้วของเธอ ไว้บนตักแล้ว เอน ศีรษะ เพื่อ มองออกไปนอกหน้าต่างบางทีอาจเป็นเพราะออร่าของผู้ชาย ที่อยู่ข้างๆ เธอนั้น ทรงพลังเกินไป แต่เนลล์กลับรู้สึกถูกสงวนไว้อย่าง ลึกลับ กระดูกสันหลังของเธอถูกดึงตึง

กิดเดีย นมองดูท่าทาง ที่แข็งทื่อ ของเธอ และยกมุมริม ฝีปากขึ้นอย่างเงียบๆ

“คุณออกมาจากบ้านพักของเจนนิงส์หรอ?”

เนลล์ตะลึงและตอบว่า “ อึม ใช่”

“เท่าที่ผมรู้ คุณมักจะไม่กลับไปที่นั่น ทำไมจู่ ๆ คุณถึง ตัดสินใจกลับไป?”

ในฐานะผู้หญิงที่เคยหลับนอนมาด้วยกันแล้วเนลล์คาด หวังว่าเขาจะสืบหาข้อมูลของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่แปลกใ จที่เขารู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอ

เธอลังเลและไม่ได้ให้คําตอบโดยตรง

“เรื่องส่วนตัวนะ…ฉันต้องจัดการนิดหน่อย”

“เรื่องส่วนตัว?”

กิดเดียนเลิกคิ้ว ใบหน้าหล่อเหลาของเขาดูเหมือนจะมี รอยยิ้มจาง ๆ ท่ามกลางแสงสลัว เขาเคาะนิ้วที่ข้าง หน้าต่าง

“ผมคิดว่าในฐานะ สามี ภรรยา ตามกฎหมาย ผมควรมี สิทธิ์ที่จะรู้เรื่องส่วนตัวของคุณ”เขาพูดแบบนี้ด้วยรอยยิ้ม ถ้าเป็นเขาอีกคนนึง เนลล์คง คิดว่าเขาล้อเล่น

อย่างไรก็ตามเธอรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องตลก

แม้ว่ามุมปากของเขาจะยกยิ้ม แต่ดวงตาของเขาก็จริงจัง มาก ดูเหมือนว่าเขากำลังเตือน เธอ เป็นการ ดีกว่าที่ เธอจะบอกเขาอย่างตรงไปตรงมาแทนที่จะบังคับให้เขา สอบสวนเป็นการส่วนตัว

เนลล์ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และไม่กล้าขัดขืน เธอไม่มีทาง เลือกอื่นนอกจาก บอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างตรงไป ตรงมา 1

ในใจเธอแอบเฝ้ารอสิ่งนี้

ท้ายที่สุดมันเป็นชื่อของเธอที่พิมพ์พร้อมกับชื่อของเขา บนหนังสือ สีแดง เล่มนั้น เขาคงจะช่วยเธอได้ถ้าเห็นผู้ หญิงของเขาถูกรังแก!

เช่นเลี้ยวรถไปรอบ ๆ ทันทีและรีบกลับไปบ้านของเจน นิงส์เพื่อช่วยเธอระบายความโกรธ!

ไม่ทันคาดคิด

“พูดอีกนัยหนึ่งคุณรู้สึกเศร้ากับเรื่องน่าเกียจนั้นหรือ?”

เนลล์ เจนนิ่งส์ “???

‘คุณผู้ชาย คุณไม่ได้โฟกัสตรงจุดไปหน่อยเหรอ?เธอยิ้มอย่างเชื่องช้า “ไม่ ฉันไม่ได้เศร้า! ใครบอกว่าฉัน เศร้า?”

รอยยิ้มปรากฎบนริมฝีปากของกิดเดียนเริ่มเย้ยหยันเล็ก

น้อย

เนนส์กัดริมฝีปากของเธอรู้สึกผิดเล็กน้อย

เธอจ้องมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะลดเสียงลงในที่สุด และพึมพำ “ฉันไม่ค่อยพอใจ! ความจริงที่ว่าแฟนของ ฉันถูกพรากไปจากฉันโดยไม่มีเหตุผล ฉันต้องทำตามค ‘ำสั่งด้วยการแสดงที่พวกเขาก่าหนดและดูพวกเขาแสดง ความ รักของพวกเขา แค่คิดถึง มันก็ทำให้ฉันหดหู่! ”

กิดเดียนมองไปที่แววตาที่เศร้าหมองและครุ่นคิด

“แล้วคุณจะทำอย่างไร?”

