บทที่ 21 คุณกำลังพยายามเกลี้ยกล่อมใคร

ผู้คนเริ่มกระซิบกัน “คนนั่นใคร? เธอสวยจัง!!!

“ฉันไม่รู้ แต่ฉันคิดว่าเธอเป็นแขกรับเชิญจากตระกูล เจนนิงส์!” เนลล์ ยังเด็กตอนที่เธอหนีออกจากตระกูล เจนนิงส์เมื่อห้าปีก่อน

ใบหน้าของเธอยังไม่โตเต็มที่และเธอใช้เวลาส่วนใหญ่ใ นการเรียนหนังสือจึงมีน้อยคนที่เคยเห็นเธอมาก่อน มาก จนตอนนี้เธอกลับมาปรากฏตัวอีกครั้งดูเหมือนจะไม่มี ใครจําเธอได้

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะไม่มีใครจําเธอได้ แต่เซลีนจําได้

เซลีนถูกกลุ่มคนรายล้อมเมื่อเธอเห็นผู้หญิงคนนั้นเดิน เข้ามาจากทางเข้า เธอก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงเช่นกันนั่น คือ เนลล์ เจนนิ่งส์ เหรอ?

ในความคิดของเธอ เนลล์ มักจะแต่งตัวด้วยชุดที่เป็น ทางการหรือชุดล่าลองธรรมดา ๆ แม้ว่าเธอจะดูสะอาด และเรียบร้อย แต่ก็ดูเรียบง่ายและน่าเบื่อ หากผู้คนมอง เธอ ในระยะเวลานานพวกเขาจะรู้สึกว่าเธอ ไม่มีความ เป็นผู้หญิง

นอกจากนี้เธอยังไม่ชอบแต่งหน้าและไม่ดูแลผมด้วย ผม ยาวสีดำของเธอเรียบตรงและดูเชยเสมอ ชุดนี้ของเธอ ถือว่า โดดเด่น ถ้า หากเทียบกับกองเสื้อผ้า ที่ไว้ใส่ไป ทํางานของเธอ อย่างไรก็ตามจะไม่น่าประทับใจในสายตาของหญิงสาวที่ชื่นชอบลงทุนแฟชั่นและการแต่ง

อย่างไรก็ตาม คนที่ไม่น่าประทับ ใจอย่างเธอก็ดูน่าทึ่ง มากราวกับว่านางฟ้าได้ลงมา เซลีนอดไม่ได้ที่จะกำหมัด แน่น สาว ๆ รอบตัวเธอถามเธออย่างสงสัย

“เซลีน คนนั้น เป็นใคร? เธอสวยมาก เธอเป็นหนึ่งใน แขกของคุณหรือเปล่า?

“เธอเป็นคนดังได้ไหม?”

“ฉันไม่คิดอย่างนั้น ถ้าเธอเป็นคนดังใบหน้าของเธอจะ ทำให้ความนิยมของเธอระเบิดไปแล้ว ไม่มีทางที่เราจะจ ำเธอไม่ได้” เสียงข้างหูของเธอเหมือนเข็มทิ่มแทงหัวใจ ของเซลีนเธอแอบขบฟันและหายใจเข้าลึกๆ

“พวกเธอจำเขาไม่ได้เหรอ? เธอเป็นพี่สาวของฉันเอง เนลล์!”

“ฮะ?”

“เป็นไปได้ยังไง” ผู้คนโดยรอบล้วนดูประหลาดใจ เซลีนยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ไม่แปลกที่คุณจะจำเธอไม่ได้ พี่ของฉันหน้าตาเปลี่ยน ไปมากตั้งแต่ห้าปีที่แล้ว อันที่จริงถ้านี่เป็นครั้งแรกที่ฉัน เห็นเธอ ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเป็นพี่ของฉันเหมือน ทกัน!” มีคนรู้ทันทีว่าคำพูดของเซลีนมีความนัยแปลกๆ

“คุณหมายความว่าพี่ของคุณทำศัลยกรรมเหรอ?”“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันรู้สึกว่าเธอ แตกต่างจากเมื่อก่อน มาก เธอเคยดูธรรมดา แต่ตอนนี้เธอสวยมาก!

