บทที่ 4

มาเคลีน รู้สึกว่าเธอไม่สามารถเข้าถึงผู้หญิงคนนี้ได้เลย ผู้ หญิงคนนี้ไม่ใช่เมเรดิธที่เธอเคยรู้จัก

นับตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในตระกูลครอว์ฟอร์ด นั่นจึงเป็นจุด เริ่มต้นที่เธอได้พบกับเมเรดิธ เมื่อเวลาผ่านเธอรู้สึกว่าหญิง สาวเป็นคนมีน้ำใจและอ่อนโยน แต่ทว่า ณ ตอนนี้…

“น่าหงุดหงิดดที่สุด! ทั้งเวลาและความตั้งใจของหนูเสีย มันไปอย่างศูนย์เปล่า อุตส่าห์ลงทุนสร้างสถานการณ์และ คิดแผนการวางยาเจเรมี่ให้ออกมาสมบูรณ์แบบ หนูยังจ้าง นักข่าวมาถ่ายภาพและบันทึกหลักฐานว่าหนูอยู่กับเขาทั้ง คืน และสิ่งแรกที่หนูควรจะได้รับคือ ในตอนเช้าจะต้องมี ข้อความจากผู้อาวุโสวิทแมนที่ยินยอมให้เขาแต่งงานกับ หนู ใครจะไปรู้ว่าหนูดันอ่านเลขห้องผิดและนอนกับคนข้าง ถนนที่น่าสมเพชที่สุด หนูปล่อยให้มาเดลีนได้รับสิ่งนั้น ไป!”

และนี่คือความจริงคือโฉมหน้าที่แท้จริงของพี่สาวที่เคย แสนดีคนนั้น คนที่พยายามร้องขอความเมตตาครั้งนี้ให้ เธอเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาหัวใจของมาเคลีนกำลังเต้นแรงมาก เธอรู้สึกถึงความ

เสียใจอย่างที่สุด

นี่คือผู้หญิงที่ใจดีอ่อนโยนเพียบพร้อมไปในทุกด้าน เธอ เป็นเช่นนั้นเสมอในสายตาของเจเรมี่

ในสายตาของทุกคนเธอเป็นหญิงสาวที่มีนิสัยอ่อนหวาน และมารยาทดี มีคุณสมบัติที่เพียบพร้อม

ไม่มีอะไรที่แปลก ผู้หญิงคนนี้มีศักดิ์เป็นพี่สาวคนโตที่เธอ ได้ให้ความเคารพเสมอมา

“แกมันโง่ เข้าห้องผิดได้ยังไง?” โรส แม่ของเมเรดิธหันไป

ตวาดใส่ลูกสาว

“ก็แค่อยากให้มันสนุกกว่านี้เลยให้เขากินยา ใครจะไปรู้ ว่ามันจะมีฤทธิ์เยอะขนาดนี้” น้ำเสียงของเมเรดิธเริ่ม ร้อนรน “พวกเราจะทำอย่างไรดี? หนูไม่ต้องการให้นั่งนั่น อยู่ในฐานะคุณนายวิทแมนอีกต่อไป! เจเรมี่ คือผู้ชายของ ฉัน!”

“มันง่ายมาก ดูสิว่าตอนนี้เจเรมี่ วิตกกับมันแค่ไหน เพียง แค่แกเอ่ยปากเขาจะต้องหย่ากับเด็กที่ร้ายกาจคนนั้น แน่นอน!” จอห์นมั่นใจโรสเริ่มหัวเราะด้วยความสนุกสนาน “พ่อของแกพูดถูก เจ เรมี่ถูกตาเฒ่าคนนั้นบังคับให้แต่งงานกับหล่อน คนที่เขา รักจริง ๆ คือแก ตราบใดที่แกพูดอะไรออกไปตำแหน่งของ คุณนายวิทแมนจะตกเป็นของใครถ้าไม่ใช่แก