เขาไม่เชื่อว่าเธอจะเชื่อฟังและหลงเชื่อพวกคนเลวพวก นน

แน่นอน ว่า เธอ หงุดหงิด และแสดง สีหน้า เจ้า เล่ห์ ทันที

“อืม…ฉันมีแผน ก็แล้วกัน ฉันจะไม่บอกคุณหรอกนะ เกรงว่าคุณจะทำความลับรั่วไหล”

ริมฝีปากของกิดเดียนขยับขึ้นและเขาหยุดถามคำถาม

“เอาล่ะ ผมจะรอดูแผนการที่ยอดเยี่ยมของคุณ

ไม่นานรถก็มาถึงที่พักของเนลล์ตั้งอยู่ในอพาร์ทเมนต์เล็ก ๆ ใจกลางเมืองและล้อมรอบ ด้วยต้นไม้เขียวขจีที่ปลูกเป็นวงกลมของเทียม แมทธิว จอดริมถนน และเนลล์ ลงจากรถโบกมือ ให้ชายที่เบาะ หลัง

“คุณลีย์ ขอบคุณนะคะที่มาส่งฉัน โชคดีค่ะ”

กิตเดียนหยุดปรับแขนเสื้อ และเงยหน้าขึ้นมองเธอ เขา แก้เสียงดังว่า “คุณควรเปลี่ยน วิธีพูดกับผมนะคุณนา ยลีย์”

เนลล์แข็งตัวเมื่อใบหน้าของเธอร้อนผ่าวอย่างอธิบายไม่ ถูก

เธอเหลือบไปเห็นแมทธิวที่กำลังยิ้มอย่างยั่วยวนในที่นั่ง คนขับจากมุมหนึ่งและส่งสายตาไปที่เขา

จากนั้นเธอตอบอย่างจริงจัง “คุณบอกว่าฉันมีเวลาสาม วันไม่ใช่เหรอ? ยังไม่ถึงสามวันเลย! รีบจัง?”

กิดเดียนครุ่นคิดก่อนจะเห็นด้วย

เขาเป็นคนที่รักษาคำพูดของเขามาตลอด ไม่ว่าในกรณี ใดหนึ่งวันได้ผ่านไปแล้ว ดังนั้นจึงมีเวลาเหลือเพียงสอง วัน ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องรีบเร่ง

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เขาก็มองเธอด้วยดวงตาที่ยิ้มและโบกมือ ให้ “เอาล่ะ ลาก่อนคุณนายลีย์ในอนาคต”

เนลล์ “….. “โรลส์รอยซ์สีดำขับออกไปและในที่สุดเนลล์ก็หันหลัง กลับและมุ่งหน้าไปยังอพาร์ตเมนต์ของเธอ

เมื่อเธอเปิดประตูเธอได้รับโทรศัพท์จากฮันนาห์ ผู้ช่วย ของเธอบอกว่าเธอได้รับอีเมลจากประธานมอร์ตัน เกี่ยว กับการประชุมฉุกเฉินที่จะจัดขึ้นในเช้าวันพรุ่งนี้สำหรับ ทุกคนในผู้บริหารระดับสูงและเตือนเธอว่าอย่ามาสาย

เนลล์ให้ความมั่นใจกับเธอและวางสายโทรศัพท์ก่อนที่จ ะเปิดกล่องจดหมายของเธอและเห็นอีเมลที่ เจสัน มอร์ ตันส่งมา

การขายผลิตภัณฑ์สำหรับผู้ใหญ่ เป็นเพียงอาชีพเสริม สําหรับเธอ งานหลักของเธอคือผู้จัดการฝ่าย ประชาสัมพันธ์บันเทิงภายใต้ของบริษัท มอร์ตัน