“ฮึก! ฉันเดาว่าเรื่องอื้อฉาวเมื่อห้าปีก่อนคงไม่พ้นฝีมือ เธอแน่และเธอก็ทำหน้ามาเพราะเธอกลัวว่าจะมีคนโยน ไข่เน่าใส่เธอถ้าพวกเขาจําเธอได้สินะ!”

“หึ! เธอคงคิดจะกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่?

เซลีนทําหน้าเหมือนสําบากใจ

“อย่าพูดแบบนั้นเกี่ยวกับพี่ของฉันสิ เหตุการณ์เมื่อห้าปี ก่อนไม่ใช่ความผิดของเธอ…”

“เซลีนคุณใจดีเกินไป ถ้าเธอไม่ได้ขโมย งานของคุณ ตั้งแต่ แรกคุณจะพลาดเข้าสถาบันศิลปะ หรือเปล่า ?”

“ใช่เธอทําได้ดี เธอไปต่างประเทศเพื่อหลีกหนีจากการ สนใจของทุกคนและทุกอย่างก็ดีขึ้น แต่คุณล่ะ? คุณ เสียใจกับเรื่องนี้มานานมาก ใครจะต้องรับผิดชอบต่อสิ่ง

“ถ้าคุณถามฉัน ฉันเดาว่าตอนนี้เธอกลับมาเพื่อก่อกวน คุณเซลีน คุณจะต้องระมัดระวัง!! คนกลุ่มนั้นซุบซิบคุย กัน เซลีนห้ามปรามพวกเขาด้วยเสียง ต่ำ แต่รอยยิ้มก็ ฉายแววในดวงตาของเธอ

อีกด้านหนึ่งเนลล์เดินมาหาซิลเวีย

“ทําไมแกมาสาย?” ฌอร์นขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ เนลล์เหลือบมองเขาอย่างเย็นชาและพูดว่า“พ่อก็เคยเห็นหน้าหนูบ่อยแล้ว แค่มาช้าเองนะคะ คุณ เจนนิงส์”

“แก!” ฌอร์นรู้สึกโกรธกับท่าทีที่สูงส่งและหยิ่งของเธอ เขา ตะคอก เมื่อ สายตา ของเขากวาด ไปที่ชุดของเธอ

“ทำไมแกถึงแต่งตัวแบบนี้? วันนี้เป็นวันเกิดของเซลีน ไม่ใช่ของแก! แกกำลังพยายามจะยั่วใคร?

เนลล์มองเขาด้วยความตกใจ ถึงแม้ว่าเธอจะรู้อยู่แล้วว่า พ่อของเธอไม่ได้รักเธอ แต่เธอก็ไม่คิดว่าเขาจะพูดคำที่ แสดงความเกลียดชังกับเธอเช่นนี้

ตอนนี้…สิ่งที่ได้ยินคือสิ่งที่พ่อพูดออกมาใช่ไหม? หัวใจ ของเธอหนาวสั่น แต่ใบหน้า ของเธอก็ยังไม่แสดงออก

“ไม่ใช่ธุระอะไรของพ่อนี่ หนูจะใส่!”

“แก!”

“พอแล้ว!” เสียงที่โอ่อ่าดังขึ้นเมื่อซิลเวียพูดออกมาเพื่อ ขัดจังหวะเขา เธอเรียกบริกรและให้เขานำไวน์หนึ่งแก้ว มาให้เนลล์ก่อนจะพูดเสียงเบาว่า

“เราเป็นครอบครัวเดียวกัน หยุดทะเลาะกันในที่ สาธารณะ!” ฌอร์นไม่พอใจและอยากจะพูดอะไร มากกว่านี้ แต่ซิลเวียจ้องมองเขา

เขากลืนคำพูดที่เหลือลงไปอย่างไม่เต็มใจ เนลล์หัวเราะ เยาะ พนักงานเสิร์ฟเสิร์ฟค็อกเทลเบา ๆ พร้อมกลิ่น แอลกอฮอล์หอม ๆ ซิลเวียมองเธอและหยุดมองแก้วไวน์ในมือ การแสดงออกของเธอคลายลง

“คุณแม่ที่อุปถัมภ์แกอยู่ที่นี่ แกควรรู้ว่าจะพูดอะไรเกี่ยว

กับคุณมอร์ตันและแก!”

