บทที่ 10 สิ่งที่แม่ทิ้งไว้เบื้องหลัง

เซลีนตัวแข็งขณะที่สีหน้าของเธอสลดลง

“พี่พูดกับฉันอย่างงี้ได้ยังไง?”

แซลลี่ยังฝืนยิ้ม “เนลล์ น้องเขาไม่ได้ตั้งใจ ทำไมเธอไม่ คุยกับเขาล่ะ เพียงแค่พูดคุยกันทำความเข้าใจกัน เรายัง คงเป็นครอบครัวเดียวกัน”

“ครอบครัว ! ขอโทษ! ฉันสามารถเป็นครอบครัว กับทุก คนในบ้านนี้ยกเว้นคุณสองคน”

“นอกจากนี้แม่ของฉันมีลูกสาวเพียงคนเดียว ฉันมีน้อง สาวตั้งแต่เมื่อไหร่? กรุณาอย่ายุ่งเรื่องของฉัน ระวังผีแม่ ของฉันจะมาเยี่ยม คุณกลางดึกเพื่อ เรียก ร้องขอ ชีวิต คุณ!”

“อ๊ะ !”

เซลีนกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวจากท่าทางที่เย็นชา และดุร้ายของเนลล์ และเข้ามาในอ้อมแขนของแซลลี

ทันใดนั้นเองทันใดนั้นเสียงตะโกนอย่างรุนแรงก็ดังขึ้น จากบันได

“เนลล์ เจนนิงส์!

เนลล์เงยหน้าขึ้นและเห็นซิลเวียเดินถือไม้เท้ามา แม้ว่าคุณหญิงท่านชราจะมีอายุมาก แต่เธอก็มีสุขภาพดีและร่าเริงและมีสายตาที่เฉียบคม โดยปกติแล้วเธอจะมี การแสดงออกที่หนักหน่วงซึ่งมีออร่าที่น่ากลัว

อย่างไรก็ตามเนลล์ไม่กลัวเธอ เธอยืนอย่างมั่นคงด้วย สายตาเย็นชาและความหยิ่งทนง

ซิลเวียเกลียดส่วนนี้ของเธอมากที่สุด เธอดื้อรั้นและห่าง เห็นเช่นเดียวกับแม่ที่ตายไป ราวกับว่าเธอเกิดมาพร้อม กับยีนที่น่าภาคภูมิใจในสายเลือดดังนั้นเธอจึงไม่สนใจ ใครอื่น 1

เธอตะคอกอย่างเย็นชา “เมื่อกี้แกพูดอะไร?

เนลล์ไม่ได้ตอบกลับ มีบางสิ่งที่ไม่มีประเด็นโต้แย้ง

มากกว่าครั้งเดียว ไม่กี่ปีที่ผ่านมาเธอได้ทะเลาะกับพวกเขาเกี่ยวกับแม่ของ

เธอแล้ว

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไม่มี ใครในครอบครัว นี้ ที่ห่วงใย แม่ ของเธอ เธอจึงไม่ต้องทะเลาะกับพวกเขาอีกต่อไป

ซิลเวีย คิดว่าเนลล์นิ่งเงียบเพราะเธอกลัวและสีหน้าของ เธอก็คลายลง

จากนั้นเธอก็มองไปที่เซลีนที่หดตัวลงในอ้อมแขนของแ ซลลี่ที่ใบหน้าเล็กบอบบางที่ดูเหมือนกวางตกใจจ้องมอง มาที่เธอ ใบหน้า ของเธอที่ไม่สามารถช่วยได้ แต่ผ่อน คลายขึ้นอีกนิด

“ดี!! เมื่อแกมาแล้ว ก็หยุดพูดถึงอดีต ไปกินข้าวได้แล้ว”

จากนั้นเธอก็เดินไปที่ห้องอาหาร

เนลล์ขมวดคิ้ว แต่เดินตามหลังเธอไป

“เนลล์ ฉันบอกให้ป้าแครอล ทำอาหารโปรดตั้งแต่เรารู้ ว่าเธอจะกลับมา ลองชิมสิชอบไหม?”

ทันทีที่พวกเขานั่งที่โต๊ะแซลลี่ก็เริ่มหยิบอาหารให้เธอ อย่างกระตือรือร้น

เนลล์ อดทนต่อความรู้สึก ขยะแขยง ในใจ เธอ ไม่ขยับ ตะเกียบและไม่ตอบสนองใด ๆ

อารมณ์ของฌอร์นลุกเป็นไฟทันทีที่เห็นเธอนั่งอยู่ที่นี่ เหมือนภูเขาน้ำแข็ง

“อะไรกัน? เรียกแกมากินข้าวด้วยมันผิดเหรอ? แซลลี่ เขาอายุมากกว่าแกอีก แกไม่คิดจะพูดคำว่า “ขอบคุณ” เมื่อเธอตักอาหารให้แกเลยเหรอ”

เนลล์ยังคงเงียบต่อไป

แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการทะเลาะกับพวกเขา แต่พวกเขา ไม่สามารถคาดหวังว่าเธอจะพอใจกับผู้หญิงที่ขับไล่แม่ ของเธอให้ฆ่าตัวตาย และก็ไม่ค่อยได้ทานอาหารร่วม โต๊ะเดียวกันกับเธอ

เธอวางตะเกียบลงและพูดอย่างเย็นชา “งั้นจำเอาไว้! หนูไม่หิวและหนูก็ไม่ได้อยากกินด้วย ทำไมวันนี้พ่อถึง โทรชวนหนู เพียงแค่เบื่อกับการไล่ตามหนู!”ดวงตาของซิลเวียเป็นประกายแวววาว

คราวนี้เธอไม่โกรธ แต่พูดเสียงเบาว่า “ดูเหมือนว่าแกจะ เกลียด ครอบครัว นี้มาก ดี ไม่มี ใครบังคับ แกถ้าแกไม่ อยากกิน เหตุผลที่ฉันโทรหาแกในวันนี้ก็เพื่อจะบอกบาง สิ่งบางอย่างกับแกเกี่ยว

“วันมะรืนนี้เป็นวันเกิดน้องสาวของแก และจะมีงาน เลี้ยง สำหรับ เธอ ฉันได้พูดคุยตกลงกับครอบครัว มอร์ ตัน แล้ว และจะประกาศ ความสัมพันธ์ ของพวกเขา ใน งานปาร์ตี้ แกจะต้องมาด้วย

“ถ้าใครถามก็แค่บอกว่า เจสัน มอร์ตัน หมั้นกับน้องสาว ของแกมาตลอด นี้เพื่อประโยชน์ ของแกเอง เนื่องจาก ความสัมพันธ์ ของแกเป็นอดีตไปแล้ว ก็ปล่อยมันไป!”

เนลล์มองเธอด้วยความตกใจ

เธอไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะกระโดด ผ่านห่วงมากมาย เพื่อบังคับให้เธอกลับบ้านเพื่อสิ่งนี้

เธอมองไปที่ซิลเวียหลังจากนั้นไม่นานจู่ ๆ ก็หัวเราะด้วย เสียงเบา

“ย่าหมายความว่า ย่าต้องการให้หนูเป็นโล่ของพวกเขา เหรอ? ย่าต้องการให้หนูเป็นสักขีพยานในการประกาศ ความสัมพันธ์ของพวกเขาใช่หรือไม่”

การแสดงออก ของ ซิลเวี ยมี ดลงด้วย ความ ไม่พอใจ ระวังคำพูดของแก นี่ไม่ใช่แค่สำหรับน้องสาวของแก แต่ สําหรับแกด้วยเช่นกัน!”

หลังจากหยุดไปชั่วขณะเธอกล่าวเสริมว่า “แกก็เป็นเด็ก ผู้หญิงและต้องแต่งงานสักวัน มันจะดีไหมที่คนอื่นจะรู้ว่า แกเคยถูกทิ้งมาก่อน”

“ถ้าหนูปฏิเสธล่ะ”

“แกห้ามปฏิเสธ! ฉันตัดสินใจแล้ว! แกไม่มีทาง คัดค้าน!”

“แล้วถ้าหนูยืนกรานจะไม่ไปล่ะ”

ซิลเวียหัวเราะอย่างเย็นชามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไป ด้วยความเยาะเย้ยและดูถูก

“แกจะไม่ไปก็ได้ เว้นแต่…แกไม่ต้องการของที่แม่แกทิ้ง

ห้องอาหารถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบทันที

จู่ ๆ เนลล์ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้

เธอจ้องมองซิลเวียด้วยใบหน้าซีดเซียวและดวงตาที่เย็น

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หัวเราะอย่างเย็นชา

“ดี! เยี่ยมมาก! ย่าสามารถบังคับหนูได้แค่ตอนนี้ แต่ย่า ไม่สามารถบังคับหนูได้ตลอดไป!

“แค่บังคับแกได้ตอนนี้ก็เพียงพอแล้ว”ซิลเวีย ปัด ความ โกรธ และวาง ตะเกียบ ลงอย่าง ใจเย็น

“ 20:00 น. ของวันมะรืน นี้ ที่โรงแรม พาลาซโซ่ มาให้ ตรงเวลาด้วย”

เมื่อเนลล์ออกจากบ้านตอนเย็นก็สองทุ่มแล้ว

ลมในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงทำให้ร่างกายของเธอเย็นล ง แต่ก็ไม่สามารถทำให้ความโกรธในใจของเธอหายไป ได้

เธอรู้มาตลอดว่าซิลเวีย ชอบเซลีน แต่เธอไม่คาดคิดว่า มันจะเป็นขนาดนี้

ซิลเวีย ไม่ แม้แต่ จะใส่ใจ กับการกระทำแบบผิวเผิน ใน ฐานะย่าของเธอและใช้สิ่งที่แม่ทิ้งไว้คอยแบล็กเมล์เพื่อ ให้เซลีนเดินข้ามจุดยืนของเธอ?

ไร้สาระที่จะคิดมัน!

เนลยืนอยู่ริมถนนและโกรธอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็จมลง อย่างรวดเร็ว

ในปีนั้นก่อนเกิดเหตุ เคธี่ มอร์ริสัน แม่ของเธอได้มอบ หมายให้ทนายความทำพินัยกรรม

เนื้อหา ของพินัยกรรม นั้น เรียบง่ายมาก เธอมีตู้เซฟใน ธนาคารและถ้าวันหนึ่งเธอเสียชีวิตเนื้อหาทั้งหมด ในตู้ เซฟจะเป็นของเนลล์เงื่อนไขเดียวคือต้องรอจนกว่าเธอจะแต่งงาน จนกว่าจะ ถึงเวลานั้นทนายความจะเก็บมันไว้ให้เธอ

เนลล์ ไม่รู้ว่าทำไม แม่ของเธอ จึงทำพินัยกรรม เช่น นั้น และเธอก็ไม่รู้ว่าอะไรอยู่ในตู้เซฟนั้น

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาครอบครัวเจนนิงส์ พยายาม ให้ เธอสละมรดกนี้ด้วยวิธีการอ้อมทุกประเภท

โดยธรรมชาติ แล้วเธอไม่เต็มใจ ทิ้งมูลค่าของสิ่งของไว้ ข้างในเพียงแค่ความจริงที่ว่ามันเป็นสิ่งที่แม่ของเธอทิ้ง ไว้ทำให้เธอไม่สามารถปล่อยให้มันตกไปอยู่ในมือของค นอื่นได้

อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนว่าสิ่งที่อยู่ข้างในจะ ต้องไม่ใช่สิ่งที่เรียบง่าย

มิฉะนั้นครอบครัวของเจนนิงส์ที่ร่ำรวยจะไม่อยากได้มัน มากนัก

ขณะที่เธอครุ่นคิดอยู่ในใจออดี้สีดำขับผ่านเธอมาและ หยุดอยู่ที่ประตูหน้า

ในขณะที่เนลกำลังมึนงงเสียงผู้ชายที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นใน

หูของเธอ

“เนลล์? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?”

เนลล์เอียงศีรษะเพื่อมอง เจสัน มอร์ตัน ที่เพิ่งลงจากรถ เขาแต่งกายด้วยชุดอาร์มานี่ สีน้ำเงินเข้มซึ่งแสดงให้เห็น ถึงท่าทางและความมีชีวิตชีวาของเขาเธอเม้มริมฝีปากอย่างเยาะเย้ยและพูดด้วยน้ำเสียงเย็น ชาว่า “คุณชายมอร์ตัน เป็นคนยุ่งมากดังนั้นเขาอาจลืม ไปว่านามสกุลของฉันคืออะไร”

เจสันอึ้งใบหน้าของเขาค่อนข้างแข็ง

แน่นอนเขาไม่ลืมว่าเนลล์เป็นเจนนิงส์ สถานที่แห่งนี้เป็น บ้านของเธอในทางพฤตินัยเช่นกัน

เป็นเพียงการที่เธอตัดสัมพันธ์กับเจนนิงส์ เมื่อสองสามปี ก่อนและไม่กลับมาอีกดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะ แปลกใจที่ได้เห็นเธอที่นี่ในวันนี้