บริษัท เป็นธุรกิจแรกที่ โทมัส มอร์ตัน ให้เจสันดูแล บริษัท ตกอยู่ในสถานการณ์ ที่เลวร้ายมากในเวลานั้น และโทมัสได้มอบมันให้กับเขาเพื่อทดสอบความ สามารถ

เจสัน ถูกกดดัน อย่างหนัก ในตอนนั้น เนลล์ จึงช่วยเขา หลายคดี วิธีการที่ยอดเยี่ยมของเธอทำให้เขาตื่นเต้น อย่างไม่น่าเชื่อ

ต่อมาเมื่อเธอกลับประเทศ เธอยอมแพ้ต่อคําอ้อนวอน อย่างจริงจัง และเข้ามารับตำแหน่ง ฝ่ายประชาสัมพันธ์ ของบริษัท

จากนั้น การจัดการบริษัทชื่อ เฟิงฮัว เอนเตอร์เทนเม้นท์ก็ไม่เคยพบกับปัญหาสำคัญใด ๆ

แม้ในสภาพแวดล้อม การแข่งขัน ที่โหดร้าย และรุนแรง ขึ้นของอุตสาหกรรม ในปัจจุบัน บริษัท ก็ประสบความ สำเร็จ อย่างน่าทึ่ง ในเวลาเพียง สองปีมันพัฒนา อย่าง รวดเร็วจาก บริษัท เล็ก ๆ ที่กำลังจะปิดตัวลงเป็น บริษัท สื่อขนาดใหญ่ที่ไม่มีคู่แข่งนอกจาก อันนิงอินเตอร์ เนชั่นแนล

เธอ ไม่ใช่อัจฉริยะ และไม่เคยทำอะไรแบบนั้นมาก่อน สาเหตุที่เธอสามารถบรรลุเป้าหมายนี้ได้เป็นเพราะการ คิดอย่าง ละเอียด ถี่ถ้วน และการจัดการ ที่ยากลำบาก ตลอดทั้งคืน

เป็นเพราะนั่นคือ บริษัทของเขา

กระนั้นเจสัน มอร์ตัน ก็ไม่ได้เปิดเผยความสัมพันธ์ของ พวกเขาต่อสาธารณะ

ตอนนั้นเธอคิดเพียงว่าเป็นเพราะเขาไม่ต้องการให้ความ สัมพันธ์ของทั้งคู่กระทบกับงานของพวกเขาเธอจึงร่วม มือกับเขาอย่างเงียบ ๆ และไม่เคยพูดอะไรเลย

ดังนั้นนอกเหนือจากเพื่อนสนิทของเธอ เจเน็ต แฮนค็อก แล้วไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเธอทำงานที่มอร์ตัน คอร์ปอเรชั่น

เมื่อ เธอคิดเรื่องนี้แล้ว สาเหตุ ที่เขาไม่ต้องการ เปิดเผย ความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นน่าจะเป็นไปได้มากว่าจะห าทางออกได้หากมีอะไรเกิดขึ้นไม่ว่า ผู้ชาย จะรักคุณ หรือ ไม่ก็สามารถมองเห็น ได้ใน สถานการณ์เช่นนี้

ริมฝีปากของเนลล์เม้มด้วยรอยยิ้มที่เย็นซาเมื่อนึกย้อน กลับไป

เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอและส่งข้อความถึง โทมัส มอร์ ตัน ก่อนที่จะโยนมันทิ้งและเข้าไปในห้องน้ำ

เมื่ออาบน้ำเสร็จเธอก็ได้รับคำตอบจากโทมัส

“ฉันเตรียมสิ่งที่คุณต้องการเอาไว้แล้วให้มาในวันพรุ่งนี้ เวลา 10.00 น. เพื่อ เซ็นสัญญา จะมีผลทันที หลังจาก เซ็นสัญญา”

นิ้ว เรียว ของ เธอบิน ผ่าน หน้าจอขณะที่เธอพิมพ์ ตอบ กลับ “ตกลง ขอบคุณค่ะ ลุงโทมัส”