“ย่าต้องการให้หนูพูดอะไร?”

“แค่บอกว่าคุณมอร์ตันและแกเลิกกันไปนานแล้วเพราะ ความไม่ลงรอยกันและไม่เกี่ยวกับเซลีน”

เนลล์ยิ้มอย่างเย็นชาและตอบตกลงอย่างง่ายดาย

“ค่ะ” ซิลเวียพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ทันใดนั้นเธอ ก็ยกแก้วขึ้นแล้วแตะเนลล่เบา ๆ

“แกได้รับความเดือดร้อน แต่ไม่ต้องกังวล ฉันจะจําการ ช่วยเหลือของแกในครั้งนี้ ฉันจะตอบแทนให้แก่ใน อนาคต” เนลล์เลิกคิ้วแปลกใจกับท่าทีของซิลเวีย

อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้ไตรตรองกับมันและเดาว่า ซิลเวีย แค่จงใจใช้คำพูดที่อ่อนโยนเพราะต้องการอะไร จากเธอ เนลล์รู้สึกกระหายน้ำเธอจึงยกแก้วขึ้นจิบ

หลังจากดื่มแล้วซิลเวียก็พาเธอไปหาคุณนายโจนส์ เมื่อ คุณนายโจนส์เห็นเนลล์เมื่อครู่ ท้ายที่สุดเหตุผลเดียวที่ เธอมาในวันนี้ก็เพราะเนลล์ เธอไม่ได้เห็นเนลล์มาห้าปั

เมื่อได้เห็นเธอเธอก็ตระหนักว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ และขี้ อายได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว นิสัยเย็นชาและสูงส่งของ เธอเหมือนกับแม่ของเธอทุกประการ ราวกับว่าเพื่อนเก่า ที่เสียชีวิตของเธอกลับมามีชีวิตอีกครั้งคุณนายโจนส์อารมณ์ดีขึ้นมากและเข้าไปทักทาย เธอ ด้วยมือที่สั่นเทา “หลานรัก เนลล์! เป็นหนูจริงๆ ด้วย!” เนลล์รีบก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวเพื่อพยุงเธอ “ ยาย”

“หลานรักกลับมาเมื่อไหร่? ทำไมหนูไม่มาเยี่ยมยาย คุณนายโจนส์ผู้ซึ่งสงบมาโดยตลอดมีอารมณ์หวั่นไหว มากจนดวงตาของเธอแดงก่ำ เนลล์ก็เช่นกัน “หนู ขอโทษที่หนูไม่ได้ไปเยี่ยมยาย ยายเป็นอย่างไรบ้าง? ”

“ยายสบายดี สบายมาก” เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีที่ แล้วเป็นจุดที่เจ็บปวดสำหรับหัวใจของเนลล์เธอจึงไม่ได้ ติดต่อกับผู้คนมากมายแม้จะกลับมาเมื่อสองปีก่อน คุณ นายโจนส์ดูเหมือนจะเข้าใจความเจ็บปวดของเธอ เธอต บหลังเนลล์และปลอบโยน

“มันเป็นอดีตไปแล้วลูก ดีแล้วที่หนูกลับมา” ซิลเวียก้าว

ไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม

“คุณนายโจนส์ , เนลล์มีบางอย่างที่อยากจะพูดกับ คุณ”

จากนั้น เธอ ก็ได้ โอกาส เพื่อ เตือน เนลล์ เนลล์ หัวเราะ

“ทำไมถึงเร่งจัง? จะให้หนูบอกอะไรยาย ว่าย่าบอกให้ หนูพูดอะไรเหรอ? ทำไมกลัวยายจะจับได้หรอ?”