บทที่ 9 บ้านบังคับ

“แก!”

ฌอร์น โกรธมาก “ฉันจะถาม แกอีกครั้ง แกจะกลับมา หรือไม่?”

“ไม่!”

“ดี! จำสิ่งที่แกพูดไว้! อย่าบอกว่าฉันไม่ได้ชวนแก เมื่อ คุณย่าของแกมาถามทีหลัง!”

ฌอร์นรู้สึกเหมือนว่าเขาไม่สามารถสื่อสารกับท่าที่เย็นช าและเย็น ชาของลูกสาว ของเขาได้และแค่วางสายไป เนลล์เย้ยหยันและไม่สนใจเขา เธอวางโทรศัพท์ทิ้งและ

กินอาหารที่สั่งกลับบ้านต่อไป

อีกด้านหนึ่งซิลเวียนั่งอยู่ในห้องอาหาร เธอขมวดคิ้วเมื่อ เห็นฌอร์นเดินอย่างโมโห

“เป็นยังไง? แกบอกมันแล้วหรือยัง? คืนนี้มันจะกลับมา ไหม?”

ฌอร์นตะคอก “ผมจะเอาชนะ เธอได้อย่างไร? ปีกของ เธอแข็งขึ้นและตอนนี้เธอเป็นอิสระมาก เธอจะกลับมา ค งต้องจ้างราชรถมารับเธอ”

การแสดงออกของซิลเวียมืดลง

ตะเกียบ ของเธอ กระแทก ลงบนโต๊ะ พร้อม กับ ตบโต๊ะ
“อวดดี!”

ทุกคนใน ห้อง อาหารสะดุ้ง นับตั้งแต่ การเสียชีวิตของ อาจารย์เจนนิงส์ ซิลเวีย ได้รับหน้าที่ดูแลครอบครัวเจน นิงส์ เธอสะสมความอดกลั้นมานานหลายปีดังนั้นความ โกรธของเธอจึงยังคงน่ากลัวอยู่เล็กน้อย

แซลลี่ทําท่าทางให้เซลืนจ้องตา

เซลีนรีบหยิบชามซุปตรงหน้าเธอแล้วเดินไปหาหญิงชรา คนนั้น ก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า “คุณย่า อย่า โกรธ เลยค่ะ สุขภาพของคุณย่าสําคัญกว่า 1

แซลลี่ยังพูดแทรก “ใช่ถ้าเนลล์ไม่ต้องการกลับมาก็ไม่ ต้องห่วงเธอ เราจะคิดวิธีอื่น ความโกรธ ส่งผลเสียต่อ สุขภาพของคุณแม่นะคะ”

ซิลเวีย หัวเราะอย่างเย็นชา “ไร้สาระ! เธอคิดว่าไม่ต้อง กลับมาเพียงเพราะไม่ต้องการ? ฉันต้องการเธอที่นี่วัน นี้! เพราะฉันอยากเห็นว่าปีกของเธอแข็งแค่ไหน!”

จากนั้น เธอ โบกมือ และ กวัก มือ เรียก พ่อบ้าน ฟาเบียน เวสต์วู๊ด

“ฟาเบียนไปดูว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ส่งคนไปบอกเธอ ว่าถ้าคืนนี้เธอไม่กลับมาฉันจะเผาของที่แม่เธอทิ้งไว้ให้ หมด! เธอจะไม่ได้รับเงินสักบาทเดียว!

ฟาเบียนหน้าซีดและเขาก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ ครับ”ในช่วงบ่ายเนลล์ทำตามคำสั่งสุดท้ายของเธอเสร็จและ พร้อมที่จะปิดร้านของเธอ

โดย ไม่ คาดคิด เธอเห็น ฟาเบียน เวสต์วู๊ด ยืนอยู่ข้าง ประตูทันทีที่เธอเดินออกไป

ฟาเบียนเป็นพ่อบ้านในตระกูลเจนนิงส์ มานานกว่า ทศวรรษดังนั้นเนลล์ จึงจำเขาได้โดยธรรมชาติ

ก่อนที่แซลลี่ ยังส์ และ เซลีน เจนนิ่งส์ จะถูกพาตัวไปที่ ครอบครัว เนลล์ มีความสัมพันธ์ที่ดีกับฟาเบียน แม้ว่า พวกเขาจะไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น แต่ก็มีความเคารพซึ่ง กันและกัน

เมื่อพบเขาอีกครั้งเธอก็นึกถึงสายเรียกเข้าจากฌอนใน บ่ายวันนั้นและสีหน้าของเธอก็เย็นชาขึ้น