เมเรดิธยิ้มเยาะ “ผู้หญิงแพศยาคนนั้นคิดว่าตัวเองเป็น ใคร? กล้าต่อกรกับหนูเพื่อแย่งเจเรมี่ไป ถ้าดีเอ็นเอใน ไขกระดูกของมันไม่ตรงกับของหนู จะไม่มีวันอนุญาตให้ ก้าวเข้ามาในบ้านของเราแน่นอน รู้ไหมว่าหนูรู้สึกเบื่อ หน่ายทุกครั้งที่ต้องทนเรียกมันว่าน้องสาว

เมื่อได้ยินทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของพี่สาวที่แสนดีมา เดลีนรู้สึกถึงแสงสว่างของเธอที่เริ่มดับลง ความเหน็บ หนาวที่เริ่มคืบคลานขึ้นมาจากด้านล่างสุดของปลายเท้า

คราว์ฟอร์ด ไม่ได้ต้องการอุปถัมภ์เธอด้วยเจตนาที่ดี แต่มัน เป็นเพราะในเวลานั้นเมเรดิธเองที่เป็นคนต้องการ

ไขกระดูกของเธอ

ตลอดระยะห้าปีที่ผ่านมา คำว่าน้องสาวที่เมเรดิธเรียกออก มาทุกครั้งนั้นเป็นเพียงการแสดงความรักแบบตีสองหน้าเมื่อใดก็ตามที่เธอไม่ปรากฏตัวให้เห็นรอบๆ วงสนทนา มา เดลีนก็ไม่มีค่าอะไรสําหรับพวกเขา

เฮ้อ

การกระทําแดกดัน

มาเคลีน รู้สึกอยากจะอาเจียนขึ้นทันที ความเป็นจริง โสโครกเช่นนี้ทำเธอรู้สึกอึดอัดเหลือเกิน

“น่าหงุดหงิดชะมัด! หนูตั้งใจจะจัดฉากการฆ่าตัวตายครั้ง นี้ขึ้นมาเพื่อให้เขาหย่าร้างกับนังแพศยานั่น แต่ก่อนที่จะมี โอกาสได้บอกไป เขาดันมีประชุมที่เข้ามาด่วนแล้วรีบออก ไป” เมเรดิธบ่นอย่างหัวเสีย

การพยายามฆ่าตัวตายของเมเดลืนครั้งนี้ได้ถูกจัดฉากขึ้น เมเรดิธต้องการแสดงให้เจเรมี่เห็นและนั่นเพื่อที่จะทำให้ เขาหย่ากับมาเดลีนโดยเร็วที่สุด

มาเดลีน รู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้ไร้สาระขึ้นมาในทันที จะเป็น ไปได้หรือผู้ชายเพียบพร้อมไปด้วยความสามารถในทุก ด้านอย่างเจเรมี่จะตกหลุมรักผู้หญิงอย่างเมเรดิธ

“เมอร์ อย่าห่วงเลย แม่จะเป็นคนโทรหาเจเรมี่เอง จะบอก เขาว่านังตัวดีมาที่นี่เพื่อก่อเรื่องขึ้นอีกและพยายามยั่วยุให้แกฆ่าตัวตายหลังจากที่มันสติแตก แม่แน่ใจว่าเขาจะยอม หย่ากับมันเมื่อเรื่องมันป็นแบบนี้

แผนการของโรสดังขึ้นภายในห้องและดูเหมือนเมเรดิธเอง

ก็พอใจไม่ใช่น้อย

“คุณแม่ฉลาดมาก ลงมือเลยเถอะค่ะ!” ความหวังสุดท้ายของมาเคลีนสำหรับความมิตรภาพที่ เหลืออยู่ได้สลายลงในพริบตา

เธอหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะย่างเท้าเข้าไปทันทีที่ประตู ถูกผลักให้เปิดออก โดยไม่มีแม้แต่ความลังเลใด ๆ “ฉัน เองก็มีความเชื่อเช่นเดียวกันว่าตราบใดที่ฉันยังมีลม หายใจตำแหน่งของคุณนายวิทแมนจะไม่มีทางเป็นของเธอ เมเรดิธ!”