บทที่ 11 อย่าจีบกันในที่สาธารณะ

คำพูดเย็นชาของเนลล์ไม่ได้ทำให้เจสันสนใจนัก

เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “อย่างไรก็ตามเนื่องจาก คุณอยู่ที่นี่ผมมีเรื่องจะถามคุณ เมื่อคืนคุณไปไหนมา? ทําไมคุณไม่รับสายของผม?

ดวงตาของเนลล์กะพริบ

เจสันโทรหาเธออีกหลายครั้งเมื่อคืนนี้ แต่เธออยู่กับกิด เคียน ลีธ์ ในเวลานั้นและไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์

เธอเห็นสายที่ไม่ได้รับเมื่อเช้านี้ แต่ก็ไม่ได้สนใจมัน

ท้ายที่สุดไม่ว่าเขาจะเป็นห่วงเธอหรือว่าเขาพยายามจะ ตำหนิเธอ แต่ความสัมพันธ์ในปัจจุบันของพวกเขาก็ไม่ เหมาะสมอีกต่อไป

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เธอก็เอามือเสยผมของเธอและตอบอย่าง เฉื่อยชาว่า “เจสัน มอร์ตัน ใครตายหรอกหรือใครแต่ง ตั้งคุณเป็นพระราชา”

เจสันตะลึง “ไงนะ?”

“ทำไมฉันต้องรับสายของคุณ?”

เจสัน ตกตะลึง ไปชั่ว วินาที ก่อนที่คำพูดของเธอ ทำให้ ประหลาดใจและเขาก็โกรธเกรี้ยวทันที

“เนลล์! อย่าหยาบคาย! ผมเป็นห่วงคุณเท่านั้น!
“โอ้? เซลีน รู้ไหมว่าคุณห่วงใยฉันมากแค่ไหน?” คิ้วของเธอยกขึ้นด้วยรอยยิ้ม ที่ดูเหมือน ไม่ใช่รอยยิ้ม สีหน้าของเจสันบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ แต่เขาไม่ สามารถพูดอะไรกับเธอได้

ในขณะนั้น เสียงที่ชัดเจน และไพเราะ ดังมาจากประตู ของบ้านพัด 1

“เจสัน!”

เมื่อมองย้อนกลับไปเธอเห็นเซลีนวิ่งออกไปในชุดเดรส แขนยาวสีม่วง

ใบหน้าของเจสันผ่อนคลายขึ้นเมื่อเห็นและเขาก็เดินไป

หาเธอ

“ทำไมคุณถึงใส่ชุดแบบนี้? ข้างนอกมีลมแรง

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่หนาว ” เซลีนยิ้มให้เขาก่อนที่ เธอจะจ้องมองไปที่เนลล์และเธอก็หยุด

จากนั้นเธอก็ยิ้มหวานและรีบไปหาเนลล์

“พี่ คุณยังอยู่หรอ? คุณไม่ได้ขับรถมาที่นี่เหรอ? ให้ฉัน เรียกคนขับรถส่งคุณกลับหรือไม่?”

เนลล์มองไปที่การแสดงออกที่อ่อนโยนและใจดีของเซ ลีนและขยับมุมริมฝีปากของเธอด้วยท่าทางเยาะเย้ย ไม่จำเป็น ฉันจะเรียกแท็กซี่”เซลีนลังเลครู่หนึ่งก่อนจะยิ้ม “พี่อย่าพยายามทำตัวกล้า หาญ การเรียกแท็กซี่มาที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย นอกจากนี้ยัง ไม่ปลอดภัยที่จะกลับบ้านคนเดียวดึก ๆ แค่ให้ฉันช่วย เรียกคนขับรถพาคุณกลับบ้าน!”

จากนั้นเธอกวักมือเรียกคนรับใช้

“เรียกคนขับรถให้หน่อย ไปส่งพี่ของฉันกลับ”

คนรับใช้พยักหน้าแล้วหันไปเรียกหาใครบางคน

เนลล์ ได้เห็นว่าเซลีนทำราวกับ ว่าเธอเป็นเจ้านายของ ครอบครัวเจนนิงส์ และรู้สึกไม่สบายขึ้นมาทันที

คิดว่าเมื่อห้าปีที่แล้วเซลีนเคยคนตัวเล็ก ๆ ในเวลานั้นแม่ และลูกสาว ไม่ได้มีสิทธิ์ในการพูดอะไร แต่เพียงไม่กี่ปี สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

เนลล์หัวเราะในใจ โดยธรรมชาติแล้วการแสดงออกของ เธอก็ดูไม่มีความสุขเช่นกัน เธอพูดอย่างเย็นชา “เซลีน เจนนิงส์ เธอหูหนวกหรือเปล่า? ฉันบอกให้คนขับรถพา ฉันกลับบ้านเมื่อไหร่?”

เซลีนสะดุ้งและถอยกลับไปที่ดวงตาที่เย็นชาของเนลล์ ราวกับ ว่าเธอหวาดกลัวกับคำพูดและท่าทาง ที่รุนแรง ของเนลล์

“พี่อย่าโกรธสิ ฉันแค่เป็นห่วงพี่”

“เป็นห่วงฉันเหรอ?” เนลล์แสยะยิ้มและก้าวไปข้างหน้า อย่างทีเล่นทีจริง “คนที่เมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้วร่วมมือกับย่าเพื่อขู่ฉันตอนนี้บอกว่าเธอเป็นห่วงฉันเหรอ? เซลีน เจนนิงส์ เธอไม่กลัวหน้ากากจอมปลอมของเธอหลุดเหร อ ถ้าเธอใส่มันนานเกินไป?”

เซลีนซีดเล็กน้อยและชั้นของหมอกปรากฏขึ้นในดวงตา ที่นุ่มนวลของเธอทันที

“พี่ฉันเป็นห่วงพี่นะ พี่พูดแบบนั้นได้ยังไง…

ร่างกายที่สั่นเทาของเธอดูบอบบางและอ่อนแอมากจน เ จสันอดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้า และรวบตัวเธอไว้ใน อ้อมแขนของเขา

เขาจ้องมองที่เนลล์อย่าง

“เนลล์ เจนนิงส์! หยุดพูดแบบนั้น ได้ไหม คุณเหมือน เม่นที่พร้อมจะแทงทุกคนที่พยายามเข้ามาใกล้คุณ! เซลี นเป็นคนใจดี ก็แค่ปฏิเสธเธอถ้าคุณไม่เต็มใจ ทำไมคุณ ต้องพูดคำแบบนี้กับเธอ?”

เนลล์หยุดนิ่งขณะที่เธอเฝ้าดูเขาปกป้องเซลีนอย่างหลง

รัก

จากนั้นริมฝีปากของเธอก็เม้มด้วยความเยาะเย้ยขณะที่ หัวใจของเธอเย็นลง

พวกเขาอยู่ด้วยกันมาหกปี เจสัน ไม่ได้ปฏิบัติ ต่อ เธอ อย่างเลวร้าย อันที่จริงเขาดูเป็นสุภาพบุรุษและมีน้ำใจ

มิฉะนั้น เธอจะไม่สามารถ อยู่กับเขามาได้ตลอด หกปี อย่างไรก็ตามเธอไม่เข้าใจ ทำไมเขาไม่เลิกกับเธอก่อนหน้านี้ถ้าเขาชอบเซลีนมากขนาดนี้?

เนลล์ ไม่ใช่คนที่ไม่ยอมแพ้ ถ้าเขาเลิกกับเธออย่างสม เกียรติและได้อยู่ร่วมกับเซลีนเนลล์จะไม่เป็นอะไรเลย แม้ว่าเธอจะเสียใจและหัวเสีย

แต่เขารอจนกว่าเธอจะจับพวกเขาได้ว่าอยู่ด้วยกันและ ทำให้พวกเขาทั้งหมดต้องลงเอยด้วยสภาพที่น่าละอาย แบบนี้!

เนลล์เอียงศีรษะและพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าคุณไม่ อยากถูกแทงก็แค่ปิดหน้า ฉันกำลังเตือน คุณ อย่ามา แสดงความรักต่อหน้าฉัน คุณไม่เคยได้ยินมาก่อนเหรอ ว่าคู่รักที่อวดความรักจะตายเร็วขึ้น?”

“คุณ!”

เจสัน โกรธมาก แต่เซลีนก็รีบหยุดเขา “เจสัน ลืม มัน เถอะ! พี่เขาอารมณ์ไม่ค่อยดี อย่าทะเลาะกับพี่…”

เจสันจ้องที่เนลล์อย่างเกลียดชังและเหวี่ยงมือด้วยความ โกรธ

“ได้ ! ผมจะไม่เถียงกับคุณ คนที่มีบุคลิกเยือกเย็นและ เต็มไปด้วยหนาม คนอย่าง คุณจะไม่มีทางพบผู้ชายที่ ต้องการตัวคุณ! อย่าเสียใจเมื่อถึงเวลานั้น! เซลีน ไปกัน เถอะ!”

เขาถ่มน้ำลายและดึงเซลีนลับเข้าไปในวิลล่า

เนลล์ ยืน อยู่คนเดียว ท่ามกลาง สายลม ยามค่ำคืน อันหนาวเหน็บและตัวสั่นอย่างไม่มีเหตุผล

คงไม่มีใครต้องการฉัน?

ทันใดนั้นหัวใจของเธอก็ปวดร้าว และดวงตา ของเธอก็ เริ่มแสบ

อย่างไรก็ตามเธอเงยหน้าขึ้นและกระพริบตาแรง ๆ หลายครั้งผลักความขุ่นเคืองให้หายไป

จากนั้นเธอก็หัวเราะเยาะตัวเอง

‘ฉันกำลังร้องไห้เรื่องอะไร?

‘ฉันเคยได้ยิน คำพูดที่น่าเกลียด ทุกประเภท สุนัขไม่ สามารถคายงาช้างได้ ทำไมคุณถึงทะเลาะกับสุนัขล่ะ?’ เธอหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้ง เพื่อ สงบสติอารมณ์

ในขณะนั้นเสียง ‘ปิ้น – ปิ้น’ เสียงแตรรถดังขึ้นสองครั้ง

ต่อหน้าเธอ

เนลล์มองไปเห็นรถโรลส์รอยซ์สีดำขับมาใกล้เธอ

ไฟหน้าสว่าง ทำให้เธอยกมือขึ้น เพื่อปิดบังสายตาจาก แสงจ้า ไม่นานรถก็แล่นผ่านมาและหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ

”คุณเจนนิงส์! สวัสดีอีกครั้ง!!

แมทธิว สตาร์ก ผู้ช่วย ของกิด เดียน ลีย์ ได้ลงจากรถ เนลล์จําเขาได้ เธอเคยเห็นเขาในตอนเช้า หลังจากนั้น

เธอฝืนยิ้มรู้สึกเขินเล็กน้อย “ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?“คุณลีย์ เข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำเสร็จพอดีนะครับ เราเพิ่งผ่านมาที่นี่ คุณลีย์เห็นคุณยืนอยู่ริมถนนเขาจึง สั่งให้ผมหยุด”

จากนั้นเขายิ้มและเปิดประตูให้เธอก้มหัวด้วยความ เคารพ “คุณเจนนิงส์ เชิญครับ.

เนลล์ลังเล

เธอมองไปที่ผู้ชาย ในรถ เขานั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ โดยใช้ศอกข้างหนึ่งบนหน้าต่างมองออกไปนอก หน้าต่าง แต่ดูเหมือนจะไม่เห็นอะไรเลย เขาดูอิดโรย เล็กน้อย

แม้ในแสงสลัวยามค่ำคืนโปรไฟล์อันหล่อเหลาของเขาก็ ชัดเจนเหลือทน ออร่าความเย็นจากร่างกายของเขาให้ ความรู้สึกว่าเขาห่างเหินและไม่สนใจ

เธอหยุดชั่วคราวสองสามวินาทีก่อนที่จะขึ้นรถ ทันทีที่เธอนั่งลงเธอก็ได้กลิ่นหอมฉุนของแอลกอฮอล์ เนลล์ตกตะลึงเล็กน้อยและโพล่งโดยไม่รู้ตัว “คุณดื่มมา หรือ?”