“คุณหนูทำงานเสร็จแล้ว

ฟาเบียนเดินเข้ามาหาเธอ เนลล์เหลือบมองเขาขณะถือ

กุญแจของเธอ

“ฟาเบียนไม่เจอกันตั้งนานนะคะ”

“ใช่ครับ คุณหนู สวยมากขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าคุณผู้หญิงที่เสีย ไปแล้วได้อยู่ใกล้ ๆ ผมแน่ใจว่าเธอจะต้องดีใจมากที่ได้ พบคุณ”

ริมฝีปากของเนลล์ขยับขึ้น “ถ้าแม่ของฉันยังอยู่ คุณจะอยู่เคียงข้างเธอหรืออยู่ข้างแซลลี่ ยังส์?”

ฟาเบียนไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะถามคำถามเช่นนี้อย่าง กะทันหันและกำลังสูญเสียคำพูด

เนลล์ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เรื่องยากสำหรับเขาและแค่ หัวเราะเบา ๆ “ฉันแค่ล้อเล่นนะ.อย่าคิดมากสิ

ฟาเบียนหน้าซีดและฝืนหัวเราะ

“คุณต้องการให้ฉันทำบางสิ่งบางอย่างหรือเปล่า”

พ่อบ้านรีบพูดว่า “คุณหญิงท่านส่งผมมาให้พาคุณกลับ บ้าน”

ดวงตาของเนลล์เย็นลง เสียงเยาะเย้ยดึงที่ริมฝีปากของ เธอ “คุณฌอร์น เจนนิงส์ ไม่ได้บอกคุณหรือว่าฉันไม่ ต้องการกลับไป

“เขาบอกครับ แต่คุณหญิงท่านบอกว่า…บอกว่าถ้าคุณ ไม่ยอมกลับไปมรดกที่แม่ของคุณทิ้งไว้จะถูกกำจัดทิ้ง”

ฟาเบียนพูดอย่างคลุมเครือ แต่เนลล์เข้าใจทันทีว่าเขา หมายถึงอะไร

การแสดงออกของเธอมืดลง “คุณย่าบอก?”

ฟาเบียนมองอย่างหงุดหงิดใจ

หลังจากหยุดไปชั่วขณะเขาแนะนำอย่างจริงจังว่า “คุณ หนู คุณไม่ได้รับการดูแลจากครอบครัว มาหลายปี คุณ หญิงท่านต้องการให้คุณกลับมาทานอาหารร่วมกันเท่านั้น และคุณผู้หญิงที่เสียไปแล้ว ก็ไม่ได้ทิ้ง สิ่งของ อะไรไว้มากนัก แต่อาจจะจะเสียใจหากของพวกนั้นหาย ไป”

สีหน้าของเนลตึงเครียด

ไม่นานต่อมาในที่สุดเธอก็คลายกําปั้นที่กำแน่น “ได้”

ฟาเบียน ถอนหายใจ อย่าง โล่งอกกับข้อตกลงของเธอ เขาโค้งคํานับและเปิดประตูให้เธอ “คุณหนูครับ กรุณา ข็นรถเถอะครับ!

เนลล์ขึ้นไปบนรถอย่างเงียบงัน

ยี่สิบนาทีต่อมารถก็มาถึงบ้านพักของเจนนิงส์

บ้านพักแห่งนี้ตั้งอยู่ในพื้นที่ที่มีชื่อเสียงสำหรับผู้มีอันจะ กิน ในเมืองเพย์สันตั้งอยู่ระหว่างภูเขาและน้ำและมี ทิวทัศน์ที่สวยงาม

เนลล์ลงจากรถและเดินเข้าไปข้างในด้วยสีหน้าว่าง เปล่า

ในห้องนั่งเล่น แซลลี่ ยังส์ กำลังเลือกชุดที่เซลีนจะใส่ สำหรับงานวันเกิดในวันมะรืนนี้

เป็นวันสำคัญสำหรับเซลีนที่กำลังจะประกาศความ สัมพันธ์ของเธอ ไม่เพียง แต่เป็นวันเกิดของเธอเท่านั้น แต่ยังเป็นวันที่เธอหมั้นกับ เจสัน มอร์ตัน อีกด้วย

หลังจากเตรียมการเรียบร้อยแล้ว ซิลเวีย วอล์คเกอร์ สั่งให้พวกเขารีบเลือกชุดและจองสถานที่

มีเวลาเพียงสองวันก็จะถึงวันงานดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่ จะสั่งตัดชุดของพวกเขา

โชคดีที่มันเป็นแค่งานเลี้ยงวันเกิด เจสัน และเซลีนก็เพิ่ง ประกาศการหมั้นหมายกันเป็นการส่วนตัว จากมุมมอง ของโลกภายนอกทั้งสองคงหมั้นกันมานานแล้วดังนั้นจึง ไม่จําเป็นที่เธอจะต้องแต่งตัวอลังการเกินไป

หลังจากเลือกมาตลอดทั้งบ่ายในที่สุดเซลีนก็เลือกชุดที่ เธอต้องการได้สองสามชุด

ตอนนี้สิ่งที่เหลืออยู่คือรอจนกว่ามันจะถูกส่งไปที่ประตู ของเธอในวันพรุ่งนี้

ทั้งสองคุยกันอย่างมีความสุขเมื่อมีเสียงดังมาจากประตู

เมื่อพวกเขามองขึ้นไปก็เห็นเนลล์เดินเข้ามา

เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวคู่กับกางเกงทรงดินสอสีดำที่เน้น เรียว ขาที่ตรงและเรียวยาวของเธอ นอกจากนี้เธอยัง สวมเสื้อกันลมสีเบจและผมหยักศกของเธอถูกปัดพาด บ่าทำให้เธอดูเท่และโปร่งสบาย

ขณะที่เซลีนมองเธอความอิจฉาก็เกิดขึ้นในใจของเธอ

เธอไม่ชอบท่าทางอวดดีของเนลล์

เธอเป็นคนที่ขายสินค้าเกี่ยวกับเซ็กส์ทอย แต่เธอก็แต่ง ตัวเหมือนชนชั้นสูงในสังคม ใบหน้าที่ห่างเหินและเย็นช าของเธอทำให้ผู้คนคิดว่าเธอสูงส่งและยิ่งใหญ่อย่างไรก็ตาม เมื่อเซลีนนึกถึงอาชีพของเนลล์ความพึง พอใจสองสามอย่างก็เกิดขึ้นในใจของเธอ

‘แล้ว ถ้าเธอแสร้งท่าตัว สูงศักดิ์ ล่ะ? เธอยังไม่สามารถ แข่งขันกับฉันได้ 1

‘ฉันเป็นสมบัติของครอบครัวเจนนิงส์ และเป็นดอกไม้ที่ โด่งดังที่สุดในวงการบันเทิง แล้วเธอล่ะ?

‘เธอเป็นแค่คนที่ถูกทอดทิ้ง โดยครอบครัวของเธอเอง แล้วถ้าเธอมีความสามารถล่ะ? ทำไมเธอไม่สามารถเก็บ งานไว้ในมือได้

‘ถึงในตอนนั้นเธอจะสามารถอยู่ในร้านสิบตารางเมตร นั้นได้ตลอดทั้งวันและขายของเล่น เล็ก ๆ น้อย ๆ ของ เธอ

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เซลีน ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกยินดี เธอยืด หลังและยิ้มที่ริมฝีปากขณะก้าวไปข้างหน้า

“พี่กลับมาแล้ว!

แซลลี่ก็ตอบสนองและรีบเข้าหา ใบหน้าของเธอเต็มไป ด้วยเสียงหัวเราะ

“คุณหนูกลับมาแล้ว! มานั่ง! ป้าแครอล รินน้ำหนึ่งแก้ว ให้พี่สาวตนโตสิ”

คนรับใช้แครอลรีบรินแก้ว อย่างไรก็ตามสายตาของเธอ เมื่อเธอมองไปที่เนลล์นั้นเต็มไปด้วยการดูถูกที่ซ่อนเอา

ไว้เนลล์ไม่สนใจพวกเขาและพูดอย่างเย็นชา “คุณเรียก ฉันมาทำไม”

แซลลี่ดูอึดอัดเล็กน้อย

เซลีนเห็นสิ่งนี้จึงรีบจับแขนของเนลล์ด้วยรอยยิ้ม “พี่มี อะไรเหรอ? ไม่บ่อยนักที่พี่จะกลับบ้าน ค่อยคุยกันหลัง อาหารเย็น! เราไม่ได้คุยกันมานานแล้ว ก่อนอาหารเย็น ยังมีเวลาพอสมควรทำไมเราไม่คุยกันในห้องของฉัน”

เนลล์ มองเธอด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงของเธอเย้ย หยัน

“คุยเรื่องอะไร? เกี่ยวกับวิธีที่เธอยั่วผู้ชาย? ขอโทษที ฉันไม่สนใจกลเม็ดสกปรกเหล่านั้น ฉันไม่สามารถเรียน รู้ได้เช่นกัน